Francis Goya - Nostalgia Wodospady Iguazu znajdują się na granicy argentyńsko-brazylijskiej (między brazylijskim stanem Parana i argentyńskim regionem Misiones). Z 275 wodospadów o wysokości ok. 70 metrów spływa rzeka Iguazu (w indiańskim języku guarani - "duża woda"). Najbardziej znanym wodospadem jest "Gardło diabła", który można podziwiać z tarasu widokowego w odległości 50 m. Wodospady Iguazu Brazil ¯ Francis Goya - Nostalgia

Paragwaj Brazylia Ciudad del Este Puente de la Amistad Parana Foz do Ignacu

Paragwaj Argentyna Parana Iguazu Brazylia

Brazylia Argentyna

Kanion Garganta del Diablo

Garganta del Diablo (Diabelska Gardziel)

Floriano

Floriano

San Martin

Dos Mosqueteros (Dwóch Muszkieterów)

Dos Hermanas (Dwie Siostry)

ENTER Wodospady Iguazú - Park Narodowy Argentyny i Brazylii. Wstęp Marek Doktor Akademia Górniczo-Hutnicza. Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska,   Wodospady Iguazú - Park Narodowy Argentyny i Brazylii. Wstęp Spośród setek wodospadów na ziemi wodospady Iguazu należą do jednych z najbardziej malowniczych. Ich położenie w gorącej strefie klimatycznej i otaczająca je bujna tropikalna roślinność powoduje, że od czasu ich odkrycia w połowie XVI w. stanowiły atrakcje dla naukowców, turystów i przypadkowych podróżników, którzy stawali pełni podziwu nad tym wspaniałym dziełem przyrody. Położenie Wodospady Iguazú znajdują się na rzece Iguazú na granicy pomiędzy Argentyną i Brazylią, około 320 km na wschód od Asunción w Paragwaju i 17 km od miejscowości Puerto Iguazú po stronie argentyńskiej i Foz do Iguaçu po stronie brazylijskiej, na granicy pomiędzy brazylijskim stanem Parana i argentyńską prowincją Missiones. W miejscu gdzie rzeka dociera do skraju płaskowyżu, 23 km przed ujściem do Parany, koryto Iguazú poszerza się do 1500 m, rzeka skręca na południe tworząc szerokie czterokilometrowe zakole. Koryto rzeki rozdzielają liczne podłużne wyspy i skały. Jej wody na całej szerokości koryta spadają w dół po urwisku o kształcie półksiężyca i wysokości 72 m. ENTER

ENTER Wodospady Iguazú Podzielone koryto rzeki tworzy tu wspaniały wachlarz 275 wodospadów . Ich łączna szerokość wynosi 2700 m, z czego 2000 m jest po stronie argentyńskiej, a 700 m po stronie brazylijskiej. Poszczególne wodospady tworzą na skalnych progach kaskady o różnej wysokości i szerokości. Mają one swoje nazwy m.in.: Alvar Nuńez, Chico (chłopiec) Alfarez, Ramirez i Bozzetti, Dos Musqueteros (Dwóch Muszkieterów), Floriano i Santa Maria, Rivadavia, Adam i Eva, Benjamin, El Escondido (Schowany), Dos Hermanas (Dwie Siostry). Ten ostatni wodospad ma u swojej podstawy duży naturalny basen o głębokości 8 m. Jednym z najbardziej imponujących jest wodospad Salto de San Martin (Skok San Martina) spadający ryczącą i ogłuszającą kaskadą w wąskiej gardzieli tworzący dwustopniowy wodospad o wysokości ponad 70 m. Ogromne wrażenie wywiera największy i najgłośniejszy wodospad nazywany Garganta del Diablo (Diabelska Gardziel) słyszalny z odległości wielu kilometrów.To on stanowi centrum i od niego rozpoczyna cały spektakl katarakt Iguazú. Ilość wody spadająca z wszystkich wodospadów waha się od ok. 1800 m3 do 12 750 m3 na sekundę w zależności od stanu wody w rzece. Najefektowniej wodospady prezentują się w porze deszczowej od listopada do marca. Wodospad Iguazu to drugi pod względem szerokości wodospad na świecie po wodospadzie Wiktorii w Afryce i jedenasty pod względem wysokości (o 12 metrów wyższy od Niagary). Mimo swej imponującej potęgi przepływu i szerokości wodospad w maju i czerwcu 1978 roku zamarł. Na skutek długiej suszy przez 28 dni przez krawędź wodospadu nie przepłynęła ani jedna kropla wody. ENTER

Historia Katarakty Iguazú zostały odkryte po raz pierwszy przez białego człowieka w 1541 roku przez hiszpańskiego badacza Alvara Nuńez Cabeza de Vaca podróżującego z brazylijskiego wybrzeża do Asunción w Paragwaju. Płynąc rzeką Iguazú dotarł do wodospadów, które nazwał Saltos de Santa Maria (Wodospady Świętej Marii). Nazwa ta nie utrzymała się jednak długo i w historii przyjęła się nazwa Iguazú co w języku miejscowych Indian Paraguas i Tupi Guarani oznacza „Wielka Woda”. Po raz drugi wodospady Iguazú odkryte zostały w trakcie wyprawy Francisco Cruza, w 1882 roku. Indianie Paraguas i Tupi Guarani zamieszkujący dorzecze rzeki Iguazú czcili i otaczali szacunkiem katarakty, w pobliżu których od wieków grzebali swoich zmarłych. Jedna z wielu legend indiańskich tak przedstawia powstanie katarakt Iguazú. „Wiele lat temu w rzece Iguazú mieszkał olbrzymi wąż zwany Boi. Było zwyczajem indian Guarani poświęcić raz do roku piękną dziewicę, która była wrzucana do rzeki na ofiarę wężowi. Na tą ceremonię zapraszano wszystkie plemiona Guarani nawet te mieszkające daleko. Pewnego dnia przybył młody wódz imieniem Taroba, który zakochał się w pięknej dziewicy imieniem Naipi, wybranej na ofiarę dla węża. Daremnie młody wódz starał się odwieść radę starców plemienia od przeznaczenia Naipi na ofiarę. Z wielką odwagą porwał ją w dzień w którym miała być poświęcona i uciekał z nią rzeką w swoim kanoe. Dowiedziawszy się o tym Boi, skręcając się z wściekłości, podzielił bieg rzeki tworząc katarakty i złapał Tarobe i Naipi. Za karę Boi zamienił ich w drzewa, które dzisiaj widzimy w górnej części katarakt, a włosy pięknej Naipi w kaskady wody.”   ENTER

ENTER BG