Kierunki rozwoju kształcenia i wychowania w szkołach ponadgimnazjalnych powiatu chrzanowskiego na lata Budzić entuzjazm dla świata wartości – istotą wychowania ks prof. PAT dr hab. Tadeusz Panuś

…otwarcie na wartości nie jest najmocniejszą cechą młodzieży polskiej początku XXI wieku…

…trzeba zastanowić się przed jakimi wyzwaniami staje dzisiaj kształcenie i wychowanie w szkołach. Można to uczynić posługując się praktyczną zasadą stosowaną przez młodzież robotniczą skupioną w chrześcijańskiej organizacji Jeunesse Ouvrière Chrétienne (JOC). Metoda ta sprowadza się do trzech czasowników: widzieć (voir),widzieć (voir), ocenić (juger)ocenić (juger) działać (agir)działać (agir)

widzieć (voir) Generalnie ujmując młodzież uważa wychowanie za niepotrzebne. Kojarzy się jej ono najczęściej z lekcją wychowawczą i wychowawcą, który mówi kilka miłych słów o ich zachowaniu, a potem rozlicza z nieobecności, usprawiedliwień, jedynek i innych problemów szkolnych. Generalnie ujmując młodzież uważa wychowanie za niepotrzebne. Kojarzy się jej ono najczęściej z lekcją wychowawczą i wychowawcą, który mówi kilka miłych słów o ich zachowaniu, a potem rozlicza z nieobecności, usprawiedliwień, jedynek i innych problemów szkolnych.

Kryzys wychowania dotyka szczególnie rodzinę, podstawowe środowisko, w którym dokonuje się wychowanie człowieka. Jej wpływ na wychowanie własnych dzieci wyraźnie maleje.

Wychowanie kojarzone ze szkołą, budzi pewną nieufność do wszelkiego wychowania, łącznie z jego odrzuceniem. (...) Specyfiką polskiej sytuacji jest postmodernistyczne zakwestionowanie wychowania

ocenić (juger) Stanowisko Kościoła w aspekcie wychowania wyraził m.in. Jan Paweł II w przemówieniu wygłoszonym 15 maja 1982 r.: Wychowanie służy w szczególnym tego słowa znaczeniu uczłowieczeniu człowieka. Człowiek będąc człowiekiem od pierwszej chwili swego poczęcia w łonie matki, stopniowo uczy się być człowiekiem. I ta podstawowa wiedza utożsamia się właśnie z wychowaniem.

Kościół sprzeciwia się wychowaniu ograniczonemu jedynie do kształcenia, sprowadzonego do rozwijania poszczególnych umiejętności człowieka czy jedynie do gromadzenia informacji. W tak ujętym wychowaniu brak jest bowiem troski o całego człowieka.

Kryzys duchowy i kulturowy, jaki obejmuje świat, ma swoje pierwsze ofiary w młodych pokoleniach. (…) Trzeba oceniać sytuację pamiętając, że młodzi są pewnego rodzaju odbiciem dobra i zła społeczeństwa dorosłych, a często ofiarami przeżywanych przez dorosłe społeczeństwo kryzysów

działać (agir) Młodzi szukają kogoś, kto poprowadzi ich w duchową podróż w świat wartości. Bezsprzecznie mistrzem dla młodzieży był i jest Jan Paweł II.

Papież był świetnym nauczycielem i wychowawcą młodzieży, co wcale nie przeszkadza, iż był wymagającym nauczycielem. Z tego faktu płynie pełne nadziei przesłanie, iż trzeba od młodzieży wymagać

Nie zamartwiaj się tym, iż dzieci nie słuchają twych słów, nie idą za twymi wskazaniami; bądź pewien, iż cię ciągle obserwują. (R. Fulghum) Nie zamartwiaj się tym, iż dzieci nie słuchają twych słów, nie idą za twymi wskazaniami; bądź pewien, iż cię ciągle obserwują. (R. Fulghum)

Jan Paweł II nie tyle piętnował niewłaściwe postawy wśród młodzieży, co raczej ukazywał piękno ideałów, starał się ich zachwycić wartościami, starał się – jak to sam powiedział do nauczycieli – budzić entuzjazm dla świata wartości.

Rolę, którą od święta spełnia Papież, mogą na co dzień spełniać NAUCZYCIELE

Któż z nas nie miał w życiu i nie wspomina z wdzięcznością takiego człowieka, kapłana, nauczyciela, profesora lub przyjaciela, który umiał odsłonić nam świat wartości i wzbudzić dla niego trwały entuzjazm, czy nawet nadać cały kierunek życiu?