Planowanie i sterowanie w przedsiębiorstwie Wykład 2 - Przedsiębiorstwo – wybrane zagadnienia - Struktury organizacyjne przedsiębiorstwa, forma prawna i organizacyjna przedsiębiorstwa. Prowadzący: dr Agata Surówka Katedra Metod Ilościowych Wydział Zarządzania Politechnika Rzeszowska

Struktura łączy i dzieli organizację: Powszechnie przyjmuje się, że na strukturę organizacyjną składają się elementy organizacji (różne komórki organizacji) i relacje między nimi. Struktura łączy i dzieli organizację: łączy ludzi i działania w procesie dążenia do efektywnego zrealizowania zamierzonego celu, dzieli władzę, informację, prestiż, autorytet, zadania, pieniądze i inne zasoby.

Więzi organizacyjne są powiązaniami pomiędzy poszczególnymi elementami organizacji. Wyróżnia się cztery podstawowe rodzaje więzi organizacji: liniowe (hierarchiczne, służbowe), które wyrażają formalne podporządkowanie: przełożony a podwładny, funkcjonalne (doradcze); jest obowiązkowe albo dobrowolne i służy radą innym członkom organizacji, techniczne wyznacza zależność jednostek biorących udział w jednym procesie technologicznym. Jednostki te muszą spełniać warunek stosowania tej samej technologii (np. robotnicy przy taśmie), informacyjne, czyli przepływ informacji pomiędzy jednostkami organizacji.

Komórki organizacji Komórki organizacji definiowane są jako stanowiska pracy, biura, działy, wydziały, piony, dywizje (w różnych firmach mamy do czynienia z różnymi nazwami elementów, zależnie od ich typu oraz charakteru działania firmy).

Schemat organizacyjny Schemat organizacyjny to sposób graficznego przedstawienia struktury organizacji. Ma za zadanie zobrazować zakres działalności organizacji, kryteria podziału organizacji, zasięg i rozpiętość kierowania, więzi i drogi służbowe, stopień centralizacji, decentralizacji Zatem muszą być: Technologia, Struktura, Funkcje pomocnicze.

Do cyklu projektowania struktury organizacyjnej zalicza się: wybór potrzeby motywującej sformułowanie nowej strategii podjęcie decyzji o modyfikacji struktury organizacyjnej wyznaczenie zakresu niezbędnych badań nad aktualnym stanem organizacyjnym struktury organizacyjnej skonkretyzowanie celów firmy rozdzielenie zadań i obowiązków na poszczególnych stanowiskach pracy, czyli specjalizacja scalanie stanowisk w komórki, czyli grupowanie ustalenie powiązań nie hierarchicznych i funkcjonalnych, czyli koordynacja formalizacja zakresów obowiązków, uprawnień i odpowiedzialności

W trakcie tworzenia stanowisk pracy należy uwzględnić następujące ogólne zasady: równoważenie zakresu zadań, uprawnień i odpowiedzialności przydzielanie uprawnień decyzyjnych, by znajdowały się jak najbliżej informacji potrzebnych do podjęcia danej decyzji przystosowalność, czyli przystosowanie zadań do kwalifikacji pracownika, aby zadania mogły zostać należycie wykonane, a kwalifikacje pracownika w jak najlepszym stopniu wykorzystane optymalna specjalizacja, należyta szczegółowość, czyli wyraźne rozgraniczenie zadań poszczególnych stanowisk automatyczne zastępowanie nieobecnych dobór narzędzi i wyposażenia, czyli przystosowanie stanowiska do przebiegu ruchów i do cech zawodowych pracownika, rozwój minimum decentralizacji (na początku tworzenia stanowisk, skutki podejmowanych decyzji nie powinny wykraczać poza stanowisko)

Pojęcie "specjalizacji" Pojęcie "specjalizacji" definiowane jest jako zjawisko kumulacji jakościowo jednorodnych czynności w rękach jednego człowieka lub w zakresie działania jednej komórki organizacyjnej. Wśród sposobów wpływających na ułatwianie pracy wymienia się: rozszerzanie pracy poprzez łączenie funkcji poziomych, wzbogacenie pracy za pomocą wymienności stanowisk rotacja zadań.

Łączenia stanowisk w komórki organizacyjne odbywa się wg różnych kryteriów: stosunku do celu głównego, rodzaju realizowanych funkcji bądź czynności, ich charakteru czy podobieństwa, miejsca wykonywania czynności i funkcji, przedmiotu, którego dotyczą funkcje, techniki przetwarzania informacji oraz poziom automatyzacji prac, kwalifikacji personelu wykonawczego i kierowniczego, organizacji procesów produkcyjnych itp.

Do podstawowych typologii struktury organizacyjnej należą: więzi organizacyjne - struktura liniowa (służbowe): struktura funkcjonalna (doradcza), struktura liniowo-sztabowa (służbowe). Do podstawowych typologii struktury organizacyjnej należą: Wg zachowania jedności - struktura funkcjonalna (1 podwładny), Wg rozkazodawstwa - struktura dywizjonalna (1 podwładny), Wg grupowania: - struktura macierzowa (więcej przełożonych), - struktura sieciowa (więcej przełożonych).

Do najważniejszych zalet struktur macierzowych należą: wyzwolenie zablokowanej w tradycyjnych układach sztabowo-liniowych inwencji twórczej, możliwość kompleksowego skupienia się na szczególnym problemie, większa otwartość i elastyczność w dostosowaniu się do zmian otoczenia, zwiększenie odpowiedzialności kierownika-koordynatora za przedsiębiorstwo, dzięki rozszerzeniu jego kompetencji na cały cykl realizacyjny, usprawnienie przepływu informacji

Podstawowymi wadami struktury macierzowej są: zerwanie z zasadą jedności, brak wzajemnego zrozumienia i zaufania , stawianie wysokich wymagań, co wywołuje trudności ze skompensowaniem grup zadaniowych, niepewność i zagrożenie towarzyszące zespołowi w chwili zakończenia przedsięwzięcia, przeciążenie przedsięwzięć problemami bieżącej koordynacji

Zaleca się stosowanie: Służbowych (liniowych), Liniowych – sztabowych - są służbowymi, a jeśli wynika potrzeba są doradczymi (wspomagają), Funkcjonalnych-doradczych (więź), Struktury wg funkcji, np. wg produktów, regionów, klientów. Dywizjonalnych - czapka (zarząd), a w następnej kolejności podziały (z zachowaniem jedności rozkazodawstwa).

O centralizacji decyzji W sytuacji skupiania się zdecydowanej większości uprawnień do podejmowania decyzji na szczycie hierarchii (na samej górze) struktura podlega zcentralizowaniu. W tym przypadku to niższe szczeble zarządzania spełniają rolę przekaz nadzoru odpowiedzialnego za realizację zadań i procedur zatwierdzonych przez dyrektora (Rektorów). Decentralizacja Natomiast kiedy to kierownicy niższych szczebli zarządzania posiadają szereg istotnych uprawnień do decydowania, zachodzi decentralizacja struktury. Decentralizacja jest procesem oddania władzy na szczeble niższe.

Rozpiętość kierowania Rozpiętość kierowania rozumiana jest przez liczbę podwładnych, którzy podlegają bezpośrednio danemu kierownikowi. Zasięg kierowania jest liczbą podwładnych, którzy są podporządkowani danemu kierownikowi bezpośrednio i pośrednio. Wyróżniamy następujące rozpiętości kierowania: potencjalną, która jest teoretycznie najbardziej uzasadniona z punktu widzenia sprawności kierowania, formalną, czyli liczba osób przydzielona danemu kierownikowi na mocy przepisów obowiązujących w organizacji, rzeczywista, czyli liczba podwładnych którymi w praktyce bezpośrednio zarządza dany przełożony.

Do czynników wpływających na rozpiętość zarządzania zlicza się: kompetencje przełożonych i podwładnych, fizyczne rozproszenie podwładnych, stopień pożądanej interakcji, zakres występowania standardowych procedur, podobieństwo nadzorowanych zadań, częstość występowania nowych problemów, preferencji przełożonych i podwładnych.

Do zalet stosowania struktur smukłych zalicza się: stworzenie możliwości bieżącej i wnikliwej kontroli pracy podwładnych przez ich kierownika. Zagwarantowanie sprzyjających warunków bezpośredniego oddziaływania kierownika na pracowników w procesie za pomocą wydawania poleceń, instruowania i kontrolowania. Stworzenie drogi awansu pionowego . Jednocześnie wśród wad struktur płaskich wymienia się: Trwający długo przepływ informacji od najwyższych do najniższych szczebli organizacji i odwrotnie. Wysoki stopień prawdopodobieństwa, że pojawią się błędy w procesach informacyjno-decyzyjnych spowodowane najczęściej zniekształceniem i opóźnieniem informacji.

O strukturach płaskich W strukturach płaskich występuje ograniczenie możliwości osobistej bieżącej kontroli i nadzoru kierownika. Nie jest uważane za wadę, kiedy następuje rozwinięcie innych czynności, np. formalizacji przebiegu procesów czy rezultatów, będących substytutami mechanizmu koordynacji. A także nie hamuje się sytuacji, gdy wysokie umiejętności pracowników umożliwiają szersze wykorzystanie samokontroli. Delegowanie uprawnień Delegowanie uprawnień jest to powierzanie przez menadżera części swych obowiązków i uprawnień innym członkom organizacji.

Proces władzy i delegacji uprawnień łączy się z dwoma zasadniczymi zjawiskami: Decentralizacja jest działaniem polegającym na systematycznym delegowaniu władzy i autorytetu w ramach organizacji w kierunku menadżerów średniego i niższego stopnia. Centralizacja jest systematycznym działaniem mającym na celu utrzymywanie władzy i autorytetu w rękach menadżerów wyższego szczebla.

Dokumentacja organizacyjna jest prawidłowo sporządzona i funkcjonalna wówczas kiedy posiada cztery zasadnicze części: Cześć ogólna dotycząca całej organizacji i zawierająca statut, regulamin organizacyjny, a także zakresy podstawowych komórek. Cześć dotycząca formalizacji komórek organizacji, w skład której wchodzą: księga służb oraz regulaminy wewnętrzne z zakresem zadań do poszczególnych komórek. Cześć zawierająca dane o systemie organizacyjnym organizacji i dokumenty powiązane z procesem przebiegu informacji. Cześć będąca zbiorem zarządzeń danej organizacji oraz zarządzeń instytucji nadrzędnych regulujących organizację i tok pracy danego przedsiębiorstwa.

Przedsiębiorstwo to zespół osobowych, rzeczowych oraz finansowych czynników wytwórczych zorganizowanych i skoordynowanych w celu prowadzenia działalności gospodarczej związanej z wytwarzaniem dóbr oraz świadczeniem usług - a zatem podejmowanym przedsięwzięciem gospodarczym - i wytwarzania w ten sposób nowych wartości, tworzących w sumie dochód narodowy.

Czym jest przedsiębiorstwo? Przedsiębiorstwo jest podmiotem gospodarczym wyodrębnionym z otoczenia pod względem ekonomicznym, prawnym, organizacyjnym i terytorialnym. Za główny cel przyjmuje osiąganie zysku ze swojej działalności produkcyjnej albo usługowej. Dysponuje ściśle określonymi zasobami materialnymi i niematerialnymi.

Do cech charakteryzujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa w gospodarce rynkowej należą: zysk jest jednym z motywów podejmowania działalności gospodarczej, zrównanie przychodów i koszów jest warunkiem przetrwania przedsiębiorstwa w ujęciu dynamicznym, rynek jest czynnikiem, który najmocniej oddziałuje na działalność przedsiębiorstw, ryzyko majątkowe stanowiące nierozerwalny element związany z niepewnością podejmowanych przedsięwzięć i koniecznością pokrycia ewentualnych strat własnymi środkami.

Wśród specyficznych atrybutów przedsiębiorstwa wyróżnia się: wyodrębnienie ekonomiczne, wyodrębnienie prawne, wyodrębnienie techniczno-organizacyjne

Poprzez wyodrębnienie ekonomiczne rozumie się sytuację, gdy: przedsiębiorstwo posiada odrębność majątkową, przedsiębiorstwo reprodukuje w zakresie własnych możliwości zużywane zasoby majątkowe za pomocą odrębnego zbywania swych świadczeń, lecz nie łamiąc przy tym zasad rentowności, zachodzi określona relacja między dochodami pracowników przedsiębiorstwa a jego wynikami produkcyjnymi i ekonomicznymi, co jest powodem zajścia pewnej sytuacji motywacyjnej i odczucia wspólnego interesu materialnego, gospodarowanie jest zawsze połączone z większą bądź mniejszą niepewnością powodzenia realizowanego przedsiębiorstwa. Gospodarowanie zawsze związane jest z ryzykiem ekonomicznym. rozwój przedsiębiorstwa polegający na powiększeniu swojego majątku jest w dużym stopniu uzależniony od możliwości pokrycia nakładów inwestycyjnych z własnych dochodów.

Co to jest autonomia zewnętrzna Autonomię zewnętrzną określa się jako pozostawienie przedsiębiorstwu pewnej swobody w procesie wykorzystywania szans rynkowych bez ingerencji obcych jednostek z zewnątrz, w szczególności dotyczy to wpływu organów państwowych. Czynnik ten także jest odpowiedzialne za błędnie podejmowane decyzje Co to jest autonomia wewnętrzna Autonomię wewnętrzną określa się jako posiadanie wyłącznego prawa właściciela lub osób przez niego wyznaczonych do decydowania w sprawach dotyczących przedsiębiorstwa.

Na czym polega osobowość prawna Osobowość prawna, czyli zdolność do działań prawnych. Pozwala ona na zawieranie umów, zaciąganie kredytów bankowych oraz występowania jako odrębny podmiot w obrocie towarowym. Osobowość prawną przedsiębiorstwo uzyskuje poprzez wpis do rejestru przedsiębiorstw. Wszystkie wątpliwości w tej kwestii regulują odpowiednie przepisy. Pojęcie rejestracji przedsiębiorstwa dotyczy tylko tych podmiotów, których działalność wykonywana jest w formie przedsiębiorstwa opisanego w odpowiednim akcie prawnym

Na czym polega odrębność organizacyjno-techniczna Odrębność organizacyjno - techniczna w przedsiębiorstwie występuje, kiedy dana jednostka tworzy całość wyodrębnioną pod względem terytorialno-organizacyjnym oraz posiada własną strukturę organizacyjną zobrazowaną za pomocą graficznego schematu organizacyjnego. Odrębność organizacyjną zaznacza się wybraniem odrębnego zarządu i podporządkowaniem przedsiębiorstwa jednemu zwierzchnikowi, który pełni obowiązki kierownicze wyłącznie w stosunku do załogi tego przedsiębiorstwa.

Do podstawowych zasad działalności przedsiębiorstwa należą: zasada gospodarności, zasada przedsiębiorczości, zasada rentowności, zasada rachunku ekonomicznego. Zasada gospodarności Zasada gospodarności jest ogólną zasadą racjonalnego postępowania w przypadku kwantyfikacji celu i środków działania. Określa ona, że maksymalny stopień realizacji celu może zostać otrzymany tylko, gdy postępuje się w ten sposób, żeby przy danym nakładzie środków otrzymać maksymalny stopień realizacji celu albo też postępuje tak, aby przy danym stopniu realizacji celu zużyć minimalnego nakładu środków. Pierwsza możliwość tej zasady jest nazywana zasadą największej wydajności, a druga zasadą oszczędności środków.

Zasada przedsiębiorczości Pojęcie przedsiębiorczość ma przynajmniej dwa znaczenia. Osoba przedsiębiorcza ma skłonność do podejmowania zadań, do rozpoczynania czegoś nowego, np. pracy, pomocy, itd. Jest to cecha psychiczna, a dokładniej jest to zespół cech warunkujących bycie dobrym przedsiębiorcą, czyli przedsiębiorczość umożliwia osiąganie sukcesów w organizowaniu i kierowaniu przedsiębiorstwami. Jednak przedsiębiorczość oznacza coś więcej niż działanie zgodnie z zasadą ekonomiczności. Wyraża się poprzez imperatyw maksymalnego twórczego podejścia do zasobów kadrowych i materialnych, którymi dysponuje przedsiębiorstwo, by wykorzystać wszystkie szanse, jakie odnaleźć można w rozwoju nauki i techniki oraz w zmianach warunków zewnętrznych.

Zasada rentowności Przestrzeganie zasady rentowności skutkuje faktem, że przedsiębiorstwo otrzymuje z nadwyżką zwrot swoich nakładów na produkcję po jej sprzedaży. W rezultacie tego wystarczy, by przedsiębiorstwo zostało tylko raz wyposażone w odpowiednie środki a uzyska pozycję pomiotu gospodarczego samowystarczalnego finansowo. Rachunek ekonomiczny To rachunek ekonomiczny odgrywa najważniejszą rolę w procesie realizacji zasobów gospodarczych w przedsiębiorstwie. Jest to sposób mierzenia nakładów i efektów działalności gospodarczej sprzyjający podejmowaniu optymalnych decyzji, które mają za cel dążenie do maksymalizacji efektów użytkowych.

Do cech przedsiębiorstwa należą: kadra, środki materialne, informacja, produkt działalności Cechami charakteryzującymi przedsiębiorstwa są odrębności: ekonomiczna, organizacyjna, prawna oraz techniczno-produkcyjna, jak również racjonalność ekonomiczna i przedsiębiorczość.

Odrębność ekonomiczna przedsiębiorstwa wyraża się w odrębności majątkowej, w samodzielności decyzyjnej i dochodowej, przejawiającej się w dążeniu do osiągania dodatniej różnicy między efektami i nakładami. W aspekcie finansowym przedsiębiorstwo to zasoby majątkowe (mające swój wymiar finansowy), których przekształcanie się w strumienie finansowe ma prowadzić do wzrostu wartości rynkowej firmy w średnim i długim okresie - przedsiębiorstwo jako podmiot pomnażający bogactwo właścicieli.

W ujęciu produkcyjnym przedsiębiorstwo to układ techniczny, który przetwarza czynniki wytwórcze w dobra o walorach użytkowych, akceptowanych przez nabywców na rynku. Jako szczególny przypadek organizacji przedsiębiorstwo jest strukturą, która umożliwia podejmowanie decyzji z uwzględnieniem różnorodności uwarunkowań zewnętrznych i wewnętrznych, szczególnie złożonych w dużych firmach.

Z prawnego punktu widzenia przedsiębiorstwo to podmiot praw i obowiązków, którego formy są określone przez ustawodawstwo każdego kraju, nie ma bowiem przedsiębiorstwa w ogólnym sensie, istnieją konkretne konstrukcje prawne w danej gospodarce. W Polsce formy organizacyjno-prawne przedsiębiorstwa określa Kodeks cywilny. Prowadzenie działalności gospodarczej, stanowiącej przedmiot aktywności przedsiębiorstw regulują też takie akty prawne, jak Prawo działalności gospodarczej czy Kodeks spółek handlowych.

Przedsiębiorstwo jest też systemem społecznym którego kapitałem są ludzie - kadra kierownicza i personel uruchamiający zasoby rzeczowe i finansowe w procesach produkcji i tworzenia wartości dodanej Szczególne znaczenie w osiąganiu ekonomicznego sukcesu przedsiębiorstwa ma przedsiębiorczość; uznawana niekiedy za główny, oprócz pracy, ziemi i kapitału, czynnik wytwórczy. Istotą przedsiębiorczości jest umiejętność doboru i zaangażowania w działalności gospodarczej - prowadzonej w warunkach niepewności - czynników wytwórczych w sposób zapewniający zysk jednemu przedsiębiorcy lub grupie przedsiębiorczych osób.

Ekonomiczne funkcje przedsiębiorczości sprowadzają się do kreowania nowego lub rozwoju istniejącego przedsięwzięcia w procesie obejmującym ocenę szans jego wdrożenia, ocenę możliwości osiągnięcia sukcesu oraz oszacowanie skali ryzyka wiążącego się z tym działaniem. W praktyce przedsiębiorczość występuje w dwojakiej postaci. Najczęściej przedsiębiorcę utożsamia się z innowatorem, czyli osobą czy grupą osób, podejmującą produkcję i sprzedaż nowych wyrobów, które lepiej zaspokajają znane potrzeby lub kreują nowe potrzeby, wdrażającą nowe techniki produkcji i sprzedaży, odkrywającą nowe rynki zaopatrzenia i zbytu, wprowadzającą nowe sposoby zarządzania organizacjami gospodarczymi itp.

Druga forma przedsiębiorczości polega na realokacji zasobów z działalności o relatywnie niskiej efektywności do obszarów w których możliwe jest osiągnięcie większych korzyści. Inaczej mówiąc polega ona na realizacji zadań typowych dla posiadającego dostateczną swobodę decyzyjną zarządcy czy administratora, który racjonalizuje gospodarkę zasobami będącymi w jego dyspozycji. Ten typ przedsiębiorczości umożliwia funkcjonowanie rynku, natomiast jedna i druga forma przedsiębiorczości może ujawniać się tylko na rynku i decyduje o jego dynamice.

Współcześnie; w warunkach nasilającej się konkurencji, globalizacji, internacjonalizacji i integracji, przedsiębiorczość stanowi warunek powstawania, trwania i rozwoju przedsiębiorstwa; decyduje o rozwoju gospodarki. Władze państwowe wielu krajów tworzą regulacje prawne i prowadzą politykę wspierania rozwoju przedsiębiorczości, zwłaszcza w odniesieniu do sektora małych i średnich przedsiębiorstw, np. tworzą fundusze pomocowe, udzielają gwarancji i poręczeń kredytowych.

Kryteria definiowania statusu przedsiębiorstwa        Dane dotyczące zatrudnienia, przychodów netto i sumy bilansowej

Te progi odnoszą się wyłącznie do wyników indywidualnych firm Te progi odnoszą się wyłącznie do wyników indywidualnych firm. Przedsiębiorstwo, które stanowi część większej grupy przedsiębiorstw, może być zmuszone dodać niektóre dane dotyczące pracowników/obrotu/bilansu takiej grupy do własnych danych. Zakładając przedsiębiorstwo, musimy zdecydować, która z form organizacyjno- prawnych będzie najodpowiedniejsza dla naszych celów. Aby podjąć właściwą decyzję, należy wziąć pod uwagę szereg różnych czynników.

Musimy zdecydować, czy firmę chcemy prowadzić sami, czy z innymi, czyli czy chcemy mieć wspólników. Jeśli wybierzemy drugi wariant, musimy zdecydować, jak zostanie rozłożona między wspólników odpowiedzialność za sprawy spółki, kto będzie spółkę reprezentował, jak będą dzielone zyski oraz kto i w jakim zakresie będzie odpowiadał za zobowiązania spółki (jej długi).

Im bardziej chroniony jest majątek własny wspólników (mamy tu na myśli majątek osobisty, czyli dom, samochód, oszczędności itp.), tym bardziej skomplikowane są sprawy związane z założeniem spółki i jej prowadzeniem oraz tym wyższy kapitał jest potrzebny, by taką spółkę założyć. Najprościej, najtaniej i najszybciej zakłada się małą firmę jednoosobową, natomiast założenie np. spółki akcyjnej wymaga ogromnych nakładów czasu i pieniędzy na przygotowanie wszystkich wymaganych dokumentów, rejestrację spółki w sądzie, przygotowanie emisji akcji itd.

Przy wyborze formy przedsiębiorstwa ważna jest jego wielkość Przy wyborze formy przedsiębiorstwa ważna jest jego wielkość. Jeśli chcemy prowadzić niewielką działalność usługową, nie jest nam potrzebna firma, która będzie zarządzana przez kilkuosobowy zarząd – w tym przypadku potrzebna jest nam firma o prostej strukturze. Jeśli jednak zakładamy, że firma będzie prowadziła działalność na dużą skalę, korzystniejsza może okazać się któraś z bardziej skomplikowanych form prowadzenia przedsiębiorstwa. Niektóre rodzaje działalności, np. banki, zgodnie z przepisami prawa, muszą być prowadzone w formie spółek kapitałowych.

Innym czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę, jest możliwość rozwoju firmy, np. zmiana liczby wspólników czy pozyskanie nowego kapitału. Jeśli prowadzimy spółkę cywilną i chcemy dołączyć jeszcze jednego wspólnika, który wniesie do spółki kapitał pozwalający na jej rozwój, musimy zamknąć nasze przedsiębiorstwo i otworzyć nowe – z nowym składem wspólników. Dlatego, jeśli przewidujemy rozwój naszej firmy, lepiej wybierzmy formę organizacyjną pozwalającą na zmianę składu wspólników, np. spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wybór określonej formy prawnej przedsiębiorstwa pociąga za sobą również określone decyzje dotyczące sposobów opodatkowania działalności, stosowania mniej lub bardziej skomplikowanej formy księgowości czy konieczności ujawniania danych dotyczących spółki, np. publikowania bilansu spółki.

Podział spółek ze względu na formę organizacyjno-prawną: przedsiębiorstwa, których działalność reguluje prawo cywilne: - indywidualna działalność gospodarcza - spółka cywilna spółki prawa handlowego: spółki osobowe - spółka jawna - spółka partnerska - spółka komandytowa - spółka komandytowo-akcyjna spółki kapitałowe - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - spółka akcyjna

Dziękuję za uwagę