Ruiny opactwa w Mont-Saint-Éloi, zrujnowanego w czasie akcji dechrystianizacyjnej

Rewolucja francuska to okres rozruchów, powstań i zamachów stanu, które doprowadziły do upadku monarchii i ustroju stanowego we Francji. Rewolucja zniosła porządek feudalny, wprowadziła równość wobec prawa, wolność słowa i wyznania (oficjalnie, w rzeczywistości miała to być „wolność od wyznawania jakiejkolwiek wiary”), doprowadziła burżuazję do władzy. J. P. Houël, Szturm na Bastylię 14 lipca 1789 roku

Jej idee wywarły ogromny wpływ na całą Europę, przyspieszając proces tworzenia się nowoczesnych państw narodowych. Jednocześnie doprowadziła do ogromnych strat ludzkich i znacznego zniszczenia dziedzictwa kulturalnego. Rewolucyjna trójkolorowa kokarda

26 VIII 1789 ogłoszono Deklarację Praw Człowieka i Obywatela. J. J. F. Le Barbier, Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela

21 I 1793 stracono króla, w następstwie czego powstała koalicja państw europejskich przeciw Francji, a w kraju wybuchły powstania monarchistyczne. G. H. Sieveking, Egzekucja Ludwika XVI

Nastąpiło zaostrzenie nurtów antykościelnych: – księży zaczęto uznawać za wrogów rewolucji, – mnożyły się wystąpienia antykatolickie.

około 30 tysięcy duchownych opuściło Francję. Prześladowanie Kościoła podczas rewolucji francuskiej: upaństwowiono i sprzedawano majątki kościelne, zażądano od księży złożenia przysięgi na wierność państwu, królowi oraz zachowania konstytucji cywilnej, co łączyło się z wymówieniem posłuszeństwa papieżowi, uchwalono nowy podział diecezji według granic departamentów, nie licząc się z wolą i decyzjami Stolicy Apostolskiej, biskupstwa i parafie miały być obsadzane według schematu państwowego, dokonano kasaty wielu zakonów i zakazano składania ślubów zakonnych, tylko w Paryżu przyjmuje się liczbę 223 zamordowanych księży; do ataków na księży doszło również na prowincji,

zakazywano odprawiania uroczystości religijnych, organizując w zamian pochody antyreligijne, Dechrystianizacja życia publicznego: wprowadzono kult rozumu i natury jako jedynie dozwolony, znikła niedziela i wszystkie święta oraz imiona chrześcijańskie, niszczono symbole religijne i napisy na cmentarzach, w Paryżu nakazano zamknięcie miejsc kultu religijnego, na masową skalę niszczono relikwie oraz wyposażenie świątyń. V. H. Juglar, Plądrowanie kościoła podczas rewolucji francuskiej w 1793 roku

Wydarzenia te stały się ostateczną przyczyną odwrócenia się wierzących katolików oraz duchownych od rewolucji. Od tego momentu pojawiają się zdania, że rewolucja jest dziełem szatana. Władze, widząc rosnące niezadowolenie ludzi, zamierzały odejść od walki z chrześcijaństwem: Dekret z 21 lutego 1795 r. ogłaszał wolność kultów religijnych, ale też rozdział Kościoła od państwa. Papież potępił działanie rewolucjonistów – stwierdził, że we Francji dochodzi do schizmy.