Postępowanie w sprawach wymiaru podatku (1)

Pojęcie wymiaru Wymiar podatku to ujawnienie i konkretyzacja zobowiązania podatkowego. Przedmiotem postępowania podatkowego (jurysdykcyjnego) w sprawie wymiaru podatku jest zatem ustalenie/określenie wysokości zobowiązania podatkowego. Konkretyzacja i ujawnienie zobowiązania podatkowego może być dokonywana przez organ podatkowy, przez podatnika (samowymiar/samoobliczenie), przez płatnika. Wymiar będący rezultatem jurysdykcyjnego postępowania podatkowego jest dokonywany przez organ podatkowy.

Powstawanie i wymiar zobowiązania podatkowego

Powstawanie zobowiązań podatkowych – dominująca w praktyce podatkowej koncepcja zobowiązań powstających „z mocy prawa” i „z mocy decyzji”

Wymiar podatku – schemat ogólny

Rodzaje spraw wymiarowych wymiar dokonywany przez organ podatkowy obligatoryjnie (art. 21 § 1 pkt 2 Op) – wymiar pierwotny wymiar jako konsekwencja weryfikacji deklaracji podatkowej (art. 21 § 3 Op) – wymiar wtórny

Wymiar decyzyjny - jako wymiar pierwotny

Sprawa podatkowa przy wymiarze decyzyjnym - charakterystyka ogólna to wymiar o charakterze pierwotnym (tj. dokonywany przez podmiot, na który przepisy nakładają taki obowiązek w pierwszej kolejności) wymiar o charakterze pierwotnym = „powstawanie zobowiązań podatkowych z mocy decyzji” bez wydania oraz doręczenia decyzji nie powstanie obowiązek zapłaty wymiar następuje wyłącznie w trybie jurysdykcyjnego postępowania podatkowego (co jednak nie oznacza, że na podatniku nie ciążą w tym zakresie żadne obowiązki; obowiązki te polegają najczęściej na poinformowaniu organu podatkowego o fakcie zaistnienia obowiązku podatkowego oraz na podaniu danych istotnych dla ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego) wymiar nie jest związany z weryfikacją prawidłowości samoobliczenia/samowymiaru

Wymiar decyzyjny – jakie podatki? „Domniemanie” wymiaru decyzyjnego - znajduje zastosowanie, o ile przepisy regulujące konkretne podatki nie przewidują innych metod wymiaru Dotyczy następujących podatków: 1) od spadków i darowizn, 2) od nieruchomości należny od osób fizycznych, 3) rolny należny od osób fizycznych, 4) leśny należny od osób fizycznych

Wymiar decyzyjny

Wymiar decyzyjny - wszczęcie postępowania Art. 165. §  1. Postępowanie podatkowe wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. §  2. Wszczęcie postępowania z urzędu następuje w formie postanowienia. §  3. Datą wszczęcia postępowania na żądanie strony jest dzień doręczenia żądania organowi podatkowemu, z zastrzeżeniem art. 165a. §  3a. O wszczęciu postępowania na wniosek jednej ze stron organ podatkowy zawiadamia wszystkie pozostałe osoby będące stroną w sprawie. §  3b. Datą wszczęcia postępowania na żądanie strony wniesione za pomocą środków komunikacji elektronicznej jest dzień wprowadzenia żądania do systemu teleinformatycznego organu podatkowego. §  4. Datą wszczęcia postępowania z urzędu jest dzień doręczenia stronie postanowienia o wszczęciu postępowania. §  5. Przepisów § 2 i § 4 nie stosuje się do postępowania w sprawie: 1) ustalenia zobowiązań podatkowych, które zgodnie z odrębnymi przepisami ustalane są corocznie, jeżeli stan faktyczny, na podstawie którego ustalono wysokość zobowiązania podatkowego za poprzedni okres, nie uległ zmianie; 2) …….. §  6. …………… §  7.Organ podatkowy nie wydaje postanowienia o wszczęciu postępowania w przypadku złożenia: 1) zeznania podatkowego przez podatników podatku od spadków i darowizn; 2) informacji przez podatników podatku od nieruchomości, podatku rolnego i podatku leśnego; 3) deklaracji do wymiaru zaliczek na podatek dochodowy od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej przez podatników podatku dochodowego od osób fizycznych; 4) informacji o schemacie podatkowym. §  8. W przypadkach wymienionych w § 7 za datę wszczęcia postępowania przyjmuje się odpowiednio datę złożenia zeznania, deklaracji lub informacji. .

Wymiar decyzyjny - sposób i forma wszczęcia postępowania Wszczęcie następuje z urzędu Wszczęcie ma formę postanowienia - Deklaracje o charakterze informacyjnym nie stanowią wniosku o wszczęcie postępowania podatkowego – jednak w tym przypadku nie następuje ani wydanie, ani doręczenie postanowienia o wszczęciu postępowania podatkowego z urzędu (art. 165 § 7 Op), a skutki związane ze złożeniem tej deklaracji zostały określone analogicznie ze skutkami wniosku o wszczęcie postępowania (art. 165 § 8 Op) Wszczęcie z urzędu nie wymaga postanowienia o wszczęciu postępowania z urzędu również w przypadku: (1) zobowiązań ustalanych corocznie (podatek od nieruchomości, rolny, leśny), oraz (2) o ile nie zmienił się stan faktyczny, będący podstawą wymiaru

Wymiar decyzyjny - przesłanki wszczęcia postępowania - nie zostały uregulowane w przepisach o wszczęciu postępowania podatkowego - dla postanowienia o wszczęciu postępowania podatkowego nie przewidziano wymagania uwzględnienia w jego uzasadnieniu przesłanek wszczęcia - postępowanie to powinno zostać wszczęte w każdym przypadku, gdy organ podatkowy stwierdzi okoliczności, wskazujące na powstanie obowiązku podatkowego w podatkach, dla których przewidziano wymiar decyzyjny (pierwotny)

Wymiar decyzyjny - strony postępowania - podatnicy - określają to przepisy ustaw podatkowych - w przypadku solidarnego ciążenia obowiązku podatkowego - wszyscy, na których obowiązek tego rodzaju ciąży (art. 92 § 1 i § 2 Op) np. art. 3 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych: „Jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany stanowi współwłasność lub znajduje się w posiadaniu dwóch lub więcej podmiotów, to stanowi odrębny przedmiot opodatkowania, a obowiązek podatkowy od nieruchomości lub obiektu budowlanego ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach lub posiadaczach, z zastrzeżeniem ust. 4a-6”.

Wymiar decyzyjny - procedury umożliwiające wszczęcie postępowania Wszczęcie postępowania umożliwiają informacje o zdarzeniach skutkujących podatkowych, które mogą zostać uzyskane w następujących trybach: - złożenie przez podatnika deklaracji o charakterze informacyjnym - złożenie przez podatnika takiej deklaracji w toku czynności sprawdzających - kontrola podatkowa - informacje podatkowe uzyskane od osób trzecich (art. 82 i następne Op)

Czynności sprawdzające przy wymiarze decyzyjnym Art. 274a § 1 Op: „Organ podatkowy może zażądać złożenia wyjaśnień w sprawie przyczyn niezłożenia deklaracji lub wezwać do jej złożenia, jeżeli deklaracja nie została złożona mimo takiego obowiązku”. Deklaracja podatkowa o charakterze informującym może być złożona w toku czynności sprawdzających, na wezwanie organu podatkowego.

Kontrola podatkowa przy wymiarze decyzyjnym wszczęcie postępowania podatkowego powstanie obowiązku podatkowego realizacja obowiązku zgłoszenia zdarzenia i danych niezbędnych wszczęcie postępowania podatkowego kontrola podatkowa decyzja nie ma formalnych przeszkód do prowadzenia kontroli podatkowej w zakresie zobowiązań wymierzanych decyzyjnie

Informacje podatkowe przy wymiarze decyzyjnym (1) wszczęcie postępowania podatkowego powstanie obowiązku podatkowego realizacja obowiązku zgłoszenia zdarzenia i danych niezbędnych wszczęcie postępowania podatkowego informacje podatkowe decyzja przy wymiarze decyzyjnym informacje podatkowe są w praktyce istotniejszym źródłem weryfikacji niż kontrola podatkowa

Informacje podatkowe przy wymiarze decyzyjnym (2) § 5 rozporządzenia ministra sprawiedliwości z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie określenia rodzajów i zakresu informacji przekazywanych organom podatkowym przez sądy, komorników sądowych i notariuszy oraz terminu, formy, z uwzględnieniem formy wypisu aktu i sposobu ich przekazywania: Notariusze przekazują organowi podatkowemu właściwemu miejscowo według ich siedziby, w terminie do dnia 7 każdego miesiąca, wypisy sporządzonych w poprzednim miesiącu, dokumentujących czynności prawne podlegające przepisom ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514, z późn. zm.) lub ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 i Nr 176, poz. 1238, z 2008 r. Nr 209, poz. 1319 oraz z 2009 r. Nr 22, poz. 120):   1)   aktów notarialnych, o ile notariusz jako płatnik tych podatków nie przekazał organowi podatkowemu odpisów aktów notarialnych na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn lub art. 10 ust. 3a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych,   2)   zarejestrowanych aktów poświadczenia dziedziczenia, 3) europejskich poświadczeń spadkowych - które mogą spowodować powstanie zobowiązania podatkowego.

Informacje podatkowe przy wymiarze decyzyjnym (3) § 2 rozporządzenia ministra sprawiedliwości z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie określenia rodzajów i zakresu informacji przekazywanych organom podatkowym przez sądy, komorników sądowych i notariuszy oraz terminu, formy, z uwzględnieniem formy wypisu aktu i sposobu ich przekazywania: Sądy przekazują organowi podatkowemu właściwemu miejscowo według ich siedziby, w terminie do dnia 15 każdego miesiąca, następujące informacje wynikające ze zdarzeń prawnych, które mogą spowodować powstanie zobowiązania podatkowego:   1)   odpisy postanowień (ugody sądowej): o podziale majątku wspólnego (art. 567 Kpc), o stwierdzeniu nabycia własności przez zasiedzenie (art. 610 § 2 Kpc), o zniesieniu współwłasności (art. 622-625 Kpc), o stwierdzeniu nabycia spadku (art. 669, 677, 681 i 690 § 2 Kpc), o uchyleniu postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku (art. 678 Kpc), o zmianie postanowienia stwierdzającego nabycie spadku (art. 679 § 1 Kpc), o dziale spadku (art. 688 Kpc), dotyczących europejskiego poświadczenia spadkowego (art. 11421 i art. 11424 Kpc), o przysądzeniu własności nieruchomości (art. 998 Kpc) i innych składników majątkowych, z których egzekucje prowadzi się według przepisów o egzekucji z nieruchomości; 2) ………………….. .

Deklaracja jako dowód w postępowaniu podatkowym To np. wykaz nieruchomości składany przez osoby fizyczne dla celów podatku od nieruchomości (art. 6 ust. 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, Dz. U. z 2010 r., nr 95, poz. 613, ze zm.), zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych na podatek od spadków i darowizn (art. 17a ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, Dz. U. z 2009 r., nr 93, poz. 768) Art. 21 § 5 Op Jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, wysokość zobowiązania podatkowego, o którym mowa w § 1 pkt 2, ustala się zgodnie z danymi zawartymi w deklaracji, chyba że przepisy szczególne przewidują inny sposób ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego albo w toku postępowania podatkowego stwierdzono, że dane zawarte w deklaracji, mogące mieć wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, są niezgodne ze stanem faktycznym

Deklaracja jako dowód w postępowaniu podatkowym (2) Deklaracja o charakterze informacyjnym korzysta z domniemania prawdziwości (art. 21 § 5 Op) Organ podatkowy nie może zrezygnować z weryfikacji danych zawartych w tej deklaracji; organ podatkowy powinien ustalić rzeczywisty stan faktyczny i określić jego skutki podatkowe zgodnie z ustawą podatkową – tak, aby doprowadzić do zrealizowania obowiązku podatkowego w zakresie, w jakim zaistniał (art. 217 Konstytucji RP). Dopiero w przypadku, gdy weryfikacja dokonana w postępowaniu podatkowym nie wykaże nierzetelności tych danych, powinien oprzeć na nich podstawę faktyczną decyzji ustalającej.

Ewidencja gruntów i budynków jako dowód w postępowaniu podatkowym (1) 2 sytuacje: 1- przepisy podatkowe bezpośrednio powołują się na ewidencję gruntów i budynków (np. art. 1a ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych: „Przez użyte w ustawie określenia: 1) użytki rolne, 2) lasy, 3) nieużytki, 4) użytki ekologiczne, 5) grunty zadrzewione i zakrzewione, 6) (uchylony), 7) grunty pod wodami powierzchniowymi stojącymi oraz grunty pod wodami powierzchniowymi płynącymi, 8) grunty pod morskimi wodami wewnętrznymi- rozumie się grunty sklasyfikowane w ten sposób w ewidencji gruntów i budynków”) => ewidencja wiąże w sposób niepodważalny 2 - przepisy podatkowe nie wiążą bezpośrednio skutków podatkowych z danymi w ewidencji gruntów i budynków => ewidencja ma walor dokumentu urzędowego

Ewidencja gruntów i budynków jako dowód w postępowaniu podatkowym (2) Wyrok NSA z 16 maja 2017 r. (II FSK 1119/15) Ewidencja gruntów i budynków ma decydujące znaczenie dla przyjęcia, z jakim charakterem gruntów mamy do czynienia w postępowaniu podatkowym. Przyjęcie, że o charakterze gruntu dla celów podatkowych decydować miałyby inne dowody np. oględziny czy też opinie biegłych stoi w oczywistej sprzeczności z treścią art. 1a ust. 3 u.p.o.l. jeśli jednak istnieją istotne dowody wskazujące na sprzeczność ewidencji gruntów i budynków ze stanem faktycznym, to nie można ich pominąć w toku postępowania podatkowego: Wyrok NSA z 11 lipca 2012 r. (II FSK 2632/10) Jednakże gdy podatnik uprawdopodobni, że w przewidzianej prawem procedurze zainicjował uzgodnienie klasyfikacji danej nieruchomości w ewidencji gruntów ze stanem rzeczywistym, a wbrew przesłankom do takiej zmiany organy ewidencyjne nie skorygowały klasyfikacji, organy podatkowe są zobowiązane do krytycznej oceny danych z ewidencji gruntów, aby uczynić zadość naczelnej zasadzie postępowania podatkowego, tj. zasadzie prawdy obiektywnej, wyrażonej w art. 122 Ordynacji podatkowej.

Ewidencja gruntów i budynków jako dowód w postępowaniu podatkowym (3) Ewidencja gruntów i budynków stanowi dokument urzędowy w rozumieniu art. 194 Op. art. 194 Op: § 1. Dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do dokumentów urzędowych sporządzonych przez inne jednostki, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów uprawnione są do ich wydawania. § 3. Przepisy § 1 i 2 nie wyłączają możliwości przeprowadzenia dowodu przeciwko dokumentom wymienionym w tych przepisach. Wyrok NSA z 12 maja 2017 r. (II FSK 1130/15) Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią dokument urzędowy w rozumieniu art. 194 § 1 o.p. Ordynacja podatkowa dopuszcza możliwość przeprowadzenia dowodu przeciwko dokumentom urzędowym. Przeciwdowód może być przeprowadzony także w postępowaniu podatkowym i również w tym postępowaniu można wykazać, że dane z ewidencji nie są zgodne ze stanem rzeczywistym. Skoro jednak zapis w ewidencji gruntów stanowi dowód z dokumentu urzędowego, przeciwdowodem w sprawie, pozwalającym organom podatkowym ustalić wymiar podatku w oparciu o dane inne niż wynikające z ewidencji gruntów i budynków, powinien być również dokument.

Ewidencja gruntów i budynków jako dowód w postępowaniu podatkowym (4) Wyrok NSA z dnia 25 października 2017 r., sygn. akt II FSK 1475/17: „Dane dotyczące powierzchni użytkowej lokali należą do danych bezwzględnie wiążących organy podatkowe, których nie mogą one samodzielnie podważyć w ramach postępowania podatkowego. W rezultacie zaś tak długo, jak długo znajdujący w rejestrze lokali zapis dotyczący powierzchni użytkowej garażu nie zostanie zmieniony w trybie właściwym do zmian ewidencji gruntów i budynków, organy podatkowe nie mogą przyjmować innej powierzchni użytkowej w celu określenia podstawy opodatkowania udziału podatnika we własności tego lokalu. Innymi słowy, faktyczne obmiary dokonywane, czy to przez organy podatkowe, czy to przez podatnika same w sobie nie mogą skutecznie podważyć zapisów ewidencji gruntów i budynków.”. Wyrok NSA z dnia 5 marca 2013 r., sygn. akt II FSK 1399/11: „Jednolicie przyjmuje się bowiem, że dane zawarte w ewidencji mają walor dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 194 Ordynacji podatkowej, a podważenie tych zapisów bądź też ich zmiana może nastąpić w postępowaniu prowadzonym przed właściwymi w tej sprawie organami administracji. W postępowaniu podatkowym przeprowadzenie tego rodzaju postępowania nie jest możliwe”. Zatem w orzecznictwie i tak pierwszeństwo przyznaje się zapisom w ewidencji środków trwałych.

Wymiar decyzyjny - rodzaje decyzji brak przesłanek faktycznych lub prawnych do ustalenia zobowiązania podatkowego - postępowanie jest zatem „bezprzedmiotowe” ustalenie zobowiązania podatkowego decyzja ustalająca wysokość zobowiązania podatkowego decyzja o umorzeniu postępowania podatkowego (art. 208 § 1 Op)

Decyzja ustalająca – skutki doręczenia Wyznacza 14-dniowy termin płatności podatku wynikającego z tej decyzji (art. 47 § 1 i § 2 Op). Stanowi podstawę prowadzenia egzekucji administracyjnej w zakresie kwoty w niej ustalonej, chyba, że jest: 1) decyzją nieostateczną, której nie nadano rygoru natychmiastowej wykonalności (art. 239a o.p.), lub 2) decyzją ostateczną, której wykonanie wstrzymano (art. 239e o.p.); wtedy nie może być na jej podstawie prowadzona egzekucja administracyjna. Może - jeszcze przed upływem terminu płatności - stanowić podstawę zabezpieczenia wykonania zobowiązania (art. 33 § 1 o.p.). Stanowi podstawę wpisu hipoteki przymusowej na zabezpieczenie zobowiązania w niej ustalonego (art. 35 § 2 pkt 1 lit. „a” o.p.). Stanowi podstawę wpisu zastawu skarbowego do rejestru zastawów skarbowych (art. 44 § 1 pkt 1 o.p.). W przypadku nieuiszczenia kwoty w niej ustalonej, decyzja ta stanowi warunek wszczęcia postępowania podatkowego w sprawie odpowiedzialności osoby trzeciej (art. 108 § 1 o.p.).

Decyzja ustalająca - skutki doręczenia (2) Art. 92 Op: § 1. Jeżeli, zgodnie z ustawami podatkowymi, podatnicy ponoszą solidarną odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe, a zobowiązania te powstają w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 2, odpowiedzialnymi solidarnie są podatnicy, którym doręczono decyzję ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego. § 2. Przepisu § 1 nie stosuje się do zobowiązań podatkowych pobieranych w formie łącznego zobowiązania pieniężnego. W tym przypadku zasady odpowiedzialności solidarnej stosuje się z chwilą doręczenia decyzji (nakazu płatniczego) osobie, na którą, zgodnie z odrębnymi przepisami, wystawia się decyzję (nakaz płatniczy).

Decyzja ustalająca - skutki doręczenia (3) Art. 6c ustawy o podatku rolnym: 1. Osobom fizycznym, na których ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku rolnego oraz jednocześnie w zakresie podatku od nieruchomości lub podatku leśnego dotyczący przedmiotów opodatkowania położonych na terenie tej samej gminy, wysokość należnego zobowiązania podatkowego pobieranego w formie łącznego zobowiązania pieniężnego ustala organ podatkowy w jednej decyzji (nakazie płatniczym), z zastrzeżeniem ust. 2. (…) 2. Łączne zobowiązanie pieniężne należne od przedmiotów opodatkowania stanowiących współwłasność lub znajdujących się w posiadaniu dwóch lub więcej osób fizycznych ustala się w odrębnej decyzji (nakazie płatniczym), który wystawia się na któregokolwiek ze współwłaścicieli (posiadaczy). Jeżeli gospodarstwo rolne prowadzi w całości jedna z tych osób, nakaz płatniczy wystawia się na tę osobę.

Decyzja ustalająca - skutki doręczenia (4) W przypadku odpowiedzialności solidarnej (np. współwłasność nieruchomości): 1. Decyzję należy wydać i doręczyć wszystkim współwłaścicielom. „Solidarna odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe powstające w okolicznościach przewidzianych w art. 21 § 1 pkt 2 O.p. (doręczenie decyzji wymiarowej) możliwe jest tylko wobec osób, którym doręczono decyzję ustalającą zobowiązanie podatkowe. Nieuzasadnione jest stanowisko, że organ podatkowy może na etapie postępowania wyjaśniającego prowadzić je tylko wobec niektórych osób, na których ciąży obowiązek podatkowy, bowiem podmioty, na których ten obowiązek ciąży (również solidarnie), mają prawo czynnego udziału w postępowaniu” /wyrok NSA z dnia 20 listopada 2007 r., sygn. akt II FSK 1310/06/. 2. Decyzję można doręczyć tylko jednemu współwłaścicielowi, ze skutkiem dla pozostałych, tylko w przypadku nakazu płatniczego.

Wymiar decyzyjny – wyłączenie wymiaru Okolicznościami wyłączającymi wymiar decyzyjny są: przedawnienie wymiaru (art. 68 Op) zaniechanie poboru w drodze rozporządzenia ministra finansów (art. 22 § 1 pkt 1 Op) zaniechanie ustalania podatku rolnego (art. 13c ustawy o podatku rolnym)

Przedawnienie wymiaru decyzyjnego - art. 68 Ordynacji podatkowej §  1. Zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. §  2. Jeżeli podatnik: 1) nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego, 2) w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego, zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. (…) §  5. Bieg terminu przedawnienia zawiesza się, jeżeli wydanie decyzji jest uzależnione od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. Zawieszenie biegu terminu przedawnienia trwa do dnia, w którym decyzja innego organu stała się ostateczna lub orzeczenie sądu uprawomocniło się, nie dłużej jednak niż przez 2 lata.

Wymiar decyzyjny - przedawnienie (2)

Przedawnienie w przypadku zobowiązań wymierzanych decyzyjnie (3) Art. 68 o.p. Art. 70 o.p. Zapłata podatku Pola oznaczone kolorem niebieskim wyznaczają moment, z którym związane jest rozpoczęcie biegu terminu przedawnienia. Strzałki oznaczone kolorem niebieskim wyznaczają moment, w którym upływa bieg terminu przedawnienia. Pola oznaczone kolorem czerwonym (+strzałki bordowe) wskazują okoliczność, która powoduje przerwanie biegu terminu przedawnienia przez organ podatkowy. Pole oznaczone kolorem pomarańczowym (+strzałka żółta) oznacza okoliczność powodująca wygaśnięcie zobowiązania podatkowego w sposób eliminujący przedawnienie. Strzałka w kolorze białym oznacza, że jeśli nie dojdzie do doręczenia decyzji przed upływem okresu przedawnienia, o którym mowa w art. 68 o.p., to nie będzie potrzeby analizowania przedawnienia, o którym mowa w art. 70 o.p. W tym przypadku w ogóle nie powstanie zobowiązanie podatkowe, a więc nie rozpocznie biegu jego termin przedawnienia. Linie czerwone oznaczają upływ okresu przedawnienia Powstanie obowiązku podatkowego Doręczenie decyzji ustalającej Termin płatności Zastosowanie środka egzekucyjnego

Wymiar decyzyjny – przedawnienie (4) „Bez znaczenia jest wydanie decyzji drugoinstancyjnej po terminie przedawnienia w odniesieniu do konstytutywnych decyzji podatkowych. Organ odwoławczy, rozpoznający odwołanie, nie kreuje w takim wypadku zobowiązania podatkowego, które już powstało w wyniku doręczenia podatnikowi decyzji organu I instancji, lecz kontroluje prawidłowość dokonanego ustalenia, i w razie stwierdzenia, że ustalenie jest wadliwe, zobowiązany jest do dokonania niezbędnej korekty” (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 marca 2010 r., sygn. akt II FSK 1705/08)

Zaniechanie poboru Art. 22. § 1 Op: Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników: 1) zaniechać w całości lub w części poboru podatków, określając rodzaj podatku, okres, w którym następuje zaniechanie, i grupy podatników, których dotyczy zaniechanie; (…)

Zaniechanie ustalania podatku rolnego Art. 13c ust. 1 ustawy o podatku rolnym: W przypadku wprowadzenia stanu klęski żywiołowej, o którym mowa w ustawie z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U. z 2014 r. poz. 333 i 915), organ podatkowy może przyznać podatnikowi ulgę w podatku rolnym przez zaniechanie jego ustalenia albo poboru w całości lub w części, w wysokości zależnej od rozmiarów strat spowodowanych klęską w gospodarstwie rolnym.