Zrzeszanie Podmiotów Ekonomii Społecznej

Zgodnie z art. 12 Konstytucji Rzeczpospolita Polska zapewnia wolność tworzenia i działania związków zawodowych, organizacji społeczno-zawodowych rolników, stowarzyszeń, ruchów obywatelskich, innych dobrowolnych zrzeszeń oraz fundacji, a art. 58 ust. 1 stanowi, iż każdemu zapewnia się wolność zrzeszania się. Art. 12. Rzeczpospolita Polska zapewnia wolność tworzenia i działania związków zawodowych, organizacji społeczno-zawodowych rolników, stowarzyszeń, ruchów obywatelskich, innych dobrowolnych zrzeszeń oraz fundacji. Art Każdemu zapewnia się wolność zrzeszania się. (…)

Stowarzyszenia Spółdzielnie socjalne Konsorcja Izba Gospodarcza Związki Formy zrzeszeń Klastry

Decyzje o połączeniu/zrzeszeniu się mają na ogół bardzo zróżnicowane przyczyny i wynikają z dążenia do lepszego realizowania celów poszczególnych podmiotów, lecz do najczęstszych przyczyn połączeń należą: 1) Dążenie do zwiększania produktywności, wynika to z obniżki kosztów, jakie można osiągnąć w dużej jednostce gospodarczej; 2) Poprawienie swojej pozycji na rynku wobec dostawców, odbiorców i kredytobiorców; 3) Zmniejszenie ryzyka poszczególnych podmiotów w sytuacji rozłożenia na większą liczbę uczestniczących; 4) Uzyskanie silnej pozycji, a tym samym ograniczenie konkurencji.

Spółdzielnie socjalne tworzą szansę na skuteczne rozwiązywanie problemów osób, które mają największe trudności z funkcjonowaniem w życiu społecznym i zawodowym (w tym głównie na rynku pracy). To podmioty społeczno-gospodarcze tworzące alternatywne miejsca pracy dla osób wymagających integracji społecznej. Ich specyfika powoduje, iż w przypadku powołania takiego podmiotu przez dwie jednostki samorządu terytorialnego (np. Powiatu i Gminy) stają się doskonałym instrumentem prowadzącym do zmniejszenia skali bezrobocia. Spółdzielnie socjalne

W formie spółdzielni socjalnej założonej przez osoby prawne mogą zrzeszyć się trzy rodzaje osób prawnych: Organizacje pozarządowe – w rozumieniu przepisów o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy o spółdzielniach socjalnych); Kościelne osoby prawne (art. 4 ust. 2 pkt 3 ustawy o spółdzielniach socjalnych); Jednostki samorządu terytorialnego (art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy o spółdzielniach socjalnych). Liczba założycieli spółdzielni socjalnej nie może być niższa niż dwa. Ustawa nie określa jaki ma być skład osób prawnych tworzących spółdzielnię, tak więc, osoby same mogą swobodnie kształtować listę członków spółdzielni. Ustawa o spółdzielniach socjalnych z dnia 27 kwietnia 2006 r. Spółdzielnie socjalne

Razem = łatwiej Wiadomym jest, że zarówno organizacje pozarządowe czy to spółdzielnie zyskują na wzajemnej współpracy. Doświadczenia włoskie uczą nas, że współpraca i rozwój ekonomii społecznej tworzy się na poziomie regionalnym albo lokalnym, i to właśnie partnerstwo (czym innym jest w końcu podstawowa forma partnerstwa, jak nie współpracą pomiędzy podobnie działającymi i myślącymi podmiotami?) na tym poziomie daje rzeczywisty wpływ na samorząd. Choćby na wprowadzanie odpowiednich klauzul społecznych w przetargach. To właśnie na poziomie lokalnym można wpisywać ekonomię społeczną nie tylko w programy współpracy z organizacjami pozarządowymi, ale także w strategie rozwoju czy strategie rozwiązywania problemów społecznych. Spółdzielnie socjalne

Spółdzielnia założona przez osoby prawne może być dla tych, którym brakuje środków, czasu i kompetencji. Pozwala ona w sposób racjonalny podjąć takie działania, aby wykorzystać niewielkie środki, pozostające w naszej dyspozycji, zorganizować niewykorzystane zasoby, połączyć w jedną ofertę to, co poszczególne organizacje oferują odrębnie. Jednak – co niezwykle ważne – pozwala również uczestniczyć w zyskach przedsiębiorstwa, z którego korzystają, a które zarabia na wymianie usług, wspólnych zakupach, wspólnym zatrudnianiu ludzi itp. Robić to, co robi się na co dzień. Płacić tyle, ile trzeba zapłacić. Ale zyski przekazywać – zamiast innym przedsiębiorcom – swojej spółdzielni, która może je rozdystrybuować wśród swoich członków. To jest podstawowa różnica pomiędzy spółdzielnią osób prawnych a związkiem stowarzyszeń. Spółdzielnie socjalne

SPÓŁDZIELNIE OSÓB PRAWNYCH W przeciwieństwie do spółdzielni socjalnych założonych przez osoby prawne, spółdzielnie osób prawnych nie mogą: brać udziału w otwartych konkursach ofert; korzystać z pracy wolontariuszy; prowadzić działalność pożytku publicznego i tym samym korzystać ze środków publicznych (uczestnicząc w otwartych konkursach ofert na realizację zadań publicznych). W przeciwieństwie do spółdzielni socjalnych założonych przez osoby prawne spółdzielnie osób prawnych mogą: zysk podzielić między członków na zasadach określonych w statucie (majątek spółdzielni jest prywatną własnością jej członków); w zasadzie są obowiązani odpowiadać za swoje zobowiązania, czyli uczestniczą w pokrywaniu ewentualnych strat. Spółdzielnie socjalne

SPÓŁDZIELNIE OSÓB PRAWNYCH W odróżnieniu od spółdzielni socjalnej założonej przez osoby prawne, są także spółdzielnie osób prawnych, do założenia której potrzeba minimum trzech osób prawnych. Forma tej spółdzielni zrzesza osoby prawne np. organizacje pozarządowe lub inne spółdzielnie. Spółdzielnie osób prawnych mogą prowadzić nieograniczoną działalność gospodarczą. Mogą także tworzyć fundacje, spółki, tworzyć i przystępować do spółdzielni osób prawnych oraz związków spółdzielczych. Spółdzielnie mogą zakładać związki rewizyjne lub związki gospodarcze oraz przystępować do takich związków. Mogą również jako członek wspierający przystępować do związków (federacji) organizacji pozarządowych. Spółdzielnie osób prawnych nie mogą brać udziału w otwartych konkursach ofert ani korzystać z pracy wolontariuszy. Spółdzielnie socjalne

STOWARZYSZENIA Stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych. Stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności. Stowarzyszenie opiera swoją działalność na pracy społecznej członków, ale może też zatrudniać pracowników. Ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach Stowarzyszenia

STOWARZYSZENIA Ustawa Prawo o stowarzyszeniach przewiduje możliwość zrzeszania się zarówno przez osoby fizyczne jak i osoby prawne. Jednakże Sąd Najwyższy wskazał, że zgodnie z art. 9 osoby pragnące założyć stowarzyszenie, w liczbie co najmniej piętnastu, pomimo że w przepisach regulujących tworzenie stowarzyszeń nie używa się określenia „osoby fizyczne”, to jednak inne postanowienia ustawy wskazują jednoznacznie, że prawo założenia stowarzyszenia przysługuje wyłącznie osobom fizycznym. (Wyjaśnienie - adresatami norm zawartych w art. 1 ust. 1 oraz art. 3 ust. 1–3 Prawa o stowarzyszeniach są obywatele polscy, mający pełną zdolność do czynności prawnych i niepozbawieni praw publicznych – kryteria te mogą odnosić się wyłącznie do osób fizycznych. Ponadto art. 12 Prawa o stowarzyszeniach, który określa dokumenty wymagane do rejestracji stowarzyszenia, wymienia m.in. listę założycieli zawierającą imiona i nazwiska, datę i miejsce urodzenia, miejsce zamieszkania oraz własnoręczne podpisy założycieli. Są to niewątpliwie atrybuty przysługujące wyłącznie osobom fizycznym.) Według art. 10 ust. 3 osobom prawnym przysługuje jedynie członkostwo wspierające w stowarzyszeniu, zatem nie mogą pełnić one roli członków założycieli, a jedynie przystąpić do już istniejącej organizacji jako jej członek wspierający. Stowarzyszenia

ZWIĄZEK STOWARZYSZEŃ Ustawa Prawo o stowarzyszeniach przewiduje w art. 22 możliwość tworzenia związków stowarzyszeń. Związek stowarzyszeń mogą utworzyć co najmniej trzy zarejestrowane (mające osobowość prawną) stowarzyszenia oraz inne osoby prawne. Oprócz stowarzyszeń członkami założycielami związku stowarzyszeń mogą być także inne osoby prawne niemające celów zarobkowych (non-profit). Nie jest możliwe utworzenie związku stowarzyszeń przez np. same fundacje. W obecnym systemie prawnym brak jest odpowiedniej formy prawnej dla zrzeszania się fundacji. Osoby prawne mające cele zarobkowe mogą być jedynie członkami wspierającymi związku stowarzyszeń. Związek stowarzyszeń podlega tym samym przepisom co stowarzyszenie. Związki

ZWIĄZEK SPÓŁDZIELNI SOCJALNYCH Przepisy prawa spółdzielczego przyznają spółdzielniom możliwość zakładania i przystępowania do związków rewizyjnych i do związków gospodarczych. Związki rewizyjne mają na celu zapewnienie zrzeszonym w nim spółdzielniom pomocy w działalności statutowej. Celem związków gospodarczych jest natomiast prowadzenie działalności gospodarczej na rzecz lub w interesie zrzeszonych spółdzielni. Rejestr związków rewizyjnych oraz rejestr związków gospodarczych prowadzi Krajowa Rada Spółdzielcza, która jest naczelnym organem samorządu spółdzielczego. Krajowa Rada Spółdzielcza przeprowadza również lustrację związków spółdzielczych. Ustawa z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze Związki

ZWIĄZEK SPÓŁDZIELNI SOCJALNYCH Prawo spółdzielcze przewiduje, iż związek rewizyjny może zostać założony przez minimum 10 spółdzielni - założycieli. Związki rewizyjne posiadają osobowość prawną, którą nabywają z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego. Związki rewizyjne działają na podstawie przepisów prawa spółdzielczego oraz statutu. Do podstawowych zadań związku rewizyjnego należy przeprowadzanie lustracji zrzeszonych w nim spółdzielni. Polega ona na badaniu legalności, gospodarności i rzetelności działania spółdzielni. Warto zauważyć, że lustracji podlegają wszystkie spółdzielnie, tj. zarówno zrzeszone, jak i nie zrzeszone w związkach rewizyjnych. Mogą one tez wykonywać inne zadania, przewidziane przez przepisy prawa spółdzielczego oraz statutu. Krajowa Rada Spółdzielcza prowadzi także rejestr związków rewizyjnych oraz rejestr związków gospodarczych oraz przeprowadza lustrację takich związków, pełni ona również funkcje związku rewizyjnego wobec spółdzielni, które nie są zrzeszone w takim związku. Jej zadaniem jest ponadto reprezentowanie polskiego ruchu spółdzielczego w Polsce oraz za granicą. Ustawa z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze Związki

IZBA GOSPODARCZA Jest instytucją samorządu gospodarczego, zrzeszająca podmioty i osoby prowadzące działalność gospodarczą. Działają na podstawie ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych. Przynależność do nich jest dobrowolna, a izby nie realizują żadnych uprawnień władczych w stosunku do osób w nich zrzeszonych. Tym samym nie zasługują na miano instytucji samorządu gospodarczego, mimo iż tak zostały nazwane przez ustawodawcę. Celem działania izb jest reprezentacja podmiotów w nich zrzeszonych; w szczególności wobec organów państwowych oraz kształtowanie i rozpowszechnianie zasad etyki działalności gospodarczej. Sposób tworzenia izb następuje w trzech etapach. Pierwszy to inicjatywa założycieli. Aby inicjatywa taka była ważna wystąpić z nią musi co najmniej 50 podmiotów prowadzących działalność gospodarczą na obszarze działania tworzonej izby, która obejmować ma swoim zasięgiem terytorium jednego województwa. W przypadku gdy podmioty zarejestrowane są na terytorium co najmniej dwóch województw, liczba inicjatorów musi wynosić co najmniej 100. Kolejnym etapem jest uchwalenie statutu. Ostatnim etapem kreowania izby jest zgłoszenie wniosku o rejestrację w Krajowym Rejestrze Sądowym i uzyskanie prawomocnego wpisu. Z jego chwilą izba uzyskuje osobowość prawną i może rozpocząć legalną działalność. Ustawa z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych Izba Gospodarcza

IZBA GOSPODARCZA Izby gospodarcze mogą zrzeszać się na zasadach dobrowolności w Krajowej Izbie Gospodarczej, która ma na celu reprezentowanie wspólnych interesów zrzeszonych członków, współpracę z rządem oraz nawiązywanie kontaktów zagranicznych. Nadzór nad izbami gospodarczymi sprawowany jest przez właściwego ministra lub wojewodę. W sytuacji stwierdzenia nieprawidłowości w działalności Izby, niezgodności z prawem lub statutem organ nadzoru występuje do władz Izby o usunięcie nieprawidłowości lub też występuje do sądu rejestrowego z wnioskiem o udzielenie upomnienia, uchylenie niezgodnej z prawem lub statutem uchwały, a nawet rozwiązania izby. Sądem właściwym w takim postępowaniu będzie właściwy miejscowo sąd rejestrowy. Ustawa z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych Izba Gospodarcza

KLASTER Klastry to geograficzne skupisko wyspecjalizowanych podmiotów, połączonych intensywnymi interakcjami, działającymi w pokrewnych lub komplementarnych branżach, jednocześnie współdziałających i konkurujących ze sobą. Cechy klastrów: zaangażowanie podmiotów reprezentujących: przedsiębiorstwa, organizacje badawcze oraz administrację; wysoki poziom interakcji pomiędzy zaangażowanymi podmiotami; koncentracja wokół dominującej/pokrewnej branży; koncentracja geograficzna i świadomość terytorialnej tożsamości klastra; sformalizowana współpraca/podpisana umowa lub porozumienie klastra; wskazany podmiot pełniący funkcję koordynatora. Koordynatorem klastra jest podmiot, który organizuje i animuje rozwój interakcji, powiązań i współpracy w klastrze, a także świadczy wyspecjalizowane usługi na rzecz wszystkich członków klastra, w szczególności na rzecz przedsiębiorstw. Klastry

KLASTER - formy prawne organizacji klastra Planując podjęcie współpracy w oparciu o klaster, należy zastanowić się jaka forma prawna jego organizacji będzie w danym przypadku najkorzystniejsza. W Polsce klastry przybierają m.in. formę: umowy konsorcjum (Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny); stowarzyszenia (Ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach); fundacji (Ustawa z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach); spółdzielni (Ustawa z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze); organizacji przedsiębiorców (Ustawa z dnia 22 marca 1989 r. o rzemiośle, Ustawa z dnia 30 maja 1989 r. o samorządzie zawodowym niektórych przedsiębiorców, Ustawa z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych); spółki (Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny, Ustawa z dnia 15 września 2000 roku Kodeks Spółek Handlowych). Należy mieć jednak na względzie fakt, że wybór formy, w jakiej funkcjonować będzie dany klaster determinuje zakres obowiązków uczestników danego klastra, sposób jego funkcjonowania i zasady współpracy poszczególnych jego uczestników. Klastry

KONSORCJA Są formą organizacji zrzeszająca kilka podmiotów gospodarczych na określony czas, w konkretnym celu. Celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy przekracza możliwości jednego podmiotu Odpowiedzialność za zobowiązania w przypadku konsorcjum występuje najczęściej w dwóch wypadkach: gdy jeden z członków konsorcjum zaciągnął zobowiązania w imieniu własnym a nie konsorcjum, wówczas odpowiada tylko on, a nie konsorcjum, gdy zobowiązania zostały zaciągnięte przez całe konsorcjum, wówczas wszyscy członkowie konsorcjum odpowiadają solidarnie. Konsorcja

KONSORCJA Istnieją trzy rodzaje konsorcjum : 1) Konsorcja administracyjne 2) Konsorcja rolnicze 3) Konsorcja przemysłowe Przykłady k. administracyjnych: konsorcja miedzy podmiotami publicznymi, konsorcja drogowe, konsorcja lekarskie, medyczne Przykłady k. rolnych: konsorcjum leśne, melioracyjne Przykłady k. przemysłowych: konsorcjum małych zakładów rzemieślniczych, spółdzielni, w tym małych i średnich przedsiębiorstw (struktura pionowa) Konsorcja

KONSORCJUM SPÓŁDZIELNI SOCJALNYCH Pierwsze konsorcjum spółdzielni socjalnych narodziło się w Brescii w 1983 roku, Konsorcjum Gino Mattarelli Konsorcja

CELE KONSORCJUM - zachęcanie do współpracy miedzy spółdzielniami; - świadczenie usług pomocy techniczno-administracyjnej oraz wsparcie finansowe dla stowarzyszonych spółdzielni; - wspieranie rozwoju spółdzielni poprzez komercjalizacje towarów i świadcząc usługi na rzecz osób trzecich, podmiotów publicznych i osób prywatnych; - wdrażanie inicjatyw mających na celu informowanie i mobilizacje obywateli i instytucji publicznych; - koordynowanie relacji ze sfera publiczna; - promowanie i wspieranie inicjatyw współpracy, przygotowanie znaków towarowych, nazw firm w celu wyróżnienia produktów, usług na rynku. Konsorcja

W poniższych slajdach przedstawiony będzie zakres i ograniczenia zrzeszania się osób i organizacji. Dane zaczerpnięte z Kancelarii Senatu, Biuro Informacji i Dokumentacji – Dział Analiz i Opracowań Tematycznych Temat: Opinia prawna na temat prawnego funkcjonowania stowarzyszeń w Polsce z uwzględnieniem niezbędnych zmian i propozycji legislacyjnych

LP.ORGANIZACJA MINIMUM OSÓB/ CZŁONKÓW OSOBY FIZYCZNE OSOBY PRAWNE JEDNOSTKI ORGANIZACYJNE INNE WYMOGI 1. Stowarzyszenia 15 osób fizycznych tylko osoby fizyczne osoba prawna jako członek wspierający, Jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej nie może być członkiem wspierającym, ani zwykłym 2. Stowarzyszenia zwykłe (nierejestrowe ) 3 osoby fizycznetylko osoby fizyczne brak członków wspierających 3. Izby gospodarcze 50 (gdy terytorialny zakres działania izby będzie przekraczać obszar Województwa, liczba założycieli powinna wynosić co najmniej 100) osoby fizyczne, osoby prawne, Jednostki organizacyjne nie Posiadające osobowości prawnej Podmioty prowadzące Działalność gospodarczą 4. Zrzeszenia transportu 50 osób osoby fizyczne i osoby prawne oraz jednostki organizacyjne tylko przedsiębiorcy Prowadzący działalność gospodarczą, ale nie rzemieślnicy 5. Zrzeszenia handlu gastronomii i usług 200 osób osoby fizyczne i osoby prawne oraz Jednostki organizacyjne tylko przedsiębiorcy Prowadzący działalność gospodarczą, ale nie rzemieślnicy

LP.ORGANIZACJA MINIMUM OSÓB/ CZŁONKÓW OSOBY FIZYCZNE OSOBY PRAWNE JEDNOSTKI ORGANIZACYJNE INNE WYMOGI 6. Organizacje pracodawców 10 pracodawców osoby fizyczne i osoby prawne oraz jednostki organizacyjne decyzje dotyczące członkostwa pracodawcy będącego osobą prawną podejmuje organ upoważniony do składania oświadczeń woli w imieniu związku 7. Izby rzemieślnicze bez ograniczenia ilościowego cechy, spółdzielnie rzemieślnicze, Rzemieślnicy należący do cechów cechy, spółdzielnie rzemieślnicze, rzemieślnicy należący do cechów, jednostki organizacyjne, których celem jest wspieranie rozwoju gospodarczego rzemiosła za zgodą izby jej członkiem może być, na czas określony, także osoba fizyczna Wykonująca działalność gospodarczą, nie Będąca rzemieślnikiem, zatrudniająca nie więcej niż 50 pracowników 8. Związek Rzemiosła Polskiego 10 izb rzemieślniczych izby rzemieślnicze, cechy o zasięgu ogólnopolskim, które Zadeklarują członkostwo w związku 9. Związki spółdzielcze 3 spółdzielniespółdzielnietylko spółdzielnie

LP.ORGANIZACJA MINIMUM OSÓB/ CZŁONKÓW OSOBY FIZYCZNE OSOBY PRAWNE JEDNOSTKI ORGANIZACYJNE INNE WYMOGI 10. Związki zrzeszeń handlu, gastronomii i usług 10 zrzeszeń zrzeszenia handlu, gastronomii i usług tylko zrzeszenia 11. Związki zrzeszeń transportu 10 zrzeszeńzrzeszenia transportutylko zrzeszenia 12. Związki stowarzyszeń 3 stowarzyszenia stowarzyszenia i inne osoby prawne, z tym, że osoby prawne mające cele zarobkowe mogą być tylko członkami wspierającymi Stowarzyszenia zwykłe (nierejstrowe) nie mogą łączyć się w związki stowarzyszeń, osoby fizyczne oraz Jednostki organizacyjne nie mogą być członkami związków 13. Krajowa Izba Gospodarcza Bez ograniczenie Izby gospodarcze izby gospodarcze mogą zrzeszać również organizacje gospodarcze i społeczne, których Przedmiotem działalności jest wspieranie rozwoju gospodarczego 14. federacje i konfederacje pracodawców 3 organizacje pracodawców tylko organizacje pracodawców decyzje dotyczące Członkostwa organizacji podejmuje organ upoważniony do składania oświadczeń woli w imieniu federacji / Konfederacji (dyskrecjonalność)

Model funkcjonowania „konsorcjum”

Model Konsorcjum Zlecenia/ Sprzedaż Wspólne zakupy Usługi barterowe Wspólna promocja

1)Pozyskiwanie zleceń/ sprzedaż produktu 2)Koordynacja zleceń realizowanych przez konsorcjum 3)Rozliczanie pomiędzy zleceniodawcami a konsorcjum 4)Rozliczanie pomiędzy konsorcjum a spółdzielniami 5)Organizacja wspólnych zakupów 6)Negocjowanie korzystnych warunków zakupów 7)Organizacja oraz koordynacja wymiany barterowej- baza usług wzajemnych ZADANIA ZARZĄDU:

Podpisywanie umów Fakturowanie KONSORCJUM ZARZĄD- KTO? (Reprezentanci branż ) ADMINISTRACJA Prowadzenie biura (Opracowanie, obieg dokumentów)

ROZLICZENIA FINANSOWE ( Od zlecenia - do rozliczenia) 1) Przygotowanie kosztorysu (Kto? -konsorcjum) kosztorys całościowy 2) Podział na części zlecenia -małe kosztorysy (kto? – konsorcjum) 3) Wysyłka cząstkowych kosztorysów do spółdzielni socjalnych (kto?- konsorcjum) 4) Decyzja o realizacji (kto? –spółdzielnia socjalna) 5) Złożenie przetargu (kto?- konsorcjum) 6) Koordynacja realizacji zlecenia (kto? – konsorcjum) 7) Realizacja wyznaczonej części zlecenia (kto? – spółdzielnia socjalna) 8) Zakończenie oraz ewaluacja zlecenia (kto?- konsorcjum) 9) Fakturowanie zleceniodawcę (kto? Konsorcjum) 10) Faktorowanie konsorcjum (kto? Spółdzielnia socjalna)

ZASADY ROZLICZEŃ SCENARIUSZ KONSORCJUM Znajduje zlecenie KoordynujeEwaluujeRozlicza

ZASADY ROZLICZEŃ - SCENARIUSZ SPÓŁDZIELNIA SOCJALNA PRZYGOTOWUJE KOSZTORYS SAMODZIELNIE Spółdzielnia zgłasza potrzebę partnera Wysyła do konsorcjum wniosek Oczekuje akceptacji kosztorysu Rozpoczęcie prac przez Spółdzielnie Koordynacja prac przez konsorcjum

ZASADY ROZLICZEŃ - SCENARIUSZ SPÓŁDZIELNIA SOCJALNA KOSZTORYS PRZYGOTOWYWUJE KONSORCJUM Spółdzielnia zgłasza potrzebę partnera Konsorcjum szacuje przetarg Konsorcjum proponuje małe kosztorysy Zatwierdzenie kosztorysów przez spółdzielnie Realizacja zadań

PROCEDURA WSPÓLNYCH ZAKUPÓW Spółdzielnia socjalna składa wniosek zakupowy do konsorcjum Zespół branżowy tworzy listę zakupów na podstawie wniosków Konsorcjum negocjuje ceny ze sprzedawcami Konsorcjum płaci za produkty/usługi Konsorcjum fakturuje spółdzielnie zgodnie z wnioskiem Koordynatorzy branż prowadzą bazę zakupów

PROCEDURA USŁUG WZAJEMNYCH Pośredniczenie przez konsorcjum w znalezieniu spółdzielni mogącej wykonać zlecenie na zasadach bartelu Składanie przez spółdzielnie zapotrzebowania na wniosku bartelu (wniosek zapotrzebowania z propozycją bartelu) Utworzenie banku usług wzajemnych

PROMOCJA Marka konsorcjum (budowa marki) Marka terenów zielonych Marka usług remontowo- budowlanych Marka usług opiekuńczych Marka wspólnych produktów