UKRAINA PODRÓŻ NA KRESY

Zbaraż - główna siedziba książąt Zbaraskich, ośrodek ich gniazdowej posiadłości (Księstwo Zbaraskie). Po ich wygaśnieciu wszedł w posiadanie książąt Wiśniowieckich, a później - drogą spadku - na Potockich. Aż trzy razy w swojej historii Zbaraż był oblegany przez wrogie wojska.

W 1649 roku miała tu miejsce słynna obrona zamku i miasta przed wojskami kozackimi i sprzymierzonymi z nimi Tatarami. Oblężony wówczas 14-tysięczny oddział polski bronił się pod dowództwem Jeremiego Wiśniowieckiego przez 43 dni (od 10 lipca do 22 sierpnia 1649) przed naporem ok. 250 - 300 tysięcznej armii kozacko-tatarskiej.

We wnętrzach zamku muzeum ukraińskie.

Mury obronne zamku

Kościół p. w. św. Antoniego i św. Jerzego - klasztor bernardynów Kościół p.w. św. Antoniego i św. Jerzego - klasztor bernardynów. Przez wiele lat niszczony, był magazynem, muzeum, itp. Obecnie jest to kościół katolicki.

Odnawiany przez Polaków, malowane ściany, uzupełniane malowidła, zbierane wyposażenie kościoła w postaci ołtarzy, obrazów, świeczników - wszystko wymaga odnowienia.

Pomnik Adama Mickiewicza stoi w parku przyzamkowym Pomnik Adama Mickiewicza stoi w parku przyzamkowym. Postawiony przed 1 wojną światową, przetrwał. Po wojnie leżał gdzieś, ale Polacy znaleźli go i z powrotem postawili na cokole.

Wiśniowiec - pierwsze wzmianki o osadzie pochodzą z roku 1395, ale pod nazwą Wiśniowiec miejscowość wymieniona została po raz pierwszy w połowie XV wieku. Miejscowość znana jest głównie z bitwy, jaka rozegrała się tutaj 28 kwietnia 1512 roku, kiedy to pod Wiśniowcem wojska Rzeczypospolitej pobiły armię tatarską.

Wiśniowiec od początku swego istnienia aż do ostatniego rozbioru wchodził w skład Polski i był częścią województwa podolskiego. Od 1795 do traktatu ryskiego w 1921 Wiśniowiec należał do państwa rosyjskiego, następnie do 1939 znów do Polski (województwo tarnopolskie).

W wyniku agresji radzieckiej 17 września 1939 roku miasto dostało się pod okupację ZSRR, w 1941-1944 było pod okupacją niemiecką. W 1944 nastąpiła ponowna okupacja radziecka. W 1945 na podstawie traktatu pokojowego kończącego drugą wojnę światową Wiśniowiec ostatecznie wszedł w skład ZSRR, a po jego upadku w roku 1991 miasto należy do Ukrainy.

Wejście główne do pałacu Wejście główne do pałacu. Fronton ozdobiony płaskorzeźbą herbu rodowego Wiśniowieckich.

Z okien pałacowych można spojrzeć na jezioro i wieś wraz z urokliwymi cerkwiami.

A drogi wiją się po pagórkach i dolinkach...

Krzemieniec - najbardziej charakterystyczną budowlą miasta, która powstała w latach 1720-1740 według projektu Pawła Giżyckiego z fundacji książąt Wiśniowieckich, to kościół i klasztor Jezuitów. W 1832 roku został odebrany katolikom, którzy go odzyskali w 1920 roku w czasach II Rzeczypospolitej. Po roku 1946 budowla używana była jako sala sportowa. Obecnie kościół zamieniono na cerkiew Preobrażeńską jako "własność" ukraińskiego kościoła Prawosławnego.

Liceum Krzemienieckie - polska szkoła w Krzemieńcu na terenie dzisiejszej Ukrainy, istniejąca w latach 1805-1831, reaktywowana w latach 1922-1939. Zwana "Atenami Wołyńskimi". Szkołę założył Tadeusz Czacki, ówczesny wizytator placówek oświatowych guberni wołyńskiej, podolskiej i kijowskiej, przy udziale Hugo Kołłątaja. Mieściła się w siedzibie dawnego kolegium jezuickiego w zespole architektonicznym pałacu Wiśniowieckich, którą po kasacie zakonu przejęła Komisja Edukacji Narodowej.

To właśnie w tym mieście urodził się i wychowywał nasz wielki wieszcz Juliusz Słowacki. Tu chodził do szkoły. Tu jego matka spoczywa na cmentarzu.

Przy ulicy Szewczenki stoi Klasztor Bohojawleński dawniej należący do reformatów. Został ufundowany przez Stanisława Potockiego w roku 1750. W 1832 przekazany prawosławnym w ramach represji popowstaniowych. W czasach II Rzeczypospolitej rezydował tutaj zwierzchnik Cerkwi Prawosławnej na Wołyniu.

Baszta Czerlena - część dawnej twierdzy

Tam stoi góra Bony chrzczona imieniem, większa niż inne - miastu panująca cieniem Stary, potężny zamek - który czołem trzyma, różne przybiera kształty, chmur łamany wirem, I w dzień strzelnic błękitnych spogląda oczyma, a w nocy, jak korona, kryta żalu kirem, Często szczerby wiekowe powoli przesuwa Na srebrzystej księżyca wschodzącego twarzy... ( J. Słowacki, Godzina myśli...)

Poczajów - To niewielkie miasteczko położone malowniczo na grzbiecie wyniosłego wzgórza opodal Podkamienia, między Brodami a Krzemieńcem, słynie jako ośrodek pielgrzymkowy tak prawosławnych jak grekokatolików.

Ogromna Ławra Poczajowska jest interesującym, wysokiej klasy zabytkiem, wg legendy na szczycie góry objawiła się Najświętsza Bogurodzica w słupie ognia, pozostawiająca na skale swój ślad. W miejscu tym mieli się osiedlić w niewielkich pieczarach mnisi prawosławni już w XIII wieku. Stopniowo rosła sława miejsca, któremu w 1527 roku król Zygmunt I Stary nadał specjalny przywilej. Przełom w rozwoju klasztoru nastąpił w 1597 roku, kiedy sędzina Łucka Anna z Konińskich Hojska, podarowała mu ikonę Matki Boskiej otrzymaną od patriarchy Neofita.

W 1648 roku Ewa i Teodor Domaszewscy, właściciele Poczajowa, ufundowali nową cerkiew pw. św. Trójcy - o charakterze obronnym. Dzięki temu oraz, zgodnie z prawosławna tradycją, dzięki pojawieniu się Matki Boskiej i bł. Hioba (przełożony klasztoru żyjący 1550 - 1651) klasztor obronił się w 1675 roku przed Turkami i Tatarami. W 1720 roku przejęli klasztor bazylianie, których można określić unickimi jezuitami dążącymi do unifikacji z Rzymem, czego efektem było ukoronowanie w 1773 r. obrazu Matki Boskiej papieskimi koronami.

Miejsca religijne wymagają specyficznych obrządków, zachowań i strojów Miejsca religijne wymagają specyficznych obrządków, zachowań i strojów. Tutaj kobiety muszą mieć długie spódnice, bluzki z zakrytymi ramionami i dekoltem oraz chusteczki na głowie. Przy wejściu na teren ławry mozna otrzymać taki strój służbowy.

Niezwykle zasłużoną dla klasztoru osoba był też osławiony wojewoda bełski i starosta kaniowski, Mikołaj Bazyli Potocki, który aby odpokutować za swoje bujne życie wstąpił do klasztoru w 1759 a zmarł w nim w 1782.

Po I wojnie światowej w granicach niepodległej Polski, jako twierdza prawosławia m.in. regulując czas nabożeństw wg czasu moskiewskiego. W czasach sowieckich część klasztoru zamieniona na muzeum ateizmu, część łącznie z cerkwią była czynna. Obecnie wciąż pozostaje ośrodkiem Prawosławia i jest w jurysdykcji Autonomicznej Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej Pratriarchatu Moskiewskiego.

Kopyczyńce

Kopyczyńce

Kopyczyńce - cerkwie we wszystkich miastach są remontowane, dachy pokrywane blachą , która błyszczy kolorami złota, srebra i zieleni.

Kresowe pola nieopodal rzeki Zbrucz

Zbrucz - rzeka w zachodniej Ukrainie, dopływ Dniestru o długości 247km Zbrucz - rzeka w zachodniej Ukrainie, dopływ Dniestru o długości 247km. Jej źródła leżą na Wołyniu, płynie w głębokim jarze. Nad rzeką leżą: Podwołoczyska, Wołoczyska, Husiatyn, Skała Podolska, Okopy Świętej Trójcy. Niegdyś wyznaczała granice państwowe.

Ruiny cerkwi w Sobocie Satanowskiej

Schodząc schodkami do lasu, widzimy, że cerkiew stoi na wielkiej skale Schodząc schodkami do lasu, widzimy, że cerkiew stoi na wielkiej skale. W skale tej wykute korytarze - to pozostałości po pustelnikach, którzy tu mieszkali. A w lesie widać groby pustelników.

Zdjecia i tekst internet Opr.Irenka