Propozycja zaleceń ekspertów HRS-EHRA-APHRS-SOLAECE– dla programowania ICD i CRT. Poziom dowodów – legenda Michał Chudzik http://www.heartrhythmjournal.com/article/S1547-5271(15)01425-3/pdf

Poziom dowodów – legenda Poziom dowodów A – najwyższy poziom dowodów Poziom dowodów B – średni poziom dowodów BR – randomizowane badania z metaanalizą B-NR – dobrze przeprowadzone nierandomizowane badania Poziom dowodów C – randomizowane i nierandomizowane obserwacje lub rejestry z: C – LD – z ograniczonymi danymi C – EO – z opinii ekspertów

Propozycja zaleceń ekspertów HRS-EHRA-APHRS-SOLAECE– dla programowania ICD i CRT. Programowanie funkcji brady Michał Chudzik http://www.heartrhythmjournal.com/article/S1547-5271(15)01425-3/pdf

Programowanie ICD – funkcje brady Dwujamowa stymulacja w chorobie węzła zatokowego (ch.w.z.) Klasa zaleceń – I Poziom dowodów B-R Chorym z ICD, którzy mają ch.w.z. ze wskazaniami do stymulacji, należy zapewnić stymulację dwujamową, aby ograniczyć ryzyko AF i udaru, zespołu stymulatora oraz poprawić jakość życia.

Programowanie ICD – funkcje brady Ograniczenie stymulacji komorowej u chorych z ICD, bez istotnej bradykardii. Klasa zaleceń – I Poziom dowodów B-R Chorym z jedno- lub dwujamowym ICD, którzy NIE mają zgodnych z zaleceniami wskazań do stymulacji serca z powodu bradykardii, należy tak dobrać parametry stymulacji, aby maksymalnie ograniczyć stymulację komorową – co może wydłużać przeżycie chorych oraz obniżyć hospitalizację z powodu niewydolności serca.

Programowanie ICD – funkcje brady Dwujamowa stymulacja w blokach przedsionkowo-komorowych (b. p-k) z umiarkowaną lub bez dysfunkcji lewej komory. Klasa zaleceń – IIa Poziom dowodów B-R U chorych z ICD, z rytmem zatokowym, z zachowaną lub umiarkowaną dysfunkcją LK i blok p-k, należy rozważyć stymulację dwujamową, aby unikać zespołu stymulatora i poprawić jakość życia.

Programowanie ICD – funkcje brady CRT u chorych z ICD i z blokiem przedsionkowo-komorowym (b. p-k) z umiarkowaną lub istotną dysfunkcją lewej komory. Klasa zaleceń – IIa Poziom dowodów B-R U chorych z ICD, z rytmem zatokowym, z umiarkowaną lub znaczną dysfunkcją LK i blokiem p-k, należy rozważyć stymulację resynchronizującą dwujamową, aby zmniejszyć hospitalizację z powodu niewydolności serca, powiększenia lewej komory i śmiertelność.

Programowanie ICD – funkcje brady Stymulacja „rate responsive” z niewydolnością chronotropową u chorych z ICD. Klasa zaleceń – IIa Poziom dowodów B-NR U osób z ICD z niewydolnym chronotropizmem, włączenie sensora „rate responsive” może być korzystne, szczególnie jeśli są młodzi i aktywni fizycznie.

Programowanie ICD – funkcje brady Ograniczenie stymulacji komorowej u chorych z ICD, bez CRT i z własnym przewodzeniem przedsionkowo komorowym (PR<230ms). Klasa zaleceń – IIa Poziom dowodów B-R U chorych z dwujamowym ICD z własnym przewodzeniem i odstępem PR ≤230ms, korzystne może być uruchomienie algorytmu do unikania stymulacji prawej komory wraz z sensorem „rate adaptive”, aby ograniczyć stymulację komorową.

Programowanie ICD – funkcje brady Uzyskanie najwyższego procentu symulacji komorowej u chorych z ICD z funkcją CRT. Klasa zaleceń – IIa Poziom dowodów B-NR U chorych z ICD i ze stymulacją dwukomorową, należy tak dopasować parametry stymulacji, aby zapewnić jak najwyższy procent stymulacji – powyżej 98%, aby wydłużyć życie i ograniczyć hospitalizację z powodu niewydolności serca.

Programowanie ICD - funkcje brady Automatyczna optymalizacja czasów opóźnień AV i VV u chorych z ICD z funkcją CRT. Klasa zaleceń – IIb Poziom dowodów B-R U chorych z ICD i ze stymulacją dwukomorową, można rozważyć aktywację algorytmu do automatycznej optymalizacji czasu opóźnienia AV i VV, aby zapewnić jak najwyższy odsetek stymulacji resynchronizującej i zmniejszyć ilość niekorzystnych incydentów klinicznych.

Propozycja zaleceń ekspertów HRS-EHRA-APHRS-SOLAECE– dla programowania ICD i CRT. Programowanie detekcji techyarytmii. Michał Chudzik http://www.heartrhythmjournal.com/article/S1547-5271(15)01425-3/pdf

Programowanie funkcji detekcji dla tachyarytmii Zalecenia programowania licznika detekcji tachyarytmii Klasa zaleceń – I Poziom dowodów A U chorych z ICD w profilaktyce pierwotnej, zaleca się programować licznik detekcji w wymiarze co najmniej 30 zespołów lub 6-12 sekund, aby zmniejszyć ilość wszystkich terapii.

Programowanie funkcji detekcji dla tachyarytmii Zalecenia programowania częstości rytmu dla detekcji tachyarytmii Klasa zaleceń – I Poziom dowodów A U chorych z ICD w profilaktyce pierwotnej, zaleca się programować najniższą częstość rytmu dla detekcji tachyarytmii między 185/min do 200/min* aby zmniejszyć ilość terapii. *Wyższą wartość zaleca się u: młodych chorych oraz u tych, u których dyskryminatory nie mogą zróżnicować SVT od VT pod warunkiem, że nie występują klinicznie istotne VT poniżej tej wartości.

Programowanie funkcji detekcji dla tachyarytmii Zalecenia programowania licznika detekcji tachyarytmii w profilaktyce wtórnej. Klasa zaleceń – I Poziom dowodów B-R U chorych z ICD w profilaktyce wtórnej, zaleca się programować detekcję tachyarytmii w wymiarze co najmniej 30 zespołów lub 6-12 sekund, aby zmniejszyć ilość terapii.

Programowanie funkcji detekcji dla tachyarytmii ICD – Zalecenia programowania algorytmów różnicujących SVT od VT. Klasa zaleceń – I Poziom dowodów B-R Dyskryminatory różnicujące SVT od VT powinny być programowane dla rytmów szybszych niż 200/min i potencjalnie do 230/min (jeżeli nie ma przeciwskazań*), aby zmniejszyć ilość terapii. *Dyskryminatory arytmii i ich pojedyncze algorytmy są przeciwwskazane u chorych z blokiem całkowitym przedsionkowo-komorowy lub jeżeli wiadomo, że dany algorytm jest nieskuteczny dla pacjenta. Przeciwwskazane są te algorytmy w ICD dwujamowym, które mylnie różnicują VT jako SVT, jeżeli doszło do dyslokacji elektrody przedsionkowej do czasu jej repozycji, podobnie jak u chorych z niedoczuwaniem i/lub nadczułością - Far Field R waves - oraz z przetrwałym AF.

Programowanie funkcji detekcji dla tachyarytmii ICD – Zalecenia programowania alarmów uszkodzenia elektrod. Klasa zaleceń – I Poziom dowodów B-R Zaleca się uruchomienie dostępnych alarmów uszkodzenia elektrody w ICD dla diagnostyki potencjalnych nieprawidłowości.

Programowanie funkcji detekcji dla tachyarytmii Zalecenia programowania programowanie strefy detekcji w profilaktyce wtórnej. Klasa zaleceń – IIa Poziom dowodów C-EO W profilaktyce wtórnej, jeżeli znamy częstość VT, zaleca się programować najniższą strefę detekcji co najmniej 10 bpm poniżej częstości VT, ale nie wyżej niż 200bpm*, aby zmniejszyć ilość terapii. Wyższą, minimalną strefę detekcji należy rozważyć u młodych chorych albo dla tych, u których algorytmy nie mogą skutecznie zróżnicować SVT od VT, pod warunkiem, że nie występował klinicznie istotnie VT poniżej tej strefy.

Programowanie funkcji detekcji dla tachyarytmii Zalecenia programowania – programowanie dwóch stref detekcji. Klasa zaleceń – IIa Poziom dowodów B-R Należy rozważyć programowanie więcej niż jednej strefy detekcji tachyarytmii dla bardziej efektywnego wykorzystania zaprogramowanej terapii i/lub dyskryminatorów SVT/VT i krótszego opóźnienia detekcji zależnej od czasu dla szybszych arytmii.

Programowanie funkcji detekcji dla tachyarytmii Zalecenia programowania – programowanie templetu morfologii. Klasa zaleceń – IIa Poziom dowodów C-LD Jeżeli wykorzystujemy dyskryminator morfologii zespołu QRS i zgodność wzorców nie jest wystarczająca, zalecane jest ponowne pobranie templetu do oceny morfologii.

Programowanie funkcji detekcji dla tachyarytmii Zalecenia programowania – preferowany ICD jednojamowy. Klasa zaleceń – IIa Poziom dowodów B-NR Jest zalecane, aby implantować ICD jednojamowy, jeżeli jedynym kryterium wyboru dla implantacji elektrody przedsionkowej jest dyskryminacja SVT, aby ograniczyć ryzyko związane z implantacją elektrody przedsionkowej i zmniejszyć koszty leczenia, chyba że wiadomo, że istniejące SVT leży w strefie terapii VT.

Programowanie funkcji detekcji dla tachyarytmii Zalecenia programowania – S-ICD. Klasa zaleceń – IIa Poziom dowodów B-NR Dla S-ICD jest zalecane programowanie dwóch stref detekcji tachyarytmii: pierwsza strefa z algorytmem dyskryminacji dla rytmów ≤200 bpm druga strefa bez dyskryminatorów detekcji tachyarytmii dla rytmów ≥230 bpm, aby unikać nieadekwatnych wyładowań.

Programowanie funkcji detekcji dla tachyarytmii Zalecenia programowania – programowanie strefy monitorowania tachyarytmii Klasa zaleceń – IIb Poziom dowodów B-NR Można rozważyć programowanie strefy monitorowania tachyarytmii, aby zarejestrować te epizody bez terapii.

Programowanie funkcji detekcji dla tachyarytmii Zalecenia programowania – programowanie funkcji „time out” Klasa zaleceń – IIb Poziom dowodów C-EO Można rozważyć wyłączenie funkcji „time out” dla dyskriminacji SVT, aby zredukować nieadekwatne terapie.

Programowanie funkcji detekcji dla tachyarytmii ICD – Zalecenia programowania – programowanie funkcji „noise/szumy” Klasa zaleceń – IIb Poziom dowodów C-EO Można rozważyć włączenie funkcji „noise/szumy”, która wstrzyma terapię wysokoenergetyczną, gdy detekcja VT/VF nie jest potwierdzona dla tej terapii lub w innym kanale „far field”, aby unikać terapii związanej z „niefizjologicznymi” sygnałami.

Programowanie funkcji detekcji dla tachyarytmii 1. ICD – Zalecenia programowania – programowanie algorytmu „T wave oversensing” Klasa zaleceń – IIb Poziom dowodów C-LD Można rozważyć włączenie funkcji „T wave oversensing”, aby zredukować nieadekwatne terapie.

Programowanie funkcji detekcji dla tachyarytmii 1. ICD - Zalecenia programowania – programowanie wektora sensingu Klasa zaleceń – IIb Poziom dowodów C-EO Można rozważyć przeprogramowanie wektora sensingu z „bipolarnego” na „intagreted bipolar” w elektrodach „true bipolar” przy ryzyku uszkodzenia przewodu do pierścienia elektrody, aby zredukować nieadekwatne terapie*. * Nie jest to zalecane jako rozwiązanie długoterminowe w przypadku uszkodzenia przewodu elektrody.

Propozycja zaleceń ekspertów HRS-EHRA-APHRS-SOLAECE– dla programowania ICD i CRT. Śródzabiegowe wykonywanie testu defibrylacji. Michał Chudzik http://www.heartrhythmjournal.com/article/S1547-5271(15)01425-3/pdf

Śródzabiegowe wykonywanie testu skuteczności defibrylacji Test defibrylacji – S-ICD Klasa zaleceń – I Poziom dowodów C-LD Test skuteczności defibrylacji jest wskazany u pacjentów z implantowanym podskórnym ICD

Śródzabiegowe wykonywanie testu skuteczności defibrylacji Test defibrylacji Klasa zaleceń – IIa Poziom dowodów B-R Należy rozważyć niewykonywanie testu skuteczności defibrylacji u chorych z implantowanym przezżylnie, lewostronnie ICD, jeżeli uzyskano podczas implantacji prawidłowe parametry stymulacji, wyczuwania, oporności a w obrazie fluoroskopii pozycja elektrody wysokoenergetycznej jest prawidłowa.

Śródzabiegowe wykonywanie testu skuteczności defibrylacji Test defibrylacji Klasa zaleceń – IIa Poziom dowodów B-R Należy rozważyć wykonywanie testu skuteczności defibrylacji u chorych z implantowanym przezżylnie, prawostronnie ICD lub po reimplantacji ICD.

Śródzabiegowe wykonywanie testu skuteczności defibrylacji. Test defibrylacji – przeciwwskazania Klasa zaleceń – III - (szkodliwe) Poziom dowodów C-LD Test skuteczności defibrylacji u chorych z implantowanym przezżylnie, lewostronnie ICD NIE powinien być wykonywany u chorych z: - udokumentowaną, nieprzewlekłą skrzepliną w jamach serca - migotaniem lub trzepotaniem przedsionków, jeżeli nie było odpowiedniego leczenia p-zakrzepowego krytyczną stenozą aortalną niestabilną chorobą wieńcową przebytym niedawno udarem i/lub TIA niestabilnym stanem hemodynamicznym innymi chorobami, które wiążą się ze złym rokowaniem

Propozycja zaleceń ekspertów HRS-EHRA-APHRS-SOLAECE– dla programowania ICD i CRT. Programowanie terapii tachyarytmii. Michał Chudzik http://www.heartrhythmjournal.com/article/S1547-5271(15)01425-3/pdf

Programowanie funkcji terapii tachyarytmii ICD – Zalecenia programowania ATP. Klasa zaleceń – I Poziom dowodów A Jest zalecane u wszystkich chorych ze strukturalną chorobą serca i z ICD, które posiadają funkcje ATP uruchomić terapię ATP dla wszystkich stref detekcji tachyarytmii komorowej do 230 bpm, aby zredukować ilość wyładowań wysokoenergetycznych, z wyjątkiem sytuacji, gdy ATP było nieskuteczne i/lub miało działanie proarytmiczne.

Programowanie funkcji terapii tachyarytmii ICD – Zalecenia programowania ATP. Klasa zaleceń – I Poziom dowodów A Jest zalecane, u wszystkich chorych ze strukturalną chorobą serca i z ICD, które posiadają funkcję ATP uruchomić terapię ATP, aby dostarczyć co najmniej 1 terapię ATP z minimalna ilością 8 stymulacji z długością cyklu 84%-88% długości cyklu tachyarytmii dla tachykardii komorowej, aby zredukować ilość wyładowań wysokoenergetycznych z wyjątkiem sytuacji, gdy ATP było nieskuteczne i/lub miało działanie proarytmiczne.

Programowanie funkcji terapii tachyarytmii ICD – Zalecenia programowania ATP- BURST. Klasa zaleceń – I Poziom dowodów B-R Zalecane jest, aby programować ATP BURST, a nie ATP RAMP, aby zwiększyć skuteczność przerywania tachyarytmii komorowych.

Programowanie funkcji terapii tachyarytmii ICD - Zalecenia programowania – terapia wyskoenergetyczna we wszystkich strefach Klasa zaleceń – IIa Poziom dowodów C-EO Należy rozważyć zaprogramowanie terapii wysokoenergetycznej we wszystkich* strefach terapii tachyarytmii komorowej, aby zwiększyć skuteczność przerywania tachyarytmii komorowych. * W sporadycznych przypadkach, aby ograniczyć niepokój lub dyskomfort pacjenta, wolne, hemodynamicznie stabilne VT mogą być leczone bez programowania terapii wysokoenergetycznej.

Programowanie funkcji terapii tachyarytmii ICD – Zalecenia programowania – terapia wyskoenergetyczna – maksymalna energia Klasa zaleceń – IIa Poziom dowodów C-LD Należy rozważyć zaprogramowanie od początku terapii wysokoenergetycznej maksymalnej dostępnej energii w najwyższej strefie detekcji, aby zwiększyć skuteczność przerywania tachyarytmii komorowych po pierwszym wyładowaniu, chyba że test defibrylacji wykazał skuteczność przy mniejszych wartościach energii.