Polscy wynalazcy i ich wynalazki Eder Józef Maria Hofmann Józef Krwawicz Tadeusz Łukasiewicz Ignacy Noiszewski Kazimierz Sędzimir Tadeusz Szczepanik Jan Wolfke Mieczysław Żaliński Edmund Ludwik

Eder Józef Maria Papier fotograficzny Papier fotograficzny – materiał światłoczuły w postaci papieru pokrytego światłoczułą warstwą zawiesiny chlorków lub bromków srebra w żelatynie. Obecnie stosowane są dwa typy podłoża: papierowe oraz polietylenowe. Przy podłożu papierowym pomiędzy żelatyną a papierem dodatkowo stosowana jest warstwa siarczanu baru (biel barytowa) zwiększająca współczynnik odbicia światła. Jedną z cech papierów fotograficznych czarno-białych jest ich kontrastowość – może ona być stała (papiery stałogradacyjne) lub zmienna (papiery zmiennogradacyjne) zależna od widma światła naświetlającego. Papiery stałogradacyjne produkowane są w różnych stopniach gradacji (od miękkich do bardzo kontrastowych). Ponadto produkuje się papiery o różnych formach powierzchni, np. błyszczące, matowe, półmatowe, jedwabiste itp.). Obraz uzyskany na papierze fotograficznym nazywa się odbitką fotograficzną.

Hofmann Józef Zawieszenie pojazdu zespół elementów łączących koła z resztą pojazdu. Zawieszenie przenosi siły powstające na styku koła z jezdnią na nadwozie.Zapewnia komfort jazdy oraz stateczność i kierowalność pojazdu. Zawieszenie jest częścią podwozia a w jego skład wchodzą: elementy prowadzące koło - odpowiadają za prowadzenie, skok i geometrię zawieszenia (np.: wahacz, drążek poprzeczny lub wzdłużny) elementy resorujące (np.: resor piórowy lub sprężyna śrubowa) elementy tłumiące (amortyzator) Ze względu na budowę zawieszenie dzielimy na: zależne - ruch jednego koła danej osi wpływa na drugie koło (np.: sztywny most na resorach piórowych) niezależne - ruch jednego koła danej osi nie wpływa na drugie koło (np.: kolumna Mc Pherson) półzależne - ruch jednego koła danej osi w niewielkim stopniu wpływa na drugie koło (np.: zawieszenia z belką skrętną lub resor piórowy poprzeczny).

Przyrząd do usuwania zaćmy Krwawicz Tadeusz Przyrząd do usuwania zaćmy Zaćmę możemy leczyć tylko operacyjnie przez wszczepienie nowej soczewki. Wskazania do tego typu leczenia są zależne od stopnia obniżenia ostrości wzroku; jeśli jest większa od 0,3 nie daje to podstaw do stworzenia stanu pooperacyjnej bezsoczewkowości, wraz ze wszystkimi konsekwencjami, jakie niesie korekcja optyczna i brak akomodacji. Dawniej zabieg polegał na całkowitym usunięciu starej, zmętniałej soczewki i umieszczeniu nowej sztucznej, jednak po zabiegu pacjent miał wysoką nadwzroczność, co klasyfikowało go do korzystania z bardzo grubych szkieł korekcyjnych (od 8 - 16 dioptrii). Dziś usuwa się tylko przednią część soczewki lub rozbija się zmętniałe jej części i w środek wszczepia się nową soczewkę, co nie powoduje już tak wysokiej nadwzroczności (fakoemulsyfikacja).

Łukasiewicz Ignacy Lampa naftowa Lampa naftowa - skonstruowana przez Ignacego Łukasiewicza w 1853 roku. Była efektem prac nad destylacją ropy naftowej. Wynalazek ten wiąże się z próbami otrzymania paliwa wydajniejszego i tańszego niż dotychczas stosowane różne gatunki olejów i ich mieszanin. Odkrycie to miało bezpośredni wpływ na rozwój przemysłu naftowego. Odkrycie nafty Odkrycie lampy naftowej wiąże się z próbami, szczególnie intensywnymi w I połowie XIX wieku, otrzymania paliwa wydajniejszego i tańszego niż dotychczas stosowane różne gatunki olejów i ich mieszanin. W Polsce takie badania prowadził Ignacy Łukasiewicz. Stosując frakcjonowaną destylację uzyskał w temperaturze do 250°C preparat pozbawiony lekkich frakcji, oddzielił go w aparaturze od ciężkich węglowodorów, potem rafinował stężonym roztworem kwasu siarkowego i otrzymał na przełomie 1852-53 naftę. Była ona kilkakrotnie bardziej wydajna od zwykłych świec, a znacznie tańsza od olejów i oświetlenia gazowego. Do powszechnego użytku weszła dopiero w latach 1860-1865. Odkrycie to przyczyniło się bezpośrednio do powstania przemysłu naftowego, najpierw jako drobnych spółek, a potem wielkich kompanii. Lampę naftową Łukasiewicz skonstruował, by w praktyce ocenić efektywność nafty. Najpierw próbował wykorzystać istniejące modele lamp olejowych, ale przez brak dostosowania konstrukcji do paliwa, ich zbiorniki były rozsadzane.

Noiszewski Kazimierz Elektroftalm  Poza protezami gałek ocznych, które mają jedynie znaczenie estetyczne, istnieje wielki problem skonstruowania aparatów, które by osobom ślepym mogły zastąpić wzrok.  Pionierem tego typu poszukiwań był polski okulista K. Noiszewski, który w 1889 roku skonstruował pierwszy model aparatu, tzw. "elektroftalm". Noiszewski w swoim pomyśle wykorzystał zmienność przewodnictwa elektrycznego selenu w zależności od jego naświetlenia. Zasadniczą wadą tej konstrukcji była duża wielkość i ciężar.

Sędzimir Tadeusz Hutnictwo Obróbka plastyczna metoda obróbki metali polegająca na wywieraniu narzędziem na obrabiany materiał nacisku przekraczającego granicę jego plastyczności i mająca na celu zmianę kształtu i wymiarów obrabianego przedmiotu. Uzyskuje się zazwyczaj poprawę własności mechanicznych.

Szczepanik Jan Fotografia Kolorowa Fotografia zawdzięcza powstanie odkryciu substancji światłoczułej, zdolnej do utrwalenia obrazu świetlnego, utworzonego w ciemni optycznej. Już w roku 1727 w Halle nad Saalą, filolog Johann Heindrich Schulze uzyskał pierwsze odwzorowanie obrazu na emulsji światłoczułej sporządzonej z chlorku srebra na podkładzie z białej kredy. Wykorzystał on odkrycie Georga Fabriciusa, który zaobserwował już w roku 1556, że chlorek srebra zaczernia się pod wpływem promieni słonecznych. Spreparowana odpowiednio kreda posłużyła jako substancja mająca zapewnić w miarę równomierne pokrycie materiału podkładowego emulsją. Za wzór obrazu do odwzorowania użył nieprzeźroczystego materiału, w którym wyciął szablony. Następnie naświetlał emulsję na słońcu przez te szablony. W ten sposób uzyskał pierwszy, aczkolwiek nie dający się jeszcze utrwalić, obraz fotograficzny. Za pierwszą fotografię uważa się obraz stworzony w 1826 lub 1827 przez Joseph-Nicéphore'a Niepce'a na wypolerowanej płycie metalowej

Wolfke Mieczysław Hologram Hologram - fotograficzny zapis na nośniku przynajmniej dwufalowego obrazu interferencyjnego, który w odczycie daje dwa niezależne od siebie obrazy przestrzenne 3D (trójwymiarowe).

Żaliński Edmund Ludwik Pneumatyka Pneumatyka - nauka, będąca działem mechaniki, zajmująca się konstruowaniem i praktycznym wykorzystaniem urządzeń, w których przekazywanie energii i sterowanie realizowane jest za pomocą sprężonego powietrza (bądź innego gazu o podobnych właściwościach) jako czynnika roboczego. Pneumatyka to techniczne zastosowanie powietrza pod ciśnieniem, przy czym przeważnie wykorzystuje się nadciśnienie, niekiedy także podciśnienie. Pneumatyczne układy sterowania składają się z części sterującej oraz części energetycznej.