XII Zlot krajoznawczo – ekologiczno – edukacyjny- „KONIE” Dorohucza, 8 października 2015

Wydawać by się mogło, że koń jest zwierzęciem nie kryjącym przed nami żadnych tajemnic, wszak widział go każdy i to zapewne nawet często. Nie jest to zresztą podejście typowe dla naszych aroganckich czasów, już w Nowych Atenach (1746 r.) ksiądz B. Chmielowski definiował hasło Koń następująco: „Koń, jaki jest, każdy widzi".

Koń… Przeważnie do głowy od razu przychodzą rozliczne skojarzenia wywołane tym słowem, w dodatku z każdą chwilą pojawiają się nowe.

Czterej jeźdźcy Apokalipsy, walkirie galopujące w mrokach nocy, koń trojański, konik garbusek, mityczny Pegaz, Lajkonik (in. konik zwierzyniecki, kościsty Rosynant Don Kiszota, Bucefał Aleksandra Wielkiego, Kasztanka marszałka Piłsudskiego; itp., itd.

Czterej jeźdźcy Apokalipsy

kościsty Rosynant Don Kiszota

J ó zef Piłsudski i Kasztanka Kasztanka to słynna klacz Marszałka J ó zefa Piłsudskiego. Nie trudno się domyślić, że jej nazwa pochodziła od jej jasnokasztanowatej maści. Urodziła się w folwarku w Czaplach Małych. Piłsudski dosiadł jej po raz ostatni 11 listopada 1927 r. w trakcie defilady na Placu Saskim w Warszawie. Klacz zmarła podczas transportu do Mińska Mazowieckiego. Po śmierci została wypchana i przez pewien czas stała w Belwederze. W Katowicach znajduje się pomnik J ó zefa Piłsudskiego na koniu, jest to jednak ogier, a nie Kasztanka, kt ó rą zawsze dosiadał. Być może nie wiedział o tym chorwacki wykonawca Antun Augustinčić. Na obrazach Wojciecha Kossaka i wielu innych malarzy Piłsudski dosiada właśnie Kasztanki.

koń trojański

mityczny Pegaz

To wszak łeb konia był godłem fascynującej Kartaginy, dzięki której w podręcznikach historii mamy wojny punickie i Hannibala. „Konia! konia! Moje królestwo za konia!" — zdanie znane niemal każdemu, warto wiedzieć, że pochodzi z Ryszarda III Szekspira.

Zarazem jednak w Europie wieków średnich koń stał się synonimem pożądania. Koń Pana Jezusa, to po prostu eufemistyczne określenie osła, niestety w mało przychylnym znaczeniu głupca (Ew. wg Mat. 21, 1-11).

Zwierzęta w Biblii Skoro wspomniałam o Ewangelii to chcę powiedzieć, że są:

Zwierzęta od najdawniejszych czasów występują w symbolice biblijnej i tradycji chrześcijańskiej.

Koń – Pismo Święte mówi o nim jako prawdziwym symbolu zwycięstwa

W sztuce, symbolice chrześcijańskiej koń przedstawiać miał słońce, odwagę, hojność; jest atrybutem świętych Marcina, Maurycego, Jerzego i Wiktora (właśnie dlatego przedstawia się ich zwykle na koniu). Jego wizerunki w mrocznych katakumbach prawdopodobnie miały zmuszać do refleksji, zadumy nad krótkotrwałością życia doczesnego, wyobrażały szybkość przemijania.

Koń jest atrybutem świętego Marcina,

Upraszając, generalnie koń reprezentuje dynamiczną moc, szybkość, mądrość. Koń sprowadza ponoć dostatek i szczęście. ponadto intelekt i instynkt zwierzęcy. I nie powinien być zaprzęgany do orki. Wielu nadal wierzy w ochronną moc ozdób wykonanych z końskiego włosia, podobnie jak podkowy mogą jakoby ocalić człowieka przed wzrokiem Złego.

Padło już słowo „orka", wypada więc wspomnieć o istotnym wpływie konia na gospodarkę. Koń znalazł zastosowanie w rolnictwie niedawno, wcześniej najważniejszym zwierzęciem jucznymi pociągowym był wół.

Nie sposób pominąć roli konia w historii wojskowości, w dziejach imperiów, w ewolucji kultur. W kulturach ludowych całej Europy koń miał wyjątkową pozycję. Był symbolem dobrych plonów, oraz powodzenia w hodowli i handlu. Człowiek opiewał konia w podaniach, legendach, baśniach i pieśniach. Jego postać utrwalano w rzeźbie, malarstwie i literaturze.

Okres renesansu w Europie to intensywny rozw ó j hodowli koni, szk ó ł jeździeckich i rycerskich, kreowania pierwszych kr ó lewskich stadnin. W roku 1580, założono w Hiszpanii słynną "Szkołę Jazdy", opartą na ośrodku hodowli i tresury koni w Lusitanii, kontynuującej arabskie tradycje wykorzystywania koni do widowisk, kt ó re uświetniały kr ó lewskie i cesarskie dwory.

Do tradycji przeszły również wyścigi konne, które są najstarszą formą zawodów konnych, uprawianą już w starożytności. Kolebką wyścigów jest Wielka Brytania, gdzie już w drugiej połowie XVIII w. rozgrywano gonitwy.

Polska konnica nie miała sobie r ó wnych w wielu wydarzeniach historycznych. Koń był wsp ó łuczestnikiem wielu krwawych batalii, podczas kt ó rych ginął tak, jak jego jeźdźcy; ukochane zwierzę słynnych wodz ó w, kt ó remu stawiano pomniki.

W Polsce konie hodowali chłopi, szlachta i magnaci. Chłopi zajmowali się chowem koni roboczych, kt ó rych używali do prac polowych i transportu. Natomiast szlachta i magnaci często utrzymywali wielotysięczne stada.

Z czasem konie stały się dla chłop ó w symbolem bogactwa, wygody, prestiżu, pozycji w środowisku. W gospodarstwach chłopskich były wręcz nieodzowne, zaprzęgane do pługa, brony, kieratu, woz ó w i sań.

W wielu miasteczkach i miastach regularnie odbywały się końskie targi, na które zjeżdżano z odległych miejscowości - śladem dawnej tradycji jest nazwa miasta Końskie na Kielecczyźnie.

W II połowie XIX wieku, w Królestwie Kongresowym; w Galicji weszły w modę konne banderie, towarzyszące wizytom dostojników kościelnych lub państwowych. Ubrani w mundury lub paradne stroje krakowskie jeźdźcy uświetniali kawalkadą niecodziennych gości. Zwyczaj ten praktykowany jest do dzisiaj podczas różnego rodzaju uroczystości.

Na ziemiach polskich pierwsze wyścigi konne zorganizowano w 1839 r. w Poznaniu i 1841 r. na Polach Mokotowskich. Od 1939 r. warszawskie wyścigi przeniesiono na Służewiec, gdzie po II wojnie światowej były organizowane z największą częstotliwością..

Obecnie wyścigi konne są organizowane na torach we Wrocławiu na torze Partynice (pierwsze zorganizowano w 1832 r.), w Sopocie (od 1898 r.) i na Służewcu w Warszawie. Od 1950 r. organizacją wyścig ó w zajmowały się Państwowe Tory Wyścig ó w Konnych, a w 2001 r. powstał Klub Wyścig ó w Konnych.

Skoro my wszyscy należymy do rodziny, to też koń ma swoją rodzinę. Konie i osły wywodzą się z Ameryki Północnej.

Rodzina koni klacz ogier źrebię

Rasy koni dzielą się na:

Zimnokrwiste – odznaczają się ciężką budową ciała. Są to konie robocze, używane do prac polowych i jako konie pociągowe. Charakteryzują się łagodnym temperamentem. Do koni zimnokrwistych zalicza się: koń ardeński, belgijski, Clydesdale, Comtois, jutlandzki, Perszeron, Poitevin, Shire, radziecki ciężki koń pociągowy i in.);

Gorącokrwiste – mają cechy konia sportowego. Cechuje ich żywy temperament, oraz lekka budowa ciała. Są energiczne, przystosowane do pracy w szybkim ruchu. Do koni gorącokrwistych należą: koń andaluzyjski, angloarabski, koń czystej krwi arabskiej, berberyjski, pełnej krwi angielskiej, fryzyjski, małopolski, morgan, oldenburski, trakeński i in.

Kuce i małe konie (karłowate) – to wszystkie konie o wysokości w kłębie nieprzekraczającej 152 cm. Odr ó żnia ich od pozostałych ras większy korpus, oraz kr ó tsze nogi. Zalicza się do nich: kuc ałtajski, amerykański, australijski, Bardigiano, Baszkir Curly, Haflinger, huculski, Konik polski, koń Przewalskiego, niemiecki, Mustang, szetlandzki, Tarpan i in.

Wyhodowano wiele ras, do najpopularniejszych zalicza się konie: czystej krwi arabskiej - jego krzyż ó wki dały początek wielu innym rasom,czystej krwi arabskiej pełnej krwi angielskiej - konie wyścigowe.pełnej krwi angielskiej

W Polsce hodujemy następujące rasy koni:

rasa wielkopolska

Rasa małopolska

rasa śląska

–rasa huculska rasa huculska

Konik polski, inaczej konik biłgorajskiKonik polski

Polski koń zimnokrwisty

Konie dzisiaj:

Konie od lat towarzyszą człowiekowi. Koń został udomowiony kilka tysięcy lat temu i od tego czasu stał się przyjacielem człowieka

skoki przez przeszkody

wyścigi konne

wyścigi kłusaków

rodeo

polo

Konie także pomagają ludziom w pracy.

policja konna

konie królewskie

konie w cyrku

konkurs ujeżdżania

Jak w miesiącu październiku nie wspomnieć w prezentacji o naszym patronie św. Janie Pawle II

Podczas jednej ze swoich wypraw w góry papież Jan Paweł II zatrzymał się w gospodarstwie agroturystycznym w okolicach Niedzicy. Górale prowadzący ten ośrodek zaproponowali mu przejażdżkę na koniu. Karol Wojtyła chętnie przyjął tą propozycje i z radością wsiadł na konia bo jak zawsze wspominał – kochał zwierzęta. Po paru minutach przejażdżki koń zauważył leżące nieopodal łajno. Nie myśląc za wiele ruszył galopem w jego kierunku co spowodowało że Karol Wojtyła niedoświadczony w jeździe konnej spadł na ziemie.

W pewnym z wywiadzie przeprowadzonym niedługo po tym incydencie zapytany „Czemu Bóg stworzył zło na świecie ?” odpowiedział z uśmiechem „Wszystko na świecie ma swoje miejsce, choroby, bieda, wojny czy nawet takie drobnostki. Każdy ma coś czego nie lubi, jeden szefa w swojej pracy inny nie lubi stać w korkach a na przykład ja nie lubię koni, ale to wszystko jest elementem boskiego planu stworzenia.”

Historia ta nie jest zbyt znana jako że media nadal są pod wpływami kościoła katolickiego, a on uważał ją za zbyt kompromitującą dla naszego rodaka papieża i wciąż cenzuruje wszystkie próby ujawnienia jej szerszej publice. (Fragment książki „Jan Paweł II – życie i nieznane fakty” Włodzimierza Tarkowskiego)

Wielkie autorytety także popierają moje poglądy, nie lubienie koni nie jest niczym dziwnym szczególnie uwzględniając ich zachowania i dziwne zapędy.

Dziękuję za uwagę!!!!!