Fly Gejzer jest bardzo mało znana atrakcją turystyczną, nawet dla mieszkańców Nevady. Znajduje się tuż przy brzegu Zalewu Fly i tryska na wysokość ok. 5 m. Gejzer nie jest całkowicie naturalnym zjawiskiem. Został przypadkowo utworzony wskutek odwiercenia studni w 1916 roku. Funkcjonowała ona normalnie przez kilka dekad, ale w 1960 roku geotermalne wody znalazł słaby punkt w jej ścianie i zaczęły przedostawać się na powierzchnię. Rozpuszczone minerały, wytrącając się na powierzchni, utworzyły wokół gejzeru wielobarwny kopiec, z wierzchołka którego tryska gorąca woda. Kopiec obecnie ma ok. 7 metrów i wciąż rośnie. Gejzer Fly znajduje się na prywatnym ranczo Todda Jaksick i jest dostępny tylko z małej prywatnej drogi polnej. Gejzer jest chroniony przed naruszeniami przez wysokie ogrodzenie, ale mimo to, wiele osób przedostaje się przez płot, aby lepiej go oglądnąć. Kilka organizacji próbowało odkupić ziemię wraz gejzerem aby wziąć go pod ochroną i jednocześnie otworzyć dla publiczności, lecz oferty zostały odrzucone.

Wielka Dune de Pyla, znana jako Wielka Wydma Piłata, położona 60 km od Bordeaux w Arcachon Bay Area, Francja, to prawdopodobnie największa wydma w Europie. Ma 500 metrów szerokości, 3 km długości i wznosi się 107 metrów nad poziomem morza. Co ciekawe, wydma jest nieustannie w ruchu, migrując w różnych kierunkach. Tempo migracji jest zmienne, czasem wynosi 10 metrów w ciągu roku, a czasami mniej niż metr. W ciągu ostatnich 57 lat, wydma została przeniesiona jakieś 280 metr co daje średnio 4,9 metra rocznie. Wielka Dune zasypała już prawie dwadzieścia prywatnych nieruchomości, a każdego roku piasek ze wschodniego zboczu wydmy pochłania 8000 metrów kwadratowych otaczającego ją lasu sosnowego. W 1987 roku lawina piasku spływająca z północno-wschodniej części wydmy zasypała drogę a w ciągu kolejnych trzech lat całkowicie ją pochłonęła.

Wyspa Staffa w Szkocji jest jedną z najmniejszych w południowych Hebrydach. Najlepiej znana jest ze swoich wyjątkowych cech geologicznych, takich jak jaskinie i unikalne kształty bazaltowych kolumn. W czasach prehistorycznych Staffa pokryta była przez warstwę lodu, który rozciągał się ze Szkocji do Atlantyku poprzez Hebrydy. Po ustąpieniu lodowca około 20,000 lat temu, poziom morza był o 125 metrów niższy od współczesnego. Regularne podnoszenie się poziomu morza od tego czasu doprowadziło do wyodrębnienia małej wyspy, która ma całkowicie wulkaniczne pochodzenie. Jej podłoże zawiera tuf, na nim kolumny czarnego, pięknie ukształtowanego bazaltu, a trzecia warstwa to bazaltowa lawa pozbawiona krystalicznej struktury. Powolne chłodzenie środkowej warstwy bazaltu zaowocowało nadzwyczajnym wzorem sześciokątnych kolumn. Ta forma jest charakterystyczna głównie dla ścian jaskiń. Ochładzająca się lawa kurczyła się, pojawiały się przerwy w jej strukturze i krzepnąc przybierała kształt pryzmatycznych kolumn mających od trzech do ośmiu boków, ale najczęściej jest ich sześć. Kolumny są także podzielone horyzontalnie przez krzyżujące się łącza.

Położony w pobliżu miasta Osoyoos w Kolumbii Brytyjskiej, w Kanadzie Spotted Lake ma bardzo wysokie stężenie minerałów typu siarczan magnezu, wapnia i siarczan sodu oraz wielu innych, a także w małych dawkach pierwiastków takich jak srebro i tytan. W okresie letnim większość wody w jeziorze odparowuje. Zostają tylko kolorowe „plamy”, w zależności od składu mineralnego: białe, jasnożółte, zielone lub niebieskie. Wykrystalizowany, stwardniały siarczan magnezu tworzy naturalne otoczki wokół i pomiędzy basenikami. Jezioro wygląda jak wielka patelnia z jajkami sadzonymi. Podczas pierwszej wojny światowej, minerały z jeziora wykorzystywano do produkcji amunicji. Chińscy robotnicy uzyskiwali z powierzchni jeziora do tony soli dziennie i wysłali ją do fabryk zbrojeniowych we wschodniej Kanadzie. Pierwotni mieszkańcy tych ziem uznawali jezioro za święte miejsce, ponieważ jego wody posiadają własności terapeutyczne. Indianie używali błota i wody do leczenia bólu i dolegliwości. Zgodnie z historią, dwa walczące ze sobą plemiona zawarły rozejm, w którym obie strony były uprawnione do leczenia ran w Spotted Lake.

Mała wioska rybacka Oamaru, na południowym wybrzeżu Nowej Zelanii, stał się sławna za sprawą ogromnych kulistych kamieni rozrzuconych na piaszczystej plaży. Nie są to jednak zwykłe okrągłe głazy ukształtowane przez rzekę lub obtoczone przez morze. Te głazy powstały w procesie podobnym do tworzenia się pereł wokół jądra-ziarnka piasku pod muszlą ostrygi. Dla głazów rdzeniem były muszle, fragmenty kości, lub kawałki drewna leżące na dnie morza. Na nim wytrącały się osady morskie, scementowane kalcytem a ich kolejne warstwy narastały w kształcie kulistych konkrecji o średnicy do 3 m. i o wadze ok. 3 ton. Po wypiętrzeniu dna powstały nadmorskie klify, które erodując odsłoniły te kuliste głazy, leżące obecnie na całej długości plaży. Dalsza erozja powierzchni konkrecji ujawniła sieć żył nadających głazom wygląd skorupy żółwia. Naukowcy odkryli, że niektóre rdzenie konkrecji to doskonale zachowane szkielety wymarłych żółwi, ślimaków morskich i gadów.

Yosemite Firefall to położony w Parku Narodowym Yosemite w górach Sierra Nevada w Kalifornii sezonowy wodospad, który spływa w zimie i wczesną wiosną. Spada po wschodniej stronie klifowej formacji skalnej o wysokości ok. 1200 m. zwanej El Capitan, więc jako tło ma jedną z najbardziej imponujących ścian granitowych w całym parku. W drugiej połowie lutego, jeżeli tylko niebo jest czyste, ostatnie promienie zachodzącego słońca oświetlają wodospad nadając mu złotą poświatę. Sprawia to, że spalająca woda ​wygląd jak rozpalona lawa. Zimą wodospad zamarza a kryształy lodu wydają dźwięki podobne do grzmotu.