Konferencja Przewozowa PIGTSiS w ramach XII Międzynarodowych Targów Transportu Zbiorowego TRANSEXPO 2014 Kielce 09 października 2014r. Opracował: Mieczysław Marosz Tel. 22-823-64-46 E-mail: mieczyslaw@pigtsis.pl Obowiązki przedsiębiorcy w zakresie: - określania miejsc pracy kierowcy i kwestii podróży służbowej - oraz system informacji dla podróżnych o publicznej komunikacji autobusowej; Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1155 z późn. zm.) Od 1 maja 2004 r. obowiązuje Art. 2 tej ustawy gdzie zdefiniowano stanowisko pracy kierowcy jako: 4) stanowisko pracy kierowcy: a) siedzibę pracodawcy, na rzecz którego kierowca wykonuje swoje obowiązki, oraz inne miejsce prowadzenia działalności przez pracodawcę, w szczególności filie, przedstawicielstwa i oddziały, b) pojazd, który kierowca prowadzi, c) każde inne miejsce, w którym kierowca wykonuje czynności związane z wykonywanymi przewozami drogowymi; Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Jeżeli pracodawca takie diety jednak wypłacił, to: Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1155 z późn. zm.) Od 1 maja 2004 r. obowiązuje Art. 2 tej ustawy gdzie zdefiniowano stanowisko pracy kierowcy jako: Najczęściej pracodawcy określali to jako: obszar kraju, województwa i w zależności od tych zapisów były także wypłacane diety za delegacje. Jeżeli był np. określony obszar kraju to kierowca nie powinien otrzymywać diet za ewentualne delegacje służbowe. Jeżeli pracodawca takie diety jednak wypłacił, to: ZUS traktował je jako wynagrodzenie i oczekiwał naliczenia odpowiednich składek, US nie chciał uznawać przedsiębiorcom tych kosztów jako koszt uzyskania przychodu oraz jednocześnie chciał, aby kierowcom od tych dochodów był naliczony podatek dochodowy od osób fizycznych Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1155 z późn. zm.) Na skutek wyroków WSA dokonano zmiany przepisów prawa W Ustawie z dnia 3 kwietnia 2010 r. o zmianie ustawy o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2010 r. Nr 43, poz. 246) dodano m.in.: Art.. 4. 1) W art. 2 dodaje się pkt 7 w brzmieniu: 7) podróż służbowa – każde zadanie służbowe polegające na wykonywaniu, na polecenie pracodawcy: a) przewozu drogowego poza miejscowość, o której mowa w pkt 4 lit. a czyli poza siedzibę pracodawcy lub inne miejsce prowadzenia działalności przez pracodawcę, w szczególności filie, przedstawicielstwa i oddziały, lub b) wyjazdu poza miejscowość, o której mowa a pkt 4 lit. a, w celu wykonania przewozu drogowego Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1155 z późn. zm.) W Ustawie z dnia 12 LUTEGO 2010 r. o zmianie ustawy o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2010 r. Nr 43, poz. 246) (WESZŁA W ŻYCIE 3.04.2010 R.) dodano m.in.: Art.. 4. oraz dodano 2). Po art. 21 dodaje się art. 21a w brzmieniu: Art. 21a. Kierowcy w podróży służbowej przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem tego zadania służbowego, ustalane na zasadach określonych w przepisach art. 775 § 3-5 ustawy za dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) Art. 775. § 1. Pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.  § 2. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Rozporządzenie powinno w szczególności określać wysokość diet, z uwzględnieniem czasu trwania podróży, a w przypadku podróży poza granicami kraju - walutę, w jakiej będzie ustalana dieta i limit na nocleg w poszczególnych państwach, a także warunki zwrotu kosztów przejazdów, noclegów i innych wydatków.  W ZWIĄZKU Z TĄ ZMIANĄ PRZEWOŹNIK OD 3 KWIETNIA 2010 R. ZOSTAŁ ZOBOWIĄZANY DO OKREŚLENIA - WE WŁASNYCH REGULAMINACH WYNAGRADZANIA - ZASAD WYKONYWANIA PODRÓŻY SŁUŻBOWYCH (gdzie i kiedy się rozpoczyna i kiedy kończy) ORAZ RODZAJU KOSZTÓW I WYSOKOŚCI KOSZTÓW PODRÓŻY SŁUŻBOWYCH Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

§ 3. Warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej pracownikowi zatrudnionemu u innego pracodawcy niż wymieniony w § 2 określa się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania. § 4. Postanowienia układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub umowy o pracę nie mogą ustalać diety za dobę podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju w wysokości niższej niż dieta z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju określona dla pracownika, o którym mowa w § 2. § 5. W przypadku gdy układ zbiorowy pracy, regulamin wynagradzania lub umowa o pracę nie zawiera postanowień, o których mowa w § 3, pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów podróży służbowej odpowiednio według przepisów, o których mowa w § 2. Brakuje to jednak określenia jakie winny być minimalne kwoty za ryczały za noclegi, i inne koszty, np. prysznice, toalety itp. a więc przewoźnik mógł to określać dowolnie Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Ta zmiana prawna obowiązuje od 3 KWIETNIA 2010 r Ta zmiana prawna obowiązuje od 3 KWIETNIA 2010 r. Z tym dniem przewoźnicy powinni zmienić układ zbiorowy, regulamin wynagradzania albo zmienić wszystkie umowy o pracę – określając stanowisko pracy, tak aby wiedzieć kiedy i gdzie kierowca rozpoczyna podróż służbową – czyli dostosować je do jednego z zapisów w art. 2 pkt 4 ustawy o czasie pracy kierowców. Jednocześnie należało sprawdzić co kierowcy mają zapisane w umowach o pracę Konieczność PONOWNEGO określenia wszystkim kierowcom STANOWISKA PRACY wynikał z faktu, że przepisy prawa (Art. 775. § 1. Kod. pracy) określiły, że kierowcy wykonując zadania przewozowe poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałe miejscem pracy są w podróży służbowej i z tego tytułu należy im się należność na pokrycie kosztów związanych z tą podróżą służbową. Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Ta zmiana prawna obowiązuje od 3 KWIETNIA 2010 r Ta zmiana prawna obowiązuje od 3 KWIETNIA 2010 r. Nadal można także określać POJAZD jako stanowisko pracy kierowcy, ale PIP zaczyna w postępowaniach kontrolnych pisać w protokołach, że powinien to być konkretny pojazd albo kilka konkretnych pojazdów najlepiej określonych jako numery rejestracyjne tych pojazdów. Określenie stanowiska pracy „pojazd” ma więc znaczenie w określaniu czasu pracy kierowcy, natomiast do określania kosztów podróży służbowej nie jest to wystarczające. Wadą tej zmiany prawa w 2010 r. było to, że nie określono żadnych stawek minimalnych i maksymalnych kwot i rodzaju kosztów ponoszonych w podróży służbowej a tylko odesłano do regulaminów wynagradzania lub układów zbiorowych a teraz okazało się, że przewoźnicy bardzo różnie do tego podeszli i znowu zaczynają się problemy po kolejnych kontrolach lub skargach kierowców. Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Są też znacznie gorsze sytuacje, gdzie przewoźnik określił jedną stawkę ryczałtową bez wymieniania tytułów tego ryczałtu – teraz po 3 latach kierowcy podają sprawy do sądu cywilnego i wykazują, że nie otrzymywali np. diet, ryczałtów za noclegi czy za inne poniesione w podróży służbowej koszty. W sytuacji, gdy jednak przewoźnik nie określił tych stawek w tych swoich dokumentach lub w umowie o prace, to przepisy prawa odsyłały do stawek określonych w przepisach Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (np. Dz. U. z 2013 r., poz. 167). Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

12 czerwca 2014 r. siedmiu sędziów Sądu Najwyższego podjęło UCHWAŁĘ sygn. Akt II PZP 1/14 rozstrzygając pytanie: "Czy stworzenie kierowcy możliwości spania w nocy (nocnego snu) w kabinie samochodu podczas odbywania podróży służbowych w transporcie międzynarodowym zapewnia bezpłatny nocleg, a w konsekwencji, czy pracownikowi nie przysługuje zwrot kosztów takich noclegów (§ 9 ust. 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.), czy też takie należności przysługują i w jakiej wysokości (art. 21a ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców, jednolity tekst: Dz. U. z 2012 r., poz. 1155 w związku z § 9 ust. 1 bądź ust. 2 wymienionego rozporządzenia)?" podjął następującą uchwałę: Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Zapewnienie pracownikowi - kierowcy samochodu ciężarowego odpowiedniego miejsca do spania w kabinie tego pojazdu podczas wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym nie stanowi zapewnienia przez pracodawcę bezpłatnego noclegu w rozumieniu § 9 ust. 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz.U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.), co powoduje, że pracownikowi przysługuje zwrot kosztów noclegu na warunkach i w wysokości określonych w § 9 ust. 1-3 tego rozporządzenia albo na korzystniejszych warunkach i wysokości, określonych w umowie o pracę, układzie zbiorowym pracy lub innych przepisach prawa pracy. Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Należy przypomnieć, że w art Należy przypomnieć, że w art. 4 rozporządzenia nr 561/06 przyjęto definicje podstawowych pojęć, między innymi dziennego (regularnego i skróconego) okresu odpoczynku (lit. g) oraz tygodniowego (regularnego i skróconego) okresu odpoczynku (lit. h). Według art. 8 ust. 8 rozporządzenia nr 561/06, jeżeli kierowca dokona takiego wyboru, dzienne okresy odpoczynku i skrócone tygodniowe okresy odpoczynku poza bazą można wykorzystywać w pojeździe, o ile posiada on odpowiednie miejsce do spania dla każdego kierowcy i pojazd znajduje się na postoju – za taki wypoczynek wykorzystany w pojeździe kierowca powinien otrzymać ryczałt za nocleg oraz inne koszty, np. za toalety, prysznice, pranie pościeli itp.. Nie wolno więc w pojeździe wykorzystywać regularnych tygodniowych okresów odpoczynku – jeżeli kierowca przeniesie rachunek za hotel to nie ma problemu, ale jak nie ma rachunku to nadal jest problem w jakiej wysokości zapłacić taki ryczałt? Nie wiadomo czy to ma być taka sama kwota jak za spanie w kabinie? Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

W Polsce nie ma kary za wykorzystywanie w pojeździe regularnych tygodniowych okresów odpoczynku, ale we Francji i Belgii grożą za to poważne kary, np. FRANCJA: nowe przepisy przyjęto 11 lipca br. Zgodnie z informacją przekazaną przez Międzynarodową Unię Transportu Drogowego IRU, 11 lipca 2014 r. formalnie opublikowana została zmiana francuskiego Kodeksu Transportowego. Zgodnie z zapowiedziami nowelizacja wprowadziła karę 30 000 euro i roku więzienia dla przewoźnika, którego kierowca odbiera regularny odpoczynek tygodniowy w kabinie pojazdu. Belgia 21 czerwca 2014 r. wprowadziła karę za regularny odpoczynek tygodniowy w kabinie pojazdu. Kara wynosi 1800 euro. Należy wyraźnie zaznaczyć, iż nie zostaną wprowadzone żadne nowe ograniczenia, ale jedynie zaostrzeniu ulegnie sankcja za naruszenie przepisu art. 8 pkt 8 rozporządzenia 561/2006 WE. Rozporządzenie wyklucza możliwość dokonania odbioru w pojeździe odpoczynku regularnego tygodniowego (45- godzinnego). Tak jak do tej pory, kierowca będzie mógł odbierać w kabinie pojazdu odpoczynki dzienne oraz tygodniowe skrócone. Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Fragmenty UZASADNIENIA do tej Uchwały (str Fragmenty UZASADNIENIA do tej Uchwały (str.11) W wyniku nowelizacji ustawy o czasie pracy kierowców powstała sytuacja prawna, w której podróże kierowców odbywane w okresie do dnia 3 kwietnia 2010 r. nie stanowiły podróży służbowych w rozumieniu art. 775§ 1 k.p. a więc nie mają zastosowania wprost przepisy powszechnie obowiązujące dotyczące zwrotu kosztów podróży służbowych, a po tej dacie są one podróżami służbowymi (art. 2 pkt 7 ustawy o czasie pracy kierowców) i kierowcom przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem tego zadania służbowego, ustalane na zasadach określonych w art.775§ 3-5 k.p. (art. 21a ustawy o czasie pracy kierowców). W orzecznictwie - które w tej mierze można uznać za utrwalone - przyjmuje się też, że w przypadku nieustalenia w układzie zbiorowym (regulaminie wynagradzania) lub umowie o pracę świadczeń z tytułu podróży odbywanych przez kierowcę, jej koszty mogą podlegać wyrównaniu w wysokości odpowiadającej należnościom (dietom) z tytułu podróży służbowej przewidzianym w przepisach powszechnie obowiązujących dla pracowników wykonujących rzeczywiście podróże służbowe (por. w szczególności wyroki Sądu Najwyższego z dnia 5 maja 2009 r., IPK279/07, LEX nr 509051; z dnia 18 sierpnia 2009 r., I PK 51/09, OSNP 2011 nr 7-8, poz. 100; z dnia 23 czerwca 2010 r., II PK 372/09, Monitor Prawa Pracy 2010 nr 11, s. 597 oraz z dnia 1 kwietnia 2011 r., II PK 234/10, OSNP 2012 nr 9-10, poz.119). W konsekwencji - w rzeczywistości - także z tytułu podróży odbywanych przez kierowców transportu międzynarodowego w okresie do dnia 3 kwietnia 2010r. przysługują im należności co najmniej takie, jak wynikające z powszechnie obowiązujących aktów wykonawczych wydanych na podstawie art. 775 § 2 k.p Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Fragmenty UZASADNIENIA do tej Uchwały (str.16) Zgodnie z art. 775§ 3 k.p., warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej określa się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania. Według art. 775§ 4 k.p., postanowienia układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub umowy o pracę nie mogą ustalać diety za dobę podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju w wysokości niższej niż dieta z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju określona dla pracownika, o którym mowa w § 2. Można zauważyć, że przepis ten ustala minimalny standard świadczenia, ale odnosi się tylko do diety, a nie do zwrotu kosztów przejazdów, noclegów i innych wydatków. Jednakże -zgodnie z art. 775§ 5 k.p. -w przypadku, gdy układ zbiorowy pracy, regulamin wynagradzania lub umowa o pracę nie zawiera postanowień, o których mowa w § 3 (czyli nie zawiera uregulowań dotyczących warunków wypłacania wszystkich należności z tytułu podróży służbowej), pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów podróży służbowej odpowiednio według przepisów, o których mowa w § 2. Oznacza to, że przepisy wykonawcze ustalają minimalny standard wszystkich świadczeń z tytułu podróży służbowych (diet oraz zwrotu kosztów przejazdów, noclegów i innych wydatków), które w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę mogą być uregulowane korzystniej dla pracownika (art. 9 § 2 i art.18 § 2 k.p.). W razie braku takich regulacji lub uregulowania mniej korzystnego dla pracownika, zastosowanie będą miały przepisy wykonawcze. Odesłanie w art.21a ustawy o czasie pracy kierowców do art. 775§ 3-5 k.p. oznacza więc pośrednio także odesłanie do art. 775§ 2 k.p., a w konsekwencji uznanie, że kierowcy- pracownikowi przysługuje zwrot kosztów noclegu według zasad ustalonych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 775§ 2 k.p., chyba że korzystniejsze dla niego zasady zostały ustalone według art. 775§ 3 k.p. (w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania). Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Fragmenty UZASADNIENIA do tej Uchwały (str Fragmenty UZASADNIENIA do tej Uchwały (str.19) Wreszcie podstawowy dla rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego § 9 ust. 4 rozporządzenia z 2002 r. (tak samo jego odpowiednik § 16 ust. 4 rozporządzenia z 2013 r.) stanowi, że zwrot kosztów noclegu - zarówno w wysokości stwierdzonej rachunkiem hotelowym, w granicach ustalonego na ten cel limitu (ust. 1), jak i w kwocie ryczałtu w wysokości 25% limitu przy braku rachunku - nie przysługuje pracownikowi, gdy pracodawca (lub strona zagraniczna) zapewnia pracownikowi "bezpłatny nocleg". Łączna analiza przedstawionych powyżej przepisów - w ocenie powiększonego składu Sądu Najwyższego - pozwala na sformułowanie następujących wniosków szczegółowych: - pojęcia "odpowiednie miejsce do spania" i "bezpłatny nocleg" nie mogą być utożsamiane (zamiennie traktowane), a wręcz odwrotnie -użycie różnych sformułowań w przepisach prawa oznacza, że są to różne pojęcia; -zasadniczo prawodawca odnosi pojęcie "noclegu" do usługi hotelarskiej (motelowej; pośrednio także do noclegu opłaconego w cenie karty okrętowej lub promowej), o czym świadczy nie tylko zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem hotelowym (za usługi hotelarskie), ale także wysokość ustalonych limitów; -usługa hotelarska obejmuje szerszy zakres świadczeń niż tylko udostępnienie "miejsca do spania", w szczególności możliwość skorzystania z toalety, prysznica, przygotowania gorących napojów itp., a także (ewentualnie) zapewnienie wyżywienia, co powoduje obniżenie diety; -brak przedstawienia rachunku za usługi hotelarskie oznacza, że pracownik nie korzystał z hotelu (wzgląd na racjonalnego prawodawcę, który to przewidział); wówczas zwrot kosztów noclegu zostaje ograniczony do 25% limitu stanowiącego ryczałt za koszty realnie ponoszone w czasie podróży, bez korzystania z usług hotelowych; Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Fragmenty UZASADNIENIA do tej Uchwały (str Fragmenty UZASADNIENIA do tej Uchwały (str.20) -istota "ryczałtu" jako świadczenia kompensacyjnego (w tym wypadku przeznaczonego na pokrycie kosztów noclegu) polega na tym, że świadczenie wypłacane w takiej formie z założenia jest oderwane od rzeczywistego poniesienia kosztów i nie pokrywa w całości wszystkich wydatków z określonego tytułu (bo nie są one udokumentowane); w zależności od okoliczności konkretnego przypadku kwota ryczałtu -która jako uśredniona i ujednolicona ustalona jest przez prawodawcę -pokryje więc pracownikowi koszty noclegowe w wymiarze mniejszym albo większym niż faktycznie przez niego poniesione (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 października 1998 r., I PKN 392/98, OSNAPiUS 1999 nr 23, poz. 745). Prowadzi to do ogólnego wniosku, że zapewnienie przez pracodawcę pracownikowi (kierowcy wykonującemu przewozy w międzynarodowym transporcie drogowym) odpowiedniego miejsca do spania w kabinie samochodu ciężarowego, czyli wyposażenie samochodu w odpowiednie urządzenia (leżankę, klimatyzację, ogrzewanie itp.) pozwala na wykorzystanie przez kierowcę w samochodzie dobowego (dziennego) odpoczynku, przy spełnieniu warunków określonych w art. 8 ust. 8 rozporządzenia nr 561/06; natomiast nie oznacza zapewnienia mu przez pracodawcę bezpłatnego noclegu w rozumieniu § 9 ust. 4 rozporządzenia z 2002 r. Taki stan rzeczy uprawnia pracownika do otrzymania od pracodawcy zwrotu kosztów noclegu co najmniej na warunkach i w wysokości określonych w § 9 ust. 1 lub 2 tego rozporządzenia. Mając to wszystko na uwadze, Sąd Najwyższy w składzie powiększonym na podstawie art. 61 § 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (jednolity tekst:Dz.U. z 2013 r., poz. 499 ze zm.) podjął uchwałę jak w sentencji. Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

W związku z tym wyrokiem pozostają wątpliwości: Kiedy zaczyna się podróż służbowa kierowcy? - tylko wtedy, gdy wykonuje zadanie przewozowe (prowadzi pojazd lub jest zmiennikiem) – wtedy należy mu się dieta oraz zwrot należności związanych z wykonywaniem zadania służbowego. - jeżeli kierowca nie jest w podróży służbowej, ale przebywa poza stanowiskiem pracy, (np. dojazd do pojazdu, dojazd do miejsca pojęcia pracy) to należy mu się wyłącznie dieta określona w przepisach Kodeksu pracy. Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Ustalenia odrębnej wysokości diet krajowych i zagranicznych Naszym zdaniem konieczna jest nowelizacja Ustawy o czasie pracy kierowców w zakresie: odcięcia się w art. 21a od odesłania do art. 775 § 3-5 - Kodeksu pracy Ustalenia odrębnej wysokości diet krajowych i zagranicznych – ustalenie max i minimalnych wysokości ryczałtów za noclegi w kraju i za granicą z wykorzystaniem kabin sypialnych w pojazdach – ustalenie max i minimalnych wysokości ryczałtów za noclegi w kraju i za granicą poza kabinami sypialnymi pojazdów Ustalenie max i min. ryczałtów za inne koszty ponoszone w podróży służbowej krajowej i zagranicznej (np. toalety, kabiny prysznicowe, pranie pościeli) Aby zabezpieczyć zmniejszenie roszczeń wstecz, byłoby wskazane określenie minimalnych wymogów kabiny sypialnej Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Odbyło się już kilka spotkań w: Sejmie (22.08.2014 r.) Posiedzenie Sejmowej Komisji Infrastruktury, - w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju (9.09.2014 r.) spotkanie organizacji zrzeszających przewoźników z Ministrem Z. Rynasiewiczem oraz przedstawicielami Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej na którym przedstawiono 2 projekty zmiany ustawy o czasie pracy kierowców. Jeden z projektów mówi o tym, że układy zbiorowe, regulaminy wynagradzania lub umowy o pracę mogą ustalać dodatek za rozłąkę w wysokości nie niższej niż ??? za dobę podróży służbowej – wtedy kierowcy nie przysługiwałaby dieta i ryczałt za nocleg. - drugi z projektów powiela większość zapisów art. 775 Kodeksu pracy oraz odsyłałby do nowego rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju gdzie byłyby minimalne diety, limity za nocleg oraz warunki zwrotu kosztów przejazdów, noclegów i innych wydatków należne dla kierowców w transporcie krajowym i międzynarodowym. Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Przedstawiciele Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej nie chcieli się wypowiadać za żadnym z tych projektów dopóki nie będą znali wysokości stawek i nie porównają ich udziału procentowego w ogólnym wynagrodzeniu kierowców. Przedstawiciele związków zawodowych kierowców chcą przy tej okazji rozmawiać o wysokości minimalnego wynagrodzenia kierowców i MIiR im to obiecało! Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

System informacji dla pasażera Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 181/2011 z 16 lutego 2011 r. dotyczące praw pasażerów w transporcie autobusowym i autokarowym oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 (Dz. UrzUE L55/1 z 28.02.2011) W preambule w pkt. 23 zaleca, aby: „Państwa członkowskie powinny propagować korzystanie z transportu publicznego oraz wykorzystywanie zintegrowanej informacji i zintegrowanych biletów, aby zoptymalizować korzystanie z poszczególnych środków transportu i usług operatorów oraz z ich interoperacyjności.” Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Ustawa z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011 Nr 5, poz. 13) W Art. 15, ust. 1 pkt 3 lit. e stwierdzono, że Organizowanie publicznego transportu zbiorowego polega m.in. na zapewnieniu e) systemu informacji dla pasażera; Zgodnie z art. 7 ust. 4 tej Ustawy zadania organizatora wykonuje, w przypadku: 1) gminy – wójt, burmistrz , prezydent miasta, 2) związku międzygminnego - zarząd związku międzygminnego, 3) miasta na prawach powiatu – prezydent miasta npp, 4) powiatu – starosta, 5) związku powiatów – zarząd związku powiatów, 6) województwa – marszałek województwa. Takie zapisy powodują, że nie ma jednego systemu informacji dla pasażerów a za system taki informacji odpowiadają ok. 2.800 jednostki samorządu terytorialnego, czyli jest to zupełna DEZINFOMACJA Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

W Ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. – Prawo przewozowe (tj. Dz. U W Ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. – Prawo przewozowe (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 1173) Art. 2. ust. 2. Przewoźnik wykonujący regularne przewozy osób jest obowiązany w szczególności podać do publicznej wiadomości rozkład jazdy środków transportowych przez zamieszczenie informacji na wszystkich dworcach i przystankach wymienionych w rozkładzie jazdy. 3. Przewoźnicy wykonujący regularne przewozy osób są obowiązani do okresowej aktualizacji i publikowania informacji o wykonywanej komunikacji. Art. 34. 1. Przewoźnik wykonujący regularne przewozy osób w transporcie drogowym jest obowiązany zgłaszać na piśmie właściwemu organizatorowi zmiany dotyczące rozkładu jazdy, nie później niż w terminie 30 dni przed dniem aktualizacji rozkładów jazdy w określonych terminach. Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

UMOWA PRZEWOZU W Ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. – Prawo przewozowe (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 1173) JEDNAK ODPOWIEDZIALNOŚĆ NADAL SPOCZYWA NA przewoźniku z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przewozu osób Art. 3. 1. W zakresie podanym do wiadomości publicznej przewoźnik jest obowiązany do przewozu osób i rzeczy. Niektóre wyroki sądów pokazują, że nawet każdy, kto przyjdzie na przystanek to przychodzi tam z zamiarem zawarcia umowy przewozu Poprzez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia osób i ich bagaży za wynagrodzeniem. Przedmiotem świadczenia ze strony przewoźnika jest zatem transport (przewiezienie) z jednego miejsca do drugiego osób, a ze strony podmiotu korzystającego z usługi – uiszczenie przewoźnikowi wynagrodzenia. W przewozach regularnych umowę przewozu (art. 16) zawiera się przez nabycie biletu na przejazd przed rozpoczęciem podróży lub spełnienie innych określonych przez przewoźnika lub organizatora publicznego transportu zbiorowego warunków dostępu do środka transportowego, a w razie ich nieustalenia - przez samo zajęcie miejsca w środku transportowym. Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

W Ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. – Prawo przewozowe (tj. Dz. U W Ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. – Prawo przewozowe (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 1173) Odpowiedzialność przewoźnika z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przewozu osób Art. 62. 1. Przewoźnik odpowiada za szkodę, jaką podróżny poniósł wskutek przedwczesnego odjazdu środka transportowego. 2. Przewoźnik odpowiada za szkodę, jaką poniósł podróżny wskutek opóźnionego przyjazdu lub odwołania regularnie kursującego środka transportowego, [jeżeli szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa przewoźnika] – utraciło moc z dniem 1.12.2008 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego (K 37/07, Dz. U. z 2008 r. Nr 219, poz. 1408). w którym uchylono ograniczenia odpowiedzialności przewoźnika z tego tytułu. Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 10 kwietnia 2012 r. w sprawie rozkładów jazdy (Dz. U. z 2012 r. poz. 451) § 2. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:  1) komunikacji zwykłej - należy przez to rozumieć regularny przewóz osób wykonywany w ramach publicznego transportu zbiorowego drogowego, w którym środki transportu zatrzymują się we wszystkich miejscowościach usytuowanych na linii komunikacyjnej, której długość nie przekracza 150 km;  2) komunikacji przyspieszonej - należy przez to rozumieć regularny przewóz osób wykonywany w ramach publicznego transportu zbiorowego drogowego, w którym środki transportu zatrzymują się we wszystkich lub w niektórych miejscowościach usytuowanych na linii komunikacyjnej, której długość nie przekracza 200 km;  3) komunikacji pospiesznej - należy przez to rozumieć regularny przewóz osób wykonywany w ramach publicznego transportu zbiorowego drogowego, w którym środki transportu zatrzymują się w niektórych miejscowościach usytuowanych na linii komunikacyjnej, której długość przekracza 200 km;  4) komunikacji ekspresowej - należy przez to rozumieć regularny przewóz osób wykonywany w ramach publicznego transportu zbiorowego drogowego, w którym środki transportu zatrzymują się w miejscowości:  a) początkowej i końcowej albo  b) początkowej i końcowej oraz co najmniej jednym mieście wojewódzkim usytuowanym na linii komunikacyjnej;  Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 10 kwietnia 2012 r. w sprawie rozkładów jazdy (Dz. U. z 2012 r. poz. 451) § 11. 1. Przewoźnik wykonujący regularny przewóz osób podaje rozkład jazdy do publicznej wiadomości w szczególności poprzez:  1) zamieszczenie na swojej stronie internetowej, o ile taką posiada;  2) przekazanie rozkładu jazdy organizatorowi publicznego transportu zbiorowego, na którego obszarze przewoźnik wykonuje przewozy, celem podania do publicznej wiadomości informacji niezbędnych do administrowania systemem informacji dla pasażera;  3) przekazanie rozkładu jazdy oraz informacji dotyczącej rozkładu jazdy właścicielowi albo zarządzającemu przystankiem komunikacyjnym lub dworcem, celem zamieszczenia informacji dotyczącej rozkładu jazdy na danym obiekcie - w transporcie drogowym oraz innym szynowym;  4) zamieszczenie informacji dotyczącej rozkładu jazdy na wszystkich przystankach komunikacyjnych lub dworcach wymienionych w rozkładzie jazdy - w transporcie linowym, linowo-terenowym oraz w żegludze śródlądowej.  Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 10 kwietnia 2012 r. w sprawie rozkładów jazdy (Dz. U. z 2012 r. poz. 451) § 11. 3. W transporcie drogowym podawanie rozkładu jazdy do publicznej wiadomości polegające na:  1) zamieszczeniu na stronie internetowej - następuje poprzez zamieszczenie przez przewoźnika zatwierdzonego rozkładu jazdy; - CZYLI TYLKO PDF a wyszukiwarka nie jest wymagana 2) przekazaniu:  a) rozkładu jazdy organizatorowi publicznego transportu zbiorowego celem podania do publicznej wiadomości informacji niezbędnych do administrowania systemem informacji dla pasażera,  b) rozkładu jazdy oraz informacji dotyczącej rozkładu jazdy właścicielowi albo zarządzającemu przystankiem komunikacyjnym lub dworcem, celem zamieszczenia informacji dotyczącej rozkładu jazdy na danym obiekcie  - następuje poprzez przekazanie kopii zatwierdzonego rozkładu jazdy w postaci pliku w formacie PDF oraz w wersji elektronicznej umożliwiającej edycję tekstu.  Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

TABLICZKA PRZYSTANKOWA Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 10 kwietnia 2012 r. w sprawie rozkładów jazdy (Dz. U. z 2012 r. poz. 451) TABLICZKA PRZYSTANKOWA § 12. 1. W informacji dotyczącej rozkładu jazdy, o której mowa w § 11 ust. 1 pkt 3 i 4, określa się co najmniej:  1) nazwę podmiotu zamieszczającego informację dotyczącą rozkładu jazdy wraz z jego adresem i telefonem;  2) nazwę przystanku komunikacyjnego albo dworca, na którym zamieszczona jest informacja dotycząca rozkładu jazdy;  3) miejscowość docelową oraz co najmniej jedną miejscowość pośrednią, o ile istnieje; w komunikacji miejskiej - przystanki komunikacyjne lub dworce, na których będzie się zatrzymywał środek transportowy na danej linii komunikacyjnej;  4) dzień, od którego obowiązuje informacja dotycząca rozkładu jazdy;  Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

TABLICZKA PRZYSTANKOWA Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 10 kwietnia 2012 r. w sprawie rozkładów jazdy (Dz. U. z 2012 r. poz. 451) TABLICZKA PRZYSTANKOWA § 12. 1. W informacji dotyczącej rozkładu jazdy, o której mowa w § 11 ust. 1 pkt 3 i 4, określa się co najmniej:  5) dane i informacje, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 8-10; CZYLI 8) oznaczenie linii komunikacyjnej, na której ma być wykonywany:  a) przewóz o charakterze użyteczności publicznej - literą „U”,  b) przewóz regularny specjalny - literami „RS” albo  c) inny regularny przewóz osób, niebędący przewozem o charakterze użyteczności publicznej oraz przewozem regularnym specjalnym - literą „R”;  9) oznaczenie odpowiednim symbolem:  a) w transporcie drogowym - usługi przewozowej wykonywanej w komunikacji zwykłej, przyspieszonej, pospiesznej oraz ekspresowej,  c) usługi przewozowej wykonywanej w komunikacji międzynarodowej,  d) środka transportowego objętego częściową lub całkowitą rezerwacją miejsc - o ile dotyczy;  10) oznaczenie linii komunikacyjnej, na której wszystkie kursy są wykonywane środkami transportowymi przystosowany mi do przewozu osób niepełnosprawnych lub osób o ograniczonej zdolności ruchowej, albo odpowiednie oznaczenie poszczególnych kursów, a w transporcie kolejowym - kursu wykonywanego środkiem transportowym przystosowanym do przewozu osób niepełnosprawnych poruszających się na wózkach inwalidzkich;  Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

KOSZTY SYTEMU INFORMACJI Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 10 kwietnia 2012 r. w sprawie rozkładów jazdy (Dz. U. z 2012 r. poz. 451) KOSZTY SYTEMU INFORMACJI § 17. 1. Ponoszenie (przez przewoźnika) kosztów związanych z zamieszczaniem informacji dotyczących rozkładów jazdy na przystanku komunikacyjnym lub dworcu oraz w systemie informacji dla pasażera, w transporcie drogowym oraz innym szynowym, odbywa się na podstawie umowy.  2. Koszty, o których mowa w ust. 1:  1) powinny być ustalane z uwzględnieniem:  a) częstotliwości dokonywania zmian rozkładu jazdy przez danego przewoźnika,  b) terminowego przekazywania rozkładu jazdy i informacji dotyczącej rozkładu jazdy przez przewoźnika,  c) terminowego zamieszczania informacji dotyczącej rozkładu jazdy przez właściciela przystanku komunikacyjnego lub dworca albo zarządzającego tymi obiektami oraz przez właściwego organizatora publicznego transportu zbiorowego w systemie informacji dla pasażera,  d) niedyskryminujących zasad;  2) nie powinny być uzależnione w szczególności od:  a) pojemności środków transportowych, którymi jest wykonywany przewóz,  b) liczby zatrzymań środków transportowych danego przewoźnika na danym przystanku komunikacyjnym lub dworcu.  Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Jest to strona internetowa Polska Izba Gospodarcza Transportu Samochodowego i Spedycji posiada system informacji dla podróżnych spełniający te wszystkie warunki prawne. Jest to strona internetowa www.autobusowyrozkladjazdy.pl do której dane wprowadzane są w opracowanym przez PIGTSiS systemie informatycznym przez: Pracowników PIGTSiS, Pracowników jednostek samorządów terytorialnych Pracowników przewoźników Jest także wykorzystywana możliwość eksportu danych z programu „Przewozy pasażerskie” z opracowanego przez firmę INFORMIKA Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

GMINNA TABLICZKA PRZYSTANKOWA Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

TABLICZKA PRZYSTANKOWA PRZEWOŹNIKA Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

TABLICZKA DWORCOWA Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Urząd Marszałkowski Województwa Łódzkiego Podkarpackie Jednostki samorządu terytorialnego korzystające z wyszukiwarki www.autobusowyrozkladjazdy.pl   Województwo Urząd 1 Łódzkie Urząd Marszałkowski Województwa Łódzkiego 2 Podkarpackie Urząd Marszałkowski Województwa Podkarpackiego 3 Podlaskie Urząd Marszałkowski Województwa Podlaskiego 4 Wielkopolskie Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego Dep.Transportu Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Jednostki samorządu terytorialnego korzystające z wyszukiwarki www Jednostki samorządu terytorialnego korzystające z wyszukiwarki www.autobusowyrozkladjazdy.pl Powiaty Gminy   4 WOJEWÓDZTWA   27 7 Razem 38 jst 1 Dolnośląskie Powiat Zgorzelecki Kujawsko-Pomorskie Powiat Brodnicki Łódzkie Powiat Bełchatowski Powiat Łowicki Powiat Pabianicki Powiat Pajęczański Powiat Piotrkowski Powiat Radomszczański Powiat Zduńskowolski Powiat Zgierski Gmin Dłutów Mazowieckie Powiat Żuromiński Podkarpackie Powiat Łańcucki Powiat Rzeszowski Gmina Jasło Pomorskie Gmina Kaliska Gmina Łęczyce Gmina Zblewo Powiat Gdański Powiat Kościerski Powiat Malborski Powiat Nowodworski Powiat Starogardzki Powiat Sztumski Powiat Wejherowski Śląskie Powiat Kłobucki Świętokrzyskie Miasto i Gmina w Kazimierzy Wielkiej Warmińsko-Mazurskie Gmina Miasta Elbląg Gmina Płośnica Powiat Kętrzyński Wielkopolskie Powiat Czarnkowsko-Trzcianecki Powiat Nowotomyski Powiat Szamotulski Powiat Wągrowiecki Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

TU SĄ DANE 38 JST TRAKTUJĄCE NASZ SYSTEM INFORMACJI JAKO SWÓJ WŁASNY Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Jeżeli załączony jest scan rja to w tym miejscu go można zobaczyć Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Tu widać jak często niektórzy z PKS korzystają z naszych danych Radomsko we wrześniu średnio 117 razy dziennie Łódź na 2 stanowiskach we wrześniu średnio 154 razy dziennie Łomża we wrześniu średnio 86 razy dziennie Kłodzko we wrześniu średnio 10 razy dziennie Skierniewice we wrześniu średnio 8 razy dziennie Łosice we wrześniu średnio 8 razy dziennie Katowice we wrześniu średnio 8 razy dziennie Leżajsk we wrześniu średnio 6 razy dziennie Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

jednostki samorządu terytorialnego oraz przewoźników Polska Izba Gospodarcza Transportu Samochodowego i Spedycji zaprasza jednostki samorządu terytorialnego oraz przewoźników do korzystania z naszego systemu informacji dla podróżnych, ponieważ – chyba – jest to dotychczas jedyny system informacyjny który został dostosowany i spełnia już wszystkie warunki prawne. Kontakt: Dyrektor Biura Mieczysław Marosz e-mail: mieczyslaw@pigtsis.pl Tel. 22-823-64-46 Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Opracował: Mieczysław Marosz DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ Konferencja Przewozowa PIGTSiS w ramach XII Międzynarodowych Targów Transportu Zbiorowego TRANSEXPO 2014 Kielce 09 października 2014r. Opracował: Mieczysław Marosz Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.

Opracował: Mieczysław Marosz Modyfikacja kar za przejazd drogą bez opłaty18 września 2014 r. prezydent RP podpisał ustawę z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych, ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym oraz ustawy o transporcie drogowym. Uchwalona ustawa modyfikuje przepisy dotyczące kar za naruszenie obowiązku uiszczenia opłaty za przejazd drogami krajowymi, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy o drogach publicznych (tzw. opłata elektroniczna).  Zaproponowane zmiany mają uprościć zasady odpowiedzialności administracyjnej użytkowników dróg za uchylanie się od obowiązku uiszczania opłaty elektronicznej. Ponadto zaproponowano ujednolicenie zasad zwolnień z opłaty elektronicznej i opłat za przejazd autostradą dla pojazdów służb mundurowych, służb specjalnych oraz służb ratowniczych. W ustawie zaproponowano przeniesienie odpowiedzialności administracyjnej za większość naruszeń obowiązku uiszczenia opłaty elektronicznej z kierującego pojazdem na właściciela pojazdu. Jeżeli właściciel nie jest posiadaczem pojazdu, kara nakładana będzie na podmiot, na rzecz którego przeniesiono posiadanie tego pojazdu. Wymieniony podmiot odpowiadałby w szczególności za naruszenie polegające na braku uiszczenia opłaty elektronicznej.  Za naruszenie obowiązku uiszczenia opłaty elektronicznej, wymierzać się będzie karę pieniężną w wysokości 500 zł – w przypadku zespołu pojazdów o łącznej dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony złożonego z samochodu osobowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony oraz przyczepy albo 1 500 zł – w pozostałych przypadkach. Z kolei za naruszenie obowiązku właściwego używania w pojeździe urządzenia na potrzeby pobierania opłat elektronicznych, grozić będzie kara w wysokości 250 zł – w przypadku zespołu pojazdów o łącznej dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony złożonego z samochodu osobowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony oraz przyczepy albo 750 zł – w pozostałych przypadkach. Wprowadzono zasadę, zgodnie z którą na podmiot, który dopuścił się naruszenia skutkującego obowiązkiem uiszczenia kary pieniężnej, nie może być nałożona więcej niż jedna kara w trakcie jednej doby. Ustawa wejdzie w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Informacja pochodzi ze strony Prezydent.pl Opracował: Mieczysław Marosz Konferencja przewozowa PIGTSiS – Kielce 9 października 2014 r.