OTYŁOŚĆ A ANOREKSJA

OTYŁOŚĆ

OTYŁOŚĆ - jest to patologiczne nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne, mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet. Otyłości towarzyszy nadwaga , czyli nadmierna masa ciała powyżej masy optymalnej.

ANOREKSJA

ANOREKSJA –  zaburzenie odżywiania polegające na celowej utracie wagi wywołanej i podtrzymywanej przez osobę chorą. Obraz własnego ciała jest zaburzony. Lęk przybiera postać uporczywej idei nadwartościowej, w związku z czym pacjent wyznacza sobie niski limit wagi. Największe zagrożenie zachorowaniem dotyczy wieku między 14 a 18 rokiem życia. Po raz pierwszy opisał to zaburzenie XVII wieku Richard Morton.

Wyróżnia się 2 rodzaje anoreksji: jadłowstręt psychiczny i jadłowstręt psychiczny atypowy Anoreksję cechuje szybko postępujące wyniszczenie organizmu, które pozostawia często już nieodwracalne zmiany. Nieleczona prowadzi do śmierci w około 10% przypadków . W 75% przypadków rozpoczyna się przed 25 rokiem życia.

PRZYCZYNY ANOREKSJI Przyczyn może być bardzo wiele, a większość z nich wynika z zaburzeń osobowości i problemów z akceptacją siebie nie tylko na płaszczyźnie wizualnej. Poniżej kilka najbardziej znanych i najczęściej spotykanych powodów: Zaburzone postrzeganie własnego ciała Niezadowolenie z figury Panujące przekonanie, że szczupła sylwetka jest wyznacznikiem wartości człowieka Lęk przed dojrzewaniem Niska samoocena i brak wiary w siebie Nadopiekuńczość w domu Problemy w rodzinie i środowisku

Do czego prowadzi anoreksja ? Nie leczona anoreksja prowadzi do poważnego uszkodzenia organizmu : narządy zostają pozbawione odpowiedniej dawki witamin i składników budulcowych przez co , nie są w stanie poprawnie funkcjonować poważne osłabienie serca, które może doprowadzić do zawału, bądź ustania jego pracy na skutek dostarczanie nie wystarczającej ilości składników odżywczych połączonego z nadmiernym wysiłkiem i przeciążeniem organizmu. zanik menstruacji - zdarza się w sytuacjach, które organizm odczuwa jako niekorzystne wydarzenie albo silny stres. Przy anoreksji oba te warunki są spełnione. Skrajne wycieńczenie ciała, wyniszczony organizm zaczyna odmawiać posłuszeństwa Zaburzenia pracy układu pokarmowego, nerwowego, hormonalnego i rozrodczego Wpływ na urodę : wypadanie włosów, wiotczenie skóry, psucie się zębów Bóle głowy, brak energii w dzień, bezsenność w nocy Omdlenia spowodowane niedotlenieniem mózgu, zwykle powstałe na tle zaburzeń krążenia mózgowego   UWAGA : nawet u młodych osób może występować osteoporoza czyli choroba polegającą na postępującym ubytku masy kostnej i dezorganizacji struktury przestrzennej kości. W efekcie kości staja się kruche i podatne na złamania.

PRZYKRY KONIEC ANOREKSJI Anoreksja bardzo często kończy się śmiercią z wycieńczenia, czasem zdarza się też, że osoby cierpiące na tą chorobę popełniają samobójstwo. W najlepszym wypadku dochodzi jedynie do zachwiania funkcji życiowych, skrajnego wycieńczenia, zaniku menstruacji.  Jednak leczenie wcześnie wykrytej anoreksji może zakończyć się sukcesem. To bardzo trudny proces, ponieważ osoby chore często odzwyczaiły już swój organizm od przyjmowania pokarmu. Aby pokonać anoreksje należy wystrzegać się środowisk mających negatywny wpływ i poddać się kontroli lekarskiej na długi czas, często na całe życie.

Leczenie anoreksji zazwyczaj doprowadza organizm do odpowiedniego stanu, czyli takiego, w którym może prawidłowo funkcjonować. Najczęściej stosowaną terapią jest izolacja od toksycznego środowiska, często nawet od rodziny. Trzeba zmienić miejsce pracy, bądź szkołę, a zwłaszcza osoby, które dopingowały chorego przy odchudzaniu. Dopiero kolejnym etapem, po długotrwałej psychoterapii, jest przywrócenie bądź wdrożenie prawidłowych sposobów odżywiania. Bez specjalistycznej pomocy psychologicznej i dietetycznej nie jest możliwe samodzielne wyleczenie z anoreksji.

NAJCZĘSTSZE PRZYCZYNY OTYŁOŚCI Przekarmianie - zbyt duża wartość energetyczna pożywienia w stosunku do zapotrzebowania organizmu Brak aktywności fizycznej Czynniki genetyczne Czynniki biologiczne Czynniki farmakologiczne np. przez leki, które zażywamy Czynniki środowiskowe np. brak aktywności fizycznej Czynniki psychologiczne np. zaburzenia nastroju

DO CZEGO PROWADZI OTYŁOŚĆ? rozstępy Z otyłością są dodatnio skorelowane: rzadsze i mniej bezpieczne uprawianie seksu, mniejszy mózg, bycie postrzeganym jako starszy niż w rzeczywistości, mniejsze zarobki, rzadsze zgony w wypadkach drogowych, mniejsza odporność na ból, krótsza oczekiwana długość życia zespół metaboliczny cukrzyca typu 2 choroby układu ruchu nadciśnienie tętnicze zawał serca i mózgu wylew zatorowość zwyrodnienia kręgosłupa choroby nerek miażdżyca kamica żółciowa Większe tendencje do nowotworów

METODY LECZENIA OTYŁOŚCI W zależności od stopnia otyłości oraz obecności chorób towarzyszących, metody leczenia obejmują : leczenie dietetyczne, leczenie farmakologiczne leczenie chirurgiczne. terapię behawioralną, zmianę stylu życia, zwiększenie aktywności fizycznej UWAGA : Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały, powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest 5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów żywieniowych i behawioralnych.

KONIEC Dominika Wójcik Kl. 2 b LO