Ma ł a - wielka rzeka
Nazwa Nazwa Gostynia powinna brzmieć „Gościnna”, ponieważ na jej brzegami zbierano dawniej obfite plony, ale zachowała się prastara nazwa słowiańska. Według Kantyki prawidłowa nazwa tej rzeki to Gostynia. Nazwę Gostynka używa się dla określenia odcinka rzeki od jej źródła do Jeziora Paprocańskiego. Tak się dzieje z wieloma innymi nazwami rzek, ponieważ ich nazwy są zmieniane przez miejscową ludność.
Ź ród ł o Gostyni Gostynka wypływa ze źródła zlokalizowanego w południowej części Orzesza na południowym stoku Garbu Mikołowskiego z wysokości 325m.n.p.m. Uchodzi do Wisły na wysokości miasta Bierunia. Rzeka ta płynie równoleżnikowo z zachodu na wschód. Przepływa przez Orzesze, Gostyń, Tychy oraz Bieruń.
Mapa
Dop ł ywy Do najważniejszych dopływów rzeki Gostyni należą: Lewe dopływy: Mleczna Potok Tyski Potok Wyrski Potok Paprocański Prawe dopływy: Stara Gostynka Rów Młynówka Mleczna
Informacje Gostynia jest największą rzeką na terenie Tychów. Jej długość wynosi 32,1 km. Powierzchnia jej zlewni to 349km 2. Rzeka odwadnia 60% obszaru powiatu tyskiego.
Informacje cz.2 Rzeka rozdziela dwa makroregiony Kotlinę Oświęcimską i Kotlinę Sandomierską. Nasza dzielnica położona jest w Kotlinie Oświęcimskiej. Obecnie rzeka jest uregulowana i sporadycznie wylewa nanosząc muł i inne związki organiczne, z których tworzą się mady. Po lewej stronie koryto Gostynki, zaś po prawej podtopione pole.
Zanieczyszczenia Wody Gostyni na przeważającym jej odcinku są znacznie zanieczyszczone. Jedynie w odcinku źródłowym po miejscowość Gostyń są czyste. Wody „obce” stanowią ok. 40% średniego odpływu rzeki. Źródłem zanieczyszczeń są ścieki komunalne i przemysłowe oraz solanki z kopalń węgla kamiennego.
Fauna i flora nad Gostynk ą Zwierzęta żyjące nad Gostynką: Kaczki krzyżówki Kuropatwy Bażanty Sarny Zające Płazy Zimorodek Rośliny rosnące nad Gostynką: Pałki szerokolistne Trzcina pospolita Wrotycz zwyczajny Żabieniec babka wodna Rdestnica pływająca Kropidło wodne
Bibliografia „Tychy – monografia miasta” Praca zbiorowa pod redakcją naukową Marka Szczepańskiego „Tychy. Zarys rozwoju miasta i powiatu” pod redakcją Jana Kantyki „Tychy - Cielmice. U źródeł św. Jana” Henryk Marian Jankowski OFM