Kinezjologia edukacyjna jako metoda wspomagająca pracę logopedy Ten szablon może być używany jako plik startowy do prezentowania materiałów szkoleniowych w ustawieniu grupy. Sekcje Kliknij prawym przyciskiem myszy slajd, aby dodać sekcje. Sekcje ułatwiają organizowanie slajdów i usprawniają współpracę nad dokumentem. Notatki Użyj sekcji Notatki do wstawiania notatek lub dodatkowych informacji dla odbiorców. Podczas przedstawiania prezentacji notatki są widoczne w widoku prezentacji. Pamiętaj o odpowiednim rozmiarze czcionki (w celu ułatwienia dostępu, widoczności, nagrywania i pracy online). Odpowiednio dobrane kolory Zwróć szczególną uwagę na wykresy, schematy i pola tekstowe. Uwzględnij to, że uczestnicy mogą drukować w trybie czarno-białym lub w skali odcieni szarości. Wykonaj wydruki testowe, aby sprawdzić, czy wszystko jest widoczne po wydrukowaniu w trybie czarno-białym i w skali odcieni szarości. Elementy graficzne, tabele i wykresy Staraj się zachować prostotę — używaj spójnych stylów i kolorów, które nie odwracają uwagi od zawartości. Oznacz etykietą każdy wykres i tabelę. Bożena Teresa Konobrocka

Twórcą Kinezjologii Edukacyjnej jest dr Paul Dennison z uniwersytetu w Południowej Kalifornii, który jako mały chłopiec wykazywał ponadprzeciętną inteligencję, ale nie mógł nauczyć się czytać. Szkołę, studia pedagogiczne i studia psychologii eksperymentalnej ukończył dzięki pomocy i poświęceniu matki. Swoją metodę oparł na 20-letnich badaniach klinicznych, podczas których koncentrował się głównie na przyczynach i leczeniu trudności w nauce. Na początku badał zależności między ruchem a rozwojem mowy oraz zdolności czytania i pisania u dzieci. Podjął w tym celu współpracę z neurologami i kinezjologiami sportowymi i prowadził badania nad wpływem aktywności ruchowej na pobudzenie procesów uczenia się. Zauważył, że dzieci , które we wczesnym dzieciństwie na przykład z powodu choroby nie miały możliwości swobodnego poruszania się, dotykania i gryzienia, później uczyły się mówić. Zwrócił też uwagę, że dzieci, które rodziły się w wyniku cesarskiego cięcia czy te, które omijają etap raczkowania i od razu zaczynają chodzić lub korzystają z chodzików, częściej mają kłopoty w uczeniu się. Pracując z dziećmi dyslektycznymi Dennison zauważył także, że gdy nauka odbywa się w ruchu, przychodzi im ona znacznie łatwiej niż w stanie spoczynku. Zaobserwował, które ruchy wywierają najlepszy wpływ na dzieci i opierając się na tym stworzył kanon podstawowych ćwiczeń, które nazwano Gimnastyką Mózgu. Inna możliwość zaprezentowania slajdów z zarysem przy użyciu przejść.

LATERALIZACJA CZYNNOŚCI MOWY LEWA Wykonywanie zadań manualnych w trakcie mówienia. PRAWA Mowa (słyszenie, pisanie, mówienie, rozumienie). 1. Muzyka. 2. Język pozawerbalny. Składnia, planowanie, układ linearny. 3. Gesty. Tworzenie treści słownych. 4. Intonacja. Zadania fonologiczne i semantyczne. 5. Mimika. Szybsze i dokładniejsze przetwarzanie słów (słyszanych i czytanych). 6. Akcent. 7. Porządek wydarzeń w opowiadaniu. Lepsze rozpoznawanie liter. Przetwarzanie bezsensownych sylab. 8. Odczytanie morału. 9. Formułowanie wniosków. 10. Rozumienie metafor. 11. Ironia i sarkazm ( w intonacji, akcencie).

Kinezjologia Edukacyjna może być wykorzystywana do pracy z osobami: Z deficytami uwagi. Ze specyficznymi trudnościami w nauce (dysleksja, dysgrafia, itp.). O specyficznych potrzebach edukacyjnych (upośledzenie umysłowe, autyzm, opóźnienie rozwoju mowy). Z zaburzeniami stery motywacyjnej. Mających problemy z koncentracją, pamięcią. Z zaburzeniami koordynacji i percepcji otoczenia.

PRZYKŁADY ĆWICZEŃ Ćwiczenia zawarte w metodzie Denisona występują w trzech wymiarach: Lateralności Stabilności Koncentracji

WYMIAR LATERALNOŚCI – ćwiczenia na przekraczanie środkowej linii ciała Ruchy naprzemienne. W pozycji stającej dotykanie lewą ręką prawego kolana i odwrotnie. Leniwe ósemki. Kreślenie kciukiem na wysokości oczu płynnym ruchem poziomej ósemki, zaczynając od punktu środkowego w lewo do góry. Najpierw lewą ręką, potem prawą i obiema jednocześnie. Można również rysować na kartce, tablicy. Rysowanie oburącz. Rysowanie obiema rękami równocześnie symetrycznie względem linii środka różnych wzorów w przestrzeni i na kartce. Alfabetyczne ósemki. Po narysowaniu kilku leniwych ósemek wpisujemy w nią małe pisane litery w lewej lub prawej połowie w zależności od kierunku pisania, pierwszego odcinka litery, który ma być zgodny z kierunkiem litery. Po każdej literze kreślimy kilka leniwych ósemek. Słoń. Stajemy w lekkim rozkroku. Ręka wyciągnięta do przodu, wyprostowana w łokciu, kciuk uniesiony do góry. Ucho dotyka do ramienia wyciągniętej ręki. Kreślimy w powietrzu leniwe ósemki, wzrok podąża za kciukiem. Krążenie szyją. Powolnym ruchem przenosimy głowę od ramienia do ramienia, tak aby broda była jak najbliżej klatki piersiowej. Robimy to na wydechu. W skrajnym bocznym położeniu głowy wykonujemy wdech i powtarzamy ćwiczenie. Oddychanie przeponowe. W pozycji stojącej lub leżącej kładziemy dłonie na dolnej części brzucha. Bierzemy głęboki wdech i robimy powolny wydech. Kołyska. Siedząc na podłodze, ręce lekko ugięte oparte o podłoże przenosimy zgięte w kolanach nogi z jednej strony na drugą.

WYMIAR STABILNOŚCI – ćwiczenia energetyzujące oraz pogłębiające Woda. Zapewnia sprawny przebieg elektrycznych i chemicznych procesów w mózgu i całym ciele a tym samym przyczynia się do efektywniejszego przyswajania, przetwarzania i przechowywania zdobytych informacji. Punkty na myślenie. Przyjmujemy pozycję siedzącą lub stojącą, odnajdujemy dwa wgłębienia pod obojczykiem z obu stron mostka. Kładziemy kciuk i palec wskazujący na tych punktach i masujemy je. Drugą rękę trzymamy na pępku. Układ powtarzamy zmieniając ręce. Punkty ziemi. Palcami jednej ręki dotykamy do punków pod dolną wargą, drugą rękę trzymamy na dole brzucha. Powtarzamy ćwiczenie zmieniając układ rąk. Punkty równowagi. Palcami jednej ręki dotykamy wypukłości za uchem i przy podstawie czaszki. Drugą trzymamy na pępku. Powtarzamy ćwiczenie zmieniając układ rąk. Punkty przestrzeni. Palcami jednej ręki dotykamy punktów nad górną wargą, drugą rękę kładziemy na kości ogonowej, patrzymy w górę. Powtarzamy ćwiczenie zmieniając układ rąk.

Pozycja Dennisona. I faza: w dowolnej pozycji ( siedzimy, leżymy lub stoimy) krzyżujemy nogi, ręce wyciągnięte do przodu, dłonie odwracamy na zewnątrz, kciuki kierujemy do dołu. Krzyżujemy ręce, splatamy dłonie i przyciągamy do klatki piersiowej. Językiem dotykamy podniebienia twardego. II faza: nogi ustawiamy równolegle do siebie, łączymy opuszki palców. Punkty pozytywne. Końcami palców lekko dotykamy punktów znajdujących się między linią włosów a brwiami, na wypukłości czołowej. Kapturek myśliciela. Kciukiem i palcem wskazującym masujemy kilkakrotnie małżowinę uszną od góry do dołu, delikatnie ją rozwijając. Energetyczne ziewanie. Mocno otwieramy usta i ziewając masujemy staw żuchwowo – skroniowy.

WYMIAR KONCENTRACJI – ćwiczenia wydłużające Sowa. Mocno chwytamy prawą dłoń za lewy bark. Zwracamy głowę w tę stronę. Bierzemy głęboki wdech i kierując głowę w stronę przeciwległego ramienia głośno wypuszczamy powietrze lub mówimy dowolne głoski. Gdy głowa znajdzie się nad prawym ramieniem, bierzemy wdech i wydychając powietrze wracamy do punktu wyjścia. Po trzech cyklach zmieniamy układ rąk. Aktywna ręka. Wyprostowaną rękę unosimy do góry. Chwytamy ją drugą ręką zza głowy poniżej łokcia i na wydechu naciskamy w czterech kierunkach. Ręka naciskana stawia opór. Zmiana układu rąk. Zginanie stopy. Siadamy. Jedną stopę kładziemy na kolanie drugiej. Z wdechem przyciągamy stopę w stronę kolana, przy wydechu opuszczamy ją w przeciwnym kierunku. Ćwiczenie powtarzamy zmieniając układ stóp. Pompowanie pięty. Stajemy prosto, ręce oparte o ścianę, odstawiamy jedną nogę do tyłu z uniesioną piętą. Podczas wydechu dociskamy piętę do podłogi, a przednią nogę uginamy w kolanie. Robiąc wdech ponownie unosimy piętę. Powtarzamy ćwiczenie zmieniając układ nóg. Luźne skłony. Siadamy na podłodze. Wyprostowane nogi krzyżujemy w kostkach. Ręce podnosimy do góry, robimy skłon tułowia do przodu. Ruch ten robimy na wydechu kilkakrotnie przenosząc ciężar ciała z jednego pośladka na drugi. Prostując się robimy wdech.

Co ćwiczyć, żeby usprawnić czynność. ruchy naprzemienne, koordynacja ruchowa ruchy naprzemienne, leniwa ósemka, krążenie szyją, kołyska, oddychanie przeponowe, zginanie stopy, luźne skłony, punkty na myślenie, punkty ziemi, punkty równowagi, czytanie ruchy naprzemienne, leniwa ósemka, rysowanie oburącz, aktywna ręka, zginanie stopy, punkty na myślenie, pisanie i rysowanie leniwa ósemka, ósemki alfabetyczne, słoń, kapturek myśliciela, ruchy naprzemienne, koordynacja wzrokowo – ruchowa rysowanie oburącz, orientacja przestrzenna rysowanie oburącz, ósemki alfabetyczne, słoń, sowa, punkty równowagi, kapturek myśliciela, ortografia wizualizacja

ósemki alfabetyczne, kreatywne pisanie ósemki alfabetyczne, aktywna ręka, motoryka mała słoń, krążenie szyją, sowa, pompowanie pięty, luźne skłony, kapturek myśliciela, matematyka słoń, krążenie szyją, kołyska, ruchy naprzemienne na leżąco, sowa, punkty równowagi, punkty pozytywne, pamięć słoń, krążenie szyją, sowa, pompowanie pięty, kapturek myśliciela, słuch krążenie szyją, sowa, zginanie stopy, pompowanie pięty, ziewanie energetyczne, punkty pozytywne, mowa/komunikacja krążenie szyją, sowa, orientacja przestrzenna krążenie szyją, pompowanie pięty, luźne skłony, punkty pozytywne, kreatywne myślenie krążenie szyją, zginanie stopy, pompowanie pięty, luźne skłony, ziewanie energetyczne, koncentracja ruchy naprzemienne na leżąco, logika pozycja Dennisona słuchanie

EFEKTY REGULARNEGO STOSOWANIA TO: Poprawa koncentracji na wykonywanym zadaniu. Poprawa koordynacji wzrokowo – ruchowej. Poprawa oddychania. Poprawa umiejętności wysławiania się, czytania i rozumienia, liczenia, zapamiętywania cyfr, słuchania, pisania. Uaktywnienie lewej półkuli mózgu. Synchronizacja współpracy obu półkul mózgowych.

Dziękuję za uwagę