Postawa wychowawcza rodzica wobec przypadków przemocy i agresji Szkoła Podstawowa w Skórce 17 września 2014

Kierunek polityki oświatowej państwa Profilaktyka agresji i przemocy w szkole

Postawa wychowawcza rodzica (rodzicielska) Postawa rodzicielska – nie jest wrodzona, a nabyta w życiu. To względnie trwałe ustosunkowanie rodziców wobec dziecka

Postawy mają charakter 3 składnikowy (postawa rodzicielska też ma te elementy) składnik poznawczy – rozumiany jako całokształt wiedzy, przekonań, nastawień, poglądów rodzica wobec dziecka. Składnik ten może być ubogi (prymitywny) i rozbudowany (szeroka świadomość rodzicielska) składnik emocjonalny- jest to składnik najważniejszy. To uczuciowy stosunek do dziecka. Silne albo słabe lub pozytywnie albo negatywne składnik działania (behawioralny) – wszystko to co praktyczne; stopień współdziałania z dzieckiem Trzeci składnik jest wypadkową 1 i 2.

Postawy rodzicielskie – uważa się za struktury plastyczne (zmieniają się wciągu życia). Rodzice zmieniają postawy względem rozwoju dziecka. Postawy rodzicielskie, które mają skłonność do zastania się są nieprawidłowe. Usztywnione postawy wobec dziecka są szkodliwe.

PROSZĘ DOBRAĆ SIĘ W PARY I STANĄĆ NAPRZECIWKO SIEBIE Ćwiczenie Jak oswajamy zmiany? PROSZĘ DOBRAĆ SIĘ W PARY I STANĄĆ NAPRZECIWKO SIEBIE

Zdaniem Fritza Redla – amerykańskiego psychologa mamy do czynienia z trzema rodzajami agresji uczniów: 1. Agresja frustracyjna – przeniesiona z domu rodzinnego. Dziecko przeżywa gniew, złość, odrzucenie po konflikcie z rodzicami w domu, wybucha dopiero w szkole. Atakuje kolegów, nauczycieli, choć to nie oni są powodem tych emocji. Nie powinni oni odbierać tego jako osobistą zniewagą, ale dzieje się inaczej.

Zdaniem Fritza Redla – amerykańskiego psychologa 2. Drugi rodzaj agresji dotyczy środowiska szkolnego. Stanowi reakcję ucznia na sytuacje, które wydarzyły się właśnie w tym środowisku. Dotyczą one sytuacji konfliktowych dziecka w relacjach z rówieśnikami i nauczycielami. 3. Trzeci rodzaj agresji może być odreagowaniem stanu wewnętrznego dziecka. Skoncentrowane na własnych myślach, marzeniach, przeżyciach reaguje agresywnie, bo coś [przebiega nie po jego myśli. Atakuje bez powodu – często nie potrafi wyjaśnić dlaczego?

Z badań wynika, że dzieci agresywne doświadczyły w domach rodzinnych niewłaściwych postaw rodzicielskich takich jak: - nadmiernych wymagań, - odrzucenia, - bagatelizowania problemów dziecka (przecież to głupie, w czym widzisz problem, co za problem…), - unikania (pomogę Ci później, przyjdź potem, nie widzisz, że jestem zajęty…).

Wśród typów ojców, którzy pełnią patogenna rolę, wymienia się: Postawę ojca rygorystycznego, który nadmiernie egzekwuje stawiane dziecku wymagania. Postawę ojca ,,groźnego”, który to wykazuje wrogość i nienawiść do swoich dzieci. Postawa ojca nieobecnego, który nie angażuje się w wychowanie dzieci, wykazuje brak zainteresowania ich sprawami.

Natomiast wśród postaw patogennych matek wyróżnia się: Matki nieszczęśliwe – to kobiety rozczarowane swoim małżeństwem, życiem. Matki nie kochające, nie troszczą się o dzieci. Matki nerwowe, często przemęczone pracą, nie znajdują czasu dla siebie i rodziny. Matki lękliwe, nadmiernie opiekuńcze i skrupulatne. Matki autokratyczne, wymagają od dzieci bezwzględnego posłuszeństwa i podporządkowania się ich woli. Matki pedantyczne są drobiazgowe, bawią się w szczegóły, nieustępliwe, narzucają dzieciom zbyt wysokie wymagania.

Co robić? JAK KOCHAĆ I WYMAGAĆ?

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ MONIKA BEKKER-GOSKA

Literatura: Praca zbiorowa, Instytut Psychologii Zdrowia. Przeciwdziałanie przemocy w rodzinie. Warszawa 2001. E. Aronson. Człowiek istota społeczna. Warszawa: PWN 1999. A. Frączek, I. Pufal-Struzik. Agresja wśród dzieci i młodzieży. Kielce WP ZNP. I. Judziłł. Dziecko ofiara przemocy. Warszawa WSiP. A. Piekarska. Przemoc w rodzinie. Warszawa: PTP.