Zapraszają na warsztaty AGRESJA Ewa Radtke-Pawłowska Zapraszają na warsztaty Małgorzata Połajdowicz - Mechanizmy działania i sposoby zapobiegania

Cele zajęć rozumie pojęcie agresji Po przeprowadzonych zajęciach uczeń: rozumie pojęcie agresji rozumie mechanizmy działania agresji zna sposoby na opanowanie agresji próbuje nawiązywać nieagresywne kontakty.

Definicje agresji AGRESJA – zachowanie nastawione na zadanie bólu lub krzywdy drugiej osobie, (grupie osób). AGRESJA – zachowanie ukierunkowane na zadanie cierpienia innemu człowiekowi, który jest motywowany do uniknięcia tego cierpienia.

Atak – użycie siły fizycznej przeciwko innym. Agresja pośrednia – agresja okrężną drogą skierowana na określoną osobę – złośliwe plotki, złośliwe żarty – jak i agresja bezkierunkowa (wybuchy złości przejawiające się krzykiem, biciem pięścią w stół, etc.) Irytacja – gotowość przejawiania negatywnych uczuć za najmniejszym podrażnieniem.

Negatywizm – zachowanie opozycyjne, zwykle skierowane przeciwko autorytetowi lub władzy, które może nasilać się od biernego sprzeciwu, aż do aktywnej walki przeciwko prawu lub utartym zwyczajom. Agresja słowna – wyrażanie negatywnych uczuć zarówno formą (sprzeczanie się, krzyk), jak i treścią wypowiedzi słownych (groźby, przekleństwa).

Agresję najczęściej wywołuje PROWOKACJA, zniewaga czy to słowna czy w formie fizycznej, która: wzbudza gniew, cierpienie, którego sprowokowana osoba chce się pozbyć i reaguje agresywnie (bądź ucieka), wzbudza pragnienie rewanżu, demonstracji siły, lub wzbudza chęć ukarania za niezgodne z normami zachowanie.

Dostrzeganie agresywnych uczuć i ich wyrażanie. Dzieci i młodzież coraz częściej zachowują się w sposób agresywny; ich agresywne zachowanie staje się coraz bardziej bezwzględne i niepohamowane. Przekraczają granice, ponieważ nie mają najmniejszego wyczucia co do uczuć innych ludzi. Aby móc dostrzegać odczucia drugiej osoby, muszą się oni najpierw nauczyć uświadamiać sobie swoje uczucia, dopuścić do tego, by się pojawiły, oraz otwarcie je wyrażać. Młodzi ludzie powinni zrozumieć, że złość, wściekłość i agresja należą do natury każdego człowieka i dlatego też oni mogą je odczuwać i wyrażać, bez strachu czy poczucia winy, bowiem dopiero wtedy da się je kontrolować i konstruktywnie przezwyciężać.

„Kiedy jestem wściekły...”

„Malowanie uczuć” wściekłość opanowanie zdenerwowanie spokój strach odwaga bezradność pewność siebie

„Podróż z krainy wściekłości do spokoju” Spokój

„Denerwuje mnie u Ciebie...” „Jesteś naprawdę w porządku, ale denerwuje mnie u Ciebie...” „Dziękuję Ci bardzo, że mi to powiedziałeś.”

Rozpoznawanie przyczyn wściekłości i agresji. Agresja zarówno u nas samych, jak i u innych ludzi, nie rodzi się z niczego. Z reguły nie zdarza się, aby napadała nas bez żadnej przyczyny. Na nasze zachowanie i działanie zawsze wpływają konkretne motywy. Kto zna przyczyny swojej agresji, temu jeszcze daleko do panowania nad nią, ale może on o wiele łatwiej sobie poradzić z podobnym zachowaniem.

„Atak na zamek”

„Wściekłe skojarzenia” wściekłość stopnie szkoła nauczyciel

Opanowanie i przezwyciężanie złości i agresji Aby młodzież mogła przyswoić sobie prospołeczne zachowania oraz nabyć umiejętności rozwiązywania konfliktów, musi najpierw nauczyć się panować nad własną złością, a agresywne impulsy w stosunku do innych ludzi odreagowywać w kontrolowany sposób.

„Otrząsanie się ze złości”

„Siła i bezsilność”

Budowanie poczucia własnej wartości i silnej osobowości Dzieci i młodzież przejawiający społeczną agresję, sprawiają często wrażenie silnych i zdolnych do stanowienia o sobie samych. To pozory. Zwykle są bardzo niepewne siebie i zależne od zdania innych ludzi. Bezsilność, wynikająca m. in. ze słabości ich osobowości, jest przyczyną wielu wrogich ataków. Pozytywne poczucie własnej wartości redukuje niepewność, zmniejsza obawy, a tym samym skłonności do agresywnego zachowania.

„Jestem dumny” „Jestem dumny z tego, że...”

„Taki jestem” JA

Nawiązywanie nieagresywnych kontaktów Pomimo silnej potrzeby społecznej przynależności wielu młodych ludzi coraz częściej ponosi klęskę przy nawiązywaniu kontaktów z innymi. Aby nie dopuścić do takich sytuacji, powinni oni najpierw nauczyć się nastawiać psychicznie na innych, odsuwając na drugi plan swoje potrzeby. Dzieci muszą nauczyć się przebywania ze sobą, a nie współzawodniczenia - czyli bycia wciąż przeciwko sobie. Muszą przekonać się, ile poczucia bezpieczeństwa i ile radości zyskają dzięki wspólnemu realizowaniu jakiegoś zadania z innymi osobami, a także dzięki zrobieniu czegoś dla drugiego człowieka. Praca nad nawiązywaniem i rozwijaniem nieagresywnych kontaktów pozwala na zrodzenie się pozytywnych uczuć w stosunku do siebie nawzajem i przygotowuje podłoże do konstruktywnego rozwiązywania konfliktów.

„Transport na plecach”

„Tam, gdzie kończy się cała złość” Co czujesz ? na skórze na języku w rękach na stopach w sercu Co słyszysz? Co widzisz?

EWALUACJA wiedza zaangażowanie koncentracja uwagi współpraca z innymi 10 8 7 6 5 4 3 2 1 koncentracja uwagi współpraca z innymi

Zajęcia przygotowały Małgorzata Połajdowicz Ewa Radtke-Pawłowska