9. Pod skrzydłami Bożej opatrzności „Wyście widzieli, co uczyniłem Egiptowi, jak niosłem was na skrzydłach orlich i przywiodłem was do Mnie.” (Rdz 19,4)
„Wzywaj mnie w dniu utrapienia. Ja cię uwolnię, a ty Mnie uwielbisz” . 9. Pod skrzydłami Bożej opatrzności „Jeśli ziele na polu, które dziś jest, a jutro będzie do pieca wrzucone, Bóg tak przyodziewa, czyż nie tym bardziej was, małej wiary?”. (Mt 6,30) „Wzywaj mnie w dniu utrapienia. Ja cię uwolnię, a ty Mnie uwielbisz” . (Ps 50,15) Wierzyć w opiekę Boga to wyznawać, że On nie tylko stworzył świat i człowieka, lecz także ogarnia wszystko swoją miłością i troską, że wszystko prowadzi do zamierzonego przez siebie celu, jakim jest wyzwolenie od każdej postaci zła i szczęście wieczne.
(Katechizm Kościoła katolickiego, 302) 9. Pod skrzydłami Bożej opatrzności Opatrzność to przekonanie, że wszechmądry, kochający wszystkich i wszystko Bóg kieruje naturą i dziejami świata oraz biegiem życia poszczególnych ludzi (por. Mt 6,25-34; 10,29-31). „Stworzenie ma właściwą sobie dobroć i doskonałość, ale nie wyszło całkowicie wykończone z rąk Stwórcy. Jest ono stworzone «w drodze» do ostatecznej doskonałości, którą ma dopiero osiągnąć i do której Bóg je przeznaczył. Bożą opatrznością nazywamy zrządzenia, przez które Bóg prowadzi swoje stworzenie do tej doskonałości”. (Katechizm Kościoła katolickiego, 302)