PACJENT DOROSLY WYLECZONY – PROBLEMY PSYCHOLOGICZNE MARIA ROGIEWICZ
PACJENT WYLECZONY KTO TO? „Osoba która przetrwała” Osoba w remisji Osoba która zakończyła terapię Zwycięzca Weteran Multan – przetrwanie to akt dalszego życia Carter – ruch poprzez pewne fazy, stadia. Dalsze życie poprzez lub poza rakiem
PACJENT WYLECZONY - REAKCJE Rzadko zapomina o wcześniejszych doświadczeniach Panika, narastający strach gdy: podejrzane oznaki, czeka na badanie kontrolne, syndrom Damoklesa Odbudowywanie zaufania bardzo trudne Szok, rozczarowanie z powodu chronicznych, późnych skutków choroby (zespół zmęczenia)
Co to znaczy być zdrowym? nie być chorym w pełni wykorzystać swój potencjał mieć dobre relacje z bliskimi dobrze funkcjonować być szczęśliwym …
Co może przeżywać osoba wyleczona? PYTANIE JAK ŻYĆ? Dotychczas nadzieja była potrzebna do osiągnięcia tego CO JEST - REMISJA, WYZDROWIENIE!!
TRUDNO BYĆ WYLECZONYM BO: Smith – „gloryfikacja wyzdrowienia” może często przeszkadzać w identyfikacji problemów. Maher – konflikt między przeżyciem a brakiem ustalonych norm, oczekiwań dotyczących tego co może przynieść przyszłość. Sięgał i Christ – „osobom, które przeżyły często przypomina się jak duże maja szczęście, że żyją”. Lekarze postrzegają ich jako niewdzięcznych, neurotycznych gdy zgłaszają niezadowolenie, domagają się troski.
TRUDNO BYĆ WYLECZONYM BO: Są osoby zszokowane, rozczarowane chronicznymi, opóźnionymi skutkami choroby. Mają trudności z ubezpieczeniem Są dyskryminowania przy zatrudnianiu do pracy.
BARIERY PSYCHOLOGICZNE 1.Zmniejszone zaufania do własnego ciała 2.Niepewna przyszłość prowadząca do: trudności z obrazem własnego ciała strachu przed śmiercią obaw przewrażliwienia dysfunkcji seksualnych depresji
BARIERY PSYCHOLOGICZNE poczucie bycia „zniszczonym dobrem” (bez względu na to czy są czy nie oznaki oszpecenia, amputacji) obsesje związane z symptomami i samobadaniem potrzeba wsparcia emocjonalnego Wiele osób jednak: dostosowuje się do życia przereorganizowuje priorytety buduje nowe podejście do życia
BARIERY SPOLECZNE Zmiany społeczne w rodzinie Lęk Nadopiekuńczość Odmowa rozmowy izolacja fizyczna, psychologiczna stygmat raka roszada w funkcjonowaniu w rolach
Do czego teraz jest potrzebna nadzieja? Teraz chcę mieć NADZIEJĘ NA NADZIEJĘ ale do czego?
Nadzieja to: Odnosi się do przyszłości Towarzyszy nam przez całe życie Potrzebne jest cały czas zadawanie sobie pytania PO CO? DO CZEGO?
Co wyleczony może robić z nadzieją? zachować ją budzić podtrzymywać przechowywać budować odzyskiwać …
Co zrobić gdy nadzieja się chwieje? Odzyskiwanie nadziei poprzez: -inwentaryzację sił i słabości -odwołanie się do wczesniejszych sytuacji (zasoby) -odkurzanie zapomnianych, zaniedbanych kompetencji
Co zrobić gdy nadzieja się chwieje? Zaszczepianie nadziei: -wytwarzanie motywacji do pokonywania przeszkód -odwoływanie się do walorów osobistych -zachęcanie do współpracy z innymi
Gdy motywacja traci impet Berendes proponuje dyskusję nastawioną na rozumienie sytuacji wyleczonego pomoc w wyznaczaniu celów, hierarchia ważnosci wybranie realistycznych celów krótko i długoterminowych
Gdy motywacja traci impet – Berendes proponuje cd. Zidentyfikowanie dróg osiągnięcia celów oraz wybranie tej, która daje największe szanse osiągnięcia celu Pomoc w znalezieniu sposobów by zwiększyć orientację na cel i monitorowanie drogi do celu
Źródła nadziei dla wyleczonych to: rodzina przyjaciele wiara (religia)
SPONTANICZNE REMISJE Eversone & Cole – spontaniczna remisja jest częściową lub kompleksową remisja guza lub metastazy bez odpowiedniej terapii medycznej. Kemi At al. – w wyniku spontanicznych remisji Kryzys egzystencjalny Odpowiedzialność za własne życie Brak depresji w obliczu śmierci ( w związku z przekonaniami religijnymi) Dramatyczna zmiana światopoglądu
CO DECYDUJE O SPONTANICZNEJ REMISJI? Roud i inni wiara w uleczenie przyjęci odpowiedzialności za chorobę zaufanie lekarz - pacjent chęć życia rozprawienie się z groźbą śmierci
CO DECYDUJE O SPONTANICZNEJ REMISJI? Van Baalem et al. nagła zmiana w autonomicznym zachowaniu nastawienie do choroby nastawienie do terapii Schiller uzewnętrznienie zachowań nastawionych na radzenie sobie wzrost autonomii
WAŻNE NIE TO CO LUDZIE ROBIĄ ALE Z JAKIM ZAMIAREM TO ROBIĄ Kobele subiektywne doświadczenie zagrożenia życia wyzwala refleksję nad życiem punktem zwrotnym decyzja o nowo wytyczonym celu konkretne wyobrażenia celu mają funkcję stabilizującą
PRACA Z …. JAK NAZWAĆ? starania o indywidualny sens starania o indywidualną korzyść ze sposobu zachowań Aby zrozumieć proces spontanicznej remisji pytanie „po co” a nie „co” Intencja nie musi być uświadamiana