RAD i POLON

Odkrycie Odkrycie promieniotwórczości oraz radu i polonu łączą wszyscy ludzie na całym świecie z nazwiskiem Curie. Żeby zrozumieć jak niezwykłe było odkrycie Marii i Piotra Curie, cofnijmy się do końca XIX wieku.

Przenieśmy się w czasy, w których Henri Becquerel przeprowadzał badania nad fluorescencją niektórych substancji oraz promieniami Roentgena. Wówczas zaobserwował, że próbka uranu świeci się. W ten sposób odkrył nieznane dotychczas zjawisko samorzutnego emitowania promieni przez rudę uranu.

Przenikanie promieni przez nieprzezroczysty materiał zostało nazwane przez Marię Skłodowską-Curie promieniotwórczością. Rozpoczęła wraz ze swoim mężem badania nad niewidzialnym promieniowaniem emitowanym przez sole uranu.

W 1898r. wspólnie odkryli dwa nowe pierwiastki promieniotwórcze, miliony razy bardziej aktywne od uranu: polon i rad.

(inaczej radioaktywnych) Odkrycie pierwiastków promieniotwórczych (inaczej radioaktywnych)

Polon Pierwiastek chemiczny należący do 16 grupy (tlenowce), leżący w 6 okresie w układzie okresowym, o liczbie atomowej 84, masie atomowej 210. Maria Skłodowska-Curie nazwała go na cześć swojej ojczyzny od łacińskiego słowa polonium, czyli Polska.

Ze względu na silną promieniotwórczość polonu aż do 1944 roku chemia Polonu była mało poznana. Badania właściwości Polonu „naturalnego” (210 Po) są bardzo trudne nie tylko ze względu na ich małe ilości, ale też ze względu na silną promieniotwórczość tego materiału.

Promieniotwórczość polonu jest ok Promieniotwórczość polonu jest ok. 400 razy silniejsza, niż w przypadku uranu. Polon występuje w stanie stałym. Ma barwę srebrzystoszarą, o żółtym odcieniu i metalicznym połysku. Jego gęstość wynosi 9196 kg/m³. Wrze w temperaturze 962°C, a topnieje w 254 °C. Wykazuje właściwości metalu. Bardzo dobrze przewodzi prąd elektryczny. Jest metalem bardziej szlachetnym niż srebro i miedź.

Polon występuje w rudach uranu. rudy uranu Znanych jest 28 izotopów polonu, z których najtrwalszy ma czas połowicznego rozpadu 102 lata. Polon tworzy dwie odmiany alotropowe (mające taki sam stan skupienia, różniące się właściwościami fizycznymi i chemicznymi).

Rozpad izotopu zachodzi poprzez emisję cząstek a Rozpad izotopu zachodzi poprzez emisję cząstek a. Rozpadowi temu towarzyszy gwałtowne wydzielanie ciepła. Jeden gram polonu emituje 140 W ciepła. Próbka tego materiału potrafi rozgrzać się samoczynnie do 500°C. Jeśli próbka 210 Po znajdzie się w powietrzu to otaczające ją powietrze zacznie świecić na niebiesko. Spowodowane jest to jonizacją powietrza przez wspominane cząstki a.

Konfiguracja elektronowa polonu

REAKCJE Polon reaguje z rozcieńczonymi kwasami, ulega działaniu fluoru w temperaturze pokojowej, słabo rozpuszcza się w alkaliach. Pierwiastek ten reaguje z kwasami tworząc kationy Po2+. Reaguje także z wodorem tworząc nietrwały polonowodór PoH2. Reaguje też z tlenem i chlorowcami tworząc odpowiednio tlenek PoO2 i halogenki PoX4. Z kwasem fluorowodorowym tworzy kompleksowe fluorki PoF62-. Maksymalna wartościowość polonu w związkach chemicznych to VI.

Nazwa tego pierwiastka pochodzi od łacińskiego słowa radius - promień.  Pierwiastek chemiczny leżący w grupie 2 (berylowce), 7 okresie w układzie okresowym pierwiastków. Liczba atomowa 88, masa atomowa 226,03. Nazwa tego pierwiastka pochodzi od łacińskiego słowa radius - promień.

Rad jest jeszcze bardziej radioaktywny od polonu. Ma dwa typy promieniowania: jedno bardzo przenikające (beta), drugie łatwo absorbujące, czyli pochłaniające substancję lub energię zawartą w promieniowaniu (nazwane alfa). rad

Konfiguracja elektronowa radu

Rad występuje w stanie stałym. W formie czystej rad jest srebrzystym, lśniącym i miękkim metalem. Jego gęstość wynosi 5000 kg/m3 . Wrze w temperaturze 1737°C, a topnieje w 700 °C. Wykazuje właściwości bardzo zbliżone do baru; utlenia się w atmosferze powietrza i rozkłada wodę, tworzy łatwo rozpuszczalny chlorek RaCl2, i trudno rozpuszczalny siarczan RaSO4.

REAKCJE Reaguje stosunkowo powoli z tlenem atmosferycznym tworząc tlenek RaO i dość gwałtownie z wodą tworząc wodorotlenek Ra(OH)2. Z azotem tworzy azotek Ra3N2. Reaguje energicznie z fluorowcami tworząc odpowiednie halogenki. W związkach występuje jako dwuwartościowy. Na powietrzu w temperaturze pokojowej pokrywa się szybko warstewką tlenku, a po ogrzaniu zapala się. Metal ten ulega działaniu wody i alkoholi. Rad ulega na zimno działaniu rozcieńczonych kwasów. Reaguje z wodorem tworząc wodorek RaH2.

Wykonała Malwina Siek