główną potrzebą emocjonalną dziecka. MIŁOŚĆ - główną potrzebą emocjonalną dziecka.

bezwarunkowa miłość rodziców jest Najważniejszą potrzebą emocjonalną dziecka

Miłość rodziców i więź z nimi – to ewolucyjna potrzeba dziecka. Bezwarunkowa miłość rodziców należy się dziecku tylko dlatego, że jest i tej miłości potrzebuje! Miłość rodziców i więź z nimi – to ewolucyjna potrzeba dziecka.

Dziecko jest tak bezradne, że jedynie miłość najbliższej osoby jest gwarancją jego przeżycia i rozwoju. Bez poczucia miłości jest ono narażone na zaburzenia emocjonalne.

Miłość rodziców powinna być niezależna od czegokolwiek: od jego płci, stanu zdrowia, wieku, urody, talentów, osobowości, nawet zachowania.

Dzieci, których potrzeba bezwarunkowej miłości nie jest zaspokojona, mają problemy emocjonalne, których przejawem są: ciągły niepokój, napięcie, niepewność, lęk niskie poczucie własnej wartości niska inteligencja emocjonalna brak empatii, narcyzm, zaabsorbowanie sobą kłopoty z koncentracją i nauką problemy psychosomatyczne depresja niewłaściwe zachowania, uzależnienia problem złości, agresja

Bezwarunkowa miłość rodziców i pełne miłości wychowanie są podstawą dobrej relacji w rodzinie i wzajemnego zaufania rodziców i dzieci – bezcennego, gdy dzieci wkroczą w wiek nastoletni!

Bez silnych, zdrowych, opartych na miłości więzach z rodzicami dziecko reaguje na ich słowa, polecenia i nauki buntem i złością. Podporządkowuje się ze strachu, ale gdy tylko może – robi na złość.

Tylko wówczas, gdy dziecko czuje się przez rodziców kochane i szanowane, z własnej woli, chętnie, bez zewnętrznego przymusu i kontroli przyjmuje ich zasady i system wartości.

O stopniu zaspokojenia danej potrzeby rozstrzyga POCZUCIE dziecka, nie dorosłego!

Efekty zaspokojenia potrzeb emocjonalnych dzieci Zdrowe dziecko, które ma zaspokojone potrzeby emocjonalne, zwłaszcza potrzebę miłości jest: spokojne, ufne i radosne, ciekawe świata, chętne do współpracy, zmotywowane do nauki. Może całą swoją energię skierować na swój rozwój, a nie na zmaganie się z poczuciem odrzucenia i braku miłości, które odbiera jak zagrożenie życia.

Każdy może się tych sposobów nauczyć! Jak zapełnić „zbiornik emocjonalny” dziecka, czyli sprawić, by czuło się prawdziwie kochane? Miłość bezwarunkową możemy okazywać dziecku swymi zachowaniami na 4 proste sposoby. Poprzez: pełen miłości kontakt wzrokowy pełen miłości kontakt fizyczny skupioną na dziecku uwagę pełne miłości wychowanie, przewodnictwo Każdy może się tych sposobów nauczyć!

Pełen miłości kontakt wzrokowy Pełen miłości kontakt fizyczny Wzrok jest potężnym narzędziem przekazywania uczuć – pozytywnych i negatywnych! Serdeczne, przyjazne, życzliwe patrzenie na dziecko powinno być nawykiem rodzica i sposobem przekazywania mu ciągłej miłości i akceptacji. Wzrok rodzica nie powinien być nigdy narzędziem przekazywania negatywnych uczuć: złości, niechęci, pogardy, szyderstwa czy wrogości. Rodzice nie powinni szczędzić dzieciom (szczególnie chłopcom!) pełnego miłości kontaktu fizycznego – m.in. przytulania, głaskania, poklepania, mocowania się w zabawie – zawsze dostosowanego do okoliczności, płci, wieku i wrażliwości dziecka. Chłopcy otrzymują 3x mniej serdecznego kontaktu fizycznego niż dziewczynki – wg dr R. Campbella jest to przyczyna większej liczby zaburzeń emocjonalnych u chłopców. Kontakt fizyczny powinien zaspokajać potrzeby dziecka – a nie dorosłego!

Wyłączna uwaga poświęcona dziecku, czyli czas, jaki mu poświęcamy Dzieci, które nie mają zaspokojonej potrzeby wyłącznej uwagi, będą starały się ją pozyskać na różne sposoby, też poprzez nieakceptowane przez dorosłych złe zachowanie. Gdy dorośli nie poświęcają dziecku uwagi, uczy się ono szybko, że tata, mama czy nauczyciel zajmują się nim tylko wtedy, gdy jest hałaśliwe czy agresywne. Dochodzi do wniosku, że takie zachowanie mu się opłaca, bo lepsza negatywna uwaga od żadnej - zatem będzie powielać ten schemat zachowań.

Pełne miłości wychowanie, przewodnictwo Fundamentem wychowania i właściwej dyscypliny jest sprawienie, żeby dziecko czuło się prawdziwie kochane. Będzie wtedy chciało zadowolić rodziców i zachowywać się zgodnie z ich oczekiwaniami. Rodzice muszą być dla dzieci przewodnikami i wzorcami właściwych zachowań. Powinniśmy być zawsze proaktywni – czyli uczyć dziecko i zapobiegać jego ewentualnym błędom, a nie reaktywni – czyli tylko reagujący na błędy lub złe zachowania dziecka.

zaspokojenia potrzeb emocjonalnych Rodzice deklarują, że kochają dzieci, ale dzieci często czują się niekochane. Dlaczego? Rodzice przekazują dzieciom miłość „na własnych warunkach” – poprzez obsługę dziecka, zarabianie na jego potrzeby, prezenty. Tymczasem Dzieci potrzebują zaspokojenia potrzeb emocjonalnych w języku zrozumiałym dla siebie, czyli poprzez zachowania skierowane bezpośrednio do nich.

Materiały źródłowe i rekomendowane: Ross Campbell – Sztuka zrozumienia, czyli jak naprawdę kochać swoje dziecko; Sztuka akceptacji, czyli jak naprawdę kochać swego nastolatka (How to Really Love Your Child / Teenager) Jean Liedloff –W głębi kontinuum (The Continuum Concept) Evelin Kirkilionis – Więź daje siłę Irena Koźmińska, Elżbieta Olszewska – Z dzieckiem w świat wartości Adele Faber i Elaine Mazlish – Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały Opracowanie : Na podstawie materiałów z Programu Nauczania Wartości w ramach projektu „Mądrzy Cyfrowi” Wioleta Błaszczyk i Marzanna Świątek