Przedsiębiorstwo jako oferent dóbr Dlaczego przedsiębiorstwa musiały powstać? Dlaczego przedsiębiorstwa uzyskały osobowość prawną? Przedsiębiorstwem będziemy nazywali organizację, która odpłatnie dostarcza innym podmiotom dobra i czyni to zgodnie z ustawodawstwem danego kraju. Klasyfikacje przedsiębiorstw Przedsiębiorca – właściciel firmy lub osoby przez niego upoważnione do kierowania przedsiębiorstwem - menedżerowie

Klasyfikacje czynników produkcji Wszystkie dobra materialne i niematerialne, które są niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej nazywamy czynnikami produkcji. Przykłady czynników produkcji. Klasyfikacja 1. kapitał rzeczowy, kapitał ludzki (praca) zasoby naturalne (ziemia)

Klasyfikacja 2. stałe czynniki produkcji, zmienne czynniki produkcji. Kryterium podziału jest to, czy ilość danego czynnika produkcji w typowych warunkach zmienia się w danym okresie czasu wraz ze zmianą wielkości produkcji, czy też nie. Tym kryterium nie jest zmienność czynnika produkcji w czasie. Przykłady klasyfikacji. Im dłuższy okres analizy, tym większa część stałych czynników produkcji staje się zmiennymi czynnikami produkcji. Jeżeli przedsiębiorca prowadzi analizę ekonomiczną dla danego okresu i stwierdza, że wielkość produkcji będzie się zmieniać, to czy w typowych warunkach będzie skłonny zmieniać ilość danego czynnika produkcji?

Koszty produkcji Definicja kosztów produkcji koszty księgowe inne wydatki nie uznane jako koszty księgowe koszty alternatywne koszty ekonomiczne koszty zewnętrzne koszty społeczne

Analiza krótko i długookresowa Analiza długookresowa obejmuje taki przedział czasu, w którym wszystkie czynniki produkcji stają się zmiennymi czynnikami produkcji. Analiza krótkookresowa obejmuje taki przedział czasu, w którym występują stałe czynniki produkcji. Względny charakter tego podziału.

Stałe i zmienne koszty Koszty stałe to takie, których zmiany wysokości, w danym okresie, nie zależą od zmian wielkości produkcji. Koszty zmienne to takie, których zmiany wysokości, w danym okresie, zależą od zmian wielkości produkcji. W większości przypadków zużycie stałego czynnika produkcji oznacza powstanie kosztu stałego. Zużycie zmiennego czynnika produkcji oznacza powstanie kosztu zmiennego.

Koszty całkowite Przeciętne koszty całkowite Przeciętne koszty zmienne Przeciętne koszty stałe Koszty krańcowe (marginalne) K c = K z + K s

Rozpatrzmy przypadek: Koszty stałe wynosza 1000 zł, Przeciętne koszty zmienne wynoszą 10 zł/szt. i nie zależą od zmian wielkości produkcji.

yKzKz KcKc K cp K sp Kc’Kc’

yKzKz KcKc K cp K sp Kc’Kc’

yKzKz KcKc K cp K sp Kc’Kc’

yKzKz KcKc K cp K sp Kc’Kc’ , ,01

yKzKz KcKc K cp K sp Kc’Kc’ ,33333, ,010,01

yKzKz KcKc K cp K sp Kc’Kc’ ,33333, ,010,0110

Na jakie zmiany są wrażliwe K cp i K zp ?

Koszty krańcowe Koszty krańcowe pokazują o ile zmienią się koszty całkowite, gdy zmienimy wielkość produkcji o jednostkę. Z tego nie wynika, że koszt krańcowy pokazuje koszt wytworzenia danej jednostki produkcji. Aby to pokazać dokonajmy przekształceń:

Koszty krańcowe są pochodną funkcji kosztów całkowitych i zmiennych. Tym samym pokazują nachylenie obu tych funkcji.

Przebieg funkcji kosztów Funkcje kosztów całkowitych i zmiennych Zacznijmy od przedstawienia przypadku przedstawionego w tabeli. KzKz y KcKc 1000  tg  = 10

Typowy przebieg funkcji kosztów całkowitych i zmiennych KzKz y KcKc

KcKc K cp y y 0 y A A C yCyC yCyC K cp F yFyF yFyF K zp G yGyG yGyG Kc’Kc’

Zależności, które należy przestrzegać przy rysowaniu typowego przebiegu funkcji K cp, K zp, K c ’. 1.Funkcja K cp nie może przecinać pionowej osi układu współrzędnych. 2.Jeżeli koszty stałe są większe od 0, to funkcja K zp musi leżeć poniżej K cp ale K zp może dochodzić do pionowej osi układu współrzędnych. 3.Minimum funkcji K zp musi leżeć na lewo w dół od minimum K cp. 4.Funkcja K c ’ dla y dążącego do 0 zaczyna się z tego samego miejsca jak funkcja K zp. 5.Funkcja K c ’ przecina funkcje K zp, K cp w ich minimach.