Jak napisać rozprawkę?
Rozprawka -niewielka rozprawa, szkic, artykuł; rodzaj wypracowania szkolnego, w którym należy przedstawić uargumentowaną opinię na dany temat według określonego schematu kompozycyjnego.
-refleksja nad jakimś problemem Cele rozprawki: -refleksja nad jakimś problemem -uporanie się z jakimś zadaniem, rozpatrzenie możliwości jego rozwikłania -zmaganie się z czymś, czego nie wiemy, z czym nie potrafimy sobie od razu poradzić, co nie jest pewne
w swej strukturze oddaje przebieg naszego rozumowania związanego Rozprawka w swej strukturze oddaje przebieg naszego rozumowania związanego z dążeniem do rozwiązania problemu, odsłania nasz proces myślowy.
-logiczność -konsekwencja -precyzja myślowa CECHY ROZPRAWKI -logiczność -konsekwencja -precyzja myślowa
W ROZPRAWCE PRZEDSTAWIAMY NAJPIERW PROBLEM I WĄTPLIWOŚCI, KTÓRE MU TOWARZYSZĄ, NASTĘPNIE MAMY DO WYBORU DWIE DROGI:
WAŻNE Jeśli chcemy zaproponować określone rozwiązanie problemu, przedstawiamy gotową odpowiedź, następnie przytaczamy na jej rzecz argumenty. Jeśli nie znamy (nie jesteśmy pewni) rozwiązania problemu, przedstawiamy nasze wątpliwości, następnie odwołujemy się do argumentów, które nie zawsze doprowadzą nas do rozwiązania problemu, natomiast pozwolą lepiej uświadomić sobie jego istotę i przez to przybliżą możliwość rozwiązania.
KONIECZNE UMIEJĘTNOŚCI: -znajomość wyznaczników formy i rozumienie pojęć: argument, teza, hipoteza, wniosek. -umiejętność wyszukiwania (w różnych źródłach) i formułowania argumentów. -formułowanie tezy i hipotezy. -umiejętność formułowani i rozwiązywania problemów. -umiejętność wnioskowania i redagowania wniosków. -komponowanie pracy (trójdzielność, segmentacja). -stosowanie słownictwa właściwego rozprawce. -umiejętność pisania tekstu spójnego i logicznie uporządkowanego.
-umiejętność wyznaczania akapitów i znajomość zawartości akapitów (miniteza, opis, wniosek). -komponowanie wstępów i podsumowań. -pisanie planów. -umiejętność analizy tematu pracy. -umiejętności ortograficzne i interpunkcyjne. -umiejętność cytowania. -umiejętność odtwarzania i rekonstruowania cudzej myśli. -streszczanie. itd.
TRÓJDZIELNOŚĆ WYPOWIEDZI -SCHEMAT ROZPRAWKI WSTĘP teza ROZWINIĘCIE argumenty ZAKOŃCZENIE potwierdzenie (obalenie) tezy
A. I. Teza (zdanie, twierdzenie, opinia) II. Argumenty (uzasadnienia) III. Potwierdzenie tezy (podsumowanie, zakończenie)
B. I. Hipoteza II. Argumenty III. Teza
C. I. Teza II. Argumenty III. Kontrargumenty IV. Zaprzeczenie tezy – antyteza
Teza – to twierdzenie, które wyraża pewny, ściśle określony pogląd lub opinię na dany temat. Tezę można sformułować na podstawie czyjegoś poglądu (np. autora utworu, filozofa, bohatera literackiego itp.) lub myśli ogólnoludzkiej (myśl ogólnoludzką stanowią np. przysłowia, sentencje, aforyzmy), a także zdarzeń rzeczywistych lub fikcyjnych. Temat rozprawki z tezą może mieć postać zdania oznajmującego lub pytającego. Zwykle rozpoczyna się od słów: Uzasadnij, że…, Udowodnij, że…, Rozwiń myśl…, Dowiedź, że…, Dlaczego mówimy, że… itp. np. Temat: Rozwiń myśl Karela Capka „Tolerancja to dążenie do zrozumienia innych”.
Hipoteza – to niepewna teza, czyli założenie oparte na prawdopodobieństwie, przypuszczeniu, domyśle. Możliwość sformułowania hipotezy sugerują zwykle tematy z pytaniem, rozpoczynającym się: Czy… Słownictwo do postawienia hipotezy: Przypuszczam.., Wydaje mi się…, Domyślam się…, Zakładam…, Nasuwa mi się takie oto przypuszczenie…, Być może…, Prawdopodobnie…. np. Temat: Czy Karel Capek miał rację mówiąc,że tolerancja to dążenie do zrozumienia innych?
Antyteza – czasem z toku dowodzenia wynika, że teza jest nieprawdziwa i wówczas możesz w podsumowaniu wysunąć antytezę. Jest to twierdzenie przeciwstawne do tezy. Uzasadniają ją kontrargumenty, które zbijają argumenty strony przeciwnej. np. Temat: Szkoła - miejsce niszczące osobowość ucznia.
Argumenty – to wypowiedzi, które potwierdzają zawarty w tezie sąd Argumenty – to wypowiedzi, które potwierdzają zawarty w tezie sąd. Typy argumentów: fakty (Co się zdarzyło?), dowody (Co o tym świadczy?), motywy (Dlaczego?), racje, opinie (Co ktoś sądzi?). Kontrargumenty – zbijają argumenty.
-odpowiednie cytaty z utworu; Rodzaj argumentacji uzależniony jest od tematu. Jeśli np. tematy dotyczą lektury, argumentami mogą być: -odpowiednie cytaty z utworu; -omówienie (streszczenie) fragment utworu; -przytoczony sąd jakiegoś autorytetu (znawcy literatury, pisarza, wybitnej osobowości itp.); -odwołanie do innych dzieł literackich
Wnioskowanie – polega na tym, że na podstawie jakiś nasuwających się myśli, tak zwanych przesłanek, wysuwa się myśl nową, tak zwany wniosek. (wniosek - wynik rozumowania, twierdzenie, konkluzja w logice; twierdzenie wyprowadzone ze zdań uznanych za prawdziwe) np. Według mitów greckich starożytni bogowie ingerowali w życie śmiertelników. Często schodzili na ziemię po to, aby przebywać wśród ludzi, opiekować się nimi, bawić się wspólnie, a także karać i nagradzać. Wynika z tego, że ludzie byli silnie związani z bogami, wierzyli, że ich życie zależy od woli wszechmocnych.
Wstęp -powinien stanowić jeden akapit; -stawiamy tu tezę (twierdzenie, które wypowiadający się zamierza udowodnić, np. Umiejętność obsługi komputera ułatwia pracę i naukę) lub hipotezę (opinię nie do końca sprawdzoną, wymagającą rozważenia, np. Umiejętność obsługi komputera prawdopodobnie ułatwia pracę i naukę); -jest w pewnym sensie wizytówką całej pracy; należy zadbać, aby był interesujący i nie ograniczał się do 1- 2 zdań; -możemy zasygnalizować w nim przyczyny, które skłoniły piszącego da zajęcia określonego stanowiska lub też poinformować, w jaki sposób będziemy prowadzić argumentację;
Dobrym sposobem rozpoczynania rozprawki jest zadanie pytania, na które odpowiadamy - tworząc tym samym tezę. Przykład: Co zdobi człowieka, jeśli nie są to markowe ubrania, szybkie samochody, pięknie urządzone mieszkania? Według mnie najbardziej zdobią człowieka wartości duchowe. Bez nich bylibyśmy niepełnowartościowi ludźmi. Poniżej postaram się udowodnić, że miłość do rodziny, Ojczyzny, pomoc drugiemu człowiekowi są cennymi klejnotami w życiu człowieka i to one stanowią o naszej wartości.
Rozwinięcie -tu przedstawiamy naszą argumentację; -każdemu z przytoczonych argumentów poświęcamy przynajmniej jeden akapit; -kolejność argumentów w pracy nie może być przypadkowa; -kompozycja rozwinięcia powinna być podporządkowana zasygnalizowanemu we wstępie celowi.
Ważne są synonimy słowa dowód, które można zastąpić w następujący sposób: przykład, fakt, świadectwo, unaocznienie, argument. Przykłady: Pierwszym ważnym dowodem potwierdzającym tezę jest … Inny, równie interesujący, przykład stanowi … Ostatnim argumentem udowadniającym tezę jest …
Łączenie kolejnych argumentów, np.: Po pierwsze, … ; Po drugie, … ; Pierwszym…; Drugim…; Następnym…; Kolejnym…; Ważnym…; Istotnym; Również…; Także… .
Zakończenie -tu stwierdzamy, że przyjęta we wstępie teza okazała się słuszna, zaś w przypadku hipotezy, że przypuszczenie nasze w toku argumentacji zostało potwierdzone. -w przypadku wywodu polemicznego powiemy, że udało nam się za pomocą przytoczonego kontrargumentu obalić czyjąś argumentację; -warto, oprócz tego co nam się udało, wskazać czego jeszcze nie zrobiliśmy, co warto by jeszcze rozwinąć, jakie możliwości pozostawiamy ewentualnym kontynuatorom naszych rozważań.
itp. Słownictwo stosowane do łączenia zakończenia z rozwinięciem, np.: Podsumowując… ; Reasumując… ; Sumując… ; Kończąc… . itp.
Przykład: Reasumując, wszystkie przytoczone argumenty utwierdzają mnie w przekonaniu, że najcenniejsze w życiu człowieka jest jego duchowe wnętrze. Osobiście staram się oceniać ludzi na podstawie tego co robią i jakie wyznają wartości, a nie jak się np. ubierają. Niestety, dla wielu moich rówieśników najważniejsze są jednak markowe ubrania, drogi sprzęt elektroniczny, wakacje za granicą. To bardzo smutne.
Słownictwo służące osiągnięciu spójności: poza tym; ponadto; oprócz tego; przede wszystkim; tymczasem; natomiast; tak więc; chociaż; choć; mimo to; mimo że; ponieważ; dlatego; gdyż; z powodu; o czym świadczy; przy tym; otóż, jednakże; zatem; głównie; w dodatku; w gruncie rzeczy
Słownictwo sygnalizujące porządek argumentacyjny: po pierwsze; po drugie; z jednej strony; z drugiej strony; zacznę od; chciałbym na początku przedstawić; z kolei przejdę do; to kolejny argument; przedstawię następny argument; teraz przejdę do omówienia; na wstępie; na zakończenie; reasumując; jako ostatni przytoczę argument; z całą pewnością mogę stwierdzić; z rozważań wynika; to pozwala wyciągnąć wniosek
Słownictwo wyrażające opinię piszącego: sądzę; uważa, że; w mojej opinii; z całą pewnością; moim zdaniem; jestem przekonana, że; nie mam wątpliwości, że; śmiało można wyciągnąć wniosek, że; niewątpliwie; z całą pewnością; słusznie; nie mam pewności, czy; moją wątpliwość budzi; nie znam w tej chwili odpowiedzi; nie zadawałem sobie wcześniej tego pytania; na pewno; naturalnie; bez wątpienia; przypuszcza, że; wydaje mi się, że
Słownictwo służące do wprowadzania cytatów: moje zdanie najlepiej potwierdzą słowa: „………”; powołam się na słowa: „…………”; świadczą o tym słowa: „………..”; oto co na ten temat mówi…..:”………..”; aby poprzeć moje zdanie, przytoczę/zacytuję słowa: „…………”; rację ma ………, mówiąc: „………….”; najlepiej ilustrują to słowa: „…………..”
PRZYKŁADOWE TEMATY ROZPRAWEK 1. Napisz rozprawkę na temat: Jeśli nie szata zdobi człowieka, to w czym tkwi jego wartość? W pracy posłuż się przykładami z literatury, historii bądź sztuki. 2. Napisz rozprawkę na temat: Człowiekowi najbardziej potrzebny jest drugi człowiek. Odnieś się do tej tezy i uzasadnij swoją opinię, przywołując dwa przykłady z wybranych dzieł literackich lub filmów. 3. Napisz rozprawkę, w której uzasadnisz, że śmiech niekiedy może być nauką. Odwołaj się do przykładów z literatury lub filmu, ewentualnie z obu tych dziedzin. 4. Napisz rozprawkę, w której ustosunkujesz się do stwierdzenia: Świat pozbawiony piękna ogrodów byłby uboższy. W uzasadnieniu posłuż się przykładami (w tym jednym z arkusza) z literatury lub sztuki, ewentualnie z obu tych dziedzin. 5.Warto poznawać dorobek naszych przodków. Napisz rozprawkę, w której ustosunkujesz się do tej opinii. Odwołaj się do trzech przykładów osiągnięć cywilizacyjnych (jednego z arkusza i dwóch własnych).