INTELIGENCJA EMOCJONALNA W PRACY DYDAKTYKA Model edukacyjny projektu „Praktyka czyni mistrza” Opracowała: Katarzyna Michalak.

Prezentacja na temat: "INTELIGENCJA EMOCJONALNA W PRACY DYDAKTYKA Model edukacyjny projektu „Praktyka czyni mistrza” Opracowała: Katarzyna Michalak."— Zapis prezentacji:

1 INTELIGENCJA EMOCJONALNA W PRACY DYDAKTYKA Model edukacyjny projektu „Praktyka czyni mistrza” Opracowała: Katarzyna Michalak

2 Czym jest inteligencja emocjonalna? Termin ten został użyty po raz pierwszy w 1990 roku przez psychologów amerykańskich dla określenia cech emocjonalnych, istotnych dla osiągnięcia sukcesu. Należą do nich: · empatia, · umiejętność wyrażania i rozumienia uczuć, · niezależność, · umiejętność dostosowania się do zmian, · budzenie sympatii, · umiejętność rozwiązywania problemów międzyludzkich, · wytrwałość, · przyjazny stosunek do ludzi i świata, · grzeczność, · okazywanie szacunku innym.

3 Jak stać się rodzicem o wysokiej inteligencji emocjonalnej? Naukowcy odkryli, że istnieją trzy style wychowawcze: AUTORYTARNY, ULEGŁY, AUTORYTATYWNY.

4 AUTORYTARNI rodzice/nauczyciele ustalają zasady i wymagają bezwzględnego ich przestrzegania. Wierzą, że dzieci powinny znać swoje miejsce i zabraniają im wygłaszania swoich opinii. Badania wskazują na to, że dzieci wychowywane przez autorytarnyh rodziców przeważnie są nieszczęśliwe, nieśmiałe i nieufne.

5 ULEGLI nauczyciele/rodzice starają się akceptować i wspierać dziecko, kiedy tylko jest to możliwe. Jednak, gdy zachodzi potrzeba ustalenia granic lub zareagowania na nieposłuszeństwo, przeważnie zachowują się biernie. Nie mają szczególnych oczekiwań wobec swoich dzieci, pozwalają im na wszystko, na co tylko mają one ochotę.

6 AUTORYTATYWNI nauczyciele i rodzice potrafią ustalić zasady zachowania, jednocześnie wspierając dziecko. Radzą, ale nie kontrolują, tłumaczą swoim dzieciom, co robią i dlaczego, pozwalają im na współudział w podejmowaniu ważnych decyzji. Cenią niezależność u dzieci i uczą je odpowiedzialności. Chętnie udzielają pochwał. Ich dziecko jest pewne siebie, niezależne, ma wyobraźnię, łatwo przystosowuje się do nowego środowiska i jest lubiane. To właśnie w takich rodzinach rosną dzieci o wysokim wskaźniku inteligencji emocjonalnej.

7 Aby stać się „wystarczająco dobrym rodzicem i nauczycielem”, należy zatem zapewnić dziecku: · pozytywną opiekę, · pozytywną dyscyplinę.

8 POZYTYWNA OPIEKA – to dostarczenie dziecku emocjonalnego wparcia, wymaga aktywnego udziału w emocjonalnym życiu dziecka.

9 POZYTYWNA DYSCYPLINA POZYTYWNA DYSCYPLINA – oznacza przemyślane, ustalone i dostosowane do wieku dziecka sposoby reagowania na jego złe zachowanie. Sprowadza się ona do kilku prostych reguł: · Wyznaczcie jasne zasady i granice, których należy przestrzegać. · Ostrzegajcie i informujcie dziecko-ucznia, kiedy się źle zachowuje. · Kształtujcie pozytywne zachowania, chwaląc i nagradzając za nie dziecko, a ignorujcie te, które mają na celu zwrócenie waszej uwagi. · Informujcie dziecko-ucznia o waszych oczekiwaniach. · Zapobiegajcie problemom zanim się pojawią. · Kiedy dziecko-uczeń przekracza ustaloną zasadę, natychmiast zastosujcie odpowiednią karę. Bądźcie stanowczy. · Kiedy musicie ukarać dziecko-ucznia, upewnijcie się, czy kara jest proporcjonalna do przewinienia. · Stosujcie różne techniki dyscyplinowania. Oto kilka najczęściej polecanych: reprymenda, naturalne konsekwencje, stawianie do kąta, odbieranie przywilejów, powtarzanie poprawnego zachowania, system punktowy.

10 Przykładowy test na inteligencję emocjonalną

11

12

13

14 Literatura: Bharwaney G.: Twoje emocjonalne ja: jak podnieść swoje EQ. Gliwice 2008. Bradberry T.,Greaves J.: Podręcznik inteligencji emocjonalnej: wszystko, co potrzebne, by uruchomić swoje EQ. Gliwice 2006. Dyrda B. (red.): Rozwijanie twórczości i inteligencji emocjonalnej dzieci i młodzieży: poradnik dla wychowawców i nauczycieli. Kraków 2004. Goleman D., Boyatzis R., McKee A.: Naturalne przywództwo: odkrywanie mocy inteligencji emocjonalnej. Wrocław, Warszawa 2002. Goleman D.: Inteligencja emocjonalna w praktyce. Poznań 1999. Greenspan S. I., Benderly, B. L.: Rozwój umysłu: emocjonalne podstawy inteligencji. Poznań 2000. Krokowski M.: Zarządzanie emocjami: inteligencja emocjonalna: vademecum użytkownika. Łódź 2002. Liebertz Ch.: Skarbnica edukacji dobrego serca: inteligencja emocjonalna: podstawy, metody i zabawy. Kielce 2007.

15 Literatura: Segal J.: Jak pogłębić inteligencję emocjonalną. Warszawa 2006. Segal J.: Jak pogłębić inteligencję emocjonalną: program treningu ujawniającego potęgę uczuć i intuicji. Warszawa 1997. Sehr M.: Inteligencja emocjonalna – testy EQ. Warszawa 1999. Śmieja M., Orzechowski J. (red.): Inteligencja emocjonalna: fakty, mity, kontrowersje. Warszawa 2008. Tallar G.: Abc inteligencji emocjonalnej w praktyce. Warszawa 2002. Wilks F.: Inteligentne emocje. Warszawa 1999.