Podstawowe definicje. Nieruchomości

Podstawowe definicje. Nieruchomości
Źródła informacji o nieruchomościach

Podstawowe cechy nieruchomości jako dobra :
Cechy fizyczne: Ograniczoność Stałość w miejscu, Niepodzielność Różnorodność, Trwałość. Złożoność fizyczna Cechy ekonomiczne Rzadkość (deficytowość), Lokalizacja, Współzależność, Duża kapitałochłonność Mała płynność Cechy instytucjonalne i prawne : zestaw regulacji prawnych dotyczących praw władania, sposobów gospodarowania instytucje zajmujące się zawodowo obsługą rynku nieruchomości (stowarzyszenia właścicieli nieruchomości, rzeczoznawców, pośredników czy zarządców).

Współzależność podstawowych cech nieruchomości
Nazwa cechy fizycznej Nazwa odpowiadającej cechy ekonomicznej Przykład odpowiadającej cechy (normy) prawnej Ograniczoność Deficytowość Zróżnicowanie tytułów prawnych Ochrona gruntów rolnych i leśnych Ochrona przyrody Koncesjonowanie wydobycia kopalin Trwałość i trudność zmian (opór) Duża kapitałochłonność i mała płynność Kredytowanie hipoteczne Prawo budowlane Różnorodność, złożoność i niepodzielność Współzależność i lokalizacja Regulacja stosunków sąsiedzkich w kodeksie cywilnym Planowanie przestrzenne Regulacja zasad dokonywania podziałów nieruchomości

nieruchomości budynkowe
Rodzaje nieruchomości w polskim systemie prawnym Kodeks cywilny nie definiuje wprost jednego pojęcia nieruchomości lecz wskazuje na trzy jej rodzaje. Nieruchomości dzielimy na: nieruchomości gruntowe "nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty),..." nieruchomości budynkowe "... budynki trwale z gruntem związane..., jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności." części budynków (określane jako nieruchomości lokalowe) "... części budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności." Nieruchomości gruntowe dzielą się ze względu na przeznaczenie na: rolne, leśne, inne

Podstawowe cechy nieruchomości gruntowej
Zasada superficies solo cedit i wyjątki od niej. „ Co zostało trwale z gruntem związane, dzieli los prawny gruntu”. Wyjątki od tej zasady wprowadzają przepisy, które stanowią, że rzecz jest odrębną od gruntu nieruchomością lub rzeczą ruchomą. Budynki wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub samorządu terytorialnego Budynki wzniesione przez spółdzielnię rolniczą, produkcyjną na gruncie Skarbu Państwa Lokale wyodrębnione jako samodzielne przedmioty własności. infrastruktura (np. służąca do doprowadzania wody, gazu ziemnego; grzewcza; kanalizacyjna; łącza prądu elektrycznego, Internetu, telewizji kablowej, itp.) będąc na trwałe wbudowana w nieruchomość, może nie należeć do części składowych działki lub budynku, jeżeli podmiot odpowiedzialny, zastrzegł (wyodrębnił) jej własność na terenie działki w odpowiedniej umowie.

Kodeks cywilny wyróżnia grunty rolne i nierolnicze.
Grunty rolne – grunty wykorzystywane do prowadzenia działalności wytwórczej w zakresie produkcji roślinnej (w tym sadowniczej i ogrodniczej) oraz zwierzęcej (w tym rybnej) → są to pola uprawne, pastwiska, łąki, ogródki przydomowe, sady i szkółki drzew owocowych, trwałe plantacje (np. chmielu, wikliny, winnice itp.). Także grunty: pod stawami rybnymi i innymi zbiornikami wodnymi, służącymi wyłącznie dla potrzeb rolnictwa, pod wchodzącymi w skład gospodarstw rolnych budynkami mieszkalnymi oraz innymi budynkami i urządzeniami służącymi produkcji rolniczej oraz przetwórstwu rolno-spożywczemu, pod budynkami i urządzeniami służącymi bezpośrednio do produkcji rolniczej, parków wiejskich oraz pod zadrzewieniami i zakrzewieniami śródpolnymi, pod pasami przeciwwietrznymi i urządzeniami przeciwerozyjnymi, pracowniczych ogrodów działkowych i ogrodów botanicznych, pod urządzeniami: melioracji wodnych, przeciwpowodziowych i przeciwpożarowych, kanalizacji oraz utylizacji ścieków i odpadów dla potrzeb rolnictwa, zrekultywowane dla potrzeb rolnictwa, torfowisk i oczek wodnych, pod drogami dojazdowymi do gruntów rolnych.

Kodeks cywilny wyróżnia grunty rolne i nierolnicze.
Grunty nierolnicze – grunty, które nie są gruntami rolnymi. Do użytków rolnych nie wlicza się terenów leśnych, szkółek leśnych ani wód śródlądowych

Nieruchomość leśna Nieruchomość leśna – Ustawa o lasach (tekst jedn. Dz.U. z r. Nr 12, poz. 59 ze zm.), art. 3. Lasem w rozumieniu ustawy jest grunt: o zwartej powierzchni co najmniej 0,10 ha, pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) – drzewami i krzewami oraz runem leśnym – lub przejściowo jej pozbawiony: przeznaczony do produkcji leśnej, stanowiący rezerwat przyrody, wchodzący w skład parku narodowego, wpisany do rejestru zabytków; związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywane dla potrzeb gospodarki leśnej: budynki i budowle, urządzenia melioracji wodnych, linie podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, tereny pod liniami energetycznymi, szkółki leśne, miejsca składowania drewna, a także wykorzystywany na parkingi leśne i urządzenia turystyczne.

Użytkowanie ziemi w Polsce : Użytki rolne 60,3% Grunty orne 44,5%
Nieruchomość - grunt Powierzchnia użytków rolnych w Polsce – 18,87 mln ha (co stanowi 60,3% ogólnej powierzchni kraju). Użytkowanie ziemi w Polsce : Użytki rolne 60,3% Grunty orne 44,5% łąki 7,3% pastwiska 5,2% sady 0,9% nieużytki 1,5% Lasy 30,6% Główne obszary rolnicze w Polsce: Wyżyna Lubelska, Wyżyna Sandomierska, Równina Wrocławska, Nizina Wielkopolska, Kujawy, Żuławy Wiślane, Nizina Szczecińska. Powierzchnia użytków rolnych na świecie wynosi 4868,3 mln ha (1992),

Do części składowych nieruchomości gruntowej należą:
budynki, budowle i inne urządzenia trwale z gruntem związane (istnieją wyjątki), drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania art. 48 k.c. (drzewa i inne rośliny są odrębnymi rzeczami ruchomymi tylko wtedy, gdy przepisy szczególne przewidują, że stanowią one samoistny przedmiot własności), powierzchniowe wody stojące, wody w rowach i studniach, wody w naturalnych lub sztucznych jeziorach i innych zbiornikach bez przepływowych, wody z opadów atmosferycznych, wody pozostałe po wylewie wody płynącej, złoża kopalin nie stanowiących własności Skarbu Państwa w świetle przepisów Prawa geologicznego i górniczego (art. 7), czyli kopaliny pospolite, prawa związane z jej własnością czyli służebność gruntową, udział właściciela lokalu we współwłasności nieruchomości wspólnej, w wypadku ustanowienia odrębnej własności lokali oraz przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynku i urządzeń na użytkowanym gruncie będącym własnością Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.

Nieruchomość budynkowa

Nieruchomość budynkowa - cd
Obowiązki użytkownika wieczystego: Nie może zbyć prawa własności budynku, nie zbywając zarazem prawa użytkowania wieczystego. Nie może po wygaśnięciu prawa użytkowania wieczystego zatrzymać sobie prawa własności budynku (niezależnie od tego, czy budynek ten został przez niego wzniesiony, czy też nie). W przypadku przeniesienia prawa użytkowania wieczystego zabudowanego gruntu na inną osobę użytkownik wieczysty musi przenieść również na tę osobę własność budynku. Kowalski sprzedaje i Nowakowi prawo użytkowania wieczystego za określoną kwotę. Jednocześnie Kowalski przekazuje nabywcy własność budynku w formie darowizny. Jeżeli prawo użytkowania wieczystego wygasa, użytkownikowi przysługuje wynagrodzenie za wzniesione budynki, których własność z chwilą ustania użytkowania wieczystego przechodzi na właściciela gruntu. Wysokość wynagrodzenia musi być równa rynkowej wartości budynku na dzień ustania użytkowania wieczystego. Możliwe jest aby do użytkowania wieczystego oddano nieruchomość zabudowaną. W takiej sytuacji musi nastąpić równocześnie sprzedaż budynków a także innych urządzeń należących do tej nieruchomości. Nie może zaistnieć sytuacja gdy zabudowany grunt, na którym ustanowiono użytkowanie wieczyste zostanie sprzedany bez budynków. Taka transakcja będzie nieskuteczna, gdyż → Prawo własności budynku staje się wtedy prawem akcesoryjnym względem prawa użytkowania wieczystego. Oznacza to, że nie będzie ono stanowić samodzielnego przedmiotu obrotu prawnego.

Nieruchomość lokalowa
Nieruchomość lokalowa (lokal wyodrębniony) – nieruchomość, która została wyodrębniona z nieruchomości macierzystej (gruntowej lub budynkowej), w celu ustanowienia odrębnej własności lokalu. Źródła prawne Możliwość wydzielenia nieruchomości lokalowej konstytuuje kc w art. 46 § 1 kc, który mówi, iż nieruchomością może być także m. in. część budynku, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowi odrębny od gruntu przedmiot własności. W tym przypadku takimi przepisami szczególnymi jest ustawa o własności lokali. W art. 2 ust. 1 uwl ustawodawca zdecydował, że odrębną nieruchomością lokalową może być tylko samodzielny lokal mieszkalny lub lokal o innym przeznaczeniu. Oznacza to, iż lokal musi spełniać odpowiednie wymogi samodzielności, potwierdzone przez odpowiedni organ administracji publicznej ( starostę) zaświadczeniem o samodzielności lokalu (art. 2 ust. 3 uwl). Częścią budynku, która współcześnie może stanowić odrębną nieruchomość, może być tylko lokal. Inne części budynku, co odnosi się przede wszystkim do pięter, nie mogą stać się obecnie odrębną nieruchomością, chyba że jeden lokal będzie obejmował całe piętro.

Wymagania samodzielności lokalu (w rozumieniu ustawy o własności lokali): lokal składa się z izby lub zespołu izb położonych w obrębie budynku; wydzielony musi zostać trwałymi ścianami; pomieszczenia wchodzące w skład lokalu muszą spełniać wymogi dla pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi; pomieszczenia wchodzące w skład lokalu wraz z ewentualnymi pomieszczeniami pomocniczymi muszą służyć zaspokajaniu określonych potrzeb: mieszkaniowych, innych niż mieszkaniowe. Ustawodawca dopuszcza również możliwość, aby do lokalu przynależały (jako części składowe lokalu), pomieszczenia przynależne położone poza lokalem lub nawet poza budynkiem. Jedynym warunkiem jest, aby takie pomieszczenie przynależne znajdowało się w granicach nieruchomości (gruntowej, na której położony jest samodzielny lokal), art. 2 ust. 4 uwl.

Własność samodzielnego lokalu + pomieszczeń przynależnych Udział w nieruchomości wspólnej Lokal mieszkalny Lokal użytkowy Wspólne części budynku; grunt

Nieruchomość lokalowa - rodzaje
Lokale mieszkalne Najbardziej rozpowszechnionymi nieruchomościami lokalowymi są mieszkania. Lokale takie muszą spełniać wszystkie wymogi stawiane przez przepisy odrębne dla mieszkań, co w praktyce oznacza, że często mieszkania w starych budynkach, mimo że użytkowane od lat do chwili obecnej jako mieszkania, nie spełniają obowiązujących kryteriów i nie mogą zostać z tego powodu wydzielone jako nieruchomości lokalowe, bez znacznych nakładów inwestycyjnych na przebudowę. Do mieszkań przynależeć może: komórka lokatorska, garaż, strych. Lokale użytkowe W budynkach obok mieszkań mogą występować lokale użytkowe, przeznaczone pod określoną działalność usługową, handlową itp. Takie lokale również mogą zostać wydzielone jako nieruchomość lokalowa. To, jaka działalność może być prowadzona w takim samodzielnym lokalu decyduje jego przeznaczenie ustalone według przepisów odrębnych.

Pojęcie nieruchomości gruntowej funkcjonuje w Polsce w dwóch, nie w pełni tożsamych znaczeniach:
Ujęcie wieczysto księgowe Ujęcie prawa cywilnego (kodeksowe) W myśl zapisów 24 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece ► „nieruchomością jest część powierzchni ziemskiej, dla której urządzono księgę wieczystą”. Fakt utworzenia dla nieruchomości odrębnej księgi wieczystej jest wymogiem formalnym jej wyodrębnienia. „Księgi wieczyste prowadzi się w celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości”. Jednak, w ramach jednej księgi wieczystej mogą być ujawnione działki, które niekoniecznie muszą spełniać warunki określone w przytoczonym powyżej art. 46. § 1 k.c. Podstawą oznaczenia nieruchomości w księdze wieczystej są dane katastru nieruchomości. Zgodnie z art. 46. § 1 K. c: ►„nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności”. Wyodrębnienie nieruchomości winno się odbyć pod względem prawnym (własnościowym) i fizycznym (w odniesieniu do gruntów – geodezyjnym).

Podział nieruchomości gruntowych
Podział geodezyjny polega na wydzieleniu z jednej działki ewidencyjnej dwu lub większej ilości działek ewidencyjnych. Podział taki nie prowadzi do zmiany stanu prawnego nieruchomości. Podział cywilny (prawny) ma miejsce wówczas, gdy dochodzi do zmiany podmiotu własności części nieruchomości gruntowej (wyodrębnionej geodezyjnie w postaci działki lub działek ewidencyjnych). Podział wieczystoksięgowy polega na manipulacjach wieczystoksięgowych, w wyniku których z jednej nieruchomości wieczystoksięgowej odłącza się jej część (działkę ewidencyjną) i tę odłączoną część dołącza się do nieruchomości objętej inną księgą wieczystą. W wypadku takim niekoniecznie musi dojść do zmiany podmiotu własności.

Granice przestrzenne nieruchomości gruntowych - rozgraniczenie nieruchomości.
Prawnego wyodrębnienia nieruchomości gruntowej dokonuje się przez wytyczenie jej granic i założenie dla niej księgi wieczystej. Przez granice nieruchomości gruntowych należy rozumieć granice w ujęciu: Horyzontalnym: właściciel gruntu jest równocześnie właścicielem słupa powietrza nad gruntem oraz ziemi pod gruntem (art. 143 k.c.). Granice w pionie określane są zarówno przez możliwości oddziaływania właściciela nieruchomości, jak i przepisy szczególne, głównie o charakterze administracyjnym, zawarte w prawie lotniczym, prawie wodnym, w ustawie o zagospodarowaniu przestrzennym oraz w prawie geologicznym i górniczym. Wertykalnym: zasięg poziomy wyznaczają granice określające nieruchomość danego właściciela, a więc fizycznie decyduje tu wytyczenie geodezyjne i ujawnienie granic nieruchomości w ewidencji gruntów i budynków oraz cecha prawna w postaci przysługiwania prawa własności określonemu właścicielowi (ewidencja zawiera informacje odnoszące się do położenia gruntów, ich granic, powierzchni, rodzaju użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych). Rozgraniczenie nieruchomości, tj. ustalenie przebiegu granic nieruchomości, dokonywane jest co do zasady w trybie administracyjnym (przesłanki i tryb postępowania rozgraniczeniowego reguluje pr. geodez. i kartogr.), a w wypadkach wyczerpania trybu administracyjnego w trybie postępowania sądowego (art. 153 k.c.).

Nieruchomość, a działka ewidencyjna
czyli Nieruchomość to grunt wraz z częściami składowymi, z wyłączeniem budynków i lokali, jeżeli stanowią odrębny przedmiot własności”. Działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych Nieruchomość jest bardziej wyodrębnieniem prawnym a „działka ewidencyjna” fizycznym, chociaż jedno i drugie uregulowane jest w prawie.

Nieruchomość, a działka ewidencyjna
Działka ewidencyjna musi zawierać się w jednej nieruchomości – jedna działka ewidencyjna nie może być przypisana do dwóch różnych nieruchomości, posiadających odrębne księgi wieczyste, W razie odłączenia jednej z działek ewidencyjnych od nieruchomości, powstanie nowa, druga nieruchomość. Nieruchomość może składać się z jednej lub więcej działek ewidencyjnych, Właściciel kilku nieruchomości stanowiących całość gospodarczą lub graniczących ze sobą może żądać połączenia ich w księdze wieczystej w jedną nieruchomość

Nieruchomość a działka ewidencyjna
Dwie lub więcej działek ewidencyjnych może być oddalonych od siebie, a mimo to stanowić jedną nieruchomość w sensie prawnym, tzn. według ksiąg wieczystych Kilka działek ewidencyjnych może być połączonych w jedną nieruchomość (połączonych prawnie) w księdze wieczystej, Kilka działek ewidencyjnych, graniczących ze sobą – może być scalonych (połączonych fizycznie) w jedną działkę ewidencyjną, Wskutek scalania i podziału nieruchomości może ulec zmianie powierzchnia nieruchomości, jej położenie, ilość i powierzchnia działek ewidencyjnych, Nieruchomość a działka ewidencyjna

Źródła informacji o nieruchomości
W zarządzaniu informacja oznacza wiedzę potrzebną do określenia i realizacji zadań służących do osiągnięcia celów. Informacje powinny być: dokładne i prawdziwe łatwo osiągalne i istotne dla sprawy o odpowiedniej częstotliwości dopływu o odpowiednim zasięgu czasowym właściwie opisujące obszar zainteresowań oryginalne prezentowane w dogodnej dla odbiorcy formie Pozytywny efekt podjętej decyzji to zasługa w 80% informacji, 10% pomysłowości i 10% intuicji menadżera.

Rodzaje danych o nieruchomościach
Dane podmiotowe: dane o właścicielu lub innej osobie władającej nieruchomością forma władania podstawa prawna władania obciążenia i ograniczone prawa rzeczowe hipoteka (wierzytelności zabezpieczone na nieruchomości Dane przedmiotowe: oznaczenie nieruchomości granice nieruchomości powierzchnia rodzaje i granice użytków gruntowych i klas gleboznawczych położenie nieruchomości (w tym dane adresowe) wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej funkcje wyznaczone w planie zagospodarowania przestrzennego stan zagospodarowania rodzaj i opis zabudowy informacje o wpisaniu do rejestru zabytków przynależność do stref podatkowych wartość nieruchomości, ceny i opłaty

Rodzaje danych o nieruchomościach
Obligatoryjne (prawem obowiązujące), takie jak: Księgi wieczyste, Kataster nieruchomości, Geodezyjna ewidencja sieci terenu, Plany zagospodarowania przestrzennego, Państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny Fakultatywne (prawem dopuszczone), takie jak: Branżowe systemy informacyjne, Dokumentacja techniczna i projektowa obiektów budowlanych, Wykazy prowadzone przez urzędy skarbowe, banki, firmy ubezpieczeniowe, bazy danych o cenach, wartościach i dochodach z nieruchomości, Opracowania statystyczne

Klasyfikacja informacji o nieruchomościach z punktu widzenia zakresu tematycznego: – informacje ogólne: zawierające dane charakteryzujące rodzaj nieruchomości, właściciela i użytkownika, ewentualnie nabywcę, rodzaj transakcji itp. - informacje prawne: dotyczące praw do nieruchomości, charakteryzujące właściciela, formę władania lub użytkowania, obciążenia nieruchomości, – informacje techniczne: zawierające m.in. dane dotyczące wielkości i kształtu działki, uzbrojenia terenu, klas bonitacyjnych, warunków hydrogeologicznych, sposobu użytkowania, wieku i konstrukcji budynku, rodzajów materiałów użytych w budowie, wyposażenia w instalacje techniczne itp., – informacje lokalizacyjne – zestawiające cechy (atrybuty) lokalizacyjne decydujące o atrakcyjności nieruchomości, dane dotyczące otoczenia, ewentualne uciążliwości związane z lokalizacją itp., – informacje rynkowe – zestawienia cen transakcyjnych, podstawowych informacji dotyczących zawartych transakcji, poziom czynszów dla poszczególnych rodzajów nieruchomości, dochody uzyskiwane z nieruchomości

Główne źródła zawierające dane o nieruchomościach: księgi wieczyste Ewidencja gruntów i budynków (kataster nieruchomości) miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego, Państwowy zasób geodezyjno – kartograficzny Ponadto dane znajdują się w: studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, decyzjach o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz pozwoleniach na budowę ewidencji sieci uzbrojenia terenu ewidencji numeracji porządkowej nieruchomości rejestrach zabytków tabelach taksacyjnych i na mapach taksacyjnych wykazach prowadzonych przez urzędy skarbowe dokumentach będących w posiadaniu agencji, którym Skarb Państwa powierzył, w drodze ustaw, wykonywanie prawa własności i innych praw rzeczowych na jego rzecz w aktach notarialnych znajdujących się w posiadaniu spółdzielni mieszkaniowych, dotyczących zbywania spółdzielczych praw do lokali umowach, orzeczeniach, decyzjach i innych dokumentach, będących podstawą wpisu do ksiąg wieczystych, rejestrów wchodzących w skład operatu katastralnego, a także w wyciągach z operatów szacunkowych przekazywanych do katastru nieruchomości świadectwie charakterystyki energetycznej budynku, lokalu mieszkalnego lub części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową

Zintegrowany system informacji o nieruchomościach ZSIN
Projekt innowacyjny w skali kraju –w wyniku realizacji nastąpi: integracja rejestrów publicznych związanych z nieruchomościami oraz wymiana danych on-line wytworzenie usług komunikacji pomiędzy rejestrami EGiB i pozostałymi rejestrami włączonymi do ZSIN, utworzenie Centralnego Repozytorium Zbiorów Danych EGiB z wykorzystaniem centralnej usługi, wytworzenie sieci usług, o których mowa w art. 9 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej, Zintegrowany system informacji o nieruchomościach -ZSIN (początkowo katastralny - ZSK) składa się z trzech podsystemów: ksiąg wieczystych, ewidencji gruntów i budynków oraz ewidencji podatkowej;

Kataster jako zintegrowany system informacji o nieruchomościach ZSIN
ZSIN jest pośrednio powiązany z innymi rejestrami publicznymi, w tym z : Krajowym Rejestrem Urzędowym Podziału Terytorialnego Kraju TERYT, Państwowym Rejestrem Przebiegu Granic i Powierzchni Jednostek Podziału Terytorialnego Państwa PRG, Krajowym Rejestrem Urzędowym Podmiotów Gospodarki Narodowej REGON, Państwowym Elektronicznym Systemem Ewidencji Ludności PESEL, Rejestrem Podatników – Numer Identyfikacji Podatkowej NIP, Geodezyjną Ewidencją Sieci Uzbrojenia Terenu GESUT, Katastrem Wodnym, Morską Ewidencją Specjalistyczną, Państwowym Rejestrem Lotnisk Cywilnych, Ewidencją Kolejowych Obiektów Budowlanych, Rejestrem Numerów i Ewidencją Dróg Publicznych i Mostów Rejestrem Decyzji o Pozwoleniu na Budowę i Ewidencją Rozpoczynanych i Oddanych do Użytku Obiektów Budowlanych, Ewidencją Gruntów i Budynków Państwowego Gospodarstwa Leśnego. zespół rozwiązań prawnych, organizacyjnych i technicznych zapewniający szybki dostęp do aktualnych i wiarygodnych informacji o nieruchomościach, gromadzonych w ewidencjach i rejestrach publicznych

Księgi wieczyste ► urzędowy rejestr publiczny ujawniający ogół praw do nieruchomości. Art. 1. [Cel] Księgi wieczyste prowadzi się w celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości. Księgi wieczyste zakłada i prowadzi się dla nieruchomości, które nie mają ksiąg wieczystych albo których księgi wieczyste zaginęły lub uległy zniszczeniu. Księgi wieczyste mogą być także prowadzone w celu ustalenia stanu prawnego własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu Podstawa prawna: -Ustawa z dnia 6 lipca 1982r.o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U.z 2001r.Nr 124,poz.1361 z późn. zm.), -Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 września 2001r.w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów (Dz.U.z2001r. Nr 102, poz.1122 z późn. zm.), -Ustawa z dnia l4 lutego 2003r.o przenoszeniu treści księgi wieczystej do struktury ksiąg wieczystych prowadzonych w systemie informatycznym (Dz. U. z 2003r. Nr 42 p.363), -Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. kodeks postępowania cywilnego (Dz.U.z 1964r.Nr 43,poz.296 z późn. zm.).

Założenie księgi wieczystej dla nieruchomości Założenie księgi wieczystej dla nieruchomości dokonywane jest na podstawie wniosku. Do wniosku powinny być dołączone dokumenty stwierdzające nabycie własności nieruchomości określonej we wniosku oraz dokumenty stanowiące podstawę oznaczenia nieruchomości. Jeżeli dokument stwierdzający nabycie własności zaginął lub uległ zniszczeniu, a wnioskodawca nie ma urzędowo poświadczonego odpisu tego dokumentu, powinien powołać inne dowody na stwierdzenie nabycia własności nieruchomości określonej we wniosku. Obowiązek dołączenia dokumentów stwierdzających nabycie własności nie dotyczy osób, których prawa ujawnione zostały w zbiorze dokumentów.

Założenia księgi wieczystej dla spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu dokonuje się na podstawie wniosku zawierającego w szczególności: oznaczenie miejsca położenia i powierzchni lokalu lub domu jednorodzinnego, wymienienie osoby, której przysługuje to prawo, w sposób określony w §41, powołanie tytułu nabycia tego prawa, wyszczególnienie obciążających to prawo ograniczonych praw rzeczowych lub ograniczeń w rozporządzaniu tym prawem albo oświadczenie wnioskodawcy, że nie wie o istnieniu takich praw lub ograniczeń. Do wniosku powinny być dołączone dokumenty stwierdzające nabycie prawa wymienionego w ust. 1 oraz dokumenty stanowiące podstawę oznaczenia lokalu lub domu jednorodzinnego.

Dostęp do ksiąg 1. Księgi wieczyste i akta ksiąg wieczystych przechowuje się w sądzie. 2. Księgi wieczyste nie mogą być wydawane poza budynek sądu rejonowego. 3. Każdy może przeglądać księgi wieczyste w obecności pracownika sądu. 4. Akta księgi wieczystej może przeglądać, w sposób określony w ust. 3, osoba mająca interes prawny oraz notariusz. Elektroniczne Księgi Wieczyste – Ministerstwo Sprawiedliwości

Odpisy Odpisy ksiąg wieczystych według ostatniego stanu wpisów wydaje się na żądanie osób zainteresowanych lub na żądanie sądu, prokuratora, notariusza, organu administracji rządowej oraz jednostki samorządu terytorialnego. Odpisy dokumentów znajdujących się w aktach ksiąg wieczystych wydaje się na żądanie osób zainteresowanych lub na żądanie sądu, prokuratora, notariusza, organu administracji rządowej oraz jednostki samorządu terytorialnego. Nie wydaje się dokumentów znajdujących się w aktach ksiąg wieczystych, jeżeli dokumenty te stanowią podstawę wpisu. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do wydawania odpisów ksiąg wieczystych prowadzonych w systemie informatycznym, o którym mowa w art. 25

CELE I ZASADY SYSTEMU KSIĄG WIECZYSTYCH - obowiązujące w polskim systemie ksiąg wieczystych zasady gwarantują bezpieczeństwo obrotu nieruchomościami. Zasada jawności formalnej → oznacza z jednej strony powszechną dostępność dla każdego, kto chce zapoznać się z treścią księgi, a z drugiej – prawną bezskuteczność zarzutu nieznajomości istniejących w księdze wpisów lub wniosków, o których uczyniono w księdze wzmiankę; Zasada jawności materialnej → oznacza, że księga wieczysta ujawnia rzeczywisty stan prawny nieruchomości, a więc, że prawo wpisane do księgi rzeczywiście istnieje i że prawo wykreślone nie istnieje; Zasada wiarygodności ksiąg wieczystych → jest wynikiem łącznego działania obydwu zasad jawności i powoduje, że nie występuje konieczność poszukiwania stanu prawnego poza księgami wieczystymi. Księgi stanowią wyłączny dowód stanu prawnego nieruchomości ujawnionej w danej księdze wieczystej; 4. Zasada legalizmu materialnego albo oficjalności → oznacza, że wpis może być dokonany tylko na podstawie takiego dokumentu, który rejestruje czynność materialno-prawną powodującą powstanie, zmianę lub ustanie prawa podlegającego wpisowi do księgi wieczystej;

CELE I ZASADY SYSTEMU KSIĄG WIECZYSTYCH - cd 5.Zasada rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych →Legalną definicję instytucji rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych wyraża przepis art.5 KWU zgodnie z którym, w razie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej, a rzeczywistym stanem prawnym treść księgi rozstrzyga na korzyść tego, kto przez czynność prawną z osobą uprawnioną według treści księgi nabył własność lub inne prawo rzeczowe. Rękojmia odnosi się do praw ujawnionych w KW, a nie do danych zawartych w zbiorach dokumentów. Rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych stanowi odstępstwo od zasady, że nikt nie może przenieść na inną osobę więcej praw aniżeli sam posiada Nabywca, który w dobrej wierze (nie wiedział i nie mógł się wcześniej z łatwością dowiedzieć o wcześniejszym rzeczywistym stanie prawnym nieruchomości) nabył nieruchomość od osoby uprawnionej wedle treści księgi wieczystej, może skutecznie domagać się wydania rzeczy od właściciela, który nie jest ujawniony w księdze (właściciel nieujawniony zostaje pozbawiony własności, jeśli nabywający nie wiedział lub mimo starań nie mógł się dowiedzieć rzeczywistym stanie prawnym). Co za tym idzie, rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych stanowi odstępstwo od zasady, że nikt nie może przenieść na inną osobę więcej praw aniżeli sam posiada - tylko pod warunkiem działania w dobrej wierze. Rękojmia nie działa, jeśli nabywca wiedział lub z łatwością mógł się dowiedzieć o niezgodności treści księgi z rzeczywistym stanem prawnym. Rękojmia nie chroni nabywcy w wypadku, gdy rozporządzenia dokonywane jest nieodpłatnie (darowizna) Inne rejestry wyposażone w rękojmię wiary publicznej to np. Krajowy Rejestr Sądowy i Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej

Rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych nie chroni: rozporządzeń nieodpłatnych dokonanych na rzecz nabywcy działającego w złej wierze. W złej wierze jest ten, kto wie, że treść księgi wieczystej jest niezgodna z rzeczywistym stanem prawnym, albo ten, kto z łatwością mógł się o tym dowiedzieć. Jeżeli do dokonania rozporządzenia potrzebny jest wpis w księdze wieczystej, chwila złożenia wniosku o wpis jest rozstrzygająca dla oceny dobrej lub złej wiary nabywcy. Jednakże gdy rozporządzenie dochodzi do skutku dopiero po dokonaniu wpisu, rozstrzyga dzień, w którym rozporządzenie doszło do skutku.

[Ograniczenia ochrony] Rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych nie działa przeciwko: 1) prawom obciążającym nieruchomość z mocy ustawy, niezależnie od wpisu, 2) prawu dożywocia, 3) służebnościom ustanowionym na podstawie decyzji właściwego organu administracji państwowej, 4) służebnościom drogi koniecznej albo ustanowionym w związku z przekroczeniem granicy przy wznoszeniu budynku lub innego urządzenia, 5) służebnościom przesyłu.

CELE I ZASADY SYSTEMU KSIĄG WIECZYSTYCH - cd 6. Zasada inicjatywy stron ► wpisy są dokonywane wyłącznie na pisemny wniosek. Działanie tej zasady powoduje również to, że pełnomocnictwo do złożenia i cofnięcia wniosku powinno być udzielone na piśmie. Jedynie wyjątkowo, gdy przepis szczególny to przewiduje, sąd może dokonać wpisu z urzędu; 7. Zasada szczegółowości ► ustawodawca przyjął realny system ksiąg wieczystych: księga wieczysta jest prowadzona dla nieruchomości niezależnie od następujących zmian właściciela i obejmuje tylko jedną nieruchomość. Funkcjonowanie tej zasady powoduje, że księgi wieczyste mają charakter rejestru przedmiotowego; 8. Zasada powszechności ► księgi wieczyste prowadzone są dla wszystkich nieruchomości; 9. Zasada mocy wstecznej wpisu oznacza, że powstanie skutków wpisu jest wcześniejsze aniżeli chwila jego dokonania. Jednakże zasada mocy wstecznej wpisu działa dopiero wtedy, gdy wpis zostanie dokonany w księdze wieczystej; 10. Zasada skuteczności wpisu polega na tym, że nabycie, zmiana, czy wygaśnięcie prawa również przy konstytutywnym wpisie następuje zawsze już z chwilą jego dokonania. Powoduje to, że wpis nieprawomocny wywołuje wszelkie skutki, jakie ustawa wiąże ze stanem prawnym ujawnionym w księdze wieczystej, a w szczególności korzysta w pełni z rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych. Wpis w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu, a w wypadku wszczęcia postępowania z urzędu – od chwili wszczęcia tego postępowania.

Składają się z 4 działów:
Źródła informacji o nieruchomości - Zakres informacji zawarty w księgach wieczystych Składają się z 4 działów: I - oznaczenie nieruchomości oraz wpis praw związanych z jej własnością; II - wpisy dotyczące własności i użytkowania wieczystego; III - wpisy dotyczące ograniczonych praw rzeczowych z wyjątkiem hipotek; IV - wpisy dotyczące hipotek. Przy każdej księdze wieczystej prowadzi się akta księgi wieczystej. Do akt tych składa się dokumenty i pisma dotyczące nieruchomości.

Zakres informacji zawarty w księgach wieczystych
W zakresie praw osobistych i roszczeń, w księdze wieczystej mogą być ujawnione (art. 16): prawo najmu lub dzierżawy, prawo odkupu lub pierwokupu, prawo dożywocia, roszczenie o przeniesienie własności nieruchomości lub użytkowania wieczystego albo o ustanowienie ograniczonego prawa rzeczowego, roszczenie wynikające z określenia zarządu lub sposobu korzystania z nieruchomości przez współwłaścicieli lub wieczystych użytkowników, roszczenie współwłaścicieli wyłączające uprawnienie do zniesienia współwłasności, wierzytelności banku hipotecznego zabezpieczone hipoteką oraz informacja, że zostały one wpisane do rejestru zabezpieczenia listów zastawnych, prawo korzystania z budynku lub pomieszczenia mieszkalnego w oznaczonym czasie w każdym roku.

Podstawę wpisu mogą stanowić: - dokumenty z podpisem notarialnie poświadczonym, o ile przepis szczególny nie stanowi inaczej, - akty notarialne, - decyzje administracyjne, - orzeczenia sądowe, - inne dokumenty, takie jak: zaświadczenia wystawione przez organy i urzędy w zakresie ich właściwości, dokumenty wystawione przez banki, ugody sądowe i zrównane z nimi pod względem skutków prawnych ugody w postępowaniu administracyjnym, akty stanu cywilnego, dokumenty geodezyjne, dokumenty prywatne Przepisy stanowiące o konieczności sporządzenia czynności w formie aktu notarialnego odnoszą się wyłącznie do nabycia własności nieruchomości przez czynnośd prawną. Dotyczą również nabycia prawa użytkowania wieczystego i odrębnej własności budynków, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, a także oświadczenia o ustanowieniu ograniczonego prawa rzeczowego. Forma ta jest albo wymagana przez prawo pod rygorem nieważności czynności prawnej albo zastrzeżona przez same strony bez obowiązku ustawowego i rygoru nieważności.

Źródła informacji o nieruchomości. Przykład wpisu – wyciąg z księgi wieczystej DZIAŁ IV – HIPOTEKA: Numer hipoteki: 1 Hipoteka umowna kaucyjna Suma: ,00; Waluta sumy: zł Oznaczenie wierzytelności i stosunku prawnego: Numer wierzytelności: 1 Wierzytelność: zabezpieczenie spłaty kredytu, odsetek i innych kosztów Stosunek prawny: umowa linii kredytowej PLUS nr BL53752/2009 z dnia r. Oraz porozumienie o restrukturyzacji zadłużenia kwoty kredytu z dnia r. Termin zapłaty: Rodzaj zmiany: ujawniono zmianę terminu spłaty kredytu pole: oraz zmianę wierzyciela pole: Inna osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną: Raiffeisen Bank Polska S.A., Warszawa, Numer hipoteki: 2 Hipoteka przymusowa Suma: ,47; Waluta sumy: zł Wierzytelność: należność obj. decyzją nr DZPDZ13/00427 tj. należność główna z tytułu zaległości na FUS, za okres oraz FP i FGŚP za okres , oraz odsetki, koszty upomnień przedegzekucyjnych i inne koszty Inna osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną: Zakład Ubezpieczeń Społecznych oddział w Krakowie, Warszawa. DZIAŁ I – OZNACZENIE NIERUCHOMOŚCI: Położenie: Województwo: małopolskie Powiat: M. Kraków; Gmina: Kraków M.; Miejscowość: Kraków Dzielnica: Krowodrza; Ulica: Makowskiego; Numer budynku: 18 Numer lokalu: 57 Przeznaczenie lokalu: lokal mieszkalny Opis lokalu: 2 pokoje, kuchnia, łazienka, przedpokój Pomieszczenia przynależne - piwnica Kondygnacja: 5,0 Przyłączenie – numer księgi wieczystej: / / Odrębność: tak Obszar: 36,97 m2. DZIAŁ I – SPIS PRAW: Rodzaj prawa: udział związany z własnością lokalu Udział związany: wielkość udziału w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali – 8/1000 Numer księgi wieczystej gruntowej - / DZIAŁ II – WŁASNOŚĆ: Właściciel: Wielkość udziału: 1/1 Osoba fizyczna Renata Wełna (Franciszek, Zofia) DZIAŁ III – PRAWA, ROSZCZENIA I OGRANICZENIA: Numer wpisu: 1 Rodzaj wpisu: inny wpis Treść wpisu: wszczęcie postępowania egzekucyjnego na podstawie tytułu wykonawczego BTE nr 88/2013/BZPIKH wraz z postanowieniem Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia z dnia r. sygn. V GCO 756/13/S, zgodnie z zawiadomieniem komornika z dnia sygn. KM 2195/13, na rzecz niżej wymienionego wierzyciela Inna osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną: Bank Handlowy w Warszawie S.A. Warszawa

Podstawy prawne opracowań GEODEZYJNO- KARTOGRAFICZNYCH 1. Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. 193/2010, poz. 1287) 2. Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. 38/2001, poz. 454) 3. Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 2 kwietnia 2001 w sprawie geodezyjnej ewidencji uzbrojenia terenu oraz zespołów uzgadniania dokumentacji projektowej (Dz. U. 38/2001, poz. 455) 4. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 19 lutego 2004 w sprawie wysokości opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne oraz udzielanie informacji, a także za wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencji (Dz. U. 37/2004, poz. 333)

USTAWA z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne reguluje sprawy dotyczące: geodezji i kartografii; krajowego systemu informacji o terenie; ewidencji gruntów i budynków; inwentaryzacji i ewidencji sieci uzbrojenia terenu; rozgraniczania nieruchomości; państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego; uprawnień do wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych; numeracji porządkowej nieruchomości w miejscowościach

Kataster nieruchomości (ewidencja gruntów i budynków) Jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami. Ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące: gruntów – ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty budynków – ich położenia, przeznaczenia, funkcji użytkowych i ogólnych danych technicznych lokali – ich położenia, funkcji użytkowych oraz powierzchni użytkowej W ewidencji wykazuje się również: właściciela, jego miejsce zamieszkania lub siedzibę informacje o wpisaniu do rejestru zabytków wartość nieruchomości Różnica między księgami wieczystymi a ewidencją gruntów i budynków sprowadza się do tego, że: Księgi wieczyste prowadzone są w celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości, natomiast w EGiB uwidacznia się stan rzeczywisty. Podstawowym obiektem w KW jest nieruchomość, zaś w EGiB- działka gruntu. Wpis do EGiB ma przede wszystkim znaczenie informacyjne. Ustawa nie wiąże z wpisem do EGiB domniemań zgodności z rzeczywistym stanem prawnym, ani jakiegokolwiek skutku materialno prawnego, ponieważ EGiB nie służy do ustalania stanu prawnego nieruchomości. Dane zawarte w EGiB stanowią podstawę: planowania gospodarczego i planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami, ewidencji gospodarstw rolnych.

ORGANY WŁAŚCIWE W SPRAWACH ewidencji gruntów i budynków Główny Geodeta Kraju Centralny organ administracji rządowej -nadzór nad realizacją polityki państwa w zakresie geodezji i kartografii, -opracowanie zasad techniczno-organizacyjnych i prowadzenia katastru oraz współdziałanie w jego tworzeniu Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego -kontrola i nadzór nad działalnością starosty -organ wyższego stopnia w rozumieniu kpa w stosunku do starosty Starosta (Prezydent miasta na prawach powiatu) -prowadzenie ewidencji gruntów -organ I stopnia w sprawach ewidencji gruntów i budynków

Ewidencja gruntów i budynków obejmuje obszar całego kraju z wyjątkiem morza terytorialnego. Terytorium lądowe Rzeczypospolitej Polskiej: Powierzchnia – 312,7 tys. km2, w tym: -miasta –21,2 tys. km2 -tereny wiejskie -291,5 tys. km2 Liczba województw –16 Liczba powiatów –378 Liczba gmin –2478 Liczba działek ewidencyjnych ~ 35 mln Liczba budynków –17,5 mln ( 5,6 mln w miastach , 11,9 mln na wsi) Liczba nieruchomości lokalowych –4,8 mln (4,1mln w miastach, 0,7 mln na wsi)

Jednostkami powierzchniowymi podziału kraju dla celów ewidencji są: jednostka ewidencyjna, obręb ewidencyjny, działka ewidencyjna. Jednostkę ewidencyjną stanowi obszar gruntów położonych w granicach administracyjnych gminy, a w przypadku gdy w skład gminy wchodzi miejscowość o statusie miasta –również w granicach administracyjnych miasta. W miastach, w których utworzone zostały dzielnice, jako jednostki pomocnicze gminy, jednostką ewidencyjną może być obszar dzielnicy lub kilku sąsiadujących ze sobą dzielnic Jednostkę ewidencyjną określa nazwa własna oraz identyfikator krajowego rejestru urzędowego podziału terytorialnego kraju, prowadzonego na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Jednostka ewidencyjna dzieli się na obręby ewidencyjne. Przy projektowaniu przebiegu granic obrębów uwzględnia się podział na rejony statystyczne i obwody spisowe. Granice obrębów wiejskich powinny być zgodne z granicami wsi i sołectw. Granice obrębów na obszarach miast powinny być zgodne z granicami dzielnic i w miarę możliwości pokrywać się z granicami osiedli i zespołów urbanistycznych oraz naturalnymi granicami wyznaczonymi w szczególności przez cieki, ulice, linie kolejowe i inne obiekty fizjograficzne. Na odcinkach wybrzeża morskiego granice obrębów powinny być zgodne z linią podstawową morza terytorialnego. Teren zamknięty, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy, może stanowić odrębny obręb ewidencyjny zastrzeżony ze względu na obronność i bezpieczeństwo państwa. Obręb w jednostce ewidencyjnej jest określony przez jego nazwę i numer lub wyłącznie przez numer.

Informacje zawarte w operacie ewidencyjnym są jawne. Starosta udostępnia informacje zawarte w operacie ewidencyjnym w formie: wypisów z rejestrów, kartotek i wykazów tego operatu; wyrysów z mapy ewidencyjnej; kopii dokumentów uzasadniających wpisy do bazy danych operatu ewidencyjnego; plików komputerowych sformatowanych zgodnie z obowiązującym standardem wymiany danych ewidencyjnych; usług, o których mowa w art. 9 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej. Każdy, z zastrzeżeniem ust. 5, może żądać udostępnienia informacji zawartych w operacie ewidencyjnym.

Działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych. Ewidencja obejmuje: 1) dane liczbowe i opisowe dotyczące gruntów i budynków oraz lokali, 2) dane dotyczące właścicieli nieruchomości. W przypadkach braku danych dotyczących właścicieli w ewidencji wykazuje się dane osób i jednostek organizacyjnych, które tymi nieruchomościami władają. W ewidencji oprócz danych, o których mowa, wykazuje się także dane dotyczące: użytkowników wieczystych gruntów, jednostek organizacyjnych sprawujących zarząd lub trwały zarząd nieruchomościami, państwowych osób prawnych, którym Skarb Państwa powierzył w stosunku do jego nieruchomości, wykonywanie prawa własności lub innych praw rzeczowych, organów administracji publicznej, które gospodarują nieruchomościami wchodzącymi w skład zasobu nieruchomości Skarbu Państwa oraz gminnych, powiatowych i wojewódzkich zasobów nieruchomości, użytkowników gruntów państwowych i samorządowych,

Dane ewidencyjne dotyczące
działki ewidencyjnej budynku stanowiącego część składową gruntu lokalu lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość numer działki numeryczny opis granic działki pole powierzchni pola powierzchni konturów użytków gruntowych i klas gleboznawczych w granicach działki wartość działki oraz data określenia tej wartości numer jednostki rejestrowej gruntów oznaczenie księgi wieczystej, a w przypadku gdy księga wieczysta nie jest założona oznaczenie dokumentów określających własność oznaczenie dokumentów określających inne prawa do działki j niż własność i prawo użytkowania wieczystego numer rejestru zabytków numer rejonu statystycznego numer ewidencyjny budynku numer porządkowy, którym oznaczony został budynek w trybie przepisów o numeracji nieruchomości numeryczny opis konturu wyznaczonego przez prostokątny rzut na płaszczyznę poziomą zewnętrznych płaszczyzn ścian zewnętrznych kondygnacji przyziemnej budynku, a w budynkach posadowionych na filarach, kondygnacji opartej na tych filarach — zwanego dalej konturem budynku numery działek ewidencyjnych, na których usytuowany jest budynek oznaczenie funkcji podstawowej budynku wartość budynku oraz data jej określenia rok zakończenia budowy pole powierzchni zabudowy w m2 liczba kondygnacji nadziemnych oraz liczba kondygnacji podziemnych informacja o materiale, z którego zbudowane są zewnętrzne ściany budynku liczba i numery lokali stanowiących odrębne nieruchomości lokalowe i inne lokale liczba i numery lokali innych niż wymienione w pkt 11 powierzchnia użytkowa wszystkich lokali i pomieszczeń przynależnych numer lokalu numer ewidencyjny budynku, w którym znajduje się lokal oznaczenie funkcji użytkowej lokalu liczba izb wchodzących w skład lokalu oraz liczba i rodzaj pomieszczeń przynależnych wyrażone w m2 pole powierzchni użytkowej lokalu oraz pomieszczeń przynależnych oznaczenie księgi wieczystej oznaczenie dokumentów określających inne niż własność prawa do lokalu numer ewidencyjny jednostki rejestrowej lokali, do której przyporządkowany został lokal wartość lokalu i data ustalenia tej wartości

Powiązanie ksiąg wieczystych z innymi systemami informacyjnymi dotyczącymi nieruchomości
Ustawa wprowadza powiązania ksiąg wieczystych z katastrem nieruchomości (rozumianym jako ewidencja gruntów i budynków) w sposób następujący: dane dotyczące oznaczenia nieruchomości pochodzą z katastru nieruchomości (art. 26 ust.1), – w razie niezgodności danych katastru nieruchomości z oznaczeniem nieruchomości w księdze wieczystej, na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego sąd rejonowy dokonuje sprostowania (art. 27 ust. 1), sądy prowadzące księgi wieczyste w systemie informatycznym powinny mieć zapewniony nieodpłatny dostęp do bazy danych katastru nieruchomości w celu sprawdzenia oznaczenia nieruchomości (art. 27 ust. 4), organy prowadzące kataster nieruchomości powinny mieć zapewniony nieodpłatny dostęp do bazy danych księgi wieczystej w części obejmującej dział pierwszy i drugi, w celu sprawdzenia zgodności danych w katastrze nieruchomości z treścią wpisów w powyższych działach (art. 36 ust. 4)

z państwowego zasobu geodezyjno-kartograficznego,
Powiązanie katastru nieruchomości z innymi systemami informacyjnymi dotyczącymi nieruchomości Kataster powiązany jest z innymi systemami głównie w zakresie uzyskiwania danych. Dane ewidencyjne do założenia i prowadzenia ewidencji gruntów i budynków pozyskiwane są m.in. z następujących źródeł: z państwowego zasobu geodezyjno-kartograficznego, z rejestrów i ewidencji prowadzonych przez sądy, organy administracji publicznej oraz państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne, z dokumentacji architektoniczno-budowlanej gromadzonej i przechowywanej przez organy administracji publicznej, z dokumentów udostępnianych przez zainteresowane osoby, organy i jednostki organizacyjne

Na podstawie baz danych ewidencyjnych przy wykorzystaniu informatycznego systemu komputerowego tworzy się dla poszczególnych obrębów następujące podstawowe raporty obrazujące dane ewidencyjne: rejestr gruntów, rejestr budynków rejestr lokali, kartotekę budynków, kartotekę lokali mapę ewidencyjną.

Ewidencja podatkowa - dane przedmiotowe
W odniesieniu do gruntów: powierzchnię, określoną z dokładnością do 1 m2, identyfikatory działek ewidencyjnych, numer księgi wieczystej lub zbioru dokumentów oraz nazwę sądu, w którym jest prowadzona księga wieczysta lub zbiór dokumentów. W odniesieniu do budynków lub ich części: powierzchnię użytkową, identyfikatory budynków, numer księgi wieczystej lub zbioru dokumentów oraz nazwę sądu, w którym jest prowadzona księga wieczysta, jeżeli budynek stanowi odrębny od gruntu przedmiot własności. W ewidencji mogą być wykazywane inne dane, jak: akty notarialne; decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu decyzje o pozwoleniu na budowę; plany zagospodarowania przestrzennego; ewidencja prowadzona przez urzędy skarbowe; Ewidencja Centralnego Rejestru Podmiotów - Krajowej Ewidencji Podatników.

Służba Geodezyjna i Kartograficzna Centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach geodezji i kartografii jest Główny Geodeta Kraju. Nadzór nad Głównym Geodetą Kraju sprawuje minister właściwy do spraw administracji publicznej. Główny Geodeta Kraju wykonuje swoje zadania przy pomocy Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii.

Państwowy zasób geodezyjno-kartograficzny
Państwowy Zasób Geodezyjny i Kartograficzny – zbiór wszystkich cyfrowych i analogowych materiałów (zbiory map, mat. Fotogrametryczne, teledetekcyjne, oraz dokumenty w postaci operatów, rejestrów, wykazów, katalogów, wydawnictw, zdjęć lotniczych i satelitarnych, baz danych oraz banków danych), geodezyjnych i kartograficznych, służący gospodarce narodowej, obronności państwa, nauce, kulturze i potrzebom obywateli (Art. 40). Stanowi własność Skarbu Państwa. Jest gromadzony w ośrodkach dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej. Gromadzenie należy do: Głównego Geodety Kraju – w zakresie zasobu centralnego; marszałków województw – w zakresie zasobów wojewódzkich; starostów – w zakresie zasobów powiatowych. Prowadzony jest w sposób jednolity dla całego kraju. Jest bazą informacyjną dla krajowego systemu informacji o terenie. Zawiera również materiały dotyczące m.in. ewidencji gruntów i budynków, geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu, powszechnej taksacji nieruchomości i innych opracowań.

osnów i pomiarów grawimetrycznych i magnetycznych,
Państwowy zasób geodezyjno-kartograficzny Zasób gromadzony jest w grupach asortymentowych, Grupy asortymentowe dotyczą: osnów geodezyjnych, osnów i pomiarów grawimetrycznych i magnetycznych, pomiarów astronomicznych i satelitarnych zdjęć lotniczych i satelitarnych, opracowań topograficznych, pomiarów granic państwa i granic województw, państwowego rejestru granic wraz z opisem oraz rejestru powierzchni jednostek zasadniczego podziału terytorialnego państwa, pomiarów granic powiatów i gmin, mapy zasadniczej, ewidencji gruntów i budynków – katastru nieruchomości, powszechnej taksacji nieruchomości, wyciągów z operatów szacunkowych nieruchomości, gleboznawczej klasyfikacji gruntów, rozgraniczania nieruchomości, podziałów nieruchomości, innych opracowań dla celów prawnych, geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu, pomiarów inwentaryzacyjnych, scalania i wymiany gruntów, opracowań urządzeniowo- rolnych i urządzeniowo-leśnych, systemów informacji geograficznej, baz danych krajowego systemu informacji o terenie, fotomap i ortofotomap, opracowań tematycznych, innych opracowań.

Inne źródła kartograficzne
Standardowymi opracowaniami kartograficznymi, tworzonymi na podstawie odpowiednich zbiorów danych zawartych w bazach danych są: mapy ewidencyjne w skalach: 1:500, 1:1 000, 1:2 000, 1:5 000; mapy zasadnicze w skalach: 1:500, 1:1 000, 1:2 000, 1:5 000; mapy topograficzne w skalach: 1:10 000, 1:25 000, 1:50 000, 1: ; mapy ogólno - geograficzne w skalach: 1: , 1: , 1: Dla terenów zamkniętych, zamiast mapy zasadniczej, sporządza się odrębne mapy zawierające w swojej treści również sieć podziemnego uzbrojenia terenu. Sporządzanie i aktualizowanie tych map oraz ustalanie granic terenów zamkniętych należy do właściwych ministrów i kierowników urzędów centralnych

Inne źródła kartograficzne
Treść mapy ewidencyjnej stanowią następujące elementy: granice: państwa, jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, jednostek ewidencyjnych, obrębów, działek, oznaczenia punktów granicznych, z wyróżnieniem punktów, których położenie określone zostało w odpowiednim trybie i z wymaganą dokładnością, a spośród nich - punktów trwale stabilizowanych w terenie, kontury użytków gruntowych i ich oznaczenia, kontury klas gleboznawczych i ich oznaczenia, kontury budynków, numery działek ewidencyjnych, granice rejonów statystycznych i ich oznaczenia, dane opisowo-informacyjne, a w szczególności: a) nazwy jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, b) oznaczenia jednostki ewidencyjnej i obrębu, c) nazwy ulic, placów, uroczysk, cieków, zbiorników wodnych i innych obiektów fizjograficznych, d) numery dróg publicznych nadane na podstawie przepisów o drogach publicznych, e) numery porządkowe i ewidencyjne budynków.

Mapa zasadnicza → Podstawowa mapa kraju ►zgodnie z Ustawą prawo geodezyjne i kartograficzne, wielkoskalowe opracowanie kartograficzne, zawierające aktualne informacje o przestrzennym rozmieszczeniu obiektów ogólno - geograficznych oraz elementach ewidencji gruntów i budynków, a także ewidencji sieci uzbrojenia terenu: nadziemnych, naziemnych i podziemnych. Mapa zasadnicza znajduje się w Państwowym Zasobie Geodezyjnym i Kartograficznym, który jest składowany, dla obszaru każdego powiatu w powiatowym ośrodku dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, mieszczącym się z reguły w siedzibach starostw. Zgodnie z Instrukcją techniczną K-1 treść mapy dzieli się na treść obligatoryjną oraz treść fakultatywną. Treść obligatoryjną mapy zasadniczej stanowią: punkty osnów geodezyjnych elementy ewidencji gruntów i budynków elementy sieci uzbrojenia terenu, w szczególności urządzenia nadziemne, naziemne i podziemne. ukształtowanie terenu

Mapa zasadnicza → Podstawowa mapa kraju
Treść obligatoryjną mapy zasadniczej stanowią: punkty osnów geodezyjnych elementy ewidencji gruntów i budynków elementy sieci uzbrojenia terenu, w szczególności urządzenia nadziemne, naziemne i podziemne. ukształtowanie terenu Nakładki tematyczne oznakowanie: O - osnowy geodezyjne E - ewidencja gruntów i budynków U - sieci uzbrojenia terenu S - sytuacja powierzchniowa (inne obiekty trwale związane z terenem) W - rzeźba terenu R - realizacyjne uzgodnienia projektowe

Mapa zasadnicza → Podstawowa Mapa Kraju
Od 5 kwietnia 2013 roku jedynym dokumentem opisującym zasady prowadzenia mapy zasadniczej jest Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z 12 lutego 2013 r. w sprawie bazy danych geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu, bazy danych obiektów topograficznych oraz mapy zasadniczej. Rozporządzenie to nie przewiduje możliwości prowadzenia mapy zasadniczej w formie analogowej, a jedynie definiuje obiektowe bazy danych, z których pozyskuje się dane do utworzenia mapy zasadniczej. Poniżej: mapa numeryczna w środowisku AutoCad widok na ekranie komputera W przypadku mapy numerycznej prezentowane dane mogą posiadać dwie postaci. Pierwszym rodzajem jest mapa rastrowa, na którą składają się regularne siatki pól podstawowych zorganizowanych wierszy i kolumny. Niestety posiada ona wady, w postaci trudności aktualizacji obrazu oraz pogarszania się jego jakości podczas powiększania obrazu. Mapy rastrowe otrzymuje się w procesie skanowania map. Jest to proces dość łatwy, jednak przechowywanie map rastrowych zajmuje wiele pamięci. Mapa wektorowa natomiast jest wynikiem digitalizacji przy użyciu digitalizera albo automatycznej wektoryzacji. Mapa wektorowa stanowi zbiór obiektów opisanych w zdalnym układzie współrzędnych. W jej przypadku wszelkie krzywe zapisywane są w postaci wzorów. Dzięki temu z łatwy sposób można ją aktualizować. Z uwagi na to, że położenie punktów opisane jest w postaci wzorów zajmują one mniejsza ilość pamięci niż mapy rastrowe. Należy zaznaczyć, że mapy w postaci numerycznej posiadają szereg zalet. Wśród nich wymienić trzeba przede wszystkim łatwość aktualizacji. Poza tym z jednej mapy może w tym samym czasie korzystać wiele osób. Użytkownicy map cyfrowych zwracają również szczególną uwagę na ich wielowarstwowość i łatwość wyszukiwania informacji.

Geodezyjna ewidencja sieci uzbrojenia terenu (GESUT) - uporządkowany zbiór danych przestrzennych i opisowych sieci uzbrojenia terenu, a także informacje o podmiotach władających siecią. Sieci uzbrojenia terenu to wszelkiego rodzaju nadziemne, naziemne i podziemne przewody i urządzenia: wodociągowe, kanalizacyjne, gazowe, cieplne, telekomunikacyjne, elektroenergetyczne i inne, z wyłączeniem urządzeń melioracji szczegółowych, a także podziemne budowle, jak: tunele, przejścia, parkingi, zbiorniki, itp. Dane te dotyczą: rodzaju przewodów, które na mapie GESUT (nakładce U) oznaczone są odpowiednią literą na edycji czarno-białej lub kolorem na kolorowej edycji tej mapy. położenia przewodu nazwy, siedziby lub adresu właściciela sieci uzbrojenia terenu oraz jednostki organizacyjnej zarządzającej tą siecią sposobu uzyskania danych o przewodach

Różnice miedzy mapą zasadniczą, a ewidencyjną
Treść mapa ewidencyjna mapa zasadnicza Granice działek X Latarnie Numery porządkowe budynków Drzewa Warstwice Skarpy Linie wysokiego napięcia Numery działek Studzienki kanalizacyjne Budynki Murki oporowe Ogrodzenia Opisy i kontury użytków gruntowych Nazwy ulic i placów Studnie Punkty graniczne stabilizowane trwale Uzbrojenie podziemne

Różnice miedzy mapą zasadniczą, a ewidencyjną
Mapa zasadnicza jest w kroju sekcyjnym prostokątnym, czyli jedna mapa odpowiada jednej sekcji o wymiarach 500 mm x 800 mm. Obejmuje ona zawsze taki sam obszar terenu, który jest ściśle ograniczony przez rozmiar sekcji. Dla przykładu mapa w skali 1:2000 obejmuje 1 km x 1,6 km w terenie. Północ w tej mapie jest na górze. Mapa ewidencyjna jest często wykonana w kroju obrębowym. Kierunek północy jest wyrażony poprzez odpowiedni znak strzałki północy. Na jednym arkuszu mapy ma zmieścić się jak najwięcej informacji, ale tylko w granicach jednego obrębu. Mapa ewidencyjna jest nakładką mapy zasadniczej, przedstawiającą jedynie elementy ewidencji gruntów i budynków.

Prowadzenie GESUT na obszarze powiatu, w tym tworzenie, prowadzenie i udostępnianie powiatowej bazy GESUT, jest zadaniem starostów (prezydentów miast na prawach powiatu). W powiatowej bazie GESUT gromadzone są dane o: przewodach (benzynowych, ciepłowniczych, elektroenergetycznych, gazowych, kanalizacyjnych, naftowych, telekomunikacyjnych, wodociągowych, niezidentyfikowanych i innych) obudowach przewodów budowlach podziemne urządzeniach technicznych związane z siecią punktach o określonej wysokości słupach i masztach korytarzach przesyłowe

MIEJSCOWY PLAN ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO Zgodnie z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003r. (Dz. U. Nr 80, poz. 717): każda gmina w Polsce powinna mieć własny plan zagospodarowania przestrzennego, Uchwala go Rada Miasta na podstawie wcześniej uchwalonego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Plan musi zawierać m.in. informacje o: przeznaczeniu terenów (np. pod budownictwo jednorodzinne albo pod usługi), liniach rozgraniczających ulice, drogach publicznych, liniach zabudowy, granicach terenów chronionych (np. strefy ochrony konserwatorskiej), zasadach i warunkach podziału terenów na działki budowlane. Plan zagospodarowania przestrzennego składa się z: opisu, Tekst i rysunek wzajemnie się uzupełniają. rysunku planu, (załącznik graficzny do uchwały). Każdy plan jest podzielony na tereny o różnym przeznaczeniu. Tereny te są oznaczone różnymi kolorami i symbolami. Każdy ma prawo wglądu do studium lub planu miejscowego oraz otrzymania tzw. wypisów i wyrysów z planu miejscowego. Wypis to część opisowa planu, z którego możemy dowiedzieć się m.in. jakie jest dokładne przeznaczenie działki oraz jakie są zasady jej zagospodarowania. Wyrys jest to fragment rysunku planu zagospodarowania przestrzennego dla wnioskowanego terenu, który należy czytać łącznie z tekstem planu.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ► gminny przepis ustalający przeznaczenie terenu (funkcje) oraz zasady jego zagospodarowania. Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. Plan miejscowy stanowi podstawę do wydawania zaświadczeń o przeznaczeniu terenu (np. przeznaczenie pod funkcję usługową bądź mieszkalną), a także różnorodnych decyzji odnośnie do wykonywania obiektów budowlanych, odbudowy tych obiektów, ich nadbudowy, rozbudowy i zmiany sposobu użytkowania Przykład planu

Ewidencja podatkowa nieruchomości
Ewidencję podatkową nieruchomości prowadzą w systemie informatycznym organy podatkowe dla potrzeb wymiaru i poboru podatku: od nieruchomości, rolnego podatku leśnego. Ewidencja obejmuje dane: dotyczące podatników podatku od nieruchomości (dane podmiotowe), dotyczące gruntów, budynków lub ich części, a także budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, podlegających opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, oraz gruntów podlegających opodatkowaniu podatkiem rolnym lub podatkiem leśnym (dane przedmiotowe). W odniesieniu do osób fizycznych, w ewidencji wykazuje się dane dotyczące podatników, w tym: nazwisko, pierwsze imię, drugie imię, adres zamieszkania, numer identyfikacji podatkowej (NIP), numer ewidencyjny PESEL, numer identyfikacyjny REGON, o ile został nadany W odniesieniu do osób prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, w ewidencji wykazuje się dane dotyczące podatników, w tym: nazwę pełną lub nazwę skróconą (firma), adres siedziby, numer identyfikacji podatkowej (NIP), numer identyfikacyjny REGON.

Podstawowe definicje. Nieruchomości

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "Podstawowe definicje. Nieruchomości"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres

Wejść

Zaloguj się poprzez sieć społeczną:

Podstawowe definicje. Nieruchomości

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "Podstawowe definicje. Nieruchomości"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres