STAROŻYTNOŚĆ.

Prezentacja na temat: "STAROŻYTNOŚĆ."— Zapis prezentacji:

1 STAROŻYTNOŚĆ

2 Terminem „starożytność”
określa się czasy od około 4000 lat p.n.e. do 476 r. n.e. (upadek cesarstwa zachodniorzymskiego). Ten dorobek kulturowy określa się jako klasyczny (w znaczeniu: doskonały) i obok Biblii jest uważany za pierwowzór etyki i estetyki cywilizacji europejskiej.

3 EGIPT Typowy strój egipski utrwalony w kanonicznych przedstawieniach władców, bitew i życia codziennego osiągnął pełny rozkwit na przełomie Średniego i Nowego Państwa, na szczyty finezji i lekkości wzniósł się za czasów Echnatona i Nefretete w okresie Amarna, ale wszystkie jego elementy istniały już znacznie wcześniej, bo w okresie Starego Państwa, a więc w połowie trzeciego tysiąclecia pne (2500 r. pne).

4 Książę Remhotep i księżna Nofret, 2600 pne

5 Z 2350 r. pne pochodzi rzeźba przedstawiająca nadzorcę skrybów Reherkę i jego żonę Meresakh (damę dworu).

6 Od lewej: przedłużona przepaska z 2400 pne, plisowana szara kapłana z Nowego Państwa, skóra leoparda jako rytualny strój egipskiego kapłana.

7

8 GRECJA W historii starożytnej Grecji ubiór nie odgrywa większej roli, ponieważ Grecy po raz pierwszy zwrócili uwagę na urodę tego, co jest pod spodem i po raz pierwszy opanowali sztukę rzeźbiarską w stopniu umożliwiającym pokazywanie tej urody, niezależnie od tego, czy pokazywali niewinnie bezwstydną nagość archaicznych kourosów, czy realistyczną nagość hellenistyczną. Mimo to Grecja wykształciła kilka nowych form ubioru, nie znanych we wcześniejszych epokach. Były to chiton, peplos, himation i chlamida (chlamis).

9 W starożytnej Grecji ubranie składało się z długiego pasa białego materiału, który okrywał ciało. Z czasem wprowadzono epiblematię, czyli okrycie wierzchnie oraz endymatę – okrycie bezpośrednio na ciało, stosowane głównie w domu. Endymata była również używana jako przykrycie dla śpiącego Greka. W czasach Homera strój składał się już z kilku pasów materiału, dla kobiet zwanych peplos, zaś dla mężczyzn – chiton.

10 Chiton (gr. χιτον) - koszula lniana lub wełniana z krótkimi rękawami noszona w starożytnej Grecji, pochodzenia fenickiego.

11 Chlamida - ubiór męski w starożytnej Grecji pochodzenia macedońskiego lub tesalskiego.

12 Himation – wierzchnie okrycie noszone w starożytnej Grecji.

13

14

15

16 RZYM Pod terminem starożytny Rzym rozumie się zazwyczaj państwo stworzone przez mieszkańców miasta Rzym, leżącego w Italii nad rzeką Tyber. Historia starożytnego Rzymu zaczyna się wraz z założeniem miasta w 753 roku p.n.e., a kończy obaleniem cesarza Romulusa Augustulusa w 476 roku n.e.

17 Najważniejszym elementem codziennego stroju Rzymianina była tunika, czyli swego rodzaju koszula złożona z dwóch wełnianych kawałków, sięgająca do połowy łydek, bez rękawów albo z rękawami krótkimi, w kolorze białym. Tunik z długimi rękawami zaczęto używać w III w.n.e. W zależności od pełnionego urzędu tuniki były ozdabiane i haftowane w różny sposób (np. tuniki ekwitów miały dwa przetykane purpurowe pasy na przodzie). Tunikę nosiło się w domu, jej uzupełnieniem była toga, którą trzeba było założyć, gdy wychodziło się na ulicę. Togę tworzył pas wełnianego materiału o szerokości ok.2,70 –3 m i długości 5-6 m, o zaokrąglonych końcach. Właściwe ułożenie togi wymagało niebywałego kunsztu i wprawy, dlatego zajmowali się tą czynnością specjalni niewolnicy – garderobiani. W okresie wczesnej republiki nosili togę, pod którą zakładali opaskę biodrową subligaculum, campestrę. W okresie późniejszym togę zastąpiła tunika, a campestrę używali już tylko konserwatyści. Tunika była czymś w rodzaju koszuli. Sięgała do połowy łydek.

18

19

20

21

22

23 Przypisy: starozytnosc-nazwa-epoki-i-ramy-czasowe/

24 inspiracje modą starożytną – nasze pierwsze projekty do pokazu mody
Efekt zajęć inspiracje modą starożytną – nasze pierwsze projekty do pokazu mody

25 KONIEC