Zamki w Dolinie Loary.

Prezentacja na temat: "Zamki w Dolinie Loary."— Zapis prezentacji:

1 Zamki w Dolinie Loary

2 Dolina Loary Dolina Loary – kraina historyczna Francji, na obszarze której znajduje się ponad 300 średniowiecznych i renesansowych zamków oraz pałaców doby oświecenia usytuowanych nad Loarą i jej dopływami. Za turystyczną stolicę regionu, z racji swego położenia i kuchni, uznawane jest Tours. Na drugim miejscu znajduje się Angers, lecz więcej zabytków mają takie historyczne miasta, jak Amboise, Blois, Saumur i Beaugency, rozrzucone wzdłuż rzeki. Tradycyjnie rozumiana Dolina Loary to ciąg majestatycznych zamków, wśród których są niezwykłe malowniczy Château Azay-le-Rideau oraz otoczony pięknymi ogrodami zamek w Villandry. Dalej na północ znajdują się miasta Le Mans i Chartres ze średniowiecznymi katedrami otoczone murami galorzymskimi. Leżące na zachodzie regionu Nantes jest portem i bramą na Atlantyk.

3 Historia Dolina była zamieszkana już w czasach galijskich, ale decydującą przyczyną powstania wspaniałych budowli w dolinie Loary była nowa koncepcja rezydencji i dworu. Pojawiła się ona po powrocie Walezjuszów z wojen w Italii. Okazało się bowiem, że istniejące zamki średniowieczne nie mają już racji bytu, tym bardziej, że zapanował okres pokoju. Karol VIII, Ludwik XII i Franciszek I zaczęli naśladować włoski styl życia, w którym o potędze władzy królewskiej świadczyła kultura, elegancja i przepych. Większość zamków pochodzi z okresu renesansu i została zaprojektowana dla królów i arystokratów francuskich przez włoskich artystów. W połowie XVI wieku król Franciszek I przemieścił ośrodek sprawowania władzy z powrotem znad Loary do Paryża. Wielcy architekci podążyli za nim, ale Dolina Loary nadal dla arystokracji francuskiej pozostała miejscem wypoczynku. Podczas rewolucji francuskiej znaczna liczba zamków została zburzona lub do cna splądrowana, a ich dawni właściciele potracili głowy na gilotynie. Dzisiaj te zamki, które pozostały w rękach prywatnych, służą ich właścicielom jako miejsca zamieszkania (w kilku przypadkach dostępne dla turystów), jednak większość to hotele i pensjonaty.

4 Zamek w Sully-Sur-Loire
Lista zamków Zamek w Villandry

5 Zamek w Amboise Historia
Zamek w Amboise (fr. Château at Amboise), zamek w miejscowości Amboise we Francji, w regionie Centre, w departamencie Indre-et-Loire. Historia Karol VII Walezjusz, król Francji, skonfiskował fortecę należącą wówczas do Ludwika d'Amboise i polecił ją rozbudować. Rozbudowa prowadzona była od roku 1492 w stylu późnogotyckim, następnie w stylu renesansowym. Karol VIII, urodzony w Amboise zleca wybudowanie dwóch wież : Tour de Minimes i Tour Hurtault. XVII wiek - Ludwik XIII przekształca zamek w więzienie. powrót zamku do rodziny królewskiej. Król Ludwik Filip I zleca adaptacje zamku na letnią rezydencję

6 Zamek w Anet Zamek w Anet niedaleko Maintenon został wybudowany w roku 1550 na polecenie króla Henryka II, w dowód miłości swej kochance, Diane de Poitiers. Przy wejściu: portal wejściowy jest w formie łuku triumfalnego na cześć Diany Łowczyni, a w jego lunecie znajduje się rzeźba nagiej nimfy dłuta Benvenuto Celliniego. Najbardziej oświecone umysły epoki gromadziły się w Anet, a król i jego kochanka polowali lub przechadzali się w lasach Dreux. Sprzedano go, wyposażenie uległo rozproszeniu, a część zamku zdemolowali nowi nabywcy. W roku 1820 został zakupiony przez księżnę Orleanu i odrestaurowany po raz pierwszy, jednakże dopiero na przełomie wieków pan Moreau i jego następcy przywrócili mu dawną świetność.

7 Zamek w Angers Zamek w Angers był od X wieku siedzibą książąt andegaweńskich, którzy zbudowali donżon i mury obronne oraz kaplicę na południowo-zachodniej krawędzi skały. Za czasów Ludwika IX nastąpiła przebudowa zamku na fortecę. Prace budowlane, które rozpoczęły się w 1232, trwały osiem lat. Zbudowany został mur obronny o długości 952 m tworzący pięciokąt o powierzchni m². Od północnego zachodu, na granicy z rzeką Maine, mur był prosty, na pozostałych ścianach muru znajdowało się siedemnaście wież w kształcie. Każda wieża miała 18 m średnicy. W XVI wieku zostały powiększone fosy (do 30 m szerokości i 11 m głębokości), a zamek jeszcze lepiej przystosowano do celów obronnych. W następnych wiekach Angers był cytadelą, garnizonem, więzieniem. Zachowały się mury obronne z wieżami, dwie średniowieczne bramy, północno- zachodnia brama miejska i południowa brama polna oraz za budowania z XVIII w z ocalałymi schodami z XV w. W osuszonych fosach założono ogrody kwiatowe ułożone w geometryczne wzory.

8 Zamek Ainay-le-Vieil Zamek Ainay-le-Vieil – najdalej na południe wysunięty zamek doliny Loary. Ośmiokąt grubych murów tej nietkniętej średniowiecznej fortecy otacza renesansowy centralny gmach wybudowany w XVI wieku. Zamek do dziś należy do potomków Charles'a de Chevenon de Bigny, rycerza, który kupił ten majątek od pana na Culan w 1467 roku. Znajdują się w nim pamiątki historyczne związane z Colbertem, Marią Antoniną oraz Ludwikiem XII i Anną Bretońską. Parapety łączące wieże otaczają zamek nieprzerwanym kręgiem muru, któremu ta budowla zawdzięcza nazwę "małego Carcanssonne„ W wielkiej sieni znajduje się ogromny kominek, misternie pokryty ornamentami i inicjałami L i A na błękitnym tle ozdobionym złoconymi kwiatami lilii. Z nadejściem wiosny w zamkowym parku zakwitają tysiące odmian starych róż, a latem w zamku organizowane są wystawy i imprezy kulturalne.

9 Zamek w Azay-le-Rideau
Zbudowany został na wyspie otoczonej przez rzekę Indre, jego rozbudowa przebiegała w stylu wczesnego włoskiego renesansu, bardzo charakterystycznego dla doliny Loary, z pilastrami i gzymsami horyzontalnymi, z kunsztownymi ozdobami lukarn. Zamek składa się z dwóch budynków połączonych w kształcie litery L, ozdobionych bocznymi wieżyczkami. Budynek główny zdominowany jest okazałymi, prostymi schodami. Charakterystycznymi elementami fasady są salamandra i gronostaj symbole Franciszka I i królowej Claude, a także litery G, P i B inicjały małżonków Berthelot. Z bocznego skrzydła, gdzie kiedyś był most wodzony, jest przejście do ogrodu. Park w stylu angielskim założyła rodzina Biencourt. Wnętrze zamku słynie z bogatej kolekcji arrasów flamandzkich, które zdobią ściany szesnastowiecznym zwyczajem oraz dużych obrazów i portretów nawiązujących do czasów Walezjuszów i Burbonów. Najstarszy arras pochodzi z 1500 roku, został wykonany przez tkaczy brukselskich w stylu gotyckim, eksponowany jest w sali balowej. Większość tkanin pochodzi z XVII wieku również z Flandrii, dominują kolory niebieski i czarny

10 Zamek w Beauregard Zamek został zbudowany w 1545 roku przez Jeana du Thiera, Lorda Menars oraz osobistego sekretarza króla Francji, Henryka II Walezjusza. Główną cześć zamku stanowi izba królewska w której znajdują się licznie namalowane freski oraz ozdobny kominek. Inną ważna częścią zamku stanowi "Wielka Galeria" w skład której wchodzą wybitne dzieła ówczesnych malarzy oraz przedstawicieli sztuki włoskiej. W 1617 roku zamek został sprzedany w ręce Paula Ardiera. Za jego czasów galerię zamkowe znacznie się wzbogaciły o kolejne egzemplarze obrazów oraz rzeźb wybitnych europejskich twórców. Obecnie w zamku mieści się otwarte dla zwiedzających muzeum którego większość eksponatów stanowią długo zbierane obrazy i rzeźby.

11 Zamek w Blois Zamek w Blois (fr. château de Blois) to jeden z największych zamków w dolinie Loary. Jego poszczególne części składowe powstawały na przestrzeni wielu wieków (XIII-XVII w.).Zamek znajduje się w mieście Blois, w departamencie Loir-et-Cher we Francji. Zamek był siedzibą wielu królów Francji. To właśnie stąd w 1429 Joanna d'Arc udała się do Reims, aby uzyskać błogosławieństwo Arcybiskupa przed wyprawą mającą na celu oswobodzenie Orleanu obleganego przez Anglików. Za panowania króla Ludwika Filipa I- w zamek został sklasyfikowany jako zabytek.

12 Zamek w Brissac Zbudowany w XI w. przez hrabiego andegaweńskiego Fulka III, pełnił początkowo funkcje obronne. W 1424 roku zamek został odkupiony i przebudowany przez Pierre'a de Brézé, ministra na dworze Karola VII Walezjusza. Podczas panowania Franciszka I Walezjusza (1515–47), posiadłość została nabyta przez René de Cossé'a, gubernatora Andegawenii i Maine. W roku 1589 zamek stał się własnością Henryka IV, króla Nawarry. W czasie III wojny z hugenotami budynek został poważnie zniszczony i zaplanowano jego wyburzenie, jednakże wkrótce Henryk został koronowany na króla Francji i przekazał posiadłość wraz z sumą pieniędzy na odbudowę Karolowi II de Cossé, jako dowód wdzięczności za udzielone wcześniej poparcie. Karol II polecił przebudować środkową część zamku. Prace przerwano w roku 1621, po śmierci właściciela. Potomkowie Ludwika II utrzymywali zamek w posiadaniu aż do roku 1792, kiedy posiadłość została splądrowana przez rewolucjonistów.

13 Zamek w Chambord W 1516 roku Franciszek I powrócił z Włoch wraz z Leonardem da Vinci, pragnąc wznieść wielką budowlę w stylu włoskiego renesansu. W 1519 roku wybrano Chambord na plac budowy rezydencji myśliwskiej, mającej przypominać zamek obronny. Usytuowano ją na miejscu dawnej warowni, która została wyburzona. Od 1526 roku ponad 1800 robotników i rzemieślników pracowało przy rozrastającej się na coraz szerszą skalę budowie, którą zakończono w 1547 r. po śmierci króla. W 1639 r. Ludwik XIII przekazał Chambord swemu bratu księciu Gastonowi Orleańskiemu. Ludwik XIV na nowo rozpoczął przebudowę w 1684 r., zlecając przykrycie dachem kaplicy oraz połączenie amfiladą apartamentów północnego przedsionka na pierwszym piętrze (miała tam być jego siedziba). Architektura wnętrz w tej części przypomina strukturą pałac w Wersalu. 14 października 1670 trupa Moliera wystawiła w Chambord przed Ludwikiem XIV sztukę Mieszczanin szlachcicem . Po utracie tronu polskiego, mieszkańcem zamku był w latach Stanisław Leszczyński, teść Ludwika XV.

14 Architektura Zamek w Chambord stanowi jedno z największych dzieł architektury okresu renesansu, a jego sylwetka jest jedną z najlepiej rozpoznawalnych. Długość fasady głównej wynosi 128 m, zamek posiada 6 wielkich wież, 440 komnat, 84 klatki schodowe , 365 kominków i 800 rzeźbionych kapiteli. Konstrukcją zamek przypomina średniowieczną twierdzę – zbudowany jest na planie prostokąta, w rogach którego stoją wieże o średnicy 20 m każda i otoczony jest fosą Budynek centralny wtapia się jednym bokiem w większą budowlę i to połączenie stanowi fasadę główną zamku. Cztery wieże fasady zwieńczone są spadzistymi dachami z kampanilami. Głównym elementem "donżonu" jest charakterystyczna otwarta klatka schodowa w kształcie podwójnej spirali. Od klatki schodowej odchodzą, tworząc krzyż grecki, cztery wielkie przedsionki, którymi dostać się można do ośmiu wielkich apartamentów We wschodnim skrzydle zamku znajdowały się królewskie apartamenty Franciszka I. W skrzydle zachodnim Jules Hardouin-Mansart zbudował za panowania Ludwika XIV kaplicę Klatka schodowa w centrum budynku stanowi szczególny przykład stylu Leonarda da Vinci. Zbudowane w jej wnętrzu dwie spirale schodów skręcają w tę samą stronę, nie krzyżując się ze sobą.

15 Zamek w Chateaudun Budowę zamku zapoczątkował władca Blois, Tybald V Dobry w 1170 roku. W latach w zamku dokonano budowę "Wielkiej Kaplicy". W skład wielkiej kaplicy wchodziło także miejsce dla chóru oraz budowa kaplicy wysokiej. Budowa tej części zamku trwała w latach Uzupełnieniem pomieszczeń sakralnych był montaż organ pochodzących z roku 1460. Za czasów władania zamkiem przez Franciszka I Orleańskiego w latach dokonała się budowa północnego skrzydła Château de Châteaudun. Ostateczne zakończenie prac nad budową zamku odbyło się za panowaniem na zamku, Franciszka II Orleańskiego. Wówczas dobudowano jedno z pięter zamku oraz skonstruowano schody łączące większość skrzydeł. W latach 30 XX wieku Château de Châteaudun zostało poddane licznym pracom restauracyjnym ze strony francuskiego rządu. Prace restauracyjne były kontynuowane przez następne lata dzięki czemu został przywrócony wygląd zamku z czasów jego budowy W 1918 roku zamek został zarejestrowany jako monument historyczny i obecnie podlega ochronie ze strony Francuskiego Ministerstwa Kultury.

16 Zamek w Chaumont W 1465 roku zamek został spalony na rozkaz króla Francji, Ludwika XI Walezjusza. Zamek został odbudowany w latach przez hrabiego Charlesa I d'Amboise a następnie w latach przez jego syna hrabiego Charlesa II d'Amboise. W 1560 roku Zamek w Chaumont wszedł w posiadanie Katarzyny Medycejskiej. Posiadłość zamku Katarzyna otrzymała rok po śmierci swojego męża króla Francji, Henryka II Walezjusza. W ciągu następnych lat zamek stał miejscem licznych spotkań Katarzyna z jej osobistym doradcą Nostradamusem. Po śmierci Le Reya zamek kilka razy zmieniał swojego właściciela. W 1810 roku zamek zakupiła Madame de Stael po czy sprzedała posiadłość zamkową Marie-Charlotte Say która włada posiadłością aż do 1875 roku. W następny roku de Steal poślubiła księcia Broglie który wykupił zamek. Broglie był właścicielem zamku do roku 1938 kiedy zamek w Chaumont przeszedł w ręce rządu francuskiego. Obecnie zamek posiada status muzeum oraz jest miejscem odbywania się Wielkiego Festiwalu który trwa od czerwca aż do października wówczas do zamku zjeżdżają się projektanci ogrodów zamkowych którzy rywalizują między sobą o zwycięstwo w zawodach na najlepszy projekt ogrodu w stylu angielskim.

17 Zamek Chenonceau Zamek Chenonceau, Zamek Dam – jest jednym z tzw. zamków nad Loarą, usytuowanym w miejscowości Chenonceaux we Francji. Bywa często nazywany także Zamkiem Dam (Château des Dames) ze względu na sześć kobiet, które jako jego właścicielki stopniowo go rozbudowywały. Były to: Katherine Briçonnet, Diana de Poitiers, królowe Katarzyna Medycejska i Ludwika Lotaryńska oraz Louise Dupin i Marguerite Pelouze. W 1913 zamek zakupił właściciel fabryki czekolady Henri Menier. Rezydencja pozostaje do dziś własnością jego potomków, którzy udostępniają ją zwiedzającym. Podczas I wojny światowej w Chenonceau urządzono szpital polowy. W czasie II wojny światowej posiadłość znajdowała się na granicy strefy okupowanej przez Niemców i strefy wolnej (tzw. reżim Vichy). Wykorzystywano ją jako drogę ucieczki. W 1944 roku bomba zniszczyła witraże, znajdujące się w zamkowej kaplicy. Zostały wstawione na nowo przez Maxa Ingranda. Obecnie Zamek Chenonceau jest, zaraz po Wersalu, najbardziej obleganym przez turystów zamkiem francuskiem (około miliona zwiedzających w skali roku).

18 Zamek w Cheverny Położony jest na południowy zachód od Orleanu i 193 kilometry od Paryża, w departamencie Loir-et-Cher we Francji. Posiadłość ta od ponad 600 lat należy do rodziny Hurault i bez zmian zachowała wygląd z XVII wieku. Budowa trwała od lat 20. XVII wieku do ok roku. Prace zostały powierzone architektowi i rzeźbiarzowi Boyer (Jacques Bougier) i malarzowi Jean Monier. Obecnie przypałacowy park ma powierzchnię 100 ha, a las – 2 tys. ha. Zamek w Cheverny jest słynny z organizowanych do dziś polowań. Zwiedzający posiadłość mogą zobaczyć psiarnię, liczącą około 100 żywych psów, i Salę Trofeów z około 2 tys. poroży. Na parterze znajdują się: jadalnia, ozdobiona malowidłami, wykonanymi przez Jean Monier, które przedstawiają przygody Don Kichota z powieści Miguel de Cervantesa, Wielki Salon z kolekcją obrazów i mebli, Mały Salon, biblioteka z 2 tysiącami woluminów, salon tapiserii flamandzkich z XVII wieku. Na pierwszym piętrze można zwiedzać: prywatne apartamenty (m.in. jadalnię, pokój dziecięcy i salon), zbrojownię – największe pomieszczenie na zamku, z kolekcją broni i zbroi, Sypialnię Króla, ozdobioną przez Jean Monier.

19 Zamek w Chinon Najwcześniejsza wzmianka o twierdzy w Chinon pochodzi od Grzegorza z Tours, który opisuje oblężenie miasta, należącego wówczas do Wizygotów, przez gubernatora romańskiego w Galii, w 446 r. W X w. zamek należał do książąt Blois, którzy utracili go na skutek walk z książętami z Akwitanii. Potomek jednego z nich Henryk II Plantagenet, późniejszy król Anglii, rozbudował fortyfikację o fort Saint-Georges, wzmocnił i unowocześnił wieże i mury obronne. Po śmierci Henryka II w 1189 r., zamek przejął jego syn Ryszard I Lwie Serce, następnie młodszy brat Ryszarda – Jan bez Ziemi. W 1205 r. Filip II August odebrał Chinon, które stało się znowu francuskie. W 1308 w jednej z wież zamku byli więzieni przedstawiciele zakonu templariuszy (jednym z nich był Jakub de Molay), jadący na przesłuchanie do papieża Klemensa V, do Poitiers. Od 1425 r. zamek w Chinon był siedzibą Karola VII. W 1429 przybyła do zamku z tajną misją Joanna d'Arc. Ostatni właściciele, spadkobiercy kardynała Richelieu, doprowadzili zamek do ruiny. Zachowane fragmenty twierdzy zostały odrestaurowane i udostępnione zwiedzającym. To potężna, choć w większości zniszczona, warownia średniowieczna osadzona na skałach. Wysokie mury otaczają trzy odrębne zespoły obronne. W sumie tworzą one wydłużony czworobok o długości ok. 400 m i szerokości ok. 70 m. Wszystkie trzy fortece: Coudray, du Milieu (środkowa) i Saint-Georges, oddzielone są głębokimi fosami. Zachowała się też, prowadząca do jednej z fortec, wieża zegarowa, w której, za panowania Karola VII, znajdowały się królewskie komnaty.

20 Zamek w Villandry Zamek w Villandry– zamek w miejscowości Villandry we Francji położony w departamencie Indre-et-Loire. Na miejscu obecnego zamku stała starożytna forteca która uległa zniszczeniu około XIV wieku. Nowy zamek zgodnie z przypisami Jeana Le Bretona miał zostać zbudowany w pierwszej połowię XV wieku przez króla Francji, Franciszka I Walezjusza Przez następne dwa wieki od czasu wybudowania zamek był władany przez rodzinę Le Breton. Około XVII wieku zamek został sprzedany markizowi de Castellane. W czasie trwania rewolucji francuskiej, zamek został skonfiskowany a następnie przejęty przez brata cesarza Napoleona I, Józefa Bonaparte. W 1906 roku zamek został zakupiony przez doktora Joachima Carvallo który wydał ogromną fortunę na dzieła sztuki oraz inne obiekty dekoracyjne. Jednym z projektów wykonanych przez Carvallo było wykonanie majestatycznego ogrodu w stylu renesansowym Od 1934 roku Château de Villandry posiada status monumentu historycznego i jest objęty pomocą oraz ochroną Francuskiego Ministerstwa Kultury.

21 Zamek w Gien Zamek w Gien – zamek w miejscowości Gien we Francji, w regionie Centre, w departamencie Loiret. Został wzniesiony w 1484 roku przez Annę de Beaujeu, na miejscu dawnego królewskiego pawilonu myśliwskiego. Po śmierci Anny de Beaujeu zamek powrócił do korony. Na zamku w Gien w 1523 roku Franciszek I podpisał dokument nadający uprawnienia regencyjne Luizie Sabaudzkiej. W zamku zamieszkiwali m.in. Henryk III i Anna Austriaczka. W wieku 13 lat szukał tutaj schronienia Ludwik XIV po przegranej bitwie pod Bléneau Zamek należał do różnych znaczących rodów, aż do upadku hrabstwa Gien w okresie rewolucji. Ostatecznie w roku 1823 został wykupiony przez departament Loary. Od 1952 w Zamku Gien ma swoją siedzibę Międzynarodowe Muzeum Łowiectwa. Jedną z sal zajmuje w całości wystawa około 5000 guzików. Guziki te były przyszywane w dawnych czasach do ubiorów nadzorców królewskich polowań.

22 Zamek w Langeais Zamek w Langeais– zamek położony w miejscowości Langeais we Francji, położony departamencie, Indre-et-Loire. Za czasów władania Ryszarda I Lwię Serce, fortyfikację zamku został znacząco rozbudowane a zamek osiągnął status ważnego punktu obronnego. W 1206 roku Château de Langeais zostało odbite przez ówczesnego króla Francji, Filipa II Augusta. W czasie trwania wojny stuletniej zamek został całkowicie zniszczony przez wojska angielskie. Wielka sala zamkowa w Château de Langeais była miejscem ślubu oraz wesela Anny Bretońskiej z królem Francji, Karolem VIII Walezjuszem. W 1886 roku zamek został kupiony przez Jacques'a Siegfrieda. Wówczas rozpoczęły się prace restauracyjne na przywróceniem zamkowi dawnej świetności. W ramach programu restauracyjnego została odbudowana część oryginalna zamku a także powiększone zbiory obrazów rzeźb oraz innych przedmiotów dekoracyjnych wewnątrz budynku. Po zrealizowaniu części planów odbudowy Siegfried oddał zamek w ręce Instytutu Francuskiego który jest właścicielem zamku do dnia dzisiejszego. Zamek w Langeais posiada status monumentu historycznego dzięki czemu podlega ochronię przez Francuskie Ministerstwo Kultury.

23 Zamek w Loches Zamek został zaprojektowany, zbudowany a później zamieszkany przez króla Anglii, Henryka II oraz jego syna Ryszarda Lwie Serce. W XII wieku zamek był obiektem ataków ze strony wojsk króla Francji, Filipa II Augusta który toczył wojnę o kontrolę nad Francją. W trakcie trwania Rewolucji francuskiej zamek został skonfiskowany przez rewolucjonistów po czym uległ znacznemu zniszczeniu. W 1806 roku, rozpoczęły się pierwsze restauracyjne lecz do dnia dzisiejszego nie udało się zrekonstruować stanu zamku z czasów przed zniszczeniem. Zamek w Loches jest własnością gminy Loches i jest w pełni dostępny do publicznego zwiedzania wraz za antycznym kościołem, Saint-Ours . Od 1861 roku Château de Loches posiada status monumentu historycznego i jest objęty pomocą oraz ochroną Francuskiego Ministerstwa Kultury.

24 Zamek w Saumur Oryginalnie zamek został zbudowany około X wieku przez Tybalda I Oszusta władcę Blois który wybudował zamek w celu ochrony przed atakami Normanów. W 1026 roku zamek wpadł w posiadanie hrabiego Andegawenii, Fulko III. Następnie w 1067 roku zamek uległ całkowitemu zniszczeniu a jego odbudowa odbyła się pod koniec XII wieku, za czasów ówczesnego króla Anglii, Henryka II. W 1621 roku zamek przeszedł w ręce armii francuskiej która zamieniła zamek w baraki polowe. Za czasów rządzenia Napoleona Bonaparte, Zamek w Saumur służył jako więzienie stanowe. Na początku XX wieku, zamek w Saumur został objęty programem restauracyjnym średniowiecznych zamków. Obecnie w budynku zamku znajduję się muzeum wyścigów konnych. Od 1862 roku Château de Saumur posiada status zabytku i jest objęty pomocą oraz ochroną Francuskiego Ministerstwa Kultury.

25 Zamek w Talcy Zamek w Talcy, zamek w miejscowości Talcy we
Francji położony w departamencie Maine-et-Loire. Oryginalnie zamek został zbudowany na początku XV wieku przez Bernarda Salvatiego florenckiego bankiera rodziny Medicich. Zamieszkał on na zamku 8 listopada 1517 roku. Zamek posiada renesansową fasadę. Nad bramą wjazdową znajduje się wielka kwadratowa wieża, po obu bokach posiada dwie wieżyczki zbudowane na sześciokątnym planie. Wewnątrz dziedziniec zdobi studnia z krytą łupkiem kopułą. Interesującym zabytkiem jest również gołębnik posiadający 1500 otworów gniazdowych.

26 Zamek w Ussé Dzisiejszy obiekt pochodzi z XV wieku i został zbudowany dla Jeana de Bueil, hrabiego Sancerre i właściciela Ussé. Jego syn Antoine mógł przeprowadzić dalszą rozbudowę zamku. Przecenił jednak swoje możliwości finansowe i w 1485 był zmuszony sprzedać posiadłość Jacques'owi d'Espinay. Ten kontynuował prace rozpoczęte przez rodzinę de Bueil, a także nakazał w 1521 wznieść kaplicę grzebalną dla swojej rodziny przy zamku. We wrześniu 1700 dotychczasowa kasztelania Ussé została podniesiona do rangi markizatu, którego obszar obejmował także Rivarenne i Bréhémont. Pierwszy markiz, Louis Bernin de Valentinay, przyjmował w zamku Charlesa Perraulta, który w czasie pobytu w Ussé napisał Śpiącą królewnę. Gościem zamku był również marszałek Vauban, ojciec żony de Valentinaya, który opracował w rezydencji wiele projektów fortyfikacji, jak również osobiście nadzorował budowę zamkowych tarasów i alei parkowych. Zamek pozostawał w rękach rodziny Bernin do 1780. W 1807 nowymi właścicielami obiektu została rodzina książąt de Duras, a następnie ich krewni książęta de Blacas, którzy do dzisiaj są gospodarzami zamku. Obiekt jest częściowo udostępniany turystom. W 1817 Ussé odwiedzał René de Chateaubriand, który pisał w nim swoje Pamiętniki zza grobu.

27 Zamek w Valençay Zamek położony na płaskowyżu nad rzeką Nahon był budowany przez ponad 200 lat. W 1540 roku przedstawiciel bogatej rodziny finansistów, Jacques d'Estampes, rozpoczął prace budowlane na miejscu wcześniejszego, dwunastowiecznego zamku. Prace trwały do XVIII wieku, zakończyła je budowa południowej wieży. Rodzina d'Estampes bardzo krótko mieszkała w ukończonej rezydencji[1]. W 1719 obiekt kupił okryty niesławą bankier John Law, a po nim rodzina Legendre de Villemorien. W 1803, na rozkaz Napoleona Bonaparte, zamek nabył Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord, który miał zamienić go na miejsce odosobnienia dla ważnych więźniów pojmanych w czasie wojen napoleońskich. Najbardziej znacznym z nich był król Hiszpanii Ferdynand VII, przetrzymywany w Valençay przez siedem lat. Jeszcze za życia Talleyranda zamek przestał pełnić funkcje penitencjarne i został zmieniony w prywatną rezydencję słynnego francuskiego dyplomaty. Był w rękach jego rodziny do 1979, kiedy ostatni właściciel sprzedał obiekt stowarzyszeniu zajmującemu się ochroną zamków francuskich. W czasie II wojny światowej zamek nie został naruszony, gdyż Talleyrandowie mieli powiązania ze szlachtą niemiecką i byli nominalnymi właścicielami księstwa żagańskiego na Śląsku. Dzięki temu udało się przechować na zamku wiele cennych dzieł wyniesionych z zagrożonego Luwru, w tym Wenus z Milo.

28 Architektura Valençay
Zamek wzniesiony jest na planie czworoboku, z czterema okrągłymi wieżami, całość utrzymana jest w stylu renesansowym, wyłączając klasycystyczne modyfikacje i płaskorzeźby dekoracyjne dodane w XVIII i na początku XIX wieku. Z zewnątrz obiekt dekorowany jest przede wszystkim poprzez niewielkie pilastry i obramowania okien, utrzymane w trzech greckich porządkach: doryckie na najniższej kondygnacji, następnie jońskie i korynckie. Wewnętrzny dziedziniec z fontanną otaczają arkadowe łuki dookoła całego obiektu. Wnętrze obiektu to ponad sto pomieszczeń utrzymanych przede wszystkim w stylu cesarstwa. W części sal mieści się ekspozycja poświęcona życiu i działalności Talleyranda Zamek otacza park o powierzchni 40 ha, ogrody (z XX wieku) oraz winnice założone za czasów Talleyranda. Dziś część parku zamieniona została na ogród zoologiczny

29 Galeria

30

31

32 Wykonał Mateusz Krawczyk