Funkcję wychowawczą – kształtowanie osobowości, charakteru, postaw moralnych i kultury osobistej ucznia; Funkcję opiekuńczą - czuwanie nad zdrowiem, bezpieczeństwem.

Prezentacja na temat: "Funkcję wychowawczą – kształtowanie osobowości, charakteru, postaw moralnych i kultury osobistej ucznia; Funkcję opiekuńczą - czuwanie nad zdrowiem, bezpieczeństwem."— Zapis prezentacji:

1

2 Funkcję wychowawczą – kształtowanie osobowości, charakteru, postaw moralnych i kultury osobistej ucznia; Funkcję opiekuńczą - czuwanie nad zdrowiem, bezpieczeństwem oraz właściwym rozwojem dzieci; Funkcję profilaktyczną - stymulowanie procesów rozwojowych dzieci przez ich własną aktywność i inicjatywę; Funkcję reedukacyjną - działanie prowadzące do wyrównywania braków, korygowania wad oraz nieprawidłowości rozwojowych z wcześniejszych lat życia; Funkcję kompensacyjną - wyrównywanie niedostatków środowiska rodzinnego życia.

3 Zasadę indywidualizacji: Indywidualne podejście do dziecka, znajomość jego potrzeb, zdolności, zainteresowań; wszystkie oddziaływania wychowawcze należy dostosować do indywidualnych możliwości ucznia jak i całej grupy; Zasadę motywacji: Uczniowie motywowani do uczestnictwa w atrakcyjnych zajęciach mają możliwość zaspokojenia potrzeb doznań emocjonalnych, nie jest konieczne namawianie ich do interesujących czynności; Zasadę aktywności: Wzbudzanie u wychowanków ich własnej inicjatywy. Wszystkie metody bazujące na działaniu i samodzielnym angażowaniu się mobilizują do aktywności;

4 Zasadę poglądowości - przykładami środków poglądowych są: film, ilustracja, itp., uczniowie posługują się tutaj wzrokiem, dotykiem, słuchem, węchem; Zasadę systematyczności - zajęcia należy dokładnie planować i dbać, aby były one ze sobą powiązane; Zasadę swobody - wychowawca powinien inicjować i zachęcać uczniów do zajęć w taki sposób, by brali w nich udział z własnej woli; Zasadę atrakcyjności - wychowawca musi doskonalić swoją metodykę pracy w atrakcyjne formy działań; Zasadę higieny i bezpieczeństwa - przestrzeganie zasad BHP.

5 organizator zajęć i zabaw, osoba, której się ufa, na którą można liczyć. mediator w sprawach konfliktowych, doradca w rozwiązywaniu problemów, z jakimi zwróci się do niego dziecko, nauczyciel pomagający przygotować się do lekcji, pomagający w odrabianiu zadań domowych; baczny obserwator, który stworzy warunki dla rozwoju zainteresowań dziecka, wzór osobowy do zachowań kulturalnych i etycznych,

6 umiejętności pracy w zespole; kultury bycia; porządku i odpowiedzialności; systematyczności i wytrwałości; wrażliwości na piękno.

7 Działania wychowawcy powinny opierać się na różnorodnych metodach i formach zajęć. Muszą być one dokładnie przemyślane, właściwie dobrane do: wieku; płci; zainteresowań i potrzeb dzieci oraz do ich zdolności i możliwości. Wybór ich zależy także od: osobowości; specyfiki grupy wychowawczej; możliwości i umiejętności wychowawcy oraz instytucji.

8 zespołu, jako najbardziej typowej formy organizacji procesu wychowawczego; zajęć masowych, dających możliwość uzupełnienia oddziaływania wychowawczego na zespół; indywidualizacji procesu wychowawczego.

9 Do zajęć masowych, organizowanych w świetlicy należą: zajęcia kulturalno-oświatowe: Należą do nich imprezy estradowe, spotkania i dyskusje z interesującymi postaciami świata kultury i nauki, wystawy, pokazy, itp.; uroczystości lokalne i państwowe: To obchodzenie ważnych rocznic i świąt itp.; imprezy rozrywkowe: To spotkania towarzyskie, zabawy taneczne, konkursy itp.

10

11

12

13

14

15

16 Celem tych zajęć jest dostarczenie dzieciom ogólnych podstaw wiedzy o przyrodzie, społeczeństwie, kulturze oraz rozwijanie ich zdolności poznawczych tj. umiejętność odbierania wrażeń, spostrzegania, wyobrażania, zapamiętywania i myślenia. Obejmują one:  czytanie książek, opowiadanie baśni, bajek i legend Zadaniem zajęć czytelniczych jest: kształtowanie nawyku obcowania z książką i rozwijanie kultury czytelniczej; pogłębianie i rozszerzanie wiadomości i umiejętności nabytych przez uczniów na lekcjach; wzbogacenie znajomości języka ojczystego; budzenie zainteresowań różnymi dziedzinami wiedzy; kształtowanie zamiłowań czytelniczych; kształtowanie samodzielności myślowej.

17

18  słuchanie audycji radiowych, oglądanie filmów - radio, telewizja i film mają na celu nie tylko dostarczanie rozrywki, są też źródłem informacji. Przez słowo, dźwięk i obraz kształtują się poglądy dzieci, upodobania, wyobraźnia i uczucia.  rozmaite formy rozrywek umysłowych - gry i zabawy, które: –rozszerzają horyzonty wiedzy; utrwalają wiadomości zdobyte w szkole; –pobudzają do myślenia; –ćwiczą pamięć; –pobudzają wyobraźnię; ćwiczą zmysły, rozwijają spostrzegawczość, uwagę, dowcip i pomysłowość; –uczą więzi z grupą, współzawodnictwa i zdrowej rywalizacji; –przy grach i zabawach dzieci mimowolnie podporządkowują się zasadom gry.

19

20  wycieczki - to atrakcyjna i znacząca forma pracy dydaktyczno - wychowawczej w świetlicy. Wycieczki służą zdrowiu dzieci, zaspokajają potrzebę poznawania świata, dostarczają bogatych i różnorodnych przeżyć.

21 Do zajęć artystycznych zaliczamy:  zajęcia plastyczne, których celem jest: kształtowanie estetyczne zmysłów; rozwijanie zainteresowań plastyką, sztuka; rozwijanie sprawności manualnych; poznawanie i umiejętność posługiwania się różnymi technikami plastycznymi; nabycie umiejętności współdziałania w grupie, wytrwałości w pracy, wiary we własne siły; wdrażanie do kulturalnego spędzania czasu wolnego.

22 Najczęściej stosowane techniki plastyczne w świetlicy to: malowanie farbami plakatowymi, akwarelami, malowanie pastą do zębów, kredką świecową,na podkładzie z soli, na bandażu itp.; wydzieranie i wycinanie, kompozycje z różnych materiałów; frottage; collage: papieroplastyka, modelowanie z plasteliny, masy solnej, papierowej, w śniegu, rysowanie ołówkiem, kredkami świecowymi, ołówkowymi, mazakami, patykiem, piórkiem, świecą, węglem, kredą.

23

24

25

26  Umuzykalnianie, obejmujące: słuchanie śpiewu, muzyki, bajek muzycznych; śpiewanie piosenek; gry i zabawy ze śpiewem i muzyką; proste formy taneczne. Główne cele zajęć umuzykalniających to:  kształtowanie harmonii i motoryki ruchów;  rozwijanie wyobraźni;  wzbogacanie słownictwa;  poprawa wymowy;  uspołecznianie – zdolność współżycia w grupie;  pokonywanie nieśmiałości u dzieci.

27

28  małe formy teatralne z żywym słowem i pokazami scenicznymi (głównie recytacje, inscenizacje), które: rozwijają wyobraźnię i osobowość; ćwiczą dykcję. wzmacniają wiarę w siebie; poprawiają samoocenę.

29

30 stwarzają warunki samodzielnego działania, wyzwalając przy tym aktywność i inicjatywę dziecka; rozwijają zręczność; wdrażają do pokonywania przeszkód.

31

32 DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ ! ZA DOSTARCZENIE ZDJĘĆ ORAZ MATERIAŁU TEORETYCZNEGO DZIĘKUJĘMY WSZYSTKIM NAUCZYCIELOM ŚWIETLIC ZESPOŁU SZKÓŁ SPECJALNYCH W OPOLU.