Taniec

Czym jest taniec? Taniec towarzyszy człowiekowi od początku istnienia. Warto więc pokazać różnorodne funkcje, jakie odgrywa motyw tańca. Taniec nie jest łatwo precyzyjnie zdefiniować. „Wszyscy jesteśmy różni. Każdy z nas jest unikalny i tę unikalność trzeba jakoś wyrazić. Taniec jest sposobem na ofiarowanie światu siebie”- słyszymy w jednym z polskich filmów, pt. „Kochaj i tańcz”. Współcześnie definicja tańca mówi, że jest to układ rytmicznych ruchów ciała wykonywanych w takt muzyki. Jednak każdy inaczej go odbiera. Jedni uznają go za hobby, innym pozwala wyzwolić wewnętrzne emocje, a dla jeszcze innych jest swego rodzaju ucieczką od problemów życia codziennego. Taniec może bowiem wprost wyrażać na zewnątrz to, co człowieka porusza od wewnątrz. Dlatego jest bardzo często występującym tematem, który podjęli twórcy literatury i sztuki. Artyści zajęli się tańcem jako opisem odczuć człowieka, jego psychiki. Pisarze i poeci chętnie czerpali inspirację do tworzenia, łącząc różne motywy z tematyką taneczną. Najczęściej topos tańca pojawiał się w sztuce pod postacią symbolu.

Historia tańca Historia tańca jest tak samo długa jak historia ludzkości. Taniec jest jedną z najstarszych sztuk pięknych. Był obecny we wszystkich epokach i kulturach. Od tysięcy lat ludzie przekazywali swe opowieści w formie tańca. Zawdzięcza on swe powstanie po części wierzeniom religijnym; ludzie tańczyli po to by sprowadzić deszcz w czasie suszy (tzw. taniec deszczu), czy też spowodować wzrost urodzaju i zapewnić pomyślność łowów. Wojownicy tańczyli, żeby wzbudzić w sobie odwagę przed walką. Możemy się tylko domyślać, jak wyglądały najstarsze tańce. Taniec nie pozostawia namacalnych śladów. W kulturze europejskiej najwcześniejsze wiadomości na ten temat pochodzą od Homera, który w Iliadzie opisuje grecką choreę. Starszy jeszcze opis tańca jaki dotrwał do naszych czasów pochodzi ze Starego Testamentu i odnosi się on do króla Dawida tańczącego przed Arką Przymierza.

taniec w starożytności Już w starożytności taniec był powszechnie znany. Pierwotnie wykonywano go na cześć bogów lub natury. W wielu religiach, obok składania ofiary, był najważniejszą czynnością kultową. Taki taniec występuje jako motyw biblijny w Księdze Wyjścia. Jest on wyrazem radości i dziękczynienia, jakie Izraelici składają za wolność. Miriam, siostra Mojżesza, idzie na czele orszaku niewiast tańczących wśród śpiewu i bicia w bębny. Taniec ten jest symbolem triumfu - wyzwolenia.

Motyw tańca w średniowieczu Wraz z nastaniem średniowiecza do głosu dochodzą zupełnie inne wyobrażenia tańca, proponowane przez czołowych filozofów epoki. Być może pod wpływem straszliwych epidemii, które nawiedzały wówczas Europę rozwinął się u schyłku epoki motyw tańca śmierci – danse macabre. Pojawia się on zarówno w utworach literackich, jak i w malarstwie. Średniowieczne ilustracje przedstawiają upersonifikowaną śmierć, wciągającą w taneczny korowód ludzi wszystkich stanów. Wielką rolę w popularyzacji tego motywu odegrały drzeworyty z cyklu TANIEC ŚMIERCI, Hansa Holbein’a [holbajna]. Motyw tańca śmierci występuje również w średniowiecznej Rozmowie Mistrza Polikarpa ze Śmiercią.

Taniec w romantyźmie W okresie romantyzmu taniec przybrał kolejne oblicze – ostatniego tańca szlachty. Warto więc wspomnieć o tańcu w Mickiewiczowskiej epopei Pan Tadeusz. Niezwykle dostojny, a zarazem sielankowy opis poloneza zamieszczony na kartach Pana Tadeusza jest symbolem przemijającej polskiej tradycji szlacheckiej. Mickiewicz opisuje szlacheckie obyczaje, podkreślając, że są one „ostatnie”. Taką odchodzącą w przeszłość, a kultywowaną przez szlachtę tradycją było tańczenie poloneza. Taniec ten wymaga zgodnie z odwiecznym obyczajem odpowiedniego porządku, prawidłowej kolejność i doboru par. „Podkomorzy w pierwszą parę Zosię prosi”. Polonez to taniec rdzennie polski, zwany potocznie chodzonym, ale o ściśle ustalonych zasadach, tańczony z powagą i dostojnością, w tradycyjnych strojach i z wielką swobodą jaką Wojciech Kossak realistycznie odzwierciedlił na swym obrazie. Należy również zauważyć, że polonez pozostał takim do czasów dzisiejszych. Poloneza czas zacząć… tymi słowami otwierana jest choćby po dzień dzisiejszy studniówka, ostatni bal maturzystów.

Funkcje tańca Każdy ma dość jasne wyobrażenie o tym, czym jest taniec, potrafi jeśli nawet nie opisać, to przynajmniej go rozpoznać i prawdopodobnie sam kiedyś tańczył. Od kiedy socjologia podzieliła czynności ludzkie na przyrodzone i kulturalne, taniec zaliczono do czynności kulturalnych. Najprostszy podział, jakiego można dokonać, to wyodrębnienie trzech odmiennych sfer działalności ludzkiej, w których się rozwinął: religia, rozrywka i sztuka. W każdej z nich pełni inne funkcje. Nie jest to podział ani precyzyjny, ani wyczerpujący. Taniec może być także formą terapii (choreoterapia), zaś dla niektórych ludzi jest po prostu pracą. Elementy tańca występują w niektórych dyscyplinach sportu jak: łyżwiarstwo figurowe, pływanie synchroniczne i gimnastyka artystyczna. Taniec jest zaliczany do ćwiczeń rekreacyjnych mających bardzo korzystny wpływ na zdrowie psychofizyczne. W wyniku ruchu ciała w tempie zgodnym z muzyką można wyrazić swoje uczucia, a z samego ruchu czerpać dużą przyjemność.

Taniec w poezji Twórcy nierzadko posługują się symbolem tańca, by wyrazić tęsknotę za ukochanym. Taką rolę odgrywa taniec w wierszu zatytułowanym Dancing. Jest on wyrazem erotycznych pragnień poetki. Dla Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej taniec jest pretekstem czułych, erotycznych gestów i wyznań. Taniec stanowi fascynację ciałem, czułość, namiętność, wyuzdanie. Brak partnera do tańca powoduje lęk, obawę przed samotnością, starością i utratą partnera, ukochanego.

Taniec w malarstwie Taniec w sztuce odgrywa bardzo ważną rolę. Na przestrzeni wieków był on inspiracją wielu malarzy. Ich obrazy są efektowne, sugestywne i często mają wymiar symboliczny. Bohater tych dzieł jest ucieleśnieniem takich wartości jak wolność, lekkomyślność, swoboda, ale i dostojeństwo, radość, idea. Jedną z najefektowniejszych moim zdaniem i najlepiej oddającą tę powagę i dostojeństwo jest ilustracja Polonez do Pana Tadeusza.

Taniec towarzyski Możemy wyróżnić wiele, różnych typów tańca. Jednym z najpopularniejszych, praktykowanych przez wiele osób, może być taniec towarzyski. Myślę, że większość z nas zna chociaż podstawy jednego z tańców zaliczanych do towarzyskich. Mogą to być np.: rumba, salsa, cha- cha, tango, walc angielski, walc wiedeński, itd. Taniec towarzyski dzieli się także na wiele podgrup.

Taniec współczesny Jako drugi z najbardziej popularnych stylów tańca możemy uwzględnić taniec współczesny tzw. hip- hop. W dzisiejszych czasach spora liczba młodzieży bierze udział w zajęciach tego typu tańca. W ten sposób mogą wyrazić swoje buntownicze nastawienie do świata, trochę się wyluzować oraz wyrazić poprzez taniec swoje emocje.

balet Kolejnym, bardzo popularnym typem tańca jest balet. W czasach współczesnych jego popularność wśród młodzieży zmalała. Natomiast kiedyś, większość dzieci ważnych osobistości chodziły na zajęcia z baletu. Tworzone nawet był często szkoły baletowe z internatami itp. Występują również różne typy tańca, których wszystkich nawet nie sposób wymienić.

Filmy o tematyce tanecznej Na przełomie wielu lat powstało bardzo dużo filmów o tematyce tanecznej. Wielu reżyserów zainspirowanych tańcem oraz związanych z nim emocjami, tworzy film, który bardzo często staje się hitem. Niekiedy filmy o tematyce tanecznej osiągają taki sukces, że wychodzi później wiele różnych części kontynuujących perypetie bohaterów. Filmy te zostały tworzone już od lat 90. Chciałabym pokazać kilka, które odniosły największy sukces.

„dirty dancing” Zmieniające się z upływem wieków tańce mniej lub bardziej zbliżały tancerzy i symbolizowały grę ich uczuć, niekiedy odtwarzały nawet przebieg aktu seksualnego. Miało to miejsce na przykład: w popularnym filmie lat 90- tych Dirty Dancing, znanego również jako Wirujący seks. W rolach głównych wystąpili Patrick Swayze i Jennifer Grey. On jest profesjonalnym instruktorem tańca, ona przyjechała z rodziną na wypoczynek. W obliczu niedyspozycji partnerki tytułowego Johnny’ego, Baby, owa turystka przechodzi intensywny kurs tańca i zastępuje ją na pokazie w hotelu. Wkrótce wiąże ich już nie tylko zamiłowanie do tańca. Zakochana para manifestuje swoją miłość w pamiętnym i pasjonującym finalnym tańcu przy muzyce The Time of My Life. Później powstała druga część filmu.

„step up”

„honey”

„kochaj i tańcz”

„street dance”

„taniec z gwiazdami”

Wykonała: Monika Tymińska Dziękuję za uwagę! koniec Wykonała: Monika Tymińska Dziękuję za uwagę!