Inwentaryzacja cennych zabytków na terenie Gminy Ulanów

Cmentarz Żydowski (Ulanowski kirkut jest w fatalnym stanie. Sto pięćdziesiąt zabytkowych macew niszczeje: kruszy się kamień, w którym zostały wykute, dawno zawalił się płot okalający nekropolię. Ludzie urządzili tam dzikie wysypisko śmieci.)

Cmentarz żydowski w Ulanowie założono około 1700 r. , przy obecnej ul Cmentarz żydowski w Ulanowie założono około 1700 r., przy obecnej ul. T. Buli, w pobliżu szkoły. Jesienią 1942 r. na cmentarzu złożono zwłoki kilkudziesięciu osób, rozstrzelanych podczas deportacji Żydów z Ulanowa..

W wyniku dewastacji do dziś na powierzchni ok W wyniku dewastacji do dziś na powierzchni ok. 1,5 ha przetrwało około 200 nagrobków w różnym stanie zachowania. Są to typowe macewy, z inskrypcjami sporządzonymi w języku hebrajskim. Najstarszy zidentyfikowany nagrobek upamiętnia Arona Josefa syna Jakira Dawida Jechiela, zm. w 1825 r. Niektóre z zachowanych nagrobków stoją na grobach miejscowych rabinów oraz członków ich rodzin, m. in. Rebeki córki Eliezera Horowica z Dzikowa, żony rabina Chanina z Ulanowa; Chanina syna cadyka Naftalego Cwi z Ropczyc; Tircy, wnuczki Chaima z Nowego Sącza, żony rabina Mordechaja Dawida z Ulanowa.

W latach osiemdziesiątych XX w W latach osiemdziesiątych XX w. wykonano prace porządkowe oraz wzniesiono ogrodzenie. Przy bramie umieszczono tablice z napisami w językach hebrajskim i polskim o treści: "Cmentarz żydowski w Ulanowie. Jest on największy w województwie tarnobrzeskim. Na cmentarzu znajduje się 150 macew, w większości z XIX wieku. Uznany za zabytek kultury w 1984 roku. 

Kościół Parafialny w Ulanowie Modrzewiowy Kościół Parafialny Św. Jana Chrzciciela i Św. Barbary, został wzniesiony w 1643 r. Fundatorem był chorąży halicki, Jan Hilary Uliński. Wcześniej w jego miejscu stała prawdopodobnie drewniana kaplica. Parafia została erygowana w 1658 r., a świątynia poświęcona przez biskupa M. Kunickiego w 1730 r.

Kościół jest orientowany, zbudowany z drewna modrzewiowego, w konstrukcji zrębowej. Ściany, wzmocnione lisicami, szalowane są deskami w układzie pionowym z listwowaniem. Świątynia trójnawowa, z nawą główną wydzieloną dwoma parami słupów. Prezbiterium o szerokości nawy głównej. Na belce tęczowej znajduje się późnobarokowy krucyfiks (pierwsza połowa XVIII w.). Wewnątrz znajduje się figuralna polichromia, namalowana przypuszczalnie w XVIII wieku, odnowiona w 1868 r. Według tradycji namalował ją gdański artysta, sprowadzony przez flisaków z Ulanowa.

W murach otaczających kościół znajduje się murowana dzwonnica. Wyposażenie o charakterze późnobarokowym: ołtarz główny z ornamentyką w stylu regencji i rokoka (1760 r.), dwa ołtarze boczne wykonane przez snycerza Michała Woszczyńskiego i malarza Michała Bąkowskiego (1736-47). Kościół znajduje się przy Rynku.

Dwór Szlachecki w Bielinach

Rozległy, parterowy dwór znajduje się pośrodku malowniczego parku, założonego w XVIII wieku. Rezydencja została wzniesiona na przełomie XVII i XVIII wieku. W XIX wieku przeszła gruntowną przebudowę, zachowując jednak pozostałości starej wieży obronnej. Obiekt będący potężną, zwartą bryłą, pokrywają wysokie, strome, kryte gontem dachy. Reprezentacyjne główne wejście ocienia wydatny, dwukolumnowy portyk, fasadę główną natomiast poprzedza połączony z parkiem taras.

Prezentacje wykonała: Aleksandra Wołoszyn