KARKONOSKI PARK NARODOWY Kamila Bańkoska

Informacje ogólne Karkonoski Park Narodowy, utworzony 16 stycznia 1959 roku, jest jednym z 23 parków narodowych na terenie Polski. Park znajduje się w południowo-zachodniej części kraju przy granicy państwowej z Czechami. Obejmuje 5.575 ha, w tym 1.718 ha w obszarach ochrony ścisłej. Park Narodowy obejmuje także dwie enklawy na Pogórzu Karkonoskim: góra Chojnik (80 ha) oraz wodospad Szklarki (55 ha). Otulina Parku wynosi 11.266 ha.

Mapa

Historia Przyrodnicze walory Karkonoszy, a więc ich budowa geologiczna, doskonale widoczne elementy rzeźby lodowcowej, świat roślinny i zwierzęcy sprawiły, że już w 1933 roku utworzono w nich pierwsze rezerwaty przyrody obejmujące kotły polodowcowe i wiele pomników przyrody, głównieskałek. Po II wojnie światowej utrzymano część rezerwatów, później (w roku 1959) utworzono park narodowy o pow. 5.562 ha[2]. W 1963 roku utworzono czeski Krkonošský národní park (KRNAP) o powierzchni 38,5 tys. ha, z czego około 7,5 tys. ha znajduje się w rezerwatach. W 1992 roku Karkonoski Park Narodowy wraz z czeskim Krkonošským národním parkiem stał się częścią przygranicznego Rezerwatu Biosfery UNESCO Karkonosze/Krkonoše (MAB) o powierzchni ponad 60 tys. ha. W dniu 10 września 2010 r. w Szklarskiej Porębie podczas konferencji „Georóżnorodność Karkonoszy dla rozwoju regionu”, organizowanej przez Karkonoskie Centrum Edukacji Ekologicznej Karkonoskiego Parku Narodowego, Główny Geolog Kraju Henryk Jacek Jezierski podpisał nadanie obszarowi Karkonoskiego Parku Narodowego wraz z otuliną, statusu Geoparku Krajowego.

Logo parku narodowego

Przyroda nieożywiona Flora i fauna Lasy W parku ochronie podlegają najcenniejsze przyrodniczo i najpiękniejsze krajobrazowo tereny: torfowiska wysokie, zarośla kosówki, gołoborza, kotły polodowcowe - wypełnione niekiedy stawami, zbiorowiska traworośli, ziołorośli, borówczysk. Flora i fauna W Parku występuje ponad tysiąc gatunków roślin oraz wiele gatunków zwierząt leśnych. Ciekawostką Parku jest muflon introdukowany na początku XX wieku z Korsyki. Ponadto żyje tu 90 gatunków ptaków. Lasy Poza obszarami ochrony ścisłej wyznaczono także rozległą na 11.265 ha strefę ochronną, która obejmuje niższą i wyższą strefę lasów. Lasy parku wykazują zróżnicowanie pionowe. W pasach dolnym i górnym (zwanych reglami) występują przede wszystkim świerki i buki oraz w mniejszej ilości: modrzewie, jawory, lipy, jarzębiny, jodły. Wyróżnia się tu również piętro kosodrzewiny, a powyżej sferę alpejskich roślin skalnych.

Główne atrakcje

Wodospad szklarki Jest to drugi co do wielkości wodospad w polskich Karkonoszach – jego wysokość wynosi 13 m. Malowniczy Wodospad Szklarki jest wizytówką Karkonoszy i obowiązkowym celem turystów.

chojnik Na szczycie góry Chojnik (627 m n.p.m.) znajdują się malowniczo położone na granitowych skałach ruiny czternastowiecznego zamku o ciekawej historii. Ze szczytu zamkowej wieży roztacza się piękny widok. Ciekawostką jest, legenda o zarozumiałej księżniczce Kunegundzie i rycerzu, który odrzucił jej zaloty. Upokorzona księżniczka popełniła samobójstwo, rzucając się z murów zamku w 150 metrową przepaść.

Wodospad Kamieńczyska Najwyższy wodospad polskich Sudetów. Woda spada tu trzema kaskadami z wysokości 27 m. Za środkową kaskadą ukryta jest wykuta „Złota Jama”, z której wydobywano ametysty. Poniżej wodospadu znajduje się, Wąwóz Kamieńczyka o wysokości ścian do 30 m. Te imponujące granitowe pionowe ściany stanowiły m.in. tło dla historii bohaterów hitu kinowego „Opowieści z Narnii” .

Mały staw Mały Staw w Karkonoszach to jezioro polodowcowe położone na wysokości 1183 m n.p.m. Jego największa głębokość wynosi 7,3 m, a długość linii brzegowej 756 m. To jezioro przepływowe, przez dużą część roku zamarznięte. Położenie Małego Stawu wewnątrz imponującego kotła polodowcowego oraz niezwykły urok schroniska Samotnia sprawiają, że do tego miejsca wraca każdy, kto był tu choćby przez chwilę.

Dolina i kaskady łomniczki Łomniczka spływając z Równi pod Śnieżką tworzy na zachodniej ścianie Kotła Łomniczki ciąg malowniczych kaskad - tzw. wodospady Łomniczki. W górnej partii Kotła Łomniczki założono w 1986 r. Symboliczny cmentarz ofiar gór.

Ścieżka nad reglami Słynny karkonoski zielony szlak o długości prawie 30 km. Przebiega on na wysokości 1100-1200 m n.p.m., a jego większa część prowadzi przez tereny KPN. Jego przejście zajmuje około siedmiu godzin.

Pielgrzymy Widoczne z prawie każdego miejsca Karkonoszy trzy formy skalne, wynoszące się ponad otaczający teren na 25 m. Położone są we wschodniej części Śląskiego Grzbietu na wysokości 1204 m n.p.m. Dawniej wierzono, że kociołki wietrzeniowe wydrążone zostały przez pogan, którzy mieli w nich składać ofiary swoim bogom.

szrenica Szrenica (1362 m n.p.m.) to wyraźnie dominujący nad Szklarską Porębą szczyt, którego wierzchołek położony ponad górną granicą lasu jest znakomitym punktem widokowym. Na szczycie Szrenicy znajduje się budynek schroniska, który pochodzi z lat 1921-22. Szrenica jest tłumnie odwiedzana latem i w okresie zimy i jest jednym z najpopularniejszych terenów narciarskich w polskich Karkonoszach.

Śnieżne kotły Śnieżne Kotły to dwa bliźniacze kotły polodowcowe wcinające się w północny stok głównego grzbietu Karkonoszy. Oba kotły są zamknięte potężnym wałem morenowym. Wśród rumowisk skalnych wyścielających Wielki Kocioł znajdują się dwa niewielkie Śnieżne Stawki. Na krawędzi wielkiego Śnieżnego Kotła jest udostępniony szereg punktów widokowych, z których można podziwiać niezwykłe panoramy.

Czarny kocioł jagniątkowski Z dala od zatłoczonych tras turystycznych, wcięty we wschodni stok Śmielca, znajduje się Czarny Kocioł Jagniątkowski. Górna krawędź kotła sięga1325 m n.p.m., zaś jego dno znajduje się na wysokości1130-1150 m n.p.m. Obecność granitowych ścian skalnych nadaje temu miejscu wysokogórski charakter. Fragment dna kotła zajmuje tzw. Jaworowa Łąka

śnieżka Śnieżka (1602 m n.p.m.) to najwyższy szczyt całych Sudetów, wznoszący się na 200 m ponad Równię pod Śnieżką, zbudowany w większości ze skał zwanych hornfelsami. Szczyt charakteryzuje się surowym klimatem, niską nawet w lecie temperaturą, dużą ilością dni pochmurnych i częstymi silnymi wiatrami - szczyt Śnieżki jest najbardziej "wietrznym" miejscem w kontynentalnej Europie,

Torfowisko Úpy Torfowisko Úpy przypomina subarktyczną tundrę, która sięgała tu podczas ostatniego zlodowacenia. Pamiątką tamtego okresu są występujące w Karkonoszach relikty polodowcowe. Torfowisko położone jest w niewielkim obniżeniu w zrównaniu wierzchowinowym Równi pod Śnieżką, na wysokości 1400-1425 m n.p.m.

koniec