Adwent – łac. adventus - przyjście Dla starożytnych rzymian słowo to oznaczało oficjalny przyjazd cezara. W chrześcijaństwie terminem tym określa się radosny czas przygotowania do Narodzenia Pańskiego Pierwsze ślady obchodzenia adwentu spotykamy w IV w. między innymi w liturgii galijskiej i hiszpańskiej. Obecnie adwent obejmuje 4 kolejne tygodnie począwszy od pierwszej niedzieli po uroczystości Chrystusa Króla, do pierwszych nieszporów Bożego Narodzenia.

Marana tha! - Przyjdź, Panie Jezu! Adwent to okres liturgiczny rozpoczynający rok kościelny: I) Od I niedzieli adwentu do 16 grudnia - oczekiwanie na ostateczne przyjście Chrystusa na końcu czasów; II) Od 17 do 24 grudnia przygotowanie do Bożego Narodzenia.

Roraty Roraty to Msza św. ku czci Najświętszej Maryi Panny odprawiana przez cały adwent w dni powszednie, najczęściej przed świtem. Nazwa ta pochodzi od słów pieśni na wejście: "Rorate caeli desuper" - "Spuśćcie rosę niebiosa". Najstarsze ślady odprawianej w Polsce Mszy św. roratniej sięgają XII w. W wieku XVI roraty były już znane w całej Polsce.

Roratka W czasie Mszy św. roratniej obok ołtarza pali się świeca zwana roratką. Roratka przyozdobiona jest białą lub niebieską wstążką i zielonym mirtem lub wiankiem z bukszpanu. Przyozdobiona roratka symbolizuje Niepokalaną Maryję, Jutrzenkę zwiastującą wschodzące słońce - Jezusa Chrystusa - Światłość Świata, który niesie ludzkim sercom pokój, nadzieję i ukojenie.

Lampiony Do odgrywającej dużą rolę w adwentowej liturgii symboliki światła nawiązują także noszone przez dzieci lampiony. Przygotowuje się go najczęściej z brystolu lub kartonu. Podklejone od wewnątrz kolorową bibułką przypominają gotyckie witraże z symbolami chrześcijańskimi lub scenami biblijnymi. Nasuwa się skojarzenie z ewangelicznymi lampami oliwnymi, przygotowanymi przez wyczekujące na przyjście oblubieńca Panny Mądre.

Lampiony

Wieniec adwentowy Zwyczaj wprowadzony w I poł. XIX w. we wschodnich Niemczech we wspólnotach protestanckich. Zielona gałązka (świerk srebrzysty, jodła pospolita, daglezja zielona lub sosna zwyczajna, liście laurowe lub machoniowe) jest symbolem: 1) nadziei, bo wśród ciemności i śmierci zwycięstwo należy do życia; 2) wspólnoty chrześcijańskiej trwającej na modlitwie i z radością oczekującej Zbawiciela. Okrągły kształt jest symbolem: 1) ziemi oczekującej Zbawiciela; 2) Boga istniejącego bez początku i bez końca; 3) roku liturgicznego

1) przebaczenie przez Boga grzechu nieposłuszeństwa Adamowi i Ewie. Świece powinny być w kolorze szat liturgicznych: trzy fioletowe i jedna różowa lub wszystkie czerwone: 1) przebaczenie przez Boga grzechu nieposłuszeństwa Adamowi i Ewie. 2) wiara patriarchów Narodu Wybranego w dar Ziemi Obiecanej. 3) radość króla Dawida świętującego przymierze z Bogiem. 4) nauczanie proroków zapowiadających przyjście Mesjasza oraz Jego Królestwa pokoju i sprawiedliwości.

Pień adwentowy Zwyczaj ten pojawił się pod koniec XIX w. prawdopodobnie w Ameryce. Wykonany jest z surowego, nieokorowanego kawałka drewna. Dekoruje się go, podobnie jak wieniec, szyszkami, suszonymi owocami i gałązkami ukazującymi piękno natury, ale jednocześnie symbolizującymi tęsknotę ziemi i oczekiwanie na ożywczą rosę – Zbawiciela.

Schody adwentowe Do dzisiaj w niektórych kościołach kultywowany jest zwyczaj ustawiania schodów, po których „schodzi” figurka małego Jezusa. Każdy stopień oznacza jeden dzień adwentu.

Kalendarz adwentowy Zwyczaj znany i pielęgnowany w wielu krajach. Każdy dzień w kalendarzu wskazuje na zbliżanie się przyjścia Jezusa i budzi w sercach uczucie radości. Każdy dzień zawiera drzwi, okno lub kieszonkę, w której umieszcza się obraz sceny lub cytatu z czytań biblijnych na ten dzień. Może też zawierać puste okienka, w których wpisywane będą adwentowe postanowienia, np. udział w roratach, pomoc potrzebującym, itp.

Wielkie antyfony Ero cras – będę jutro 23.12 – Emmanuel 22.12 – Rex 21.12 – Oriens 20.12 – Clavis 19.12 – Radix 18.12 – Adonai 17.12 – Sapientia Ero cras – będę jutro