1918 - odzyskanie NIEPODLEGŁOŚCI 1795-1918 brak niepodległości

1918 - odzyskanie NIEPODLEGŁOŚCI

1797 tekst: Józef Wybicki melodia: autor nieznany Mazurek Dąbrowskiego 1797 tekst: Józef Wybicki melodia: autor nieznany

1. Jeszcze Polska nie zginęła, Kiedy my żyjemy. Co nam obca przemoc wzięła, Szablą odbierzemy.

Z ziemi włoskiej do Polski. Marsz, marsz Dąbrowski, Z ziemi włoskiej do Polski. Za twoim przewodem Złączym się z narodem.

2. Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę Będziem Polakami Dał nam przykład Bonaperte Jak zwyciężać mamy Marsz, marsz...

3. Jak Czarniecki do Poznania Po szwedzkim zaborze, Dla ojczyzny ratowania Wrócim się przez morze. Marsz, marsz...

4. Już tam ojciec do swej Basi Mówi zapłakany: Słuchaj jeno, pono nasi Biją w tarabany. Marsz, marsz...

5. Niemiec, Moskal nie osiędzie, Gdy jąwszy pałasza, Hasłem wszystkich zgoda będzie I ojczyzna nasza. Marsz, marsz...

6. Na to wszystkich jedne głosy: "Dosyć tej niewoli Mamy Racławickie Kosy, Kościuszkę, Bóg pozwoli. Marsz, marsz...

1908 tekst: Maria Konopnicka melodia: Feliks Nowowiejski Rota 1908 tekst: Maria Konopnicka melodia: Feliks Nowowiejski

Rota Wykonana po raz pierwszy w rocznicę Bitwy pod Grunwaldem (1910). W latach 1926/7 pieśń była brana pod uwagę jako hymn państwowy.

1. Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród, Nie damy pogrześć mowy 1.Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród, Nie damy pogrześć mowy! Polski my naród, polski lud, Królewski szczep piastowy. Nie damy, by nas gnębił wróg! Tak nam dopomóż Bóg!

2. Do krwi ostatniej kropli z żył Bronić będziemy Ducha, Aż się rozpadnie w proch i w pył Krzyżacka zawierucha Twierdzą nam będzie każdy próg. Tak nam dopomóż Bóg!

3. Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz Ni dzieci nam germanił 3.Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz Ni dzieci nam germanił. Potężny wstanie hufiec nasz, Duch będzie nam hetmanił. Pójdziem, gdy zabrzmi złoty róg. Tak nam dopomóż Bóg!

Marsz Pierwszej Brygady 1917 tekst: Andrzej Hałaciński, Tadeusz Biernacki melodia: Andrzej Brzuchal-Sikorski

Marsz Pierwszej Brygady W latach 1926/7 pieśń była brana pod uwagę jako hymn państwowy. 14 sierpnia 2007 r. Minister Obrony Narodowej swym postanowieniem uznał marsz "My Pierwsza Brygada" za oficjalną pieśń Wojska Polskiego.

1. Legiony to – żołnierska nuta, Legiony to – straceńców los 1.Legiony to – żołnierska nuta, Legiony to – straceńców los! Legiony to – żołnierska buta, Legiony to – ofiarny stos.

My Pierwsza Brygada, Strzelecka gromada, Na stos, rzuciliśmy Swój życia los, Na stos, na stos!

2.O ileż mąk, ileż cierpienia, O ileż krwi, wylanych łez, Pomimo to nie ma zwątpienia, Dodawał sił wędrówki kres.

My Pierwsza Brygada, Strzelecka gromada, Na stos, rzuciliśmy Swój życia los, Na stos, na stos! .

3. Mówili, żeśmy stumanieni Nie wierząc nam, że chcieć to móc 3. Mówili, żeśmy stumanieni Nie wierząc nam, że chcieć to móc! Trwaliśmy wciąż osamotnieni A z nami był nasz drogi wódz!

My Pierwsza Brygada, Strzelecka gromada, Na stos, rzuciliśmy Swój życia los, Na stos, na stos!

4.Umieliśmy w ogień zapału Młodzieńczych wiar rozniecić skry Nieść życie swe dla ideału I swoją krew i marzeń sny.

My Pierwsza Brygada, Strzelecka gromada, Na stos, rzuciliśmy Swój życia los, Na stos, na stos!

5.Potrafim dziś dla potomności Ostatki swych poświęcić dni. Wśród fałszów siać zew namiętności. Miazgą swych ciał żarem swej krwi.

My Pierwsza Brygada, Strzelecka gromada, Na stos, rzuciliśmy Swój życia los, Na stos, na stos!

6. Mówili, żeśmy stumanieni Nie wierząc nam, że chcieć to móc 6. Mówili, żeśmy stumanieni Nie wierząc nam, że chcieć to móc! Trwaliśmy wciąż osamotnieni A z nami był nasz drogi wódz!

My Pierwsza Brygada, Strzelecka gromada, Na stos, rzuciliśmy Swój życia los, Na stos, na stos!

tekst: Bolesław Lubicz-Zahorski lub Leon Łuskino melodia: Leon Łuskino Piechota tekst: Bolesław Lubicz-Zahorski lub Leon Łuskino melodia: Leon Łuskino

powstała prawdopodobnie pod koniec I Wojny Światowej Piechota powstała prawdopodobnie pod koniec I Wojny Światowej

1. Nie noszą lampasów lecz szary ich strój! Nie noszą ni srebra, ni złota, Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój Piechota, ta szara piechota.

Maszerują strzelcy maszerują Karabiny błyszczą, szary strój, A przed nimi drzewa salutują, Bo za naszą Polskę idą w bój!

2. I idą, a w słońcu kołysze się stal, Dziewczęta zerkają zza płota, A oczy ich dumne utkwione są w dal, Piechota, ta szara piechota.

Maszerują strzelcy maszerują Karabiny błyszczą, szary strój, A przed nimi drzewa salutują, Bo za naszą Polskę idą w bój!

3. Nie grają im surmy, nie huczy im róg, A śmierć im pod stopy się miota, Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój Piechota, ta szara piechota.

Maszerują strzelcy maszerują Karabiny błyszczą, szary strój, A przed nimi drzewa salutują, Bo za naszą Polskę idą w bój!

Rozkwitały pąki białych róż

1. Rozkwitały pąki białych róż, Wróć, Jasieńku z tej wojenki już, Wróć, ucałuj jak za dawnych lat, Dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat,

2. Kładłam ci ja idącemu w bój Białą różę na karabin twój, Nimeś odszedł mój Jasieńku stąd, Nimeś próg przestąpił, kwiat na ziemi zwiądł.

3. Ponad stepem nieprzejrzana mgła, Wiatr w burzanach cichuteńko łka. Przyszła zima, opadł róży kwiat, Poszedł w świat Jasieńko, zginął po nim ślad.

4. Hej, dziewczyno, ułan w boju padł, Choć mu dałaś białej róży kwiat, Czy nieszczery był twej dłoni dar Czy też może wygasł twego serca żar?

Raduje się serce

Oj da, oj da dana, kompanio kochana, Nie masz to jak Pierwsza, nie! 1. Raduje się serce, raduje się dusza, Gdy Pierwsza Kadrowa na wojenkę rusza. Oj da, oj da dana, kompanio kochana, Nie masz to jak Pierwsza, nie! 2.Chociaż do Warszawy mamy długą drogę, Przecież jednak dojdziem, byle by iść w nogę.

Oj da, oj da dana, kompanio kochana, Nie masz to jak Pierwsza, nie! 3.Gdy Moskal, psia wiara, drogę nam zastąpi, Kulek z manichera nikt mu nie poskąpi. Oj da, oj da dana, kompanio kochana, Nie masz to jak Pierwsza, nie! 4.Chociaż w butach dziury i na portkach laty, To Pierwsza Kadrowa pójdzie na armaty. .

Oj da, oj da dana, kompanio kochana, Nie masz to jak Pierwsza, nie! 5.A gdy się szczęśliwie zakończy powstanie, To Pierwsza Kadrowa gwardyją zostanie. Oj da, oj da dana, kompanio kochana, Nie masz to jak Pierwsza, nie!

Przybyli ulani pod okienko, (bis) Pukają, wołają: "puść panienko Przybyli ulani pod okienko, (bis) Pukają, wołają: "puść panienko! "(bis) Zaświecił miesiączek do okienka, W koszulce stanęła w nim panienka.

"O Jezu, a cóż to za wojacy?" "Otwieraj! Nie bój sie to czwartacy!” "O Jezu! A dokąd Bóg prowadzi?" "Warszawę odwiedzić byśmy radzi.

Gdy zwiedzim Warszawę, już nam pilno Zobaczyć to stare nasze Wilno Gdy zwiedzim Warszawę, już nam pilno Zobaczyć to stare nasze Wilno. A z Wilna już droga jest gotowa, Prowadzi prościutko az do Lwowa.

"O Jezu, a cóż to za mizeria. " "Otwórz no, panienko. Kawaleria "O Jezu, a cóż to za mizeria?" "Otwórz no, panienko! Kawaleria." Przyszliśmy napoić nasze konie, Za nami piechoty pełne błonie."

"O Jezu. A cóż to za hołota. " "Otwórz panienko. To piechota "O Jezu! A cóż to za hołota?" "Otwórz panienko! To piechota!" Panienka otwierać podskoczyła, Żołnierzy do środka zaprosiła.

O mój rozmarynie powstała przed I wojną światową. Ludowa melodia pieśni pochodzi z XVII wieku. Test złożony z kilku zwrotek jest dziełem kilku autorów, wśród nich hrabiego Wacława Denhoffa-Czarnockiego (1895-1927), poety, twórcy wierszy patriotyczno-żolnierskich, podporucznika I Brygady Legionów, obrońcy Lwowa. Pieśń rozpowszechniła się w czasie działań wojennych 1914-1918.

1.O mój rozmarynie rozwijaj się Pójdę do dziewczyny, pójdę do jedynej Zapytam się 2.A jak mi odpowie "nie kocham cię" Ułani wędrują, strzelcy maszerują Zaciągnę się

3.Dadzą mi konika cisawego I ostrą szabelkę, i ostrą szabelkę Do boku mego 4.Dadzą mi kabacik z wyłogami I wysokie buty, i wysokie buty Z ostrogami.

5.Dadzą mi szkaplerzyk z Matką Boską Ażebym nie tęsknił, ażebym nie płakał Za Polską 6.Dadzą mi maniorkę z gorzałczyną Ażebym nie tęsknił, ażebym nie płakał za dziewczyną

CZERWONE MAKI NA MONTE CASSINO 1944 tekst: Feliks Konarski melodia: Alfred Schutz

1.Czy widzisz te gruzy na szczycie? Tam wróg twój się kryje jak szczur! Musicie, musicie, musicie, za kark wziąć i strącić go z chmur!

I poszli szaleni, zażarci, I poszli zabijać i mścić, I poszli jak zawsze uparci, jak zawsze za honor się bić.

Czerwone maki na Monte Cassino zamiast rosy piły polską krew. Po tych makach szedł żołnierz i ginął, lecz silniejszy od śmierci był gniew! Przejdą lata i wieki przeminą, pozostaną ślady dawnych dni, i wszystkie maki na Monte Cassino czerwieńsze będą, bo z polskiej wzrosną krwi.

2.Runęli przez ogień, straceńcy, niejeden z nich dostał i padł. Jak ci z Samosierry szaleńcy, jak ci spod Rokitny, sprzed lat.

Runęli impetem szalonym, i doszli i udał się szturm. I sztandar swój biało czerwony zatknęli na gruzach, wśród chmur.

Czerwone maki na Monte Cassino zamiast rosy piły polską krew. Po tych makach szedł żołnierz i ginął, lecz silniejszy od śmierci był gniew! Przejdą lata i wieki przeminą, pozostaną ślady dawnych dni, i wszystkie maki na Monte Cassino czerwieńsze będą, bo z polskiej wzrosną krwi.

1917 tekst: autor nieznany melodia: ludowa (autor nieznany) Wojenko, wojenko 1917 tekst: autor nieznany melodia: ludowa (autor nieznany)

1. Wojenko, wojenko, cóżeś ty za pani, Że za tobą idą, że za tobą idą Chłopcy malowani. 2. Chłopcy malowani, sami wybierani, Wojenko, wojenko, wojenko, wojenko, Cóżeś ty za pani?

3. Wojenko, wojenko, co za moc jest w tobie, Kogo ty pokochasz, kogo ty pokochasz W zimnym leży grobie. 4. Na wojence ładnie, kto Boga uprosi, Żołnierze strzelają, żołnierze strzelają, Pan Bóg kule nosi.

5. Maszeruje wiara, pot się krwawy leje, Raz dwa stąpaj bracie, raz dwa stąpaj bracie, Bo tak Polska grzeje. 6. Ten już w grobie leży z dala od rodziny, A za nim pozostał, a za nim pozostał Cichy płacz dziewczyny

tekst i melodia: Michał Zieliński Serce w plecaku tekst i melodia: Michał Zieliński

Serce w plecaku Michał Zieliński (1905-1939), podoficer Wojska Polskiego, uczestnik kampanii wrześniowej. W 1933 roku napisał wiersz na konkurs ogłoszony przez gazetę Żołnierz Polski. Po dokonaniu korekt i dodaniu refrenu dołączył go do skomponowanej przez siebie melodii. Utwór dość szybko zdobył ogromną popularność i był powszechnie śpiewany w latach II wojny światowej.

1. Z młodej piersi się wyrwało, W wielkim bólu i rozterce I za wojskiem poleciało, Zakochane czyjeś serce. Żołnierz drogą maszerował, Nad serduszkiem się użalił, Więc je do plecaka schował I pomaszerował dalej.

Tę piosenkę, tę jedyną, Śpiewam dla ciebie dziewczyno, Może także jest w rozterce Zakochane twoje serce. Może potajemnie kochasz I po nocach tęsknisz, szlochasz? Tę piosenkę, tę jedyną, Śpiewam dla ciebie dziewczyno.

2. Poszedł żołnierz na wojenkę Poprzez góry, lasy, pola I ze śmiercią szedł pod rękę, Taka jest żołnierska dola. Lecz gdy go trafiła w serce Kula, gdy szedł do ataku, Żołnierz śmiał się, bo w plecaku Miał w zapasie drugie serce.

Tę piosenkę, tę jedyną, Śpiewam dla ciebie dziewczyno, Może także jest w rozterce Zakochane twoje serce. Może potajemnie kochasz I po nocach tęsknisz, szlochasz? Tę piosenkę, tę jedyną, Śpiewam dla ciebie dziewczyno.