TOTALITARYZM.

Prezentacja na temat: "TOTALITARYZM."— Zapis prezentacji:

1 TOTALITARYZM

2 Łac. Totus – cały, całkowity Likwidacja wszelkich form samodzielności społeczeństwa oraz poddanie ich całkowitej władzy państwa. Definicję państwa totalitarnego jako pierwszy podał Benito Mussolini- przywódca państwa faszystowskiego „Nic bez państwa, nic poza państwem, nic przeciw państwu”

3 - jedna parta kierowana głównie przez jednostkę;
6 cech charakteryzujących reżim totalitarny (Carl J. Friedrich, Z. Brzeziński) - ideologia; - jedna parta kierowana głównie przez jednostkę; - policja terrorystyczna; - monopol komunikacji; - monopol broni; - gospodarka centralnie kierowana.

4 - działalność socjalna oraz pozyskanie zaufania społeczeństwa.
Przyczyny powstania systemów totalitarnych – żrodła poparcia w społeczeństwie czynniki ekonomiczne (kryzys ekonomiczny lat 20 XX w. spadek zaufania do gospodarki wolnorynkowej, zubożenie społeczeństwa) czynniki polityczne (wzrost znaczenia państwa, które otrzymało znaczącą rolę odbudowy gospodarki) proces zjednoczenia Włoch i Niemiec oraz potrzeba dorównania potęgom europejskim; - przegrana Niemiec podczas I wojny światowej (utrata możliwości stworzenia państwa kolonialnego, bardzo dużo osób niezdolnych do pracy – kombatantów) - niezadowolenie Włoch z postanowień Kongresu Wersalskiego pomijających ich udział w podziale kolonii; - działalność socjalna oraz pozyskanie zaufania społeczeństwa.

5 Pogarda dla szerokich mas, które stanowiły jedynie środek do realizacji celu. Naziści i faszyści uważali je za nierozumny tłum. Szerokie masy narodu nie składają się z dyplomatów lub profesorów nauki o państwie i prawie, ani nawet ze zwyczajnie rozsądnych ludzi, ale z małych chwiejnych człowieczków, skłonnych do zwątpień i niepewności. A. Hitler

6 Carl Schmitt - decyzjonizm
C. Schmidt uważał, że swobodne ścieranie się poglądów politycznych oraz kontrola opinii publicznej nad rządem w państwie demokratycznym, liberalnym miały swoje uzasadnienie w czasie walki mieszczaństwa z monarchią absolutną. W czasach coraz silniejszej totalnej organizacji społeczeństwa (od końca XIX w.) straciły swoje znaczenie.

7 Według C. Schmitta wyrazicielem woli narodu nie musi być parlament
Niebezpieczeństwa politycznej różnorodności pozwalała uniknąć dyktatura ale nie tyrania. Suwerenem jest ten kto rozstrzyga o stanie wyjątkowym (motywacja działań władzy zależna od aktualnej sytuacji) Zaś wydawane przez suwerena decyzje stały ponad obowiązującym prawem. Silne państwo ze skoncentrowaną władzą.

8 Bennito Mussolini ( ) Odrzucał ustrój demokratyczny oparty na zasadzie suwerenności narodu (parlamentaryzm, wolności obywatelskie) Jego myśl polityczną cechował także radykalny antykomunizm oraz kult państwa totalnego. Państwo w doktrynie Mussoliniego zostało obwołane absolutem, które kontroluje podległe sobie całe społeczeństwo.

9 „Wszystko w ramach państwa, nic poza państwem, nic przeciw państwu”
FASZYZM Ustrój Włoch wprowadzony przez Benito Mussoliniego ( ) po objęciu władzy w 1922r. „Wszystko w ramach państwa, nic poza państwem, nic przeciw państwu” Legitymacja władzy państwowej do ingerencji w teoretycznie każdy przejaw życia społecznego. Korporacjonizm – polegający na solidarnej współpracy pracodawców oraz pracowników tej samej branży

10 Adolf Hitler ( ) Działalność polityczną rozpoczął po I wojnie światowej, wstępując do Niemieckiej Partii Robotniczej (1919) którą następnie przekształcił w Narodowosocjalistyczną Niemiecką Partie Robotniczą. NSDAP otrzymała odpowiednie poparcie w latach 30 XX w, co pozwoliło mianować A. Hitlera na kanclerza Rzeszy

11 A. Hitler nie stworzył oryginalnej doktryny politycznej
A. Hitler nie stworzył oryginalnej doktryny politycznej. Jego światopogląd nazywamy eklektycznym (stanowiącym połączenie elementów z innych koncepcji, także sprzecznych wobec siebie) Głównym motywem koncepcji A. Hitlera była rasistowska idea niemieckiej wspólnoty narodowej, której potrzeby wyznaczało totalitarne państwo rozumiane jako „środek do celu” ku rozwojowi narodu. Powyższa zasada miała być urzeczywistniana przy równoległej zasadzie wodzostwa, która eliminowała wszelkie przejawy demokratyzmu, parlamentaryzmu, federalizmu.

12 Według A. Hitlera największym zagrożeniem dla zasady niemieckiej wspólnoty narodowej byli Żydzi
Według A. Hitlera Żydzi nie zasługiwali na nazywanie ich narodem, rasą ani nawet ludźmi. A. Hitler nazywał ich kapitalistami, komunistami czy masonami. Niemcy widzieli rasę panów, nadludzi w rasie germańskiej. Dlatego uważali, że powinni przejąć władzę nad światem, podejmując walkę o swoją przestrzeń życiową. Oznaczało to rozpoczęcie wojny totalnej, która obejmowałaby nawet ludobójstwo narodów (Żydów, Cyganów)

13 Nawiązanie do teorii nadczłowieka, wybitnej jednostki.
Zasada wodzostwa Nawiązanie do teorii nadczłowieka, wybitnej jednostki. Wódz przejmuje władzę dyktatorską i przedstawia siebie jako symbol nowych czasów

14 Silne wątki antychrześcijańskie oraz dążenie do stworzenia własnej religii germańskiej, opartej na kulcie rasy, narodu, wodza W totalitaryzmie dozwolona była jedyna i słuszna ideologia, głoszona przez jedną partię. Nie dopuszczano wyjątków od jej stosowania, a jednostka zobowiązana była nawet do rezygnacji z własnych celów, tożsamości. Dzięki temu zapewnione zostanie jej szczęście. Teraz jest nasz kolej by stać się Kościołem J. Goebbels

15 Komunizm - stalinizm Rządy Stalina charakteryzowały się zawłaszczeniem przez sekretarza generalnego oraz jego współpracowników coraz większej przestrzeni życia państwowego, likwidacją realnej opozycji w partii i w państwie oraz niszczeniem wszystkich stref wolności nachalną indoktrynacją, tworzeniem potężnego przemysłu wojennego, skolektywizowaniem rolnictwa i zniewoleniem społeczeństwa.

16 J. Stalin uważał się za jedynego interpretatora myśli W. Lenina
J. Stalin uważał się za jedynego interpretatora myśli W. Lenina. Czuł się jedynym wykonawcą testamentu „wodza” rewolucji. Stalin uważał siebie za budowniczego wszechświatowej Republiki Rad, którą zamierzał stworzyć wywołując wojnę „imperialistyczną” Stalin potrzebował wojny także po to aby ocalić siebie oraz partię komunistyczną przed zemstą nienawidzących go mieszkańców Rosji Jego dyktatura przyniosła zapaść cywilizacyjną, patologię, nędzę, czystki etniczne, deportacje, usuwanie chłopów z ich ziemi

17 Stalin nie tolerował samodzielności komunistów, obawiał się o ich sukcesy. Był przeciwny dążeniom komunistów do objęcia władzy gdy nie oznaczało to uzaleznienia od Moskwy Stalin razem z najbliższymi pracownikami realizował kolektywny zarząd państwem sowieckim – Kreml To grupa kilku ludzi, do których należała najwyższa władza w państwie, zwierzchnictwo nad polityką zagraniczną, armią, policją polityczną i gospodarką Istotę działań władzy można opisać w słowach: grabić, dezinformować, zaprzeczać

18 Odebrano społeczeństwu materialne podstawy jego egzystencji poprzez konfiskatę ziemi chłopskiej oraz likwidację prywatnego, średniego i drobnego handlu oraz prywatnych zakładów przemysłowych i rzemieślniczych Kolektywizacja w rolnictwie miała dostarczyć nowej siły roboczej do pospiesznie wznoszonych sowieckich fabryk zbrojeniowych, ułatwić kontrolę społeczeństwa oraz ogołocić z siły roboczej rosyjską wieś. Stalin wraz ze współpracownikami zwrócił uwagę na rosnące znaczenie gospodarki dla ekonomicznego niszczenia przeciwnika. Dlatego też istotę polityki ekonomicznej ZSSR cechowało podyktowane „zagrożeniem” wojennym dążenie do samowystarczalności

19 Wojna jako przejaw bolszewickiej „polityki pokoju”
W polityce zagranicznej Kremla można było dostrzec pozornie sprzeczne nurty, co sprawiało wrażenie wewnętrznych napięć. W taki sposób Moskwa ukrywała przygotowania do kolejnych ataków. Istotą działań ZSSR względem jego sąsiadów, USA i mocarstw europejskich była polityka uzależniania zakładająca szybkie i pełne zniszczenie przeciwnika