Jak wspierać dziecko aby osiągnęło sukces?

 akceptacja  wyznaczanie celów  prawo do porażek  uczenie się jako aktywność  korzyści  pomoc  współpraca

Akceptuj dziecko takim jakie jest. Nie porównuj go z innymi. Zachęcaj je do „bicia rekordów życiowych”, a nie rywalizacji z kolegami. „Jak myślisz - tak działasz” Jeśli przekonasz dziecko, że jest mądre i grzeczne, to tak będzie się zachowywać

Pomóż dziecku ustalić realistyczne cele. Niech nie będą zbyt ambitne - bo ich nie osiągnie, ani zbyt proste - bo rozleniwią. Wskazuj cele pozytywne. Pozwól dziecku na poszukanie własnej drogi na osiągnięcie tych celów.

Porażka nie oznacza przegranej. Porażki i błędy traktuj jako okazję do nauczenia się czegoś. Ucz wyciągania konstruktywnych wniosków z porażek.

„Uczenie się to rozpalanie ognia, a nie dolewanie wody do naczynia.” Wykorzystuj każdą okazję do uczenia się. Wykorzystuj wiedzę i umiejętności dziecka jak najczęściej. Pytaj: „czego się nauczyłeś, co cię zainteresowało”, a nie „co dostałeś”.

Wskazuj dziecku jakie korzyści przynosi mu uczenie się. Konkretne - umiesz przeczytać, policzyć, wiesz... Ogólne - możesz być z siebie dumny, cieszysz się z..., odniosłeś sukces, rozwijasz się.

Pomagaj dziecku poprzez bycie z nim, interesowanie się jego sprawami i problemami, ale bez oceniania ich. Jeśli trzeba wytłumacz, jeśli trzeba przypomnij o obowiązkach. Pomaganie nie polega na robieniu czegoś za dziecko.

Na sukces dziecka złoży się harmonijna współpraca między nauczycielem, rodzicami i dzieckiem. Gwarancją jest dobry przepływ informacji oraz konsekwencja w dążeniu do rozwoju dziecka.

 Motywację, która nas popycha do wykonania zadania można podzielić na dwa rodzaje – Zewnętrzną i Wewnętrzną.  Zewnętrzna to np. nagroda lub ocena jaką się spodziewamy uzyskać za trud włożony w naukę. Im nagroda dla nas bardziej wartościowa lub większa radocha z oceny tym bardziej nam się chce.  Innym rodzajem motywacji zewnętrznej może być np. zaspokojenie oczekiwań swoich rodziców, nauczycieli lub np. chęć dołączenia do jakiejś grupy rówieśników na której nam zależy.  Jeżeli ten rodzaj motywacji na Ciebie działa, siadasz do nauki z entuzjazmem i zapałem i jeszcze przekłada się to na wyniki to wszystko jest ok.  Jedyny problem jaki może się pojawić to zniknięcie tego zewnętrznego zapalnika, który motywuje Cię do nauki. Wówczas Twój entuzjazm może nagle zniknąć a Tobie zwyczajnie przestanie się chcieć

 Jest to pewien bardzo specyficzny, rodzaj motywacji. Polega on na tym, że nauka i wiedza daje nam ogromną frajdę i satysfakcję.  W czasie nauki doświadczamy wspaniałego stanu głębszego zrozumienia świata i siebie samych. Nakręca nas radość z kolejnych osiągnięć oraz ten fantastyczny moment AHA! ROZUMIEM!  Jest to również często poczucie wykonania wartościowej pracy czy zadowolenia z własnej skuteczności.  Stajemy się uzależnieni od tego stanu, pożądamy go i nie mamy najmniejszego problemu z tym, aby zasiąść do nauki.

 Ten rodzaj motywacji pojawia się wtedy kiedy uczysz się, bo chcesz uniknąć przykrych następstw.  Pod wpływem uczucia strachu Twój umysł jakby zamyka się, tężeje. Tracisz zdolność odbioru, rozumienia, skutecznego przetwarzania informacji.  Istnieją różne przyczyny, które wywołują w nas ten niekorzystny stan. Czasami strach wywołuje otoczenie, środowisko np. szkolne w którym funkcjonujemy. Ale bardzo często ten stan wywołujemy my sami, kiedy mówimy sobie: nie dam rady, mam za mało czasu, i tak tego nie zrozumiem.  Zazwyczaj wtedy nawet nie próbujemy nawet zmierzyć się z materiałem, albo przystępujemy do nauki będąc z góry nastawieni na niepowodzenie.

 Mechanizm ten polega na tym, że celowo działasz tak, aby zmniejszyć swoje prawdopodobieństwo sukcesu. Wygląda to w ten sposób, że np. rezerwujesz sobie za mało czasu na naukę, lub nie wypożyczasz z biblioteki potrzebnej książki, zapominasz zabrać ze sobą ze szkoły potrzebnych materiałów do nauki itp.  Jednym z wytłumaczeń takiego zachowania jakie serwuje nam psychologia polega na tym, że osoba ucząca się uważa, że zdolności intelektualne są wrodzone i nie mogą być rozwijane. Powoduje to, że w momencie kiedy zabralibyśmy się za naukę i nie osiągnęlibyśmy sukcesu świadczyłoby to o naszym niskim poziomie zdolności.  Rzucając sobie kłody pod nogi, zabezpieczamy się przed tym przykrym doświadczaniem. Jednocześnie szykujemy wyjaśnienie ewentualnego niepowodzenia ” Dostałem słabą ocenę bo nie miałem czasu na naukę, a nie dlatego, że jestem za mało zdolny”  Warto zastanowić się przez chwilę czy przypadkiem nie wpadliśmy w pułapkę motywacji lękowej. Już samo uświadomienie sobie tych mechanizmów może być pierwszym krokiem, aby w przyszłości rozbroić ten granat motywacji lękowej, który sabotuje nasze działania.

 Nauka jest do bani…’, czyli jak się nie zabierać do nauki  No cóż, sposób w jaki myślisz o uczeniu się sprawił, że zaprogramowałeś się na niechęć do niej i teraz odczuwasz brak motywacji do nauki.  Jeżeli masz ochotę przerwać to błędne koło i sprawić, aby nauka nie była tak przykrym doświadczeniem to musisz, ale to musisz zmienić swój dotychczasowy, automatyczny sposób w jaki reagujesz na hasło ‚ nauka, uczenie się’ i odnaleźć powód, dla którego warto się uczyć.

 Precyzowanie celu  Świadomość korzyści  Lokalizacja blokad  Utylizowanie przeszkód  Koncentracja na celu  Błędy i ich interpretacja

Potrafimy to w co uwierzymy, że potrafimy na zasadzie – MOŻESZ jeśli myślisz, że możesz

„Większość nauczycieli traci czas na zadawanie pytań, które mają ujawnić to, czego uczeń nie umie, podczas gdy nauczyciel z prawdziwego zdarzenia stara się za pomocą pytań ujawnić to, co uczeń umie lub czego jest zdolny się nauczyć.” Albert Einstein