Agnieszka Matuszewska 2e
Mur berliński to system umocnień, długości ok. 156km. To betonowy mur, okopy, zapory drutowe i miny oddzielające Berlin Wschodni od Berlina Zachodniego. Istniał od 13 sierpnia 1961 do 9 listopada Był najbardziej znanym symbolem zimnej wojny i podziału Niemiec.
Po zakończeniu II wojny światowej w 1945 Niemcy zostały podzielone na 4 strefy okupacyjne, administrowane i kontrolowane przez USA, ZSRR, Wielką Brytanię i Francję. W tym czasie rozpoczęła się zimna wojna pomiędzy zachodem a wschodem. Na 4 sektory podzielono też Berlin.
We wrześniu 1949r. utworzono NRF (Niemiecka Republika Federalna) i NRD (Niemiecka Republika Demokratyczna). Od powstania NRD, rosnąca liczba jej obywateli, emigrowała do RFN. W 1952 granica ta, została przez NRD zabezpieczona z użyciem płotów, pali, strażników i urządzeń alarmowych.
Plan budowy muru był tajemnicą rządu NRD. W nocy z 12 na 13 listopada 1961r. wojsko NVA, 5 tys. funkcjonariuszy Niemieckiej Policji Granicznej, 5 tys. funkcjonariuszy Policji Ochronnej i skoszarowanej Policji Ludowej oraz 4,5 tys. członków Robotniczych Oddziałów Samoobrony rozpoczęły blokadę ulic i torów kolejowych, prowadzących do Berlina Zachodniego. Wszystkie jeszcze istniejące połączenia komunikacyjne między obiema częściami Berlina zostały przerwane.
Wiele osób próbowało uciekać. Od początku do końca było 5075 udanych ucieczek. Zostali zabici, choć niektórym się to udało.
Mur beliński padł w nocy z czwartku 9 listopada na piątek 10 listopada 1989, po przeszło 28 latach istnienia. Do otwarcia muru doprowadziły masowe demonstracje w przełomowym okresie pokojowej rewolucji w NRD, jesienią 1989 i żądania wolności podróżowania (otwarcia granic, jak również ucieczka sporej ludności NRD do RFN poprzez inne kraje.
Jednak dozór muru, kontrola przekraczania granicy, trwały aż do 1 lipca 1990r. Rozbiórka muru (ta oficjalna) trwała od 13 czerwca 1990 do 30 listopada Reszta zabezpieczeń położona głównie na dawnej granicy między Berlinem Zachodnim a Brandenburgią zniknęła do listopada 1991 roku.