KOREPETYTOR – program uczący rozwiązywania problemów teoretycznych RYSZARD KOŁODZIEJ WROCŁAW Kudowa Zdrój listopad 2007 r.

KOREPETYTOR Od roku szkolnego 2004/2005 jednym z ważniejszych stało się przygotowanie uczniów liceum do zdania matury z fizyki. W układzie klasowo-lekcyjnym takie przygotowanie jest bardzo trudne z uwagi na bardzo małą liczbę godzin nauczania fizyki w szkole. Konieczne są dodatkowe czynności wykonane przez uczniów.

KOREPETYTOR W trakcie pracy klasowo-lekcyjnej: wykład - wykładowca przekazuje treści nauczania, uczeń biernie przepisuje te treści do zeszytu, ćwiczenia (rachunkowe) – jeden uczeń przy tablicy rozwiązuje problem, pozostali biernie przepisują rozwiązanie do zeszytu, wszyscy uczniowie jednocześnie, samodzielnie lub w małych grupkach, rozwiązują problem, następnie w formie dyskusji dochodzą do poprawnego rozwiązania problemu,

KOREPETYTOR W trakcie samodzielnej pracy ucznia w domu a) zwykła praca z treściami podręcznika, b) rozwiązywanie przez ucznia problemów ze zbioru zadań a następnie sprawdzanie wyników z odpowiedziami, c) praca ucznia z materiałami typu Maturalnie że zdasz, gdzie odpowiedzi są bardzo rozbudowane i szczegółowo tłumaczą rozwiązania, d) uczeń w swoim własnym tempie rozwiązuje problem, w chwili gdy potrzebuje pomocy – otrzymuje ją. Dodatkowo każdą części swojego rozwiązania ma natychmiast ocenioną i poprawioną.

KOREPETYTOR Moja koncepcja sprowadza się do rozwiązywania problemów teoretycznych, rozwiązywania sprawdzianów tematycznych, wreszcie samych arkuszy maturalnych. Może to zrobić w formie tradycyjnej. Ale ciekawszą dla niego i znacznie bardziej efektywną jest praca z odpowiednio opracowanymi uczącymi programami komputerowymi.

KOREPETYTOR Każdy uczeń indywidualnie rozwiązuje poszczególne zestawy zadań, które podaje program komputerowy, rozwiązuje je pisemnie w swoim zeszycie a swoje odpowiedzi wprowadza do komputera. Program natychmiast ocenia tę odpowiedź. Gdy odpowiedź jest poprawna, przypisuje uczniowi odpowiednią liczbę punktów i podaje, dla pewności, poprawną odpowiedź.

KOREPETYTOR Gdy odpowiedź ucznia jest błędna, program podpowiada uczniowi sposób rozwiązania problemu. Następnie prosi o wprowadzenie do komputera wyników kroków pośrednich w trakcie rozwiązywania problemu i je ocenia. W ten sposób uczeń nie tylko ma możliwość rozwiązywania sprawdzianu, ale przede wszystkim w trakcie sprawdzianu natychmiast uczy się tego, czego jeszcze nie umie.

KOREPETYTOR - jest to program uczący rozwiązywania rozmaitych problemów teoretycznych (również rozwiązania arkuszy maturalnych z fizyki). Można z niego korzystać zarówno w pracy indywidualnej każdego ucznia, jak i w pracy zbiorowej całej grupy w pracowni komputerowej. Program pozwala uczniowi pracować własnym tempem. Wtedy, gdy jest to potrzebne, podpowiada uczniowi (w formie dodatkowych pytań i poleceń), sposób rozwiązania zadania, dzieląc je przedtem na etapy. Przed rozpoczęciem pracy z programem uczeń wprowadza do komputera swój identyfikator (np. swoje imię). Następnie wybiera interesujący go zestaw. Od tego momentu komputer rejestruje czas poszczególnych czynności ucznia. Następnie przekazuje mu treść pierwszego zadania do rozwiązania.

KOREPETYTOR W zależności od rodzaju zadania odpowiedź może być wyrażona w postaci wyboru prawidłowej odpowiedzi, wprowadzenia odpowiedzi liczbowej, wprowadzenia odpowiedzi w postaci wzoru, wprowadzenia jednego lub kilku słów (odpowiedź tekstowa).

KOREPETYTOR Gdy uczeń musi na pytanie programu dać dłuższą odpowiedź słowną, to taka odpowiedź nie jest rejestrowana przez program i nie jest analizowana. Uczeń wtedy tylko porównuje swoją odpowiedź z odpowiedzią umieszczoną w ramce informacyjnej programu. Gdy uczeń wprowadzi do komputera błędną odpowiedź, to uzyskuje informację jak poprawić swój błąd. Natomiast w dłuższych sekwencjach rozumowania program podpowiada uczniowi sposób rozwiązania.

KOREPETYTOR W sumie nasz program nie tylko sprawdza dotychczasowe umiejętności ucznia ale także uczy go rozwiązywania problemów. Wskazuje mu na aktualne braki umiejętności i w ten sposób sugeruje dalsze postępowanie. Po zakończeniu wprowadzania poprawnych odpowiedzi do komputera pojawia się PODSUMOWANIE.

KOREPETYROR Składa się ono z dwóch części: droga przebyta przez ucznia, statystyki. W części a mamy spis wszystkich pytań, na które uczeń wprowadza odpowiedzi do komputera, do wszystkich zadań.

KOREPETYTOR W części b PODSUMOWANIE zawiera: - liczbę zdobytych punktów, - % zdobytych punktów, - % dobrze wykonanych zadań punktowanych, - % dobrze wykonanych wszystkich zadań, -czas poświęcony wykonaniu wszystkich zadań, -średni czas na rozwiązanie jednego zadania, -ilość zadań (wliczając w to zadania wyświetlane kilkakrotnie), -liczba prawidłowo rozwiązanych zadań, -czas rozpoczęcia pracy (data, czas).

KOREPETYTOR Moje programy uczące Do matury Techniki rachunkowe fizyki Zastosowanie Excela do rozwiązywania problemów z matematyki i fizyki Wybrane zagadnienia z fizyki na poziomie wyższym Wybrane zagadnienia chemii na poziomie liceum

KOREPETYTOR 1.do matury a) rozwiązywanie problemów, - bez punktowania b) rozwiązywanie sprawdzianów, - z punktowaniem c) rozwiązywanie arkuszy maturalnych, - z punktowaniem.

KOREPETYTOR 1.techniki rachunkowe fizyki a) podstawowe techniki rachunkowe, b) rachunek wektorowy, c) rachunek różniczkowy, d) rachunek całkowy, e) liczby zespolone, f) równania różniczkowe.

KOREPETYTOR 1.zastosowanie Excela do matematyki i fizyki a) tworzenie wykresów funkcji i ich analiza, b) rozwiązywanie równań, c) graficzne rozwiązywanie układu dwóch równań, d) rozwiązywanie algebraicznego układu n równań liniowych, e) wyznaczanie prostej regresji w określonych zjawiskach fizycznych, f) modelowanie prostych ruchów, ruchów z oporami oraz ruchów drgających w Visual Basicu dla Excela.

KOREPETYTOR 1.wybrane zagadnienia z fizyki na poziomie wyższym a) zasady dynamiki a prawa KEPLERA, b) praca w przemianach gazowych, c) cykl CARNOTA, d) mechaniczne drgania harmoniczne, tłumione i wymuszone, e) model atomu wodoru wg BOHRA, f) zastosowania prawa BIOTA-SAVARTA, g) drgania elektryczne i filtry częstotliwości, h) promieniowanie ciała doskonale czarnego, i) problemy rachunkowe w szczególnej teorii względności.