Sławomir Łodziński Zakład Socjologii Ogólnej Instytut Socjologii UW

Prezentacja na temat: "Sławomir Łodziński Zakład Socjologii Ogólnej Instytut Socjologii UW"— Zapis prezentacji:

1 Sławomir Łodziński Zakład Socjologii Ogólnej Instytut Socjologii UW
Wybrane problemy socjologii etniczności (nr 10): Etniczność a język i region - przykład społeczności kaszubskiej

2 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 10
1. Odwracanie „zmiany językowej” (J. A. Fishman, Reversing Language Shift…): etapy „rewitalizacji” (lub też „śmierci”) języków: 1) „rekonstrukcja” języka, nauczanie starszego pokolenia; 2) tworzenie zintegrowanej społecznie grupy użytkowników języka (w mowie); 3) nacisk na używanie codzienne języka na poziomie lokalnym (sąsiedztwo) i rodzinnym (tworzenie bazy międzypokoleniowego przekazu języka); 4) tworzenie zorganizowanego (nieformalnego) systemu nauczania języka (poza publicznym system) obejmującym całość grupy (wszystkie pokolenia); 5) wprowadzenie nauki języka do systemu publicznej edukacji; 6) nacisk (rozwój) na używanie języka w miejscu pracy; 7) nacisk na używanie języka w mediach i administracji publicznej; 8) wprowadzenie języka do edukacji uniwersyteckiej, administracji centralnej itp.

3 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 10
2. Czynniki „rewitalizacji językowej” (1): A) wzrost społecznego znaczenia języka: wzrost prestiżu języka mniejszości praz jego znaczenia w obrębie społeczności większościowej (dominującej) – jego legitymizacja; wzrost zamożności i prestiżu użytkowników języka ; wzrost (silna) obecność języka w systemie edukacyjnym; wzrost kompetencji w pisaniu tym językiem; możliwość stosowania użycia języka w mediach elektronicznych i Internecie (obecność publiczna). B) rola transmisji międzypokoleniowej języka mniejszości: przywracanie używania języka w rodzinie (najważniejsze!); odbudowa wspólnoty kulturowej (językowej) naciskiem na przekaz międzypokoleniowy; rozszerzenie możliwości sytuacji społecznych transmisji języka (sąsiedztwo, lokalność, imprezy i święta, uroczystości religijne).

4 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 10
3. Czynniki rewitalizacji językowej (2): C) edukacja („wyjście poza życie prywatne”): standaryzacja języka, język jako odrębny przedmiot nauczania, nauczanie dwujęzyczne, nauczanie przez immersję („zanurzenie w języku”); nauka języka „słaba” (język w programie edukacji) i „mocna” (nauczanie w języku – w kierunku sytuacji wielojęzyczności), nauka całych rodzin. D) język w mediach (wpływ pozytywny i negatywny): rola mediów dla upowszechnienia języka mniejszości (z perspektywy samego języka oraz z „zewnętrznego” punktu widzenia – postrzegania statusu tego języka); wpływ negatywny („folkloryzacja”) i pozytywny (podniesienie prestiżu języka); media kształtują oficjalny (publiczny) dyskurs na temat tego języka („dziennikarstwo etniczne”); media pozwalają na zachowanie i dokumentację języka (jego „hibernację”).

5 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 10
4. Czynniki rewitalizacji językowej (3): E) życie publiczne: administracja publiczna, usługi (np. hipermarkety) itp.; język zaczyna być postrzegany jako mający „realną władzę i możliwości”. F) „oficjalizacja” języka mniejszościowego (ostatni etap „odwrócenia zmiany językowej”): uznanie języka (jako oficjalny lub współ-oficjalny), warunek konieczny jego przetrwania; krajowa ochrona prawna (zróżnicowane formy ochrony); Europejska Karta Języków Regionalnych lub Mniejszościowych. G) postawy społeczne wobec języka: rola organizacji międzynarodowych, zwłaszcza w Europie; zmiana dominującego dyskursu dotyczącego języków i kultur mniejszościowych. H) rola organizacji i instytucji mniejszościowych: instytucje oficjalne (państwowe); znaczenie liderów („meneadżerów etniczności”) i organizacji mniejszościowych.

6 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 10
5. Sytuacja języka kaszubskiego: jest to najważniejszy wyznacznik tożsamości kaszubskiej; zmiany zasięgu języka kaszubskiego a osadnictwo Kaszubów; zróżnicowanie dialektalne języka kaszubskiego (21 grup językowych na początku XX wieku); obecna znajomość języka kaszubskiego wśród społeczności kaszubskiej (szacunki): zna język - 64,5% (367,5 tys.), nie zna – 35,5% (202,4 tys.); z tego - codziennie używa – 14,2%, bardzo często 7,3%, często – 19,9 %, nie używa 23,1%; zanik języka kaszubskiego w miastach i „obszarach peryferyjnych”. zagrożenia: zmniejszenie liczby dzieci posługujących się tym językiem, obecność „kompleksu kaszubskiego” (język kaszubski to język domowy, to „mowa ludu”, to gwara języka polskiego).

7 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 10
6. Ewolucja standaryzacji języka kaszubskiego: ewolucja prac nad językiem: lata 60-te, pierwsze próby standaryzacji; język kaszubski jako „etnolekt” (początek lat 90-tych XX wieku) - dążenia do podniesienie prestiżu tego języka; 1996 r. (porozumienie) i 2006 r. (Rada Języka Kaszubskiego); dążenie do upowszechniania języka. podziały wśród językoznawców: język kaszubski to język „narodowy”, czy język regionalny? inne problemy: język odświętny czy język codzienny (np. w pracy)?; język elitarny (język lokalnej inteligencji) czy język masowy (uznawany)? obecność języka kaszubskiego: edukacja, prasa i RTV, Internet, wydawnictwa, literatura piękna, sztuka i twórczość artystyczna, życie religijne.

8 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 10
7. Język kaszubski w Polsce jako „język regionalny”: status prawny języka kaszubskiego: ustawa z dnia 6 stycznia 2005 r. o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym definiuje go (art. 19, ust. 2) jako język regionalny: zgodnie z nią istnieje możliwość używania kaszubskiego przed organami gminy, obok języka polskiego, jako języka pomocniczego; możliwość dwujęzycznych nazw miejscowości. 1 czerwca 2009 r. zaczęła w Polsce obowiązywać Europejska Karta Języków Regionalnych i Mniejszościowych – ma to istotne dla statusu języka kaszubskiego; rola kaszubskich organizacji kulturalnych (Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie), naukowe (Instytut Kaszubski) i językowe (Rada Jezyka Kaszubskiego; UG, nauczyciele).

9 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 10
8. Język „regionalny”: dość bliskie związki genetyczne z językiem większości na danym terenie; wspólny rozwój historyczny z językiem większości; stosunkowo niski prestiż społeczny języka; niedostatecznie rozpowszechniony standard (lub brak takiego) danego języka, bądź normy literackiej; tradycja literacka posiada długą historię; dana społeczność sprzeciwia się przyjęciu statusu mniejszości w rozumieniu mniejszości narodowej; duża (przeważająca) część posługująca się tym językiem nie ma wykształconego poczucia odrębności narodowej, ale ma za to silne poczucie odrębności regionalnej (etnicznej); jest to język określany mianem dialect cluster; duże zróżnicowanie dialektalne na danym terenie. .

10 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 10
9. Zasięg terytorialny języka kaszubskiego

11 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 10
10. Òjcze nasz, jaczi jes w niebie, niech sã swiãcy Twòje miono, niech przińdze Twòje królestwò, niech mdze Twòja wòlô jakno w niebie tak téż na zemi. Chleba najégò pòwszednégò dôj nóm dzysô i òdpùscë nóm naje winë, jak i më òdpùszcziwómë naszim winowajcóm. A nie dopùscë na nas pòkùszeniô, ale nas zbawi òde złégò. Amen

12 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 7
                                                                                                              Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 7 11. Ojcze Nasz w języku kaszubskim

13 12. Klawiatura w języku kaszubskim
Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 10

14 13. Kaszubskie nuty Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 10

15 14. Sanktuarium w Pelplinie
Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 10

16 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 7
15. Społeczność kaszubska a język: sukces etniczny Kaszubów - emancypacja kulturowa w zakresie języka (jego standaryzacja i upowszechnienie) i silna podmiotowość lokalna; rodzi on dyskusję o kultury kaszubskiej i strategii działania organizacji kaszubskich: folklor jest nadal ważny (stereotyp „niebieskie stroje”) – dominujące postrzeganie z zewnątrz i jako dominujący produkt turystyczny; odchodzenie od folkloru na rzecz kultury „nowoczesnej"(czy to jest jeszcze kultura kaszubska?) – spór „tradycjonaliści” i „nowocześni”; zróżnicowanie „lokalne” kultury kaszubskiej a dążenie do stworzenia jednej, „ogólno-kaszubskiej” kultury. zmiany tożsamości etnicznej: od „więzi nawykowej” do „nowej etniczności”; tożsamość kaszubska „odkryta”, „odzyskana” i „wybrana”.