Do czego służy arkusz kalkulacyjny, jego budowa i jak z niego korzystać.

Co to jest arkusz kalkulacyjny? Arkusz kalkulacyjny to program przeznaczony do wykonywania różnego rodzaju obliczeń oraz prezentowania i analizowania ich wyników. Arkuszem kalkulacyjnym nazywamy także utworzony w tym programie dokument, zawierający dane, ich opisy i wyniki obliczeń.

Zastosowania arkusza kalkulacyjnego Arkusz kalkulacyjny znajduje zastosowanie wszędzie tam, gdzie zbiera się i przelicza dużo danych liczbowych. Wykorzystuje się go np. do sporządzania kalkulacji finansowych, obliczeń statystycznych, matematycznych, a także do przygotowania listy zakupów czy też planowania i kontrolowania wydatków.

Zaletą arkusza kalkulacyjnego jest szybkość obliczeń, możliwość ich przechowywania na dysku oraz wielokrotnego zmieniania danych np.. W celu ich uaktualnienia. Ponadto dane i wyniki obliczeń można prezentować w przejrzystych tabelach, a także w postaci wykresów i diagramów, co znacznie ułatwia ich odczytywanie i analizowanie.

MENU: Budowa arkusza kalkulacyjnego Wprowadzanie danych do arkusza kalkulacyjnego Etapy tworzenia arkusza kalkulacyjnego

Budowa arkusza kalkulacyjnego W oknie arkusza kalkulacyjnego znajdują się elementy dobrze znane np. z edytora tekstu jak pasek menu czy standardowy pasek narzędzi. Znajdują się tam jednak też polecenia charakterystyczne tylko dla arkusza kalkulacyjnego. Na rysunku zaprezentowane są elementy okna arkusza, z którymi nie spotykamy się w innych programach działających w Windows.

Budowa arkusza kalkulacyjnego kolumna pole nazwy pasek formuły wiersz komórka obszar roboczy z siatką obszar B2:E10 zakładka

Budowa arkusza kalkulacyjnego Obszar roboczy arkusza kalkulacyjnego wypełnia tabela podzielona na pionowe rubryki, nazywane kolumnami (oznaczone wielkimi literami), i poziome, określane mianem wierszy (oznaczone liczbami). Podstawowym elementem arkusza kalkulacyjnego jest komórka, która powstaje na przecięciu kolumny i wiersza. Odczytując w miejscu przecięcia nazwę kolumny i numer wiersza możemy odczytać położenie komórki w arkuszu, nazywane adresem komórki (np.F4). Mimo że arkusz składa się z bardzo dużej ilości komórek, tylko jedna z nich jest w danej chwili komórką aktywną, tzn. taką do której odnoszą się wykonywane operacje np. wprowadzanie i poprawianie danych czy też kasowanie zawartości. Komórka aktywna otoczona jest czarną ramką, pełniącą funkcję kursora.

Budowa arkusza kalkulacyjnego W polu nazwy każdorazowo pojawia się adres komórki aktywnej. Wpisując do komórki aktywnej dane, wyświetlają się one na pasku formuły. Niekiedy obiektem działań w arkuszu kalkulacyjnym jest, zamiast pojedynczej komórki, spójny blok komórek – obszar. Każdy obszar komórek ma swój adres, nazywany inaczej zakresem komórek. Do jego określenia używamy adresu pierwszej i ostatniej komórki. Dla przykładu na rysunku zaznaczony obszar ma adres B2:E10.

Wprowadzanie danych do arkusza kalkulacyjnego Do komórek arkusza kalkulacyjnego możemy wprowadzić np. tekst, liczbę, datę, formułę. Liczby i daty to dane, na których będą wykonywane obliczenia; Za pomocą tekstu wprowadzamy etykiety, opisujące dane, np. nadające nazwy nagłówkom tabeli; Formuła to wyrażenie, wzór opisujący sposób obliczenia zawartości komórki arkusza, do której dana formuła została wpisana. To właśnie dzięki formułom możemy zlecić programowi wykonanie nawet najbardziej żmudnych obliczeń.

Wprowadzanie danych do arkusza kalkulacyjnego Do stworzenia formuły posługujemy się liczbami, zmiennymi, znakami działań arytmetycznych (tzw.operatorami arytmetycznymi), nawiasami okrągłymi i funkcjami. Zmiennymi są znajdujące się w formule adresy komórek, natomiast operatorami znaki: + (dodawanie) - (odejmowanie) * (mnożenie) / (dzielenie) ^ (potęgowanie) Aby program rozpoznał, że zlecamy mu wykonanie obliczeń, każdą formułę musimy poprzedzić znakiem =. W przeciwnym wypadku program zinterpretuje wprowadzone dane jako tekst, na którym nie można wykonać obliczeń.

Przykłady prostych formuł wraz z objaśnieniami. =C5+D7. Zawartością komórki, do której wpiszemy tę formułę, będzie suma liczb zapisanych w komórce C5 i liczby z komórki D7. =B4+2*F6. W komórce, w której umieścimy tę formułę, pojawi się suma zawartości komórki B4 i podwojonej wartości liczby z komórki F6. Należy zwrócić uwagę na to, że w formułach, między liczbą a zmienną, nie można pominąć żadnego znaku mnożenia, co jest dopuszczalne w zapisie wyrażeń matematycznych.

Aby wprowadzić dane do wybranej komórki arkusza, należy: Umieścić w niej kursor aktywnej komórki, klikając na komórce lub posługując się klawiszami ze strzałkami, Wpisać dane (po wpisaniu pierwszego znaku w komórce pojawi się kursor tekstowy), Zatwierdzić wprowadzone dane, naciskając klawisz ENTER (w celu zatwierdzenia możemy także przenieść kursor do innej komórki za pomocą klawiszy ze strzałkami lub klikając w innej komórce).

Praca nad utworzeniem arkusza przebiega w następujących etapach: zaprojektowanie tabeli, tworzenie tabeli z opisami i komentarzami, wprowadzenie danych, Wprowadzenie formuł, formatowanie tabeli i obszarów danych, zapisanie arkusza.