Zakażenia układu moczowego - podział niepowikłane zakażenie układu moczowego powikłane zakażenie układu moczowego septyczne zapalenie układu moczowego (sepsa)

Patogeny do układu moczowego dostają się drogą: krwionośną, Limfatyczną wstępującą przez cewkę moczową

Czynniki usposabiające do rozwoju zum - wady wrodzone (stulejka, zwężenie ujścia zewnętrznego cewki) - refuks pęcherzowo-moczowodowy - kamica moczowa - pęcherz neurogenny - przerost gruczołu krokowego - cewnikowanie dróg moczowych, badania - diagnostyczne (cystoskopia) - zaburzenia statyki narządu rodnego u kobiet

Niepowikłane zakażenie układu moczowego występuje u osób z prawidłowym strukturalnie i czynnościowo układem moczowym częściej chorują kobiety niż mężczyźni najczęściej wywołuje ją Escherichia coli, Enterococcus faecalis, Klebsiella pneumoniae i Proteus mirabilis

Powikłane zakażenie układu moczowego współistnieje z zaburzeniami w rozwoju dróg moczowych oraz z upośledzeniem ich funkcji. Zaburzenia te prowadzą do osłabienia obrony organizmu przed patogenami, a także utrudniają właściwą terapię

Czynnikami sprzyjającymi powikłanemu zakażeniu dróg moczowych są: utrzymywanie cewnika w cewce moczowej, pęcherzu moczowym, moczowodzie lub w miedniczce nerkowej; zaleganie moczu po mikcji większe niż 100 ml; utrudnienie odpływu moczu z pęcherza spowodowane guzem, kamienieniem lub pęcherzem neurogennym; odpływ pęcherzowo-moczowodowy; odprowadzenie moczu za pomocą wstawki jelitowej; uszkodzenie nabłonka dróg moczowych chemiczne lub energią promieniotwórczą; przed- i pooperacyjne zakażenie dróg moczowych; niewydolność nerek, przeszczepianie nerek, cukrzyca, kamica moczowa, leczenie immunosupresyjne.

Objawy kliniczne zakażenia układu moczowego

Urosepsa Objawy: temperatura, oziębienie ciała, przyśpieszenie akcji serca, szybki oddech, wysoka leukocytoza, ropomocz, obecność bakterii we krwi częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet Chorzy szczególnie narażeni na jej rozwój to: osoby starsze, z cukrzycą, leczeni immunosupresją, po przeszczepach narządowych, otrzymujący chemioterapię w przebiegu choroby nowotworowej, leczeni kortykosteroidami, chorujący na AIDS. Często u tych pacjentów stwierdzamy: kamicę dróg moczowych, przeszkodę w odpływie moczu na różnych poziomach układu moczowego, pęcherz neurogenny. Dodatkowym czynnikiem ryzyka są zabiegi endoskopowe dróg moczowych. Bakterie u chorych septycznych dostają się do układu moczowego drogą krwionośną

Profilaktyki zakażeń układu moczowego

Zasady pielęgnowania pacjenta pod względem utrzymania jałowości dróg moczowych Utrzymanie należytej czystości okolic intymnych pacjenta Zachowanie optymalnych warunków jałowości podczas zakładania cewnika do pęcherza moczowego Używanie sterylnego, zamkniętego układu drenażu moczu Zapewnienie ciągłego swobodnego odpływu moczu z cewnika Regularne opróżnianie i codzienna wymiana zbiornika drenażowego Podczas przemieszczania pacjenta (np. z łóżka na wózek) utrzymywanie zbiornika drenażowego poniżej linii pęcherza moczowego (cofanie się moczu do pęcherza może powodować zakażenie układu moczowego)

Podczas przemieszczania pacjenta nie zaleca się umieszczania zbiornika drenażowego na podłodze Do wszystkich czynności pielęgnacyjnych używanie zawsze nowych rękawic ochronnych Pobieranie moczu na posiew u pacjentów z założonym cewnikiem Foleya bez rozłączania układu zamkniętego Utrzymywanie przez personel pomocniczy odpowiednio wysokiego standardu higieny na oddziale transplantacyjnym (2-krotne w czasie dnia mycie i dezynfekcja pomieszczeń sanitarnych, codzienna dezynfekcja pojemników do pomiaru i przechowywania moczu)