Jak rozpoznawać zwiedzenia Judy 1:1 Juda, sługa Jezusa Chrystusa, a brat Jakuba, do powołanych, w Bogu Ojcu umiłowanych, a dla Jezusa Chrystusa zachowanych: 2 Miłosierdzie, pokój i miłość niech będą waszym udziałem w obfitości. 3 Umiłowani! Zabierając się z całą gorliwością do pisania do was o naszym wspólnym zbawieniu, uznałem za konieczne napisać do was i napomnieć was, abyście podjęli walkę o wiarę, która raz na zawsze została przekazana świętym. 4 Wkradli się bowiem pomiędzy was jacyś ludzie, na których od dawna wypisany został ten wyrok potępienia, bezbożni, którzy łaskę Boga naszego obracają w rozpustę i zapierają się naszego jedynego Władcy i Pana, Jezusa Chrystusa. 2 Piotra 3:17 Wy tedy, umiłowani, wiedząc o tym wcześniej, miejcie się na baczności, abyście, zwiedzeni przez błędy ludzi nieprawych, nie dali się wyprzeć z mocnego swego stanowiska. 18 Wzrastajcie raczej w łasce i w poznaniu Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Jemu niech będzie chwała teraz i po wieczne czasy.
Wszelkie kulty i herezje, począwszy od pierwszych wieków chrześcijaństwa, ustawiały zawsze do łańcucha zbawienia ogniwo pośrednie. W ten sposób odsuwały na dalszy plan istotny cel chrześcijaństwa, ukształtowanie w człowieku pełnego „obrazu i podobieństwa Jezusa Chrystusa". Każda herezja eliminuje Chrystusa z centrum życia. Herezje, chcąc zająć pozycje ogniwa pośredniego, starają się zniszczyć „wzór zdrowej nauki" oraz wyeliminować dary, służące dla zachowania i nienaruszalności tej nauki. Dążą zatem do wyeliminowania z urzędów duszpasterzy, nauczycieli i ewangelistów, stawiając siebie same w nowym centrum rzeczy, głosząc nowe prawdy. Prawdy te muszą zmieniać się zawsze, by zachować pozory czegoś nowego i świeżego, emanującego z tego nowego ośrodka. Ma to zamaskować brak obecności Ducha Świętego. Taki dany ośrodek stara się sprawować bezwzględną kontrolę nad swymi konwertytami. Jest to przeciwieństwem działalności duszpasterzy, nauczycieli i ewangelistów, których Duch Święty powołał do pracy, polegającej na doskonaleniu, usługiwaniu i budowaniu.
Z takiego nowego ośrodka, którym może być jeden człowiek, kilku lub cała grupa ludzi, zaczynają wypływać coraz to nowe bezwzględne instrukcje, objawienia, pouczenia i nakazy. Nie jest to spowodowane chęcią związania się z „działaniem Ducha Świętego, który mieszka w nas", lecz ma na celu wymuszenie uległości dla nauk danej herezji i zlikwidowanie różnic w sposobie myślenia i działania wszystkich zwolenników danej organizacji w cielesnej albo raczej fałszywej jedności, w przeciwieństwie do pełnej jedności, jaką osiągamy „w miarę zupełnego wieku Chrystusowego". Tak więc herezja taka jest wyraźnie negacją chrześcijaństwa.
Tak przenikała herezja Bardzo wcześnie nastąpiło odstępstwo od wiary. Prekursorami jego byli ludzie przewrotnego ducha, buntujący się i krzewiący fałszywe nauki. Współzawodniczyli oni między sobą w tworzeniu coraz to oryginalniejszych nauk, które coraz bardziej odbiegały od prawd „raz świętym podanych". Tymi nowymi naukami nauczyciele ci mamili ku sobie nowych zwolenników. Ci zaś z kolei uważali swoich nauczycieli za apostołów nowej wiary. Akceptowali nauki oparte na „nowinkach" nauczyciela. Im więcej ich przyjmowali, tym dalej odbiegali od Słowa Bożego. Uczono ich także przewrotnie posługiwać się Słowem Bożym przez wyrywanie pewnych wypowiedzi z kontekstu biblijnego, a to dla stworzenia pozorów, że dana doktryna jest oparta na Piśmie Świętym.
Jan Chrzciciel nie nazywał siebie Chrystusem Zwiastowanie Jana zawierało mało popularne dzisiaj elementy: Łukasza 3: 2 – 22 Pokutę Upamiętanie Nawrócenie - wyprostowanie drogi – wiary nie dziedziczy się po przodkach. Chrzest – jako wyraz upamiętania Wydawanie owoców jak wynik przemiany życia
Ludzie chcieli uznać Jana za Mesjasza, czyli Chrystusa Jan poznał ich myśli i wskazał na tego, który miał przyjść czyli Jezusa. Jan zachował właściwą postawę wobec Jezusa, który był prawdziwym Mesjaszem - Jana 1:6 – n Jana 3:28 Wy sami możecie mi zaświadczyć, że powiedziałem: Ja nie jestem Chrystusem, lecz zostałem posłany przed nim. 30 On musi wzrastać, ja zaś stawać się mniejszym.
W Królestwie Bożym obowiązują inne prawa niż w królestwach ziemskich W Królestwie Bożym obowiązują inne prawa niż w królestwach ziemskich. Zasady te określił Jezus w podobieństwach. Mt 3:2; 4:17; 5:3; 5:10; 10:7; 11:12; 13:24; 13:31; 13:33; 13:44; 13:45; 13:47; 18:23; 19:14; 20:1; 22:2; 23:13;25:1 Nasza wielkość w Królestwie Bożym jest wynikiem wywyższenia sług przez Chrystusa Łukasza 7:28 Powiadam wam: Nikt z tych, którzy się z niewiast narodzili, nie jest większy od Jana, lecz najmniejszy w Królestwie Bożym jest większy od niego. Rzymian 14:17 Albowiem Królestwo Boże, to nie pokarm i napój, lecz sprawiedliwość i pokój, i radość w Duchu Świętym. 18 Bo kto w tym służy Chrystusowi, miły jest Bogu i przyjemny ludziom.
Mateusza 24: 23 Gdyby wam wtedy kto powiedział: Oto tu jest Chrystus albo tam, nie wierzcie. 24 Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i czynić będą wielkie znaki i cuda, aby, o ile można, zwieść i wybranych. 25 Oto przepowiedziałem wam. 2 Piotra 2 1 Lecz byli też fałszywi prorocy między ludem, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy wprowadzać będą zgubne nauki i zapierać się Pana, który ich odkupił, sprowadzając na się rychłą zgubę. 2 I wielu pójdzie za ich rozwiązłością, a droga prawdy będzie przez nich pohańbiona. 2 Jana 1:7 Bo wyszło na świat wielu zwodzicieli, którzy nie chcą uznać, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele. Taki jest zwodzicielem i antychrystem. 8 Miejcie się na baczności, abyście nie utracili tego, nad czym pracowaliśmy, lecz abyście pełną zapłatę otrzymali. 9 Kto się za daleko zapędza i nie trzyma się nauki Chrystusowej, nie ma Boga. Kto trwa w niej, ten ma i Ojca, i Syna. 10 Jeżeli ktoś przychodzi do was i nie przynosi tej nauki, nie przyjmujcie go do domu i nie pozdrawiajcie. 11 Kto go bowiem pozdrawia, uczestniczy w jego złych uczynkach.
Zwiedzenia w Kościele XX i XI wieku. Stawianie człowieka na równi z Bogiem – „Jesteśmy Bogami. Jestem Chrystusem” Ogłaszanie siebie Chrystusem i Mesjaszem Pomniejszanie osoby i dzieła Chrystusa - „ Chrystus jest towarem” – „Na Bogu można zrobić biznes” Przenoszenie akcentu z Chrystusa na człowieka – Człowiek staje w centrum zwiastowania, a nie Chrystus i jego krzyż. Arogancja w stosunku do ludzi ubogich. Z nie mającym pieniędzy nie rozmawia się. „Przyjdź jak będziesz miał pieniądze.”
Ignorowanie piekła jako realnego miejsca wiecznego potępienie grzeszników. Manifestacje demoniczne przypominające działanie Ducha Świętego – opanowanie np. przez ducha kundalini* – budzenie ducha węża religii kundalini przez kopanie w nogi, przejmowanie kontroli przez ducha zwierzęcego oraz manifestacje zwierzęce werbalne i ciała. Stosowanie na zgromadzeniach technik i rytuałów pogańskich – wprowadzanie się w trans za pomocą rytmicznego bębnienia perkusji jako jedynego instrumentu w kościele. Zwodzenie ludzi fałszywymi cudami typu: złoty pył, olej z Biblii lub na rękach, stygmaty, spadające kosztowne kamienie, itp. Nadużycia w praktykach mówienia językami – prowadzenie dialogów na podium prze audytorium.
* Kundalini - energia, moc duchowa, opisywana jednocześnie pod postacią węża, bogini i "siły", Kundalini łączy w sobie atrybuty wszystkich bogiń i bogów, jest ideową i praktyczną podstawą indyjskiej tantry (tantryzmu) oraz hathajogi. Ideał kundalini łączy ze sobą jogę, tantryzm oraz wszelkie indyjskie kulty bogini - Śakti, Dewi. Kundalini uznawana jest za moc i potęgę twórczą, kreatywną, stąd odpowiedzialna jest za wszelkie zdolności i talenta twórcze, artystyczne, architektoniczne oraz wynalazcze. Osoby zdolne do wielkich, bohaterskich czy twórczych, odkrywczych czynów uważane są za posiadające wielką moc kundalini.
Brak medycznych potwierdzeń uzdrowień. Eksponowanie roli aniołów, rozmawianie z nimi i nakazywanie im działania. Przekazywanie dziwnego namaszczenia bez głoszenia ewangelii pokuty, upamiętania i nawrócenia się. Szukanie namaszczenia na grobach „ojców ruchu wiary” i przejmowanie ich ducha. Ogłaszanie się nowym, lepszym pokoleniem. To pokolenie uważa się za królów i przygotowuje się do przejęcia panowania na narodami.
Przyjmowane znamienia 666 jako znak powodzenia i prosperity. Zwiastowanie ewangelii dobrobytu i pieniądza. - Bogaci pławią się w luksusie na koszt ludzi ubogich, którzy wierzą w nich jak w Boga. Prowadzanie rytuału namaszczania pieniędzy przez kładzenie się na nie lub deptanie po pieniądzach. Angażowanie się kościołów w biznes i organizowanie konferencji np. Czas Królów - Przebudzenie na rynku gospodarczym. Organizowanie seminariów biznesu i zachęcanie ludzi do inwestowania w niejasne struktury finansowe - piramidy.