PRAWO STANOWIONE XI – XVIII w.
Ewolucja w kierunku stanowienia X-XIII w. pokoje boże (pax dei) i rozejmy boże (treuga dei) odbudowa silnej władzy królewskiej centralizacja władzy stanowienie prawa przez władców uniwersalnych recepcja prawa rzymskiego rozwój prawa kanonicznego rozwój nauki prawa – włoska szkoła prawa karnego
Podmioty stanowiące prawo monarcha – XI-XIII w. monarcha wraz z przedstawicielami stanów – XIII-XV(XVIII) w. monarcha absolutny – XV-XVIII w. samodzielnie za formalną zgodą stanów rady miejskie
Ustawodawstwo królewskie Anglia: asyzy, konstytucje ryty procesowe Niemcy: pokoje ziemskie (landfrydy) – królewskie i terytorialne Francja: ordonanse
Ustawodawstwo reprezentacji stanowych Anglia – Parlament: statuty (statute law) Niemcy – Sejm Rzeszy/sejmy krajowe: ordynacje Polska/Rzeczpospolita – Sejm: konstytucje
Statuty miast włoskich (XI-XV w.) pierwotnie prawo zwyczajowe ius statuendi ustawodawstwo rad miejskich ustawodawstwo cesarskie (Fryderyk I i II) recepcja prawa rzymskiego – ius commune do XIV w. usystematyzowane zbiory praw – statuty statuty morskie
Liber Augustalis Constitutiones Regni Siciliae zbiór ustaw cesarskich dla Królestwa Sycylii ogłoszony przez Fryderyka II w Melfi w 1231 r. oparty na prawie rzymskim i longobardzkim wyłącznie zatwierdzone prawo zwyczajowe i tylko subsydiarnie
Statuty Kazimierza Wielkiego wydane w latach osobno dla Wielkopolski i Małopolski kompilacje prawa zwyczajowego i ustaw królewskich zatwierdzone przez króla i wiec nadrzędność prawa stanowionego wprowadzenie zasad prawa bożego (kanonicznego) i naturalnego (rzymskiego) jedyne oficjalne zbiory prawa ziemskiego do 1795
Statuty litewskie kompilacje prawa zwyczajowego i prawodawstwa wielkoksiążęcego zatwierdzone przez władcę Statut I z 1529 r. Statut II z 1566 r. Statut III z 1588 r. obowiązywał w WKL do 1795 (1840) r. częściowa recepcja prawa rzymskiego stosowany w Polsce i Rosji
Constitutio Criminalis Carolina ustawa karna cesarza Karola V przyjęta przez Sejm Rzeszy w 1532 r. prawo karne materialne i procesowe oparta o włoską szkołę prawa karnego (mos italicus) ograniczona klauzulą salwatoryjną – formalnie stosowana subsydiarnie stosowana także poza Rzeszą
Ordonanse Ludwika XIV ordonans o postępowaniu cywilnym (1667 r.) ordonans o postępowaniu karnym (1670 r.) ordonans o handlu (1673 r.) ordonans o marynarce (1681 r.) czarny kodeks (1685 r.)
Constitutio Criminalis Theresiana ustawa karna cesarzowej Marii Teresy ogłoszona w 1768 r. prawo karne materialne i procesowe ujednolicała prawo karne w państwie Habsburgów oparta na rozwiązaniach Caroliny nie realizowała postulatów szkoły humanitarnej
Rozwój prawa stanowionego prawo karne – zasada publicznoprawna do XVI w. prawo procesowe prawo ustrojowe prawo administracyjne/finansowe prawo handlowe prawo cywilne