Gorczański park narodowy Wykonawca: Kacper Starowicz

Historta TURYSTYKA W GORCACH   Gorce zostały odkryte na początku XIX wieku przez geografów i przyrodników, m.in. Wincentego Pola i Bronisława Gustawicza. Do literatury trafiły dzięki Sewerynowi Goszczyńskiemu, który opisał w "Dzienniku podróży do Tatrów" swoje wrażenia i obserwacje z kilkumiesięcznego pobytu w Łopusznej w 1832 roku. Władysław Orkan, pochodzący z Poręby Wielkiej młodopolski pisarz, w Gorcach umiejscowił akcję swoich najbardziej znanych utworów. Dzięki temu zainteresowali się nimi turyści. Wkrótce pojawiły się pierwsze przewodniki Sosnowskiego, Dunin-Borkowskiego i Orłowicza oraz mapy. Działacze Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego wytyczyli szlaki turystyczne i postawili bazy noclegowe. Po II wojnie światowej, po wybudowaniu schroniska pod Turbaczem, góry te coraz liczniej odwiedzali turyści. O ich popularności świadczy choćby to, że były tematem książek, wierszy czy piosenek turystycznych, np. o Hawiarskiej Kolibie. Powstanie Gorczańskiego Parku Narodowego powiększyło ich atrakcyjność. Przyciągają nadal turystów ciszą i spokojem, wspaniałymi krajobrazami oraz dobrze zachowaną przyrodą.

Połorzenie

Gorczański Park Narodowy leży na terenie 5 gmin:  - gmina Mszana Dolna  - gmina Niedźwiedź  - gmina Kamienica  - gmina Nowy Targ  - gmina Ochotnica Dolna

Cel powstania Według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9.01.1997 w sprawie Gorczańskiego Parku Narodowego jego całkowita powierzchnia wynosi 7.019 ha. Wokół parku utworzono strefę ochronną, zwaną otuliną , o powierzchni 16.647 ha. 

Zwierzęta i szata roślinna Symbolem Gorczańskiego Parku Narodowego jest salamandra plamista, największy występujący w Polsce płaz ogoniasty. Porusza się powoli, krocząc ociężale, w przypadku zagrożenia zatrzymuje się i nieruchomieje. Skóra zwierzęcia jest gładka, zawsze wilgotna, czarnej barwy, z jaskrawożółtymi lub pomarańczowymi plamami, pełniącymi funkcję sygnału ostrzegającego napastników. Znajdują się w niej gruczoły jadowe wydzielające drażniącą substancję zwaną salamandryną. Salamandra prowadzi lądowy tryb życia, wchodzi do wody jedynie w celu urodzenia larw. W warunkach górskich poród odbywa się w małych, nie wysychających strumieniach. Poluje w nocy, w ciągu dnia widać ją jedynie wtedy gdy pada deszcz i jest ciepło. Unika bezpośredniego nasłonecznienia, chowając się w ziemne nory, czy też pod kamienie. Jest drapieżnikiem, odżywia się dżdżownicami, ślimakami, gąsienicami i larwami. Spotkać ją można w wilgotnych lasach mieszanych piętra pogórza i regla dolnego. Podlega ochronie gatunkowej.

Szatę roślinną Gorczańskiego Parku Narodowego tworzy rozległy kompleks leśny, w którym znaczny udział mają fragmenty naturalnej puszczy karpackiej. Pod wpływem czynników klimatycznych, wraz ze wzrastająca wysokością szczytów wykształciły się piętra klimatyczno-roślinne, charakterystyczne dla obszarów górskich.

Źródła

Ścieżki

Okropne zachowanie człowieka

Nie tylko w tym parku

Zwierzaki

Zagrożony gatunek

Kwiaty

Turystyka Przez teren Parku przebiega 14 znakowanych szlaków turystycznych i 9 szlaków spacerowych o łącznej długości 109 km. Są zróżnicowane pod względem trudności i czasu przejścia. Na szlakach spacerowych można odpocząć nad górskim potokiem, obserwować ślady zwierząt, poznać różnorodność szaty roślinnej. Niektóre ułatwiają dojście do centralnej części Parku - na przełęcz Borek czy Jaworzynę Kamienicką, łączą jego obrzeża ze szlakami grzbietowymi. Na najwyższe szczyty: Turbacz, Kudłoń czy Gorc prowadzą szlaki trudniejsze niezwykle widokowe i interesujące pod względem przyrodniczym. Wiodą przez stare, naturalne lasy oraz miejsca historyczne, związane z okresem międzywojennym i wydarzeniami II wojny światowej. Umożliwiają poznanie zjawisk przyrody i śladów kultury pasterskiej.  

Szlaki turystyczne

Piękne szlaki widokowe

Zimą atrakcji nie brakuje

Jazdy konne

Domki

Pensjonaty

Elektrownia wodna