AMNESTY INTERNATIONAL

Amnesty International finansuje swoją działalność głównie ze składek członkowskich i datków od indywidualnych osób. Amnesty nie przyjmuje jakiejkolwiek pomocy rządowej, a przyjmowanie datków od przedsiębiorstw i innych organizacji podlega licznym obostrzeniom. Zasadami działania Amnesty International są: pełna niezależność polityczna i finansowa oraz maksymalny obiektywizm. Mimo to jest ona często w wielu krajach (głównie tych, które często represjonują swoich obywateli) oskarżana o wspieranie Zachodu i propagowanie jego idei. Przeczą temu jednak akcje wymierzone w obronę przed rządami wielu krajów zachodnich, takie jak protesty przeciwko torturom i pozasądowemu przetrzymywaniu ludzi przez USA w Guantanamo.

Amnesty International liczy obecnie 2 mln 200 tys Amnesty International liczy obecnie 2 mln 200 tys. członków w 150 krajach świata[1]. Centrala AI – tzw. międzynarodowy sekretariat – znajduje się w Londynie. Do końca 2009 Sekretarz Generalną AI była Irene Khan, jej następcą jest Salil Shetty. Oficjalnym hymnem organizacji jest piosenka "One" zespołu U2[2]. Geneza[edytuj] Początki Amnesty International sięgają listopada 1960, kiedy brytyjski prawnik, Peter Benenson przeczytał w prasie o dwóch portugalskich studentkach skazanych na 7 lat więzienia za wzniesienie toastu za wolność. 28 maja 1961 w londyńskim tygodniku The Observer pojawił się jego artykuł pt. Zapomniani więźniowie, wzywający do solidarnego działania w obronie więźniów sumienia (osób więzionych za wyrażanie swoich poglądów, które nie stosowały przemocy, ani nie nawoływały do nienawiści) oraz sprzeciwu wobec ustawicznego łamania praw zawartych w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka przez rządy wielu państw

Rozwój międzynarodowego ruchu[edytuj] W lipcu 1961 odbyło się międzynarodowe spotkanie sympatyków apelu Petera Benensona, na którym podjęto decyzję o utworzeniu międzynarodowego ruchu na rzecz obrony wolności wyrażania opinii i wyznawania religii. W londyńskiej dzielnicy Mitre Court powstały biuro i biblioteka, gromadząca informacje o przykładach naruszenia praw człowieka (w 1962 było tam już 1200 udokumentowanych spraw). Pierwsze grupy powstały w: Wielkiej Brytanii, RFN, Holandii, Włoszech oraz Szwajcarii i działały przez tzw. „sieć trójek”- każda z nich zajmowała się trzema więźniami sumienia z trzech głównych obszarów polityczno-ekonomicznych świata: państw kapitalistycznych, socjalistycznych i rozwijających się. W ciągu kolejnych lat następował rozwój struktur organizacji, która na konferencji belgijskiej w 1962 roku przyjęła nazwę Amnesty International. W tym samym roku powstał Fundusz Więźniów Sumienia (służący pomocą więźniom i ich rodzinom). Rok później Międzynarodowy Komitet Wykonawczy (IEC), Międzynarodowy Sekretariat (siedziba AI) oraz Biuro Badawcze, na bieżąco śledzące losy więźniów. AI szybko zyskiwała międzynarodowe znaczenie. Już w 1962 nowe grupy powstały w Norwegii, Szwecji, Danii, Belgii, Grecji, Australii, Irlandii i Stanach Zjednoczonych. Organizacja uzyskała statusy konsultacyjne przy ONZ (1964), Radzie Europy (1965) i UNESCO (1969).

Świeca AI w katedrze w Salisbury Misje i kampanie w obronie praw człowieka[edytuj] Począwszy od 1962 AI organizowało misje do państw podejrzanych o łamanie praw człowieka (począwszy od Ghany, Czechosłowacji, Portugalii i NRD).

Dziękujemy za uwagę Opracowując prezentację korzystałyśmy z wyszukiwarki google i wikipedii.