Bogata Północ - Biedne Południe

DEFINICJA KRAJU BIEDNEGO I BOGATEGO Co to takiego kraj biedny i bogaty? Należy na samym początku zastanowić się bardzo dokładnie, gdyż to pozwoli nam dobrze zrozumieć istotę problemu. Tymi pojęciami operujemy bardzo często, ale do końca nie mamy świadomości, jakie elementy czynią dany kraj biednym i bogatym. Nie istnieje do końca sprecyzowana definicja biedy i bogactwa. Najprostsza definicja biedy to «brak wystarczających środków materialnych». Przekładając to na potrzebne nam pojęcia: kraj biedny to kraj, w którym brakuje wystarczających środków materialnych. Zatem kraj bogaty to przeciwieństwo kraju biednego – to kraj, w którym są wystarczające środki materialne.

I. Kraj biedny – kraj, w którym brakuje wystarczających środków materialnych - mało ludzi żyje w dobrych warunkach materialnych, a wielu żyje poniżej poziomu minimum egzystencji. II. Kraj bogaty – kraj, w którym są wystarczające środki materialne, wielu ludzi - żyje w dobrobycie, a większość żyje powyżej poziomu minimum egzystencji Te proste definicje możemy uzupełnić o bardziej naukowe elementy, przede wszystkim wskazując na odpowiednie wskaźniki ekonomiczne: a) Produkt Krajowy Brutto (PKB) – miara wielkości gospodarki b) PKB per capita – miara zamożności społeczeństwa mieszkającego w danym państwie

Porównanie Ameryka Północna Wysoka wartość PKB , Dominują usługi , Niewielki udział rolnictwa , Wysoki poziom mechanizacji rolnictwa , Przemysł wysokiej technologii . Ameryka Południowa Niższy poziom rozwoju gospodarczego , Niski poziom rozwoju przemysłu , Rolnictwo jest podstawą utrzymania połowy mieszkańców , Niekorzystne warunki naturalne .

PODZIAŁ NA BOGATĄ PÓŁNOC I BIEDNE POŁUDNIE – PRZYCZYNY Kolonializm , różnice kulturowe , działania stref wpływów , Międzynarodowy handel, którego niesprawiedliwe zasady, regulowane przez Światową Organizację Handlu (WTO) wyraźnie faworyzują kraje bogate i korporacje międzynarodowe, z oczywistą szkodą dla krajów ubogich, np. niesprawiedliwe ceny ich produktów na rynkach światowych nawet poniżej kosztów produkcji czy też utrudnienia w dostępie do rynków krajów bogatej północy. Niesprawiedliwe zadłużenie zagraniczne zmuszające biedne kraje do spłat olbrzymich odsetek, które wielokrotnie przekraczają ich wydatki na służbę zdrowia, szkolnictwo oraz inne usługi społeczne

Wojna Secesyjna Wojna secesyjna – wojna domowa, która miała miejsce w latach 1861-1865 w Stanach Zjednoczonych Ameryki, pomiędzy stanami wchodzącymi w skład Stanów Zjednoczonych (tzw. Unią lub "północą") i Skonfederowanymi Stanami Ameryki (tzw. Konfederacją lub "południem"), które wystąpiły z Unii. Nazwa "wojna secesyjna" pochodzi od secesji (wystąpienia) stanów skonfederowanych z Unii. Powszechną nazwą, stosowaną zwłaszcza w USA, jest także "amerykańska wojna domowa" (ang. American Civil War). Znana jest także jako "wojna pomiędzy stanami" i "wojna o niepodległość południa". Zapoczątkowało ją ostrzelanie Fortu Sumter w zatoce Charleston w Karolinie Południowej przez konfederatów 12 kwietnia 1861. Trwała do 26 maja 1865, kiedy poddały się ostatnie oddziały konfederackie. W wyniku wojny śmierć poniosło 620 tysięcy ludzi, zniszczono mienie o wartości 5 mld dolarów, wolność odzyskały 4 mln niewolników

Zakończenie i skutki wojny secesyjnej W wyniku zdecydowanej przewagi, jaką uzyskały wojska Północy, wojska Konfederacji zaczęły w 1865 roku skłaniać się do kapitulacji. Taktyka spalonej ziemi skutecznie osłabiała gospodarkę Południa i zaopatrzenie ich wojsk. 9 kwietnia 1865 r. w Appomattox generał Lee podpisał akt kapitulacji Konfederacji. Oznaczało to koniec wojny secesyjnej - prawie 5-letniego konfliktu, który pochłonął życie kilkuset tysięcy ludzi. Dużą rolę w zwycięstwie Unii odegrał niewątpliwie prezydent Lincoln. Jednak 5 dni po podpisaniu pokoju został on zastrzelony przez zamachowca związanego z południowcami. Zwycięstwo Unii w wojnie secesyjnej przyspieszyło zmiany zachodzące w USA. Następował szybki rozwój przemysłu, a rolnicze południe traciło na znaczeniu. Zniesiono niewolnictwo, chociaż w stanach południowych los murzynów nadal był bardzo ciężki. Amerykańska wojna domowa nie spowodowała jednak trwałych podziałów i animozji w społeczeństwie. Po wojnie secesyjnej USA wstąpiło na ścieżkę szybkiego rozwoju, dzięki czemu w kolejnym stuleciu stało się największym światowym mocarstwem.

KATEGORIE POMOCY Kraje wysoko rozwinięte zaczęły się poczuwać do reakcji na zaistniałą sytuację i rozpoczęły działania zmierzające do wyciągnięcia biednych krajów z krawędzi ubóstwa. Wyróżniamy dwie kategorie pomocy. Pierwsza kategoria – pomoc doraźna – to pomoc krótkotrwała w konkretnych sytuacjach, np. dostawa żywności, leków, środków czystości w okresie klęsk żywiołowych. Druga kategoria to pomoc długofalowa. Pomoc długofalowa odbywa się na rożne sposoby:

I. pomoc finansowa – rządy krajów najbiedniejszych otrzymują fundusze pieniężne na rożne cele, np. rozwój rolnictwa czy technologii. Pomoc taka trwa dopóki stan danego elementu nie ulegnie zmianie na lepsze. II. pomoc technologiczna – wielu ekspertów z krajów bogatych zajmuje się opracowywaniem nowych technologii i strategii rozwoju dla krajów biednych. Aktualnie najczęściej pracuje się nad wydajniejszymi technikami uprawy, które mogłyby doprowadzić do zażegnania problemu głodu oraz nad technologiami, które pomogły by zwalczać analfabetyzm. III. pomoc rzeczowa – dostarczanie tych rzeczy, które są aktualnie potrzebne i zaspokajanie aktualnych potrzeb przez dłuższy czas.

Bogata Północ

Biedne Południe