PORADNIE PSYCHOLOGICZNO - - PEDAGOGICZNE Hanna Śniatała Renata Scholtz

Początki poradnictwa instytucjonalnego sięgają przełomu XIX i XX w. poradnictwo zawodowe, poradnictwo selekcyjne, poradnictwo wychowawcze. Podwaliny dzisiejszego poradnictwa psychologiczno – pedagogicznego stanowiły trzy jego piony:

Na początku XX wieku działały w Polsce poradnie psychologiczno – zawodowe i poradnie społeczno – wychowawcze Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Na mocy zarządzenia Ministra Oświaty z 1 sierpnia 1964 r. połączono w jednolitą sieć trzy piony poradnictwa (zawodowe, selekcyjne i wychowawcze), a w miejsce poradni psychologiczno – zawodowych i poradni TPD powołano poradnie wychowawczo – zawodowe. Mocą rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 11 czerwca 1993 r. (Dz.U. Nr 67 z 1993 r.), nadano im nazwę poradni psychologiczno – pedagogicznych.

Poradnie psychologiczno - - pedagogiczne działają w oparciu o: rozporządzenie MENiS z dnia roku w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno – pedagogicznych w tym poradni specjalistycznych (Dz. Nr 5 z 2003 roku poz. 46), rozporządzenie w sprawie ramowego statutu tych poradni z r. (Dz. U. Nr 223 z 2002 roku poz. 1869) rozporządzenie MEN z dnia 12 lutego 2001r. w sprawie orzekania o potrzebie kształcenia specjalnego lub indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży oraz wydawania opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, a także szczegółowych zasad kierowania do kształcenia specjalnego lub indywidualnego nauczania (Dz. U. Nr 13 z 2001r. poz. 114 z późn. zmianami).

Publiczne poradnie psychologiczno-pedagogiczne, w tym publiczne poradnie specjalistyczne, zwane dalej "poradniami", udzielają dzieciom i młodzieży pomocy psychologiczno-pedagogicznej, w tym pomocy logopedycznej, pomocy w wyborze kierunku kształcenia i zawodu, a także udzielają rodzicom i nauczycielom pomocy psychologiczno-pedagogicznej związanej z wychowywaniem i kształceniem dzieci i młodzieży.

Do zadań poradni psychologiczno- pedagogicznych należy w szczególności: wspomaganie wszechstronnego rozwoju dzieci i młodzieży, efektywności uczenia się, nabywania i rozwijania umiejętności negocjacyjnego rozwiązywania konfliktów i problemów oraz innych umiejętności z zakresu komunikacji społecznej, profilaktyka uzależnień i innych problemów dzieci i młodzieży, udzielanie pomocy psychologiczno- pedagogicznej dzieciom i młodzieży z grup ryzyka,

terapia zaburzeń rozwojowych i zachowań dysfunkcyjnych, pomoc uczniom w dokonywaniu wyboru kierunku kształcenia, zawodu i planowaniu kariery zawodowej, prowadzenie edukacji prozdrowotnej wśród uczniów, rodziców i nauczycieli, pomoc rodzicom i nauczycielom w diagnozowaniu i rozwijaniu potencjalnych możliwości oraz mocnych stron uczniów, wspomaganie wychowawczej i edukacyjnej funkcji rodziny, wspomaganie wychowawczej i edukacyjnej funkcji szkoły.

Ważnym zadaniem poradni, jest orzekanie w sprawie kształcenia specjalnego oraz w sprawach indywidualnego nauczania. Ponadto poradnia wydaje opinie w następujących sprawach: wcześniejszego przyjęcia ucznia do szkoły lub odroczenia go, pozostawienia ucznia klas I-III drugi rok w tej samej klasie, objęcia ucznia nauką w klasie terapeutycznej, dostosowania wymagań edukacyjnych wynikających z programu nauczania do indywidualnych potrzeb ucznia, u którego stwierdzono specyficzne trudności w uczeniu się, uniemożliwiające sprostanie wymaganiom programowym,

zwolnienia ucznia z wadą słuchu lub dysleksją z nauki drugiego języka obcego, udzielania zezwolenia na indywidualny program lub tok nauki, przyjęcia ucznia gimnazjum do oddziału przysposabiającego do pracy, zatrudnienia w celu nauki zawodu osoby w wieku powyżej 14 lat, a przed ukończeniem 15 lat, która ukończyła szkołę podstawową, przystąpienia ucznia z zaburzeniami lub trudnościami w uczeniu do sprawdzianu po kolejnym etapie nauki.

Powyższe zadania są realizowane głównie przez: diagnozę, konsultację, terapię, psychoedukację, rehabilitację, doradztwo, mediację, interwencję w środowisku ucznia, działalność profilaktyczną, działalność informacyjną.

DIAGNOSTYKA W PORADNI PSYCHOLOGICZNO – PEDAGOGICZNEJ W pracy poradni psychologiczno – pedagogicznej wykorzystuje się przede wszystkim diagnozę psychologiczno – pedagogiczną. ustalenia wstępne, przebieg rozwoju dziecka, funkcjonowanie dziecka w szkole, relacje z rówieśnikami, zainteresowania i pasje, wydarzenia traumatyczne, relacje w rodzinie, zachowanie dziecka. Postępowanie diagnostyczne wyznacza następująca struktura diagnozy:

Po przeprowadzeniu badań poradnia wydaje opinię zbiorczą o dziecku, którą uzgadnia zespół specjalistyczny składający się z pedagoga, lekarza, psychologa. Zatwierdzeniem zajmuje się zespół orzekający złożony z dyrektora poradni, kierownika poradni medycyny szkolnej, lekarza neurologa, psychologa, pedagoga i przedstawiciela administracji szkolnej. Opinię wydaje się na pisemny wniosek rodziców dziecka. Na wniosek lub za zgodą rodziców poradnia przekazuje kopię opinii do placówki, do której uczęszcza dziecko.

DZIĘKUJEMY