AUTORYTET I EWANGELIA PAWŁA Lekcja 2 na 8 lipca 2017

„A teraz, czy chcę ludzi sobie zjednać, czy Boga „A teraz, czy chcę ludzi sobie zjednać, czy Boga? Albo czy staram się przypodobać ludziom? Bo gdybym nadal ludziom chciał się przypodobać, nie byłbym sługą Chrystusowym” (Galacjan 1:10)

Wielu ludzi wierzyło, że listy Pawła są natchnione przez Boga, ale nie wszyscy tak uważali. Niektórzy ludzie w Galacji zwodzili chrześcijan przez nauczanie „innej ewangelii”. Paweł próbował uporać się z tym, wyjaśniając źródło i autorytet ewangelii, we wstępie swojego listu do Koryntian. Boże natchnienie. 2 Piotra 3:15-16. Autorytet apostolski. Galacjan 1:1-2. Ewangelia. Galacjan 1:3-5. Inna ewangelia. Galacjan 1:6-9. Paweł i Ewangelia. Galacjan 1:10-24.

BOŻE NATCHNIENIE „[…] jak i umiłowany brat nasz, Paweł, w mądrości, która mu jest dana, pisał do was;Tak też mówi we wszystkich listach, gdzie o tym się wypowiada; są w nich pewne rzeczy niezrozumiałe, które, podobnie jak i inne pisma, ludzie niewykształceni i niezbyt umocnieni przekręcają ku swej własnej zgubie” (2 Piotra 3:15-16) Według apostoła Piotra ok. roku 60 n.e. ludzie już wierzyli, że listy apostoła Pawła są natchnione przez Boga i były one traktowane na tym samym poziomie co Pismo Święte (Stary Testament). Paweł pisał te listy w potocznym języku greckim i stosował styl epistolarny (listowny) swoich czasów: (1) pozdrowienie wymieniające nadawcę i adresatów; (2) podziękowanie; (3) główna część listu; (4) zakończenie. Jego listy były publicznie czytane w zborach, a kopie były wysyłane do innych zborów (Kolosan 4:16).

Dlaczego niektórzy ludzie odrzucali Boski autorytet listów Pawła? AUTORYTET APOSTOLSKI Galacjan 1:1-2 „Paweł, apostoł nie od ludzi ani przez człowieka, lecz przez Jezusa Chrystusa i Boga Ojca, który go wzbudził z martwych” (Galacjan 1:1) Dlaczego niektórzy ludzie odrzucali Boski autorytet listów Pawła? Paweł nie był jednym z 12 apostołów których wybrał Jezus. Niektórzy ludzie twierdzą, że był autoryzowany przez Ananiasza. Inni akceptowali go jako misjonarza, którego upoważnił zbór w Antiochii. Uważali oni, że Ewangelia Pawła zaprzecza posłuszeństwu, ponieważ podkreślał on zbawienie tylko przez wiarę. Z tego właśnie powodu Paweł rozpoczął swój list stwierdzeniem, że jego apostolstwa nie potwierdza żaden ludzki autorytet. Został on uczyniony apostołem przez Jezusa Chrystusa.

Łaska i pokój EWANGELIA Galacjan 1:3-5 „Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa, który wydał samego siebie za grzechy nasze, aby nas wyzwolić z teraźniejszego wieku złego według woli Boga i Ojca naszego” (Galacjan 1:3-4) Paweł miał w zwyczaju pozdrawiać zbory dwoma słowami: Łaska i pokój Łaska. Jaris, odmiana greckiego pozdrowienia „pozdrowienia” (jairein) Pokój. Tradycyjne pozdrowienie żydowskie Jego pozdrowienie było skierowane zarówno do Żydów, jak i pogan. Dodatkowo Paweł podkreślał, że łaska i pokój nie były jedynie jego pragnieniem, ale darami których udziela Bóg. Następnie wyjaśnia tę ewangelię, tuż przed zakończeniem swojego pozdrowienia: Śmierć Jezusa uwalnia nas od grzechu.

INNA EWANGELIA Galacjan 1:6-9 „Gal 1:6 Dziwię się, że tak prędko dajecie się odwieść od tego, który was powołał w łasce Chrystusowej do innej ewangelii” (Galacjan 1:6) Paweł zwykł chwalić kościół , do którego się zwracał , zanim zaczął rozwijać główną część listu. Jednak dla Galacjan nie ma żadnej pochwały , są tylko oskarżenia: „obracacie się w kierunku innej ewangelii”. Później wyjaśnia (w.7), że nie ma innej ewangelii. Galacjanie przyjęli naukę, według której sama wiara w Chrystusa jest niewystarczająca do zbawienia i że to nie jest prawdziwa ewangelia. Paweł oskarża ich o dezercję. Porzucili czystą Ewangelię i przyłączyli się do innej. Najbardziej szorstkie słowa zawarte w liście Pawła są adresowane do tych, którzy głosili zbawienie z uczynków (w. 8-9). WIARA UCZYNKI

PAWEŁ I EWANGELIA(I) Galacjan 1:10-24 „A teraz, czy chcę ludzi sobie zjednać, czy Boga? Albo czy staram się przypodobać ludziom? Bo gdybym nadal ludziom chciał się przypodobać, nie byłbym sługą Chrystusowym” (Galacjan 1:10) Głównym zarzutem jaki Judaizanci kierowali przeciwko Pawłowi było to, że nie zmuszał pogan do obrzezania (Dz.Ap. 15:5). Mówili, że Paweł starał się zdobyć względy pogan. Mówili też, że Paweł nie sprawi aby się obrzezali dlatego, że chciał szybkich zmian, a poganie nie przyjęliby tego obrządku. Czy były członek Sanhedrynu potrzebował jakichkolwiek pochwał od ludzi? Jeśli by tak było, to nie przyjął by niebezpiecznej i niepopularnej misji głoszenia Ewangelii.

PAWEŁ I EWANGELIA(II) Galacjan 1:10-24 „A oznajmiam wam, bracia, że Ewangelia, którą ja zwiastowałem nie jest pochodzenia ludzkiego; Albowiem ja nie otrzymałem jej od człowieka, ani mnie jej nie nauczono, lecz otrzymałem ją przez objawienie Jezusa Chrystusa” (Galacjan 1:11-12) Na początku Paweł zdemaskował fałszywych nauczycieli w Galacji i bronił swojej prawdziwej motywacji. Następnie wyjaśnił autorytet Ewangelii, którą głosił. Jezus Chrystus ukazał mu Ewangelię „kiedy upodobało się Bogu… objawić swojego Syna we mnie” (w. 15-16). W wersetach od 13 do 24 , Paweł opowiedział historię swojego życia od chwili nawrócenia aż do momentu powołania go na apostoła pogan. Ta krótka autobiografia dowodzi, że nie miał kontaktu z żadnym człowiekiem, który mógłby nauczyć go Ewangelii. Ewangelia została mu objawiona w pełni podczas pobytu w Arabii.

„Skłonność do zastępowania zewnętrznymi formami religijnymi świętości serca i życia jest dziś tak samo miła dla nieodrodzonej natury, jak za dni owych żydowskich nauczycieli, i dziś, tak jak wtedy, istnieją fałszywi duchowi przewodnicy, których nauk gorliwie słucha wielu ludzi. To wypróbowany przez szatana sposób na odwracanie umysłów od nadziei zbawienia dzięki wierze w Chrystusa i dzięki posłuszeństwu wobec Bożego prawa. W każdym czasie ten arcynieprzyjaciel dostosowywał swe pokusy do uprzedzeń i skłonności tych, których chciał oszukać. W czasach apostolskich sprawiał, że Żydzi wywyższyli prawo ceremonialne i odrzucali Chrystusa, a dziś nakłania wielu wyznających Chrystusa, by, pod pozorem uczczenia Chrystusa, wzgardzili prawem moralnym, nauczał, że nakazy mogą być przekraczane bezkarnie. Jest obowiązkiem każdego sługi Bożego przeciwstawić się mocno i zdecydowanie tym wypaczeniom wiary, a słowem prawdy nieustraszenie sprzeciwić się ich błędom” E.G.W. (Działalność Apostołów, rozdz. 36, str. 234)