O czarnej sukience Po powstaniu listopadowym

Po nieudanym powstaniu listopadowym (1830-1831) wzmógł się ucisk zaborców. Polacy we wszystkich trzech zaborach byli prześladowani , ale najcięższa sytuacja przedstawiała się w zaborze rosyjskim. Atak na arsenał

Polacy nigdy nie pogodzili się z niewolą Polacy nigdy nie pogodzili się z niewolą. W miarę dążeń caratu do zrusyfikowania narodu rósł opór i chęć do walki. Zaczęto zawiązywać tajne kółka, gdzie czytano wiersze polskich poetów, słuchano opowieści o zwycięstwach Polaków nad Niemcami i Rosją, oraz układano plany walki ze znienawidzonym zaborcą. Horace Vernet, Polski Prometeusz, alegoryczny obraz przedstawiający klęskę powstania 1831 roku

Zmieniono teraz jej refren, zamiast: W 30 rocznicę wybuchu powstania listopadowego w Lesznie zebrała się garstka Polaków, którzy odśpiewali pieśń „Boże coś Polskę...” Zmieniono teraz jej refren, zamiast: „Przed Twe ołtarze zanosim błaganie: Ojczyznę, króla pobłogosław Panie’’ śpiewano: Ojczyznę, wolność racz nam zwrócić Panie’’ Po tej demonstracji Polacy uznali 30 rocznicę powstania listopadowego za rok żałoby narodowej.

„Schowaj, matko, suknie moje, Perły, wieńce róż. W bardzo szybkim czasie znikły kolorowe stroje. Przypominano starą piosenkę, którą poeta po upadku powstania listopadowego napisał do dziewcząt polskich: „Schowaj, matko, suknie moje, Perły, wieńce róż. Jasne szaty, świetne stroje To nie dla mnie już. Niegdyś jam stroje, róże lubiła, gdy nam nadziei wytryskał zdrój, lecz gdy do grobu Polska zstąpiła, Jeden mi tylko przystoi strój: Czarna sukienka! Józef Simmler, Portret żony

Panie nałożyły czarne, skromne suknie, panowie ciemne czamarki i rogatywki. Zamiast połyskujących klejnotów noszono bransolety z żelaza w formie kajdan, broszki z cierniowymi koronami i orzełkami.

W kwietniu 1861 r. wydał namiestnik nowe rozporządzenie zakazujące demonstracji. Mimo to 8 kwietnia odbyła się na Placu zamkowym demonstracja, zakończona strzałami do tłumu. Zraniono wtedy i zabito wtedy około 300 osób. Wśród zabitych było 11 kobiet. Tony Robert-Fleury – Masakra Polaków w Warszawie, 8 kwietnia 1861

Artur Grottger, Żałobne wieści Kiedy zabroniono kobietom noszenia czerni, zaczęły nosić szare, a kiedy i to im zabroniono - nosiły suknie barwy lila. Artur Grottger, Żałobne wieści

Czarne stroje Polek i ich ozdoby zaczęły być słynne w całej Europie Czarne stroje Polek i ich ozdoby zaczęły być słynne w całej Europie. Demokraci i rewolucjoniści gorąco się przejmowali sprawą polską, a ich żony i córki nosiły polskie ozdoby żałobne.

W nocy 22 stycznia 1863 r. wydano dekret nadający chłopom uprawianą przez nich ziemię na własność i nawołujący naród do powstania przeciw zaborcy. Poza kobietami, które walczyły z bronią w ręku do walki włączyło się wiele kobiet, które zbierały odzież, pieniądze, żywność, pełniły funkcje kurierek. Miedzy innymi Eliza Orzeszkowa w fałdach swojej sukni przewoziła ważne papiery do obozu Romualda Traugutta. Eliza Orzeszkowa

Tak więc czarna sukienka z epoki powstania 1863 r Tak więc czarna sukienka z epoki powstania 1863 r. godna jest tego, aby znaleźć się w Muzeum Wojska obok dwururki powstańczej, podartego sztandaru, czy kosy powstańczej jest symbolem walki toczonej przez kobiety polskie o wolność Ojczyzny.

Dziękuję za uwagę zakończ Prezentację przygotowała Aleksandra Pobiedzińska na podstawie książki Bożeny Krzywobłockiej ,, O czarnej sukience i powstańczej dwururce” zakończ