BEZPIECZEŃSTWO PAŃSTWA WSPÓŁPRACA CYWILNO – WOJSKOWA

Prezentacja na temat: "BEZPIECZEŃSTWO PAŃSTWA WSPÓŁPRACA CYWILNO – WOJSKOWA"— Zapis prezentacji:

1 BEZPIECZEŃSTWO PAŃSTWA WSPÓŁPRACA CYWILNO – WOJSKOWA
Maciej Milczanowski

2 Współpraca cywilno – wojskowa.
PLAN ZAJĘĆ Współpraca cywilno – wojskowa. Współpraca cywilno – wojskowa. CIMIC. HNS. Wojskowe wsparcie władz cywilnych i społeczeństwa

3 Współpraca cywilno-wojskowa
Dwa wymiary współpracy cywilno – wojskowej: Krajowy, Zagraniczny.

4 Krajowy wymiar współpracy cywilno-wojskowej
Struktury współpracy cywilno – wojskowej mają koordynować współuczestnictwo wojskowej i cywilnej obecności w określonych miejscach czy obiektach infrastruktury.

5 Organy terenowej administracji wojskowej
Organy terenowej administracji wojskowej zajmują się krajowym wymiarem współpracy wojskowo – cywilnej. Należą do nich: Okręgi Wojskowe, WSzW WKU Są to organy narodowej współpracy cywilno wojskowej mające wspierać i uzupełniać komórki CIMIC będące elementem wojsk operacyjnych NATO.

6 Zagraniczny wymiar współpracy cywilno-wojskowej
Dotyczy kontaktów jednostek Wojska Polskiego realizujących zadania ekspedycyjne z miejscową ludnością i jej rządowymi przedstawicielstwami. Potencjalne konflikty pomiędzy stroną cywilna i wojskową w dostępie i użytkowaniu dróg, oraz szlaków kolejowych, portów morskich i lotniczych, rozmieszczenia stanowisk, baz dowodzenia i łączności.

7 Civil – Military Cooperation
CIMIC Civil – Military Cooperation

8 Współpraca cywilno-wojskowa CIMIC
CIMIC jest jednym z najważniejszych środków NATO służących rozładowaniu potencjalnych sprzeczności we współpracy cywilno – wojskowej zarówno krajowej jak i zagranicznej. Stanowi płaszczyznę porozumienia pomiędzy danym dowódcą a ludnością i władzami lokalnymi, organizacjami rządowymi i pozarządowymi, dokonuje oceny i szacunków odnośnie do pilnych potrzeb ludności oraz możliwości lokalnych władz, organizacji cywilnych i sił NATO w zakresie ich spełnienia. Współcześnie wszystkie działania wojskowe są prowadzone z zastosowaniem współpracy cywilno – wojskowej. Co więcej może ona być zasadniczym elementem realizowanej misji, szczególnie w likwidacji skutków katastrof i klęsk żywiołowych. Szczególne znaczenie CIMIC odgrywa w czasie działania wojska w ramach określonej misji. CIMIC nawiązuje tez współpracę z organizacjami międzynarodowymi, rządowymi i pozarządowymi działającymi w rejonie danej misji. CIMIC ma za zadanie nawiązać kontakt z danymi organizacjami działającymi w rejonie misji aby zwiększyć efektywność wspólnych działań i ewentualnie zmniejszyć napięcia pomiędzy organizacjami oraz organizacjami i wojskiem oraz ewentualną rywalizację.

9 CIMIC wg. doktryny NATO CIMIC to koordynacja i współpraca o charakterze wspierającym misje, prowadzoną pomiędzy dowódcą NATO i ludnością łącznie z władzami krajowymi i lokalnymi, jak również organizacjami i ośrodkami międzynarodowymi, krajowymi i pozarządowymi.

10 Wzrost znaczenia CIMIC – wskutek powstania nowych zadań niemilitarnych stawianych przed wojskiem. CIMIC jest w tym zakresie jedynym łącznikiem pomiędzy stroną militarną a cywilną.

11 Cele CIMIC CIMIC jest narzędziem za pomocą którego dowódcy nawiązują i utrzymują formalne stosunki (relacje) z miejscowymi władzami, przedstawicielami partii politycznych, administracji rządowej i samorządowej, społecznościami międzynarodowymi oraz rządowymi i pozarządowymi organizacjami.

12 Zasadnicze funkcje CIMIC
Tworzenie więzi cywilno – wojskowej, czyli ustanowienia, na możliwie najwcześniejszym etapie, relacji z organizacjami i agencjami w rejonie działań niezbędnych dla powodzenia misji; Organizacji wsparcia dla środowiska cywilnego, obejmującego wszelkie działania i pomoc ze strony wojska na rzecz władz cywilnych, organizacji i ludności. Wsparcia wojska obejmującego pomoc cywilną polegającą na udostępnieniu infrastruktury oraz cywilnych źródeł zaopatrzenia i usług, zapewnieniu dopływu informacji, bezpieczeństwa i poparcia społecznego. Utworzenie relacji – czyli sposobów komunikowania się, przekazywania sprzętu, przydzielania ludzi itd. Może dotyczyć lokalnej wymiany informacji, naprawy i odbudowy ważniejszej infrastruktury, wsparcia służb publicznych, działalności gospodarczej i handlowej, aktywności organizacji pozarządowych.

13 Wsparcie państwa gospodarza HNS

14 Definicja Wsparcie przez państwo – gospodarza (Host Nation Support - HNS) to uzupełnianie na miejscu potencjału i możliwości przybywających do Polski sił wojskowych i organizacji sojuszniczych. Obejmuje: udostępnienie lokalnej infrastruktury, realizację zabezpieczenia logistycznego, ochronę wojsk i obiektów. Współpracę i koordynację działań między sektorem cywilnym i wojskowym regulują dokumenty normatywne NATO nakładające na państwo goszczące (gospodarza) stosowne zadania w tym względzie.

15 Model działania dla wykorzystania HNS
Ocena sytuacji Zapotrzebowanie pomocy zagranicznej Przyjęcie HNS Transport sił i środków HNS do miejsca zdarzenia Wykorzystanie operacyjne sił i środków HNS Zakończenie misji przejazd do miejsc zgrupowania Wyjazd do kraju pochodzenia Operacyjne wsparcie państwa gospodarza HNS Wsparcie dla podejmujących decyzje Wsparcie udzielane przez państwo przyjmujące polega na: Udzielaniu pomocy (ułatwień) w czasie przyjęcia na granicy państwa; Zapewnieniu swobody przegrupowania do rejonu operacji, rozmieszczenia wojsk, a także i działań; Dostarczeniu usług, materiałów i pomocy. Ciągła gotowość krajów na wydzielenie środków HNS

16 Zasadnicze cele HNS: Podtrzymywanie zdolności bojowej i swobody działania wojsk sojuszniczych, zaspokajanie ich potrzeb oraz uchronienie przed brakami materiałowymi uniemożliwiającymi wykonanie zadań. HNS dotyczy więc zasadniczo wsparcia logistycznego, jednak oprócz funkcji logistycznej jego celem jest podtrzymywanie zdolności bojowej i swobody działania wojsk sojuszniczych, zaspokajanie ich potrzeb oraz uchronienie przed brakami materiałowymi uniemożliwiającymi wykonanie zadań.

17 Analiza aktualnych możliwości Polski jako gospodarza oraz przewidywanych potrzeb jej sojuszników pozwala przypuszczać, że mogą oni oczekiwać zaopatrywania w powszechnie stosowane środki jak: woda, żywność, paliwo, itp. Dopiero w miarę zwiększenia jakość produkcji może wzrosnąć zapotrzebowanie w ramach HNS na inne produkty jak umundurowanie, części zapasowe, pojazdy, usługi remontowe (jesteśmy przygotowani do remontów sprzętu własnego różniącego się wciąż znacznie od sojuszniczego) itp.

18 Regulacji prawnych i administracyjnych.
Doświadczenia innych krajów będących w NATO pokazują, że HNS powinien składać się z trzech segmentów: Regulacji prawnych i administracyjnych. Wydzielonych sił i środków (w tym infrastruktury). Interoperacyjności sił, służb i procedur. Obowiązujące w NATO zasady i polityka dają dużo swobody dla kształtowania „polskiego modelu HNS”.

19 Wojskowe wsparcie władz cywilnych i społeczeństwa

20 Na podstawie ustawy o powszechnym obowiązku obrony RP, Siły Zbrojne mogą brać udział w zwalczaniu klęsk żywiołowych, nadzwyczajnych zagrożeń środowiska i likwidacji ich skutków oraz w akcjach poszukiwania i ratowania życia, a także w działaniach antyterrorystycznych.

21 Użycie Sił Zbrojnych RP dla przeciwdziałania sytuacjom kryzysowym w warunkach ogłaszania stanów nadzwyczajnych: Stan wyjątkowy. Na mocy postanowienia prezydenta RP Siły Zbrojne mogą być użyte do przywrócenia normalnego funkcjonowania państwa. Stan klęski żywiołowej. Minister obrony narodowej może przekazać do dyspozycji wojewody, na którego obszarze działania występuje klęska żywiołowa, wojsko oraz skierować je do zadań związanych z zapobieganiem skutków klęski żywiołowej lub ich usunięciem. Ponadto: Stan wyjątkowy kojarzy się negatywnie wskutek 1981 roku. Mieliśmy sporo przykładów powodzi w których wojsko aktywnie uczestniczyło: wieś Borowa1997 rok.

22 Rodzaje zagrożeń kryzysowych w których Siły Zbrojne RP mogą uczestniczyć.
Obrona przed terroryzmem. Zwalczanie powodzi i zjawisk lodowych. Akcje odśnieżania. Akcje ratowniczo – gaśnicze i usuwanie skutków pożarów przestrzennych. Likwidacja skutków awarii technicznych z toksycznymi środkami przemysłowymi i wypadków radiacyjnych. Oczyszczanie terenu ze środków wybuchowych i niebezpiecznych. Akcje poszukiwawczo - ratownicze. Działania przeciwepidemiologiczne. Wsparcia lub udziału w akcjach humaniarnych. Obrona przed terroryzmem zawiera następujące działania: ochrona obiektów i osób, neutralizacja niebezpiecznych środków, akcje przeszukiwania terenu przeciwdziałania zorganizowanej przestępczości.

23 Zadania Sił Zbrojnych na wypadek pozamilitarnych sytuacji kryzysowych.
Przygotowanie i utrzymywanie wydzielonych sił i środków do działania. Wspieranie działań innych podmiotów. Zapewnienie osłony innych jednostek, instytucji, obiektów. Prowadzenie rozpoznania i ciągłego monitorowania sytuacji na terenie kraju.

24 Komunikat po Radzie Ministrów - 21.07.1997
Rozpoczyna się teraz etap odbudowy i modernizacji i podsumowań. Powódź dotknęła 25 województw. Alarm ogłoszono w 12 województwach, pogotowie przeciwpowodziowe w 16. Woda pochłonęła dotychczas 52 ofiary. Trzeba zaznaczyć, że są to ofiary pierwszej powodzi. W czasie drugie fali powodziowej nikt nie zginął. Ewakuowano 143 tys. osób, poza domem znajduje się jeszcze 64 tys. powodzian. Zostało zalanych 547 tys ha, 231 tys nada znajduje się pod wodą. Obecnie akacja ratownicza przebiega sprawnie. Zaangażowanych jest w nią kilkadziesiąt tysięcy wojska, nie brakuje amfibii ani ciężkiego sprzętu, wojsko monitoruje wały, policja chroni dobytek powodzian, Nadwiślańskie Jednostki Wojskowe, gdy zachodzi potrzeba, ewakuują mieszkańców. Ogólnie można powiedzieć, że dyslokacja sprzętu i ludzi jest sprawniejsza niż poprzednio. Ta sytuacja zagrożenia wymusiła korekty regulaminowe i uprościła procedury postępowania. Tragiczne doświadczenia obecnej powodzi usprawniły także system reagowania państwa w sytuacjach kryzysowych. Doświadczenia te powinny służyć w przyszłości, gdyby pojawiła się tak ekstremalna sytuacja zagrożenia.

25 Wprowadzanie jednostek wojskowych do akcji kryzysowych.
1. Sposób podstawowy – przedstawiciel określonego szczebla administracji samorządowej, gdzie nastąpiło zagrożenie, powiadamia ogniwa nadrzędne (do wojewody włącznie), a te poprzez Wojewódzki Sztab Wojskowy powiadamiaja dowództwo okręgu wojskowego, które zarządza przystąpienie do akcji określonych jednostek wojskowych (konieczny pisemny wniosek wojewody). 1. W przypadku narastającego kryzysu.

26 2. Sposób alarmowy – dowódca jednostki wojskowej samodzielnie lub w szczególnych przypadkach na zapotrzebowanie terenowych władz administracyjnych, wprowadza do akcji wydzielone siły i środki. 3. Sposób nakazowy – o użyciu Sił Zbrojnych decyduje minister obrony narodowej lub szef Sztabu Generalnego WP, dowódca Wojsk Lądowych, dowódcy okręgów wojskowych, a nawet jednostki wojskowej.