“Człowiek tyle jest wart, ile może dać drugiemu człowiekowi” Jan Paweł II Nasze pomysły na wolontariat w Czeladzi – i my możemy dużo z siebie dać!

Prezentacja na temat: "“Człowiek tyle jest wart, ile może dać drugiemu człowiekowi” Jan Paweł II Nasze pomysły na wolontariat w Czeladzi – i my możemy dużo z siebie dać!"— Zapis prezentacji:

1 “Człowiek tyle jest wart, ile może dać drugiemu człowiekowi” Jan Paweł II Nasze pomysły na wolontariat w Czeladzi – i my możemy dużo z siebie dać!

2 Stowarzyszenie na Rzecz Osób Niepełnosprawnych "Familia" – my też możemy pomóc
Pierwszym naszym pomysłem na wolontariat jest zbiórka pieniędzy, które przekażemy Stowarzyszeniu na Rzecz Osób Niepełnosprawnych „Familia” w Czeladzi. Dzięki temu możemy zapewnić osobom należącym do tej organizacji lepsze warunki bytowe. To dofinansowanie umożliwi Stowarzyszeniu zakup niezbędnych przedmiotów codziennego użytku dla jego podopiecznych, takich jak wózki inwalidzkie, zabawki dla poprawienia humoru, a także innych bardziej zaawansowanych sprzętów medycznych.

3 Zbiórki te chciałybyśmy zorganizować w następujący sposób :
Przeprowadzenie naboru na wolontariuszy w Gimnazjum nr 2 w Czeladzi – im więcej uczniów podejmie się tego zadania, tym lepszy będzie efekt naszej pracy Wyznaczenie grup kilkuosobowych, które zbierałyby pieniądze w określonych miejscach, np. szkoły podstawowe i gimnazjalne, kościoły i czeladzki rynek, a także w miejscach, w których znajdziemy osoby chętne do udzielenia pomocy. Przeliczenie pieniędzy oraz przekazanie całej kwoty, mamy nadzieję, że sporej, Stowarzyszeniu „Familia” - chcemy podjąć się tej akcji wyłącznie z potrzeby serca, a nie pieniędzy.

4 Opieka nad przedszkolakami
Przedszkolaki potrzebują się wyszaleć, ale ich rodzice nie zawsze znajdują czas na zabawę z nimi. Dlatego maluchy są zaprowadzane do przedszkoli. Niestety, te placówki mają określone godziny otwarcia. Często zdarza się, że rodzice pracują do późna i nie ma kto odebrać ich dziecka z przedszkola. Jak rozwiązać ten problem? Otóż, młodzież z naszej szkoły mogłaby zaopiekować się małymi rozrabiakami między zakończeniem pracy przedszkolanek, a powrotem rodziców. Nasza praca wymagałaby dużego wysiłku, gdyż dzieciaki uwielbiają rozmaite zabawy, takie jak ciągłe bieganiny itp. To żadna przeszkoda dla nas, gdyż lubimy wyzwania i jesteśmy gotowi na wszystko!

5 Nasza samoorganizacja przebiegałaby w taki oto sposób :
Uzyskanie niezbędnej do naszych działań zgody dyrektorów przedszkoli w naszym mieście. Wyłonienie odpowiednich do tego zadania osób, z odpowiedzialnym i cierpliwym podejściem do dzieci. Ustalenie harmonogramu opieki w danej placówce. Aktywne realizowanie planu – opieka i nauka dzieci poprzez zabawę. Czas wykonywania projektu: Opiekę nad maluchami sprawowalibyśmy codziennie późnymi popołudniami. Każdej grupie gimnazjalistów przypadałby jeden tydzień opieki w kwartale. Ten projekt realizowalibyśmy przez półtora roku naszego pobytu w gimnazjum.

6 Podstawówka – innowacyjne
zajęcia pozalekcyjne Okres uczęszczania do szkoły podstawowej to najlepszy czas na rozwijanie swoich zainteresowań i talentów. Jednak w tym przedziale wiekowym dziecko jeszcze nie ma określonego celu życiowego. Natomiast gimnazjaliści doskonalą się w swoich ulubionych dziedzinach (czy to sport, czy przedmioty ścisłe lub humanistyczne). Dlatego my, starsi koledzy i koleżanki, moglibyśmy pomóc w kształtowaniu ich zainteresowań, organizując dla nich dodatkowe zajęcia pozalekcyjne, takie jak : taneczne, fotograficzne, teatralne, aerobiku, samoobrony, muzyczne.

7 Metoda działań Na początek organizacji tego projektu przeprowadziłybyśmy ankietę wśród uczniów szkół podstawowych, aby ocenić stan zainteresowania tymi zajęciami. Potem wystarczy tylko zgoda dyrektora szkoły i grupa gimnazjalistów, która chciałaby je prowadzić. Mamy nadzieję, że młodsi uczniowie docenią nasze starania poprzez aktywne uczestniczenie w tych zajęciach. Czas trwania projektu: Na naukę dzieci poświęcilibyśmy 3 lata, przy czym jednogodzinne zajęcia prowadzilibyśmy raz w tygodniu.

8 Gimnazjaliści – wzajemna pomoc
Jak wiadomo, wielu uczniów naszej szkoły potrzebuje tzw. „korków”, czyli pomocy w nauce przedmiotu, z którym sobie nie radzą. Po co wydawać pieniądze na prywatne korepetycje, skoro zdolniejsi uczniowie chętnie pomogą tym słabszym? Każdy z uczniów jest „dobry” z jakiegoś przedmiotu szkolnego. Fizyka wcale nie musi być trudna, a matematyka niezrozumiała, jeśli poprosisz o pomoc odpowiednią osobę. Oprócz konsultacji prowadzonych przez nauczycieli, podczas których można poprawić oceny lub pisać zaległe prace, można by zorganizować „uczniowskie korepetycje”, prowadzone przez nas, z myślą o słabszych kolegach, którzy mają problemy z nauką. Zajęcia mogłyby się odbywać po lekcjach, według określonego harmonogramu.

9 Plan zajęć Moglibyśmy go ustalić, uzyskawszy wcześniej zgodę od Pani Dyrektor, na podstawie planów lekcji poszczególnych klas tak, aby ze sobą nie kolidowały. Dzięki tym korepetycjom nasza szkoła uzyskiwałaby z roku na rok coraz lepsze wyniki w nauce. Kto wie, może ta placówka będzie kiedyś najlepszym gimnazjum na arenie kraju, do czego dążymy. Czas trwania projektu: korepetycje „wypadałyby” 2 razy w tygodniu z każdego przedmiotu przez I semestr następnego roku szkolnego. Na każde z takich zajęć poświęcilibyśmy 2 godziny lekcyjne.

10 Opieka nad seniorami W Czeladzi od wielu lat funkcjonuje Ośrodek Integracyjny „Senior” im. Jana Kaczmarka. Powstał on z myślą o ludziach, którzy w pewnym etapie życia potrzebują spokoju i odpowiedniej atmosfery. Niestety, wielu z nich nie umie sobie poradzić nawet z najprostszymi czynnościami życiowymi, w przeciwieństwie do gimnazjalistów, którzy mają dość siły, aby pomóc seniorom. Dlatego chciałybyśmy zebrać grupę uczniów z naszej szkoły, chętnych do pomocy. Jesteśmy w stanie odwiedzać ośrodek, w celu opieki nad starszymi ludźmi oraz w dotrzymaniu im towarzystwa. Ponoć pewne badania wykazały, że przebywanie z młodszymi osobami wzmacnia u starszych osób witalność i zwiększa energię. Odwiedziny przypadałyby w dni wolne od zajęć lekcyjnych w szkole. Jako reprezentantki gimnazjum myślimy, że starsi ludzie docenią naszą pomoc i zmienią swoje zdanie na temat współczesnej młodzieży. Przekonamy ich, że nie jesteśmy tacy źli, za jakich nas uważają i sumiennie wypełniamy swoje obowiązki.

11 Jak to zrobić ? Wybieramy odpowiednich do tego zajęcia wolontariuszy.
Prosimy o zgodę dyrektora placówki. Przeprowadzamy ankietę wśród mieszkańców ośrodka, aby wiedzieć, co sądzą o tym projekcie. Przystępujemy do działań według określonego harmonogramu. Czas wykonywania projektu: uczniowie opiekowaliby się seniorami 2 razy w miesiącu przez 3 lata szkolne. Każda z wizyt trwałaby 4 godziny.

12 Prezentację wykonały: Paulina Marzec i Agata Gregor